สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1355

“ใครกัน กล้าพูดจาโอหังที่นี่!”

เหมยชิงเกอพลิกข้อมือ พลังกลุ่มหนึ่งพลันระเบิดออกมาจากร่าง ผลักเปิดประตูโรงเตี๊ยม

จึงก็เห็นร่างใหญ่ยักษ์ยืนประจันหน้าอยู่นอกประตู ร่างนั้นสูงกว่าสองเมตร แข็งแรงบึกบึนมาก แขนข้างหนึ่งหนากว่าเอวของอินชิงเสวียน หัวใหญ่โตราวกระด้ง ดวงตาปานระฆัง มือแต่ละข้างถือค้อนทองแดงอันใหญ่ เมื่อประกอบกับร่างสูงใหญ่นั้นแล้ว ทำให้ดูค่อนข้างน่ากลัว

“เจ้าเป็นใคร”

ศิษย์ของตำหนักเทพชักกระบี่ออกมา เดินไปถามที่ประตู

“ไปพบยมบาลแล้ว เขาจะบอกเจ้าเอง”

คนผู้นั้นยกค้อนทองแดงขึ้น และโจมตีศิษย์ตำหนักเทพอย่างรุนแรง

ศิษย์ตำหนักเทพยกกระบี่ขึ้นต้านรับ แต่รู้สึกถึงแรงมหาศาลกดลงบนหัว กระบี่ยาวก็แตกออกเป็นสองท่อน จากนั้นก็รู้สึกเจ็บแน่นที่หน้าอก และมีเลือดไหลออกมาเต็มปาก

“บังอาจ!”

เหมยชิงเกอเปล่งแสงสีม่วงที่ฝ่ามือ แล้วทุบไปยังค้อนใหญ่ แต่ถูกกระแทกกลับไปหลายก้าว ศิษย์คนเมื่อกี้ถูกอัดกระแทกจนหน้าอกอัดกับแผ่นหลัง เนื้อและกระดูกบางราวกับกระดาษ

เสียงของเจ้าตัวใหญ่ยักษ์นั้นดังก้องราวกับระฆัง หัวเราะลั่นและพูดว่า “ยอดฝีมือยุทธภพอะไรกัน มีความสามารถแค่นี้เอง พวกเจ้าทุกคน ออกมาซะ”

หลังจากเสียงตะโกน มีคนอีกหลายคนโผล่ออกมา

คนเหล่านี้มีทั้งชายและหญิง มีความสูงต่างกัน และแต่งตัวแปลกมาก ทั้งหมดถูกห่อหุ้มด้วยผ้าขาดๆ แทบไม่ต่างจากมนุษย์ยุคหิน

ผู้คุมตราเซี่ยวก้าวไปข้างหน้า พูดด้วยความโกรธว่า “พวกเจ้าเป็นใคร มีความแค้นอะไรกับเรา”

ผู้หญิงร่างผอมคนหนึ่งกล่าวว่า “ไม่มีความแค้น พวกเจ้าก็แค่สมควรตาย”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ กำไลพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวในมือก็ส่งเสียงแหลมแหวกอากาศ พุ่งเข้าไปโจมตีทุกคน

“ตายซะ!”

เย่จิ่งอวี้ได้ทะยานขึ้นไปบนอากาศแล้ว ทันทีที่ซัดฝ่ามือออกไป กำลังภายในอันแข็งแกร่งได้ดึงอากาศโดยรอบขึ้นมา ก่อตัวเป็นวงกลมอากาศที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสามเมตร ครั้นแล้วกลุ่มคนที่สวมใส่ชุดประหลาดก็ผละถอยออกไปหลายก้าว มุมปากมีคราบเลือดปรากฏขึ้น

เย่จิ่งอวี้ใจชื้นขึ้น

“ผู้เยาว์น้อมคำนับนักพรตเทียนชิง ไม่ทราบว่าจุดซิวเหมินอยู่ที่ใด”

นักพรตเทียนชิงกล่าวว่า “ช่วงเวลาเริ่มค่ายกล ทิศตะวันออกคือซิวเหมิน จิ่งเหมินอยู่ทางเหนือ”

เย่จิ่งอวี้หายตัวไปทางทิศตะวันออก เตะเสาหินที่สร้างขึ้นจากค่ายกล ออกแรงกระโดดไปทางเหนือ แสงที่อยู่ตรงหน้าก็เปลี่ยนไป และเขาก็กลับมาที่หน้าโรงเตี๊ยม

เมื่อหลายคนเห็นว่าค่ายกลถูกทำลายอย่างง่ายดาย ต่างก็อับอายจนพาลโกรธ

เจ้าตัวยักษ์ถือค้อนขนาดใหญ่ตะโกนขึ้นไปบนฟ้าว่า “โจรชาติหมาจากไหนกัน กล้าปรากฏตัวหรือไม่”

ร่างหนึ่งสวมเสื้อคลุมสำนักเต๋าสีเทาปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของทุกคน ค่อยๆ ลอยลงมา เขาถือคัมภีร์สามกระจ่างของสำนักเต๋า พูดด้วยน้ำเสียงสงบ “ไม่ทราบว่าท่านทั้งหลายจะมีอะไรแนะนำบ้าง”

ภายในโรงเตี๊ยม สีหน้าของเย่จิ่งหลานเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ทำไมตาแก่คนนี้ถึงมาในเวลานี้ ทำไมไม่หาเวลาที่ไม่มีใครอยู่ พาเขาไปอย่างเงียบๆ ไม่ได้หรือไง