สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1263

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งตะโกนด้วยความโกรธว่า “บังอาจ ขืนกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ข้าจะทำให้เจ้าตายอีกครั้ง”

ศิษย์คนนี้เหมือนจะหวาดกลัวเล็กน้อย ถอยกลับไปหนึ่งก้าว

“กงซวินฮูหยินจะฆ่าคนปิดปากงั้นหรือ”

กระแสเสียงของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งเย็นชา

“เจ้าเป็นลูกศิษย์ของอิ๋นเฉิง ควรคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวมเป็นอันดับแรก จะทำร้ายผู้อื่นได้อย่างไร”

ศิษย์ถอนหายใจ “เห็นได้ชัดว่าเป็นฮูหยินที่สั่งให้ข้าออกไปสู้ แต่ตอนนี้มาพูดกลับไปกลับมา ถ้าบอกเรื่องนี้กับเจ้าเมือง ไม่รู้ว่าเขาจะมองฮูหยินด้วยสายตาเช่นไร”

“หุบปาก!”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งโจมตีทันที เนื่องจากกำลังภายในที่แข็งแกร่งทำให้เย่จิ่งอวี้ก็เลิกคิ้วน้อยๆ

เพราะเขามีรูปร่างใกล้เคียงกับศิษย์อิ๋นเฉิง เขาจึงสวมหน้ากากและมาทดสอบกงซวินอวิ๋นเฟิ่ง

เมื่อเห็นมือของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งเปล่งแสงสีเงิน เย่จิ่งอวี้ก็คิดในใจว่า ทุกคนในโลกต่างกล่าวว่ากงซวินอวิ๋นเฟิ่งมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม มีวรยุทธ์ธรรมดา ตอนนี้ดูเหมือนว่าข่าวลือจะไม่น่าเชื่อถือ กงซวินอวิ๋นเฟิ่งซ่อนคมไว้โดยตลอด คนผู้นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้นคำพูดของนางไม่มีช่องโหว่เลย เย่จิ่งอวี้ยากจะบอกได้ในทันทีว่ากงซวินอวิ๋นเฟิ่งเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังหรือไม่

เพื่อไม่ให้เผยตัวว่าเขาไม่รู้วรยุทธของอิ๋นเฉิง เย่จิ่งอวี้ทำได้เพียงหลบหลีกไม่โจมตี

“ฮูหยินคงทราบว่า สถานที่แห่งนี้คือเขตของตำหนักเทพ หากข้าตะโกนดังๆ ต้องดึงดูดคนจากตำหนักเทพแน่นอน ได้ยินมาว่าตำหนักเทพมีเคล็ดวิชาสั่งสอนคนชนิดหนึ่ง ที่ทำให้กล้ามเนื้อและกระดูกกระตุก เจ็บปวดจนทนไม่ไหว ศิษย์คงทนไม่ไหว ถึงตอนนั้นเกรงว่าจะพูดอะไรเหลวไหล กงซวินฮูหยินได้โปรดส่งศิษย์ออกไปจากที่นี่ด้วย ศิษย์สัญญาว่าจะไปให้ไกล ไม่เอ่ยถึงอิ๋นเฉิงจนชั่วชีวิต”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งยิ้มเย็น

“ข้าไม่เคยให้สัญญาอะไรกับเจ้าเลย ยิ่งไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เจ้าถึงลงมือทำร้ายคน ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายถึงที่เอง งั้นข้าจะจับตัวเจ้า และมอบให้เจ้าตำหนักเหมยสอบปากคำด้วยตัวเอง”

หลังจากที่พูดจบ แสงสีขาวบนฝ่ามือก็สว่างขึ้น ความเงียบในป่าก็เหมือนกับพระจันทร์ที่กำลังลอยขึ้น ลำแสงกดดันท่วมท้น

เย่จิ่งอวี้เหาะถอยกลับ พลางตะโกนว่า “ข้ารู้ว่าฮูหยินเกลียดเจ้าตำหนักเหมย ศิษย์สามารถใช้โอกาสนี้กำจัดคนผู้นี้เพื่อฮูหยินได้ ฮูหยินได้โปรดเมตตา ไว้ชีวิตศิษย์ผู้นี้ด้วย”

เย่จิ่งอวี้ส่ายหัว

“กงซวินฮูหยินกัดฟันพูดแต่คำเดียวว่าศิษย์คนนั้นทำลายมิตรภาพระหว่างสองสำนัก จะลงโทษเขา เพราะกลัวว่าตัวตนของข้าจะถูกเปิดเผย จึงไม่กล้าใช้วรยุทธ์ แต่มีข้อหนึ่งที่แน่ใจได้แล้ว”

“ข้อไหน” เย่จิ่งหลานถาม

เย่จิ่งอวี้กล่าวว่า “ข้าเกรงว่าทักษะวรยุทธ์ของกงซวินฮูหยินจะไม่ด้อยกว่าทักษะของผู้เป็นพ่อ”

อินชิงเสวียนค่อนข้างประหลาดใจ “นางมีฝีมือยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้เชียวหรือ”

เย่จิ่งอวี้พยักหน้า “อื้ม นางคงไม่เชื่อว่าศิษย์คนนี้จะฟื้นจากความตายได้ เพราะสมองของเขาระเบิดแล้ว”

เย่จิ่งหลานล้มตัวลงบนเก้าอี้นวมยาว นั่งไขว้ขาแล้วพูดว่า “งั้นงานของเราคืนนี้ไม่เท่ากับสูญเปล่าหรือ”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มจางๆ “ก็ไม่นับว่าสูญเปล่านัก อย่างน้อยข้าก็รู้ว่านางกำลังซ่อนคมอยู่ ถ้านางไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง เหตุใดนางถึงต้องทำเช่นนี้ด้วย”