สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1262

ในมิติของเย่จิ่งหลาน ทั้งหมดกำลังจ้องมองไปที่ศพร่างนั้น

“หวังซุ่น เจ้าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะทำหน้ากากนี้เสร็จ”

หากอินชิงเสวียนจำไม่ผิด ดูเหมือนว่าอย่างเร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลาสามวัน

หวังซุ่นหัวเราะแหะๆ แล้วพูด ว่า “สิบห้านาทีก็เสร็จแล้ว”

ชิงเสวียนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

“ทักษะของเจ้าพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดเลยนะ”

หวังซุ่นกล่าวด้วยท่าทีประจบประแจงว่า “ฮองเฮาตรัสยกย่องเกินไปแล้ว นี่เป็นผลงานของเครื่องพิมพ์สามมิติ มีมันช่วยอีกแรก ข้าก็มีหน้าที่แค่ต้องตรวจดูให้แน่ใจว่าจะไม่เกิดความผิดพลาดกับแม่พิมพ์ก็พอ”

อินชิงเสวียนถึงบางอ้อ นางเอาเครื่องพิมพ์สามมิติให้กับเย่จิ่งหลานจริงๆ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งนี้จะมีประโยชน์มากขนาดนี้

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบทำเถอะ อาอวี้กับลูกศิษย์คนนั้นมีสัดส่วนไล่เลี่ยกัน จะได้ลองดูด้วย”

เย่จิ่งอวี้พูดขณะที่เอามือไพล่หลัง “ได้สิ แต่ไม่รู้ว่าระหว่างพวกเขามีรหัสลับหรือเปล่า”

เย่จิ่งหลานกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่ต้องกังวลเลย หากพวกเขารู้ว่าศพหายไป ต้องออกมาตามหาแน่นอน พี่ใหญ่ก็ถือโอกาสตามกงซวินอวิ๋นเฟิ่งได้เลย”

ในขณะที่หลายคนกำลังคุยกัน กงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็กลับมายังที่พักชั่วคราว เมื่อเห็นว่าคนบนพื้นไม่อยู่แล้ว ใบหน้าของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็มืดลง

“คนที่นอนบนพื้นล่ะ”

นางเดินไปที่ประตูแล้วถามเสียงเข้ม

จู่ๆ ศิษย์อิ๋นเฉิงทั้งสองก็รู้สึกตัว ต่างมองหน้ากันแล้วพูดว่า “เรียนฮูหยิน ศพเดินหนีไปเองแล้ว”

“เจ้าว่าอะไรนะ”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งตกตะลึง สมองของคนผู้นั้นระเบิดแล้ว จะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร

ทั้งสองก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว พูดด้วยความเคารพ “เขาหนีไปเองจริงๆ ขอรับ”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งพูดด้วยความโกรธว่า “แล้วทำไมพวกเจ้าไม่หยุดไว้ล่ะ”

เมื่อเห็นฮูหยินเจ้าเมืองโกรธเดือดดาล ศิษย์ทั้งสองก็กลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าปริปากพูดคำใด

ภายใต้แสงจันทร์อันซีดจาง มีร่างสีดำยืนอยู่ข้างหลัง

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งยืนนิ่ง

“เจ้าเป็นใคร เหตุใดถึงล่อให้ข้ามาที่นี่”

คนผู้นั้นหันกลับมาช้าๆ พูดด้วยน้ำเสียงสงบ “ฮูหยินเจ้าเมืองลืมคนได้เร็วขนาดนี้เชียวหรือ”

เมื่อเห็นใบหน้าของศิษย์ที่ตายแล้วคนนั้น กงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็อดไม่ได้ที่จะผงะถอยกลับ

“เจ้า ยังไม่ตายจริงๆ?”

ศิษย์ก้าวไปข้างหน้าแล้วถามกลับว่า “ฮูหยินอยากให้ข้าตาย หรือไม่อยากให้ข้าตายล่ะ?”

เสียงของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งเย็นชา

“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นหรือตาย เจ้าก็สมควรตาย เจ้ารู้ไหมว่าการทำร้ายผู้อื่นในการประลองยุทธ์ถือเป็นเรื่องต้องห้าม เจ้ากล้าสังหารฮั่วเทียนเฉิง งั้นก็ควรชดใช้ชีวิตเขาซะ”

คนชุดดำเยาะเย้ย พูดอย่างสงบ “เหตุผลที่ศิษย์ทำแบบนี้ ก็ตรงกับเจตนาของฮูหยินไม่ใช่หรือ”