สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1234

เมื่อเห็นฉีอวิ๋นจื่อพูดจาอย่างหนักแน่นและน่าเชื่อถือ เหมยชิงเกอก็หยุดกะทันหัน

“เฮ่อยวน เกิดอะไรขึ้น”

นางสามารถยอมรับเฮ่อยวนกับกงซวินอวิ๋นเฟิ่งได้ แต่นางไม่สามารถยอมรับเฮ่อยวนกับฉีอวิ๋นจื่อได้

การแต่งงานระหว่างกงซวินอวิ๋นเฟิ่งและเฮ่อยวนถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ตอนที่เจ้าเมืองคนเดิมยังมีชีวิตอยู่ หากเขาไม่ได้พบตัวเอง ทั้งสองคงแต่งงานกันนานแล้ว ส่วนฉีอวิ๋นจื่อไม่สำคัญอะไรเลย

เฮ่อยวนพูดอย่างกังวลว่า “ชิงเกอ อย่าไปฟังนางพูดเหลวไหล เป็นชิงเสวียนเองที่บอกข้าว่า คนผู้นี้ปลอมตัวเป็นหญิงชราตาเดียวปะปนอยู่ในอิ๋นเฉิง ข้าจะมีอะไรกับนางได้อย่างไร”

ฉีอวิ๋นจื่อพูดด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “เฮ่อยวน ท่านยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า ลืมความสุขสมตอนที่นอนกับข้าไปหมดแล้วหรือ ท่านกล้าที่จะรอข้าท้องสิบเดือน พอคลอดแล้วมาตรวจเลือดพิสูจน์ความเป็นพ่อลูกหรือเปล่าล่ะ”

เฮ่อยวนหน้าซีดด้วยความโกรธ ตวาดลั่นว่า “หุบปาก ขืนเจ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ข้าจะทำให้เลือดของเจ้าสาดกระเซ็นเดี๋ยวนี้”

ฉีอวิ๋นจื่อซัดออกไปสองฝ่ามือราวกับสายฟ้า แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะเยาะเย้ย “ดูสิ เหมยชิงเกอ ดูให้ชัดว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าเป็นคนแบบไหน เวลาเพียงเดือนเดียว เขาก็ไม่กล้ายอมรับแล้ว เสียดายที่เจ้ารักเขาแทบเป็นแทบตายช่างน่าขันสิ้นดี!”

หลังจากแยกทางกันมานานหลายปี เหมยชิงเกอไม่รู้จริงๆ ว่าเฮ่อยวนจะเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง

“ฉีอวิ๋นจื่อ เจ้าเคยสัมผัสแบบเนื้อแนบกายกับเฮ่อยวนจริงๆ หรือ”

ดวงตาของฉีอวิ๋นจื่อเปล่งประกายด้วยความสนุกสนาน

“ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าจะโกหกท่านได้อย่างไร ท่านก็พอมีความรู้ทางวิชาแพทย์อยู่ ถ้าไม่เชื่อ แค่ตรวจชีพจรข้าดูก็จะรู้!”

เหมยชิงเกอพูดอย่างเย็นชาว่า “ถึงเจ้าไปมีสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับชายอื่น ก็สามารถตั้งท้องได้เหมือนกัน ของแบบนี้ไม่น่าเชื่อถือเลย”

“ไม่เชื่อก็เรื่องของท่าน เด็กในท้องของข้าคือลูกของเฮ่อยวน”

ฉีอวิ๋นจื่อหลอกล่อ และซัดฝ่ามือใส่เหมยชิงเกอ เฮ่อยวนกลัวว่าเหมยชิงเกอจะได้รับบาดเจ็บ เขาดีดปลายเท้าขึ้น แล้วมาอยู่เบื้องหน้าเหมยชิงเกอ

ฝ่ามือทั้งสองปะทะกัน เกิดเป็นเสียงดังสะท้าน

ฉีอวิ๋นจื่อไม่ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

“เฮ่อยวน ท่านสอนวรยุทธ์ของอิ๋นเฉิงให้ข้า ยังบอกว่าจะช่วยให้ข้ารับตำแหน่งฮูหยินเจ้าเมือง ท่านลืมทั้งหมดนี้ไปแล้วหรือ?”

เห็นแสงดาวจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งตรงเข้ามาหาพวกเขาทั้งสอง โดยไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงพวกมันได้

“ชิงเกอหนีไปเร็ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาใช้อารมณ์”

เฮ่อยวนกางแขนออก พยายามใช้ลำตัวมาบังร่างของเหมยชิงเกอจากการโจมตีนี้

เหมยชิงเกอย่อมรู้ถึงความร้ายแรงดีอยู่แล้ว แต่ไม่อาจทนเห็นเฮ่อยวนเอาตัวมาบังให้ตัวเองได้ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนแบบไหน อย่างไรเขาก็คือบิดาผู้ให้กำเนิดของชิงเสวียน

ฉากที่ทั้งสองมีความสุขด้วยกันถูกลบออกจากใจของนางอีกครั้ง เหมยชิงเกออดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปาก

“หนีอะไรกัน เราสองคนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางหรอกหรือ”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ แสงสีม่วงก็ปกคลุมไปทั่วร่างกายของนาง

“ฉีอวิ๋นจื่อ ความสัมพันธ์ศิษย์พี่น้องของเจ้ากับข้า ได้จบสิ้นลงนับจากวันนี้”