สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1259

“ท่านแม่อย่าเพิ่งผลีผลาม เกรงว่าเรื่องนี้จะมีเหตุผลอื่นซ่อนเร้นอยู่”

อินชิงเสวียนก้าวเข้ามายืนขั้นกลางระหว่างคนทั้งสอง นิ้วเรียวยาวนี้บีบข้อมือของเหมยชิงเกอ

การที่ถูกจองจำนานกว่าสิบปี ทำให้เหมยชิงเกอไม่เพียงแต่มีอารมณ์รุนแรงสุดโต่งเท่านั้น แต่ยังบ้าคลั่งและโกรธแค้นมากอีกด้วย

อินชิงเสวียนสามารถเข้าใจสิ่งที่นางกำลังเผชิญได้ แต่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของนาง เนื่องจากมีคนจงใจต้องการทำร้ายเหมยชิงเกอ จึงเป็นเรื่องปกติที่จะใช้กลอุบายบางอย่างกับศิษย์เหล่านั้น

เมื่อเห็นว่าเป็นลูกสาวของนาง เหมยชิงเกอจึงค่อยๆ ดึงมือออก มองเฮ่อยวนด้วยสายตาเย็นชา

“ตำหนักเทพหอทองคำประลองยุทธ์กับอิ๋นเฉิงมาหลายปีแล้ว ไม่เคยมีผู้เสียชีวิตเลย หากวันนี้ท่านไม่มีคำอธิบายให้แก่ข้า ก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตออกไปจากตำหนักเทพหอทองคำได้”

เมื่อเฮ่อยวนเงยหน้าขึ้น ศิษย์อิ๋นเฉิงที่เคยประลองยุทธ์กันมาก่อนก็หายตัวไปแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล หากไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจนได้ ทั้งสองสำนักอาจไม่สามารถยอมลงให้กันได้

คราวนี้ได้ยินเสียงชัดเจนพูดว่า “ท่านพ่อกำลังมองหาคนนี้อยู่หรือ”

เย่จิ่งอวี้ไม่รู้ว่าเขาออกจากแท่นประลองเมื่อใด ซึ่งกำลังหิ้วตัวศิษย์คนที่หมดสติขึ้นบันไดมา

เฮ่อยวนจี้จุดให้ศิษย์คนนั้นฟื้น แล้วถามด้วยความโกรธว่า “การประลองยุทธ์ของสองสำนัก สันติภาพเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ทำไมเจ้าถึงลงมือถึงแก่ชีวิตเช่นนี้”

ศิษย์เชิดศีรษะขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า “ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์จะต้องไม่ตกไปอยู่ในมือของศิษย์ตำหนักเทพหน้าไหว้หลังหลอกเหล่านี้!”

“บังอาจ การตัดสินใจของเจ้าเมือง ให้เจ้ามาออกความเห็นได้อย่างไร เจ้าเป็นศิษย์ของใครกันแน่ ทำไมเจ้าถึงไม่คุ้นหน้านัก”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งตะโกนอย่างเฉียบขาด ซึ่งนางได้พาผู้อาวุโสหลักทั้งหมดขึ้นบนแท่นประลองแล้ว เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ใบหน้าของทุกคนก็ดูยุ่งยากใจ

อาคันตุกะจากตำหนักเทพต่างก็ทยอยขึ้นเวที บรรยากาศก็เริ่มตึงเครียด

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ปัจจุบันล้วนเป็นยอดฝีมือชั้นนำแห่งยุทธจักร แต่อินชิงเสวียนไม่มีความมั่นใจว่าหยุดพวกเขาได้ นางรีบพูดว่า “ท่านแม่ ในเมื่อกงซวินฮูหยินไม่รู้จักคนผู้นี้ พฤติกรรมของเขาจึงน่าสงสัยมาก เช่นนั้นทำไมไม่ขังเขาไว้ในตำหนักเทพก่อน แล้วค่อยซักถาม ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือช่วยชีวิตท่านฮั่วก่อน”

เมื่อนั้นทุกคนก็นึกถึงฮั่วเทียนเฉิง แต่พวกเขาเห็นเย่จิ่งหลานพับแขนเสื้อของฮั่วเทียนเฉิง ถือบางอย่างที่เป็นปลายเป็นเข็ม และดันของเหลวที่ไม่รู้จักเข้าไปในผิวหนังของฮั่วเทียนเฉิง

“ใช่แล้ว...ข้าอยากเห็นเจ้า...สวมชุดแต่งงานสีแดงจริงๆ คงเป็น...เจ้าสาว...ที่สวย...”

ยังไม่ทันได้เอ่ยคำว่าที่สุดในโลก มือของฮั่วเทียนเฉิงก็เลื่อนตกลงมาอย่างอ่อนแรง

“ศิษย์พี่ฮั่ว ศิษย์พี่ฮั่ว!”

ศิษย์อิ๋นเฉิงทุกคนรีบวิ่งเข้ามา จู่ๆ กงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็หันกลับมา และซัดฝ่ามือโจมตีไปยังที่ศีรษะของศิษย์อิ๋นเฉิงคนนั้น

“ในเมื่อเจ้ากล้าที่จะทำร้ายท่านฮั่ว เช่นนั้นก็จงชดใช้ด้วยชีวิต!”

เมื่ออินชิงเสวียนหันกลับมา มันก็สายเกินไปแล้ว

สมองของศิษย์อิ๋นเฉิงคนนั้นระเบิด และล้มลงกับพื้นเสียชีวิตไปแล้ว