สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1131

“คุณชายน้อยเย่อยู่หรือไม่”

ผู้อาวุโสหันถามขึ้น แทบรอไม่ไหวที่จะผลักประตูหินให้เปิดออก

เย่จิ่งหลานกำลังหลับสนิท เมื่อเสียงฝีเท้าของผู้อาวุโสหันมาถึงข้างเตียง เขาค่อยเปิดผ้าห่มอย่างเกียจคร้าน

“มีอะไรหรือ”

เย่จิ่งหลานลุกขึ้นนั่งกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง มองผู้อาวุโสหันและเหล่าศิษย์ที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างง่วงนอน

เมื่อเห็นว่าร่างกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า กางเกงถูกดึงขึ้นเหนือเข่า กางเกงเต็มไปด้วยรอยย่น ดูไม่เหมือนคนเพิ่งนอน ผู้อาวุโสหันรู้สึกโล่งใจ

เขาหัวเราะหึๆ และพูดว่า “เกิดเรื่องขึ้นในตำหนักเทพ ข้าเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณชายน้อยเย่ จึงแวะมาดูหน่อย”

เย่จิ่งหลานขยี้ตา

“ข้าสบายดี ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นหรือ”

ผู้อาวุโสหันพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มีคนบุกเข้าไปในหอตำราสะสม ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่เป็นไรแล้ว ข้าจะไปดูที่อื่นเดี๋ยวนี้”

“อ้อ ผู้อาวุโสหันกลับดีๆ”

หลังจากที่เย่จิ่งหลานพูดจบก็มุดเข้าไปในผ้าห่ม หันหลังนอนหลับไปอีก

ผู้อาวุโสหันมองย้อนกลับไปที่เขา ปิดประตูหินแล้วออกไป

หลังจากเดินฉับๆ ร่างนั้นก็มาถึงที่พักของอินชิงเสวียน

เมื่อเปิดประตูหิน ทั้งสามคนกำลังหลับอยู่ เมื่อได้ยินเสียงต่างก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกัน

อินชิงเสวียนรีบเอาเสื้อมาคลุมตัว ขมวดคิ้วถามว่า “ผู้อาวุโสหันมาเยือนยามวิกาลเช่นนี้ แถมยังไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า จะไม่เหมาะสมกระมัง”

ผู้อาวุโสหันเหลือบมองอย่างรวดเร็ว หันหน้าไปทางด้านข้าง พูดเหมือนเดิน

“มีคนเข้าไปในหอตำราสะสมของตำหนักเทพ ข้าเป็นห่วงพวกเจ้า เลยเข้ามาดู”

ฉุยอวี้ลุกขึ้นนั่งแล้วพูดว่า “เราไม่เป็นไร ไม่ทราบว่าอะไรเสียหายบ้างเจ้าคะ”

ผู้อาวุโสหันพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “เคล็ดวิชาลับหายไปหลายเล่ม แม้จะไม่ใช่สิ่งของสำคัญ แต่ก็ไม่สามารถส่งต่อไปยังชาวบ้านได้ ในเมื่อพวกเจ้าไม่เป็นไร เช่นนั้นก็ลุกขึ้นมาช่วยกันตามหาเถอะ”

ฉุยอวี้ขมวดคิ้ว ไม่อยากขยับตัว แต่เฟิงเอ้อร์เหนียงโค้งคำนับด้วยความเคารพ

“ศิษย์น้อมฟังคำสั่ง”

อินชิงเสวียนยังคงนอนพักผ่อนต่อไป

นางไม่กังวลว่าจะมีคนพบตัวธิดาเทพ คนนอกสามารถเข้าไปในมิติของเย่จิ่งหลานได้ แม้ว่าเขาจะไม่อนุญาตให้ตัวเองเข้าไป แต่ก็ไม่สามารถไม่สนใจธิดาเทพได้

ตอนนี้ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว นอนให้สบายดีกว่า

หลังจากค้นหาทั้งคืน ผู้อาวุโสหันก็ไม่พบอะไรเลย เขานั่งสูงบนเก้าอี้หินในห้องโถง ใบหน้ามืดมนราวกับน้ำลึก ไอเยียบเย็นท่วมท้น

ฉางเฮิ่นเทียนเพิ่งรู้เรื่องว่าธิดาเทพหายตัวไปเมื่อเช้านี้ เขายืนอยู่ข้างๆ ดวงตากลอกกลิ้งไปมา

เหตุใดผู้อาวุโสหันจึงดูเป็นกังวลเรื่องคนโง่นั่นมาก เขาลังเลและถามว่า “ธิดาเทพสติสัมปชัญญะไม่สมบูรณ์ เหตุใดท่านอาจารย์ถึงสนใจนางมากขนาดนี้”

ผู้อาวุโสหันแค่นเสียงหึและพูดว่า “เจ้าจะไปรู้อะไร ประเดี๋ยวพาคนไปตามหานาง ผู้หญิงคนนี้สำคัญสำหรับข้ามาก จะต้องตามหานางให้เจอ”

ฉางเฮิ่นเทียนเงยหน้าขึ้นมอง พูดด้วยความเคารพ “ขอรับ”

หลังจากออกจากตำหนักหิน ฉางเฮิ่นเทียนก็เหลือบมองไปยังที่พักของธิดาเทพ ดวงตาวาววับ จากนั้นก็เรียกศิษย์ที่อยู่ข้างๆ ให้ลงมาจากเขา

อินชิงเสวียนเจอเย่จิ่งหลานในห้องอาหาร ทั้งสองยิ้มให้กัน จากนั้นก็ตามกันออกไป