สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1458

เสี่ยวหนานเฟิงกางมือเล็กๆ ออก แล้วถามด้วยน้ำเสียงแหลมใสไร้เดียงสาว่า “ภารกิจอะไรอ่ะ”

“ไปหาพี่สาวลั่ว”

อินชิงเสวียนหยิบน้ำพุวิญญาณออกมาล้างมือที่สกปรกของเสี่ยวหนานเฟิง จากนั้นเช็ดด้วยผ้าเช็ดทำความสะอาดฆ่าเชื้อ

“อีกประเดี๋ยวเจ้าต้องขายความน่ารัก แม่จะถือโอกาสถามอะไรบางอย่าง”

เสี่ยวหนานเฟิงดูสับสน กะพริบตาโตแล้วถามว่า “ขายความน่ารักหมายความว่าอย่างไร ต้องขายให้ได้เงินมากไหม”

อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ

“ท่าทางตอนนี้ของเจ้าก็น่ารักบ้องแบ๊วอยู่แล้ว ให้เป็นแบบนี้ต่อก็พอแล้ว”

เสี่ยวหนานเฟิงตอบว่าอ้อ และทันใดนั้นก็พูดอย่างตื่นเต้น “พี่สาวลั่วทำหน้าอมทุกข์อยู่ตลอด เราเอาให้ลูกกวาดให้นางก็ได้นะ”

อินชิงเสวียนพยักหน้าเห็นด้วย

“อื้ม นี่เป็นความคิดที่ดี”

นางโบกมือและหยิบถุงลูกกวาดมาจากมิติ

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็มอบให้พี่สาวลั่วนะ”

“ตกลง”

เสี่ยวหนานเฟิงยื่นมือเล็กๆ ออกมาเพื่อหยิบมัน แล้วถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่ม “ลูกได้ยินจากเสด็จพ่อบอกว่าอาจิ่งหลานหายไป ท่านแม่หาลุงเจอไหม”

อินชิงเสวียนถอนหายใจ “ไม่รู้ บางทีเขาอาจจะกลับไปยังที่ของตัวเองแล้ว สำหรับเขาแล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”

เสี่ยวหนานเฟิงเอียงคอแล้วถามว่า “บ้านของลุงจิ่งหลานเป็นสถานที่แบบไหน”

“เป็นสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองและสวยงามมาก ที่นั่นมีสิ่งที่ก้าวหน้ามากมาย ไม่ต้องเขียนจดหมายก็สามารถเห็นรูปร่างหน้าตาของกันและกัน พูดในสิ่งที่อยากพูด ไม่ต้องขี่ม้าก็สามารถเดินทางได้หลายพันลี้ต่อวัน มีความเจริญรุ่งเรืองมาก”

หลังจากได้ยินสิ่งที่แม่พูด เสี่ยวหนานเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

“มันดีขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นลูกก็อยากไปเหมือนกัน”

อินชิงเสวียนยิ้ม ความปรารถนานี้อาจเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดขึ้นจริง แต่นางสามารถใช้สิ่งของในมิติมาแทนได้ สร้างราชวงศ์ต้าโจวได้ ตราบใดที่มีไฟฟ้า คนทั้งแคว้นก็จะไปถึงระดับที่สูงขึ้น

แม้ว่านางจะไม่สามารถแลกกังหันลมจำนวนมากได้ แต่ก็สามารถให้นักเรียนศึกษาหลักการของกังหันลม แล้วสร้างมันขึ้นมาได้

อุปกรณ์ที่ก้าวหน้าภายในมิติ ยังสามารถใช้เพื่อตรวจจับแหล่งแร่ และเพิ่มทรัพยากรของบ้านเมือง...

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ อินชิงเสวียนก็รู้สึกเต็มไปด้วยพลังอีกครั้ง

เสี่ยวหนานเฟิงกอดคอของลั่วสุ่ยชิงทันที เกาะติดบนตัวของนางเหมือนลูกแมว พูดเสียงนุ่มนิ่ม “พี่สาวลั่ว พวกเราชอบท่าน”

ลั่วสุ่ยชิงประคองก้นเล็กๆ ของเสี่ยวหนานเฟิงอย่างช่วยไม่ได้

“บอกมาเถอะ เจ้าอยากจะถามอะไรกันแน่”

อินชิงเสวียนมองไปที่นาง

“ลั่วสุ่ยชิง เจ้าอยากจะยุติสงครามนี้จริงๆ หรือ”

ใบหน้าของลั่วสุ่ยชิงมืดมนขึ้นเล็กน้อย

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

อินชิงเสวียนยกมุมริมฝีปากขึ้น

“ก็หมายความตามนั้น”

ลั่วสุ่ยชิงขมวดคิ้ว

“หรือว่าเข้าสงสัยข้า?”