สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1304

เงานั้นหัวเราะเสียงดัง มีกลุ่มควันจำนวนหนึ่งรวมตัวกันบนศีรษะของชิงฮุย ราวกับกำลังลูบศีรษะของเขา

“ดีๆๆ เจ้ากลับมาได้เวลาพอดี เจ้าอยู่ที่แดนศักดิ์สิทธิ์มานานหลายปี ได้รับอะไรบ้างไหม”

ชิงฮุยโค้งคำนับด้วยความเคารพ ดวงตาสุกใสดุจธารา

“ศิษย์โง่เขลา ร่ำเรียนได้เพียงห้าศาสตร์ แต่ไม่สามารถนำศิลาตอบสวรรค์ออกมาได้”

เงาพูดเบาๆ ว่า “ไม่ เจ้าไม่ได้โง่เขลา คนโง่ที่ไหนจะสามารถเข้าไปในแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ มีเพียงผู้ที่ปราศจากกิเลสและไร้ซึ่งความปรารถนาเท่านั้น ถึงจะผ่านการทดสอบของศิลาตอบสวรรค์ได้”

ในขณะที่กำลังพูด เงาเหมือนควันอีกกลุ่มหนึ่งก็ลอยมาจากฟ้า และรวมเข้ากับร่างเงาหมอกที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์

เงานั้นยิ้มอย่างหยิงยโส

“คิดไม่ถึงว่าหลายร้อยปีต่อมา ต้าโจวจะมีคนที่มีความสามารถ สามารถคลายวิชาสะกดวิญญาณของข้าได้อย่างรวดเร็ว”

ชิงฮุยยืดตัวขึ้น

“หากพวกเขาสามารถคลายออกได้ เช่นนั้นพลังวิญญาณจะกลับคืนสู่ร่างหลักของท่านราชา เสริมกำลังของท่านราชาให้แข็งแกร่งขึ้น หากไม่สามารถคลายออกได้ เช่นนั้นก็จะฆ่ากันตาย ไม่ตายไม่เลิก”

เงากล่าวว่า “ฉะนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผู้ชนะคือพวกเรา”

ชิงฮุยยิ้มแล้ว ก้มศีรษะลงแล้วถามว่า “ขั้นต่อไป ท่านราชาจะทำอย่างไรต่อ”

“ข้าหลับใหลมานาน ต้องทำความเข้าใจยุทธภพหลายร้อยปีให้หลังเสียก่อน ต้าโจววันนี้ มีคนที่น่าสนใจมากมาย ผีเฒ่าเหล่านั้นคำนวณเสียวุ่นวาย ก็ไม่ว่าอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า ชาดแห่งบาปจะปรากฏอีกครั้งในโลก และปลุกข้าให้ตื่น เด็กคนนั้นช่างยอดเยี่ยมจริงๆ”

เมื่อมองดูภูเขาลูกเล็กๆ ที่อยู่ไกล เงาก็ดูเหมือนค่อนข้างปลงอนิจจัง

ชิงฮุยค่อยๆ ยกมือขวาขึ้น บนปลายนิ้วที่สะอาดมีหมอกควันที่เหมือนสายน้ำลอยวนอยู่

“เช่นนั้นศิษย์จะช่วยท่านราชาฟื้นสภาพร่างกาย เปลี่ยนรูปลักษณ์เดินทางท่องยุทธภพ”

เงาหมอกพันรอบข้อมือของชิงฮุย

“ไม่จำเป็น เมื่อพลังวิญญาณทั้งหมดกลับคืนสู่ร่างของข้า มันจะหลอมรวมเป็นร่างกายที่มั่นคงตามเดิมเอง ที่เป็นแบบนี้ยิ่งทำให้ข้าลงมือง่ายขึ้น”

“เช่นนั้นข้าน้อยควรทำสิ่งใด”

“กำลังภายในของเขานั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้อย่างแน่นอน และใบมีดคมกริบสีดำของชิงเสวียนยิ่งดูครอบงำมาก หากสองสามีภรรยาคู่นี้ตั้งใจที่จะครองยุทธภพ ในใต้หล้าแห่งนี้ ก็ไม่มีสำนักใดที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้”

เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของฉางชิวเฟิง เฮ่อยวนก็ยิ้มอย่างตรงไปตรงมา

“นั่นเป็นไปไม่ได้ พวกเขาไม่ได้ต้องการสิ่งนี้ พวกเขาคือ...”

ริมฝีปากของเฮ่อยวนขยับเล็กน้อย และคำพูดหลายคำก็ลอยเข้าไปในหูของฉางชิวเฟิง

ฉางชิวเฟิงตกตะลึงทันที

“ลูกสาวและลูกเขยของเจ้าเมือง ความจริงแล้วคือ...คือ...”

เฮ่อยวนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“จริงแท้แน่นอน”

ทันใดนั้นสีหน้าของฉางชิวเฟิงก็แสดงความเคารพ ถอนหายใจเบาๆ “ได้รับความคุ้มครองจากทั้งสองคน นับเป็นพรของราษฎรจริงๆ เป็นโชคดีของใต้หล้า!”