ทั้งสองทะยานร่างไต่ขึ้นไปบนยอดเขาอย่างรวดเร็ว ลมปราณนั้นเป็นเหมือนตาข่ายไร้รูป ที่ไหลทะลักลงมาจากยอดเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกี่ยวกระหวัดพันเข้าหาคนทั้งสอง
ลั่วสุ่ยชิงเหวี่ยงกระบี่ตลอดทาง เพื่อตัดพลังที่กระจัดกระจายออกมาเหล่านั้น อินชิงเสวียนตามหลังนางไปติดๆ คอยระวังภัยรอบด้านอยู่เสมอ
บนภูเขาลูกนี้ นางไม่รู้สึกถึงลมปราณของมนุษย์ผู้ใด แต่พลังนี้กลับมีอยู่จริงอย่างยิ่ง
เมื่อเห็นว่ายังอีกหลายร้อยเมตรกว่าจะถึงยอดเขา อินชิงเสวียนจึงเอื้อมมือคว้าแขนเสื้อของลั่วสุ่ยชิง
“นี่ใช่ค่ายกลหรือไม่ ระวังจะถูกหลอก?”
ลั่วสุ่ยชิงหยุดฝีเท้า ขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้าไม่เคยเห็นค่ายกลเช่นนี้มาก่อน”
“เช่นนั้นก็ต้องเป็นคน”
ผู้ที่มีกำลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ต้องเป็นชิงฮุยแน่ๆ
อินชิงเสวียนมีความคิดนี้อยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดออกไป พวกนางตามหามาหลายวันแล้ว ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้
ลั่วสุ่ยชิงยกกระบี่ยาวในมือขึ้นสูงอีกเล็กน้อย
“จะเป็นคนหรือค่ายกลก็ช่างเถอะ ในเมื่อมาแล้ว ก็ต้องขึ้นไปดู”
“ได้”
อินชิงเสวียนเดินตามหลังลั่วสุ่ยชิงห่างห้าก้าว เวลาในการฟื้นฟูของใบมีดทะมึนแห่งมิติสิ้นสุดลงแล้ว ถ้าเป็นชิงฮุยจริง นางก็สามารถใช้มันผ่าเขาอีกครั้งได้
ทั้งสองใช้วิชาตัวเบา ขึ้นไปถึงยอดเขาในพริบตา สีหน้าของลั่วสุ่ยชิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย และทันใดนั้นก็ตะโกน “ซ่อนตัวเร็ว!”
อินชิงเสวียนรู้สึกถึงแรงกดดันเช่นกัน และโดยไม่ลังเลใดๆ นางเข้าไปในมิติทันที จากนั้นเปิดหน้าจอขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอกเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่ภายนอก
เห็นคนคนหนึ่งนั่งอยู่บนยอดเขา แต่คนผู้นี้ไม่ใช่ชิงฮุย แต่เป็นผู้ชายที่มีลักษณะแปลกๆ
ทำไมต้องใช้คำว่าแปลกๆ เพื่ออธิบายลักษณะของคนน่ะหรือ ก็เพราะเขามีรูปร่างลักษณะที่ดูไม่เหมือนมนุษย์
บนใบหน้ามีปุ่มนูนยื่นออกมาหลายอัน ส่วนบนของศีรษะดูเหมือนจะมีเขา ตามร่างกายก็มีหนามแหลมงอกออกมาทั่วตัว ผิวหนังแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนถูกฉีกขาด มองดูไกลๆ จะเห็นว่าดูเหมือนต้นกระบองเพชรยักษ์ที่มีรูปร่างผิดปกติ
ลั่วสุ่ยชิงทรงตัวให้มั่นคง มองไปยังคนแปลกหน้าอย่างเย็นชา
ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร มองดูลั่วสุ่ยชิงด้วยดวงตาที่เป็นเหมือนงูพิษ นิ่งงันไม่ไหวติง ราวกับหุ่นขี้ผึ้ง
อินชิงเสวียนที่อยู่ในมิติพูดขึ้นว่า “เหมือนจะไม่ปกติแล้ว คนนี้ผู้นี้เหมือนจะถูกควบคุม”
ลั่วสุ่ยชิงพยักหน้า
“ในบรรดาวิชาต้องห้ามของเฟยเหยา มีเคล็ดวิชาลับหนึ่งที่สามารถเปลี่ยนคนให้กลายเป็นหุ่นเชิดได้จริงๆ ถ้าข้าเดาไม่ผิด คนผู้นี้ก็คือหุ่นเชิดพิษ”
อินชิงเสวียนประหลาด “หุ่นเชิดพิษ?”
ลั่วสุ่ยชิงพยักหน้า “ใช่ มันเป็นวิชาที่ใช้พิษควบคุมคน แต่วิชานี้มีข้อบกพร่อง คนที่กลายเป็นหุ่นเชิดพิษจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ชั่วคราว”
ก่อนที่จะพูดจบ คนผู้นั้นก็เริ่มโจมตีเข้าใส่แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
น่าจะต้องมีเล่มต่อรึเปล่าคะ เหมือนยังไม่จบเพราะตอนสุดท้ายเห็นว่ามีชนเผ่ามาเยือนโดยไม่ได้นัดหมาย...
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่ลงจนจบค่ะ❤️❤️...
แย่จิ่งหลานเอ๋ย ในมิติไม่มียาสลบหรือ เอามาแทงคอตอนเผลออะไรอย่างนี้ให้หลับไป...
ขอบคุณแอดมากๆค่ะที่อัพจนจบ 🙏👍สนุกมากเรื่องนี้ happy ending สุขสันต์วันสงกรานต์ หยุดพักผ่อนได้แล้วนะแอด555 ยังไงเรื่องถัดไปขอเรื่องฮองเฮาสุดที่รักด้วยนะคะ...
รออัพต่อนะคะ ใกล้จะจบแล้ว...
เศร้าเลย แอดมินไม่มาต่อ พลีสสสส...
รอๆๆ กลับมาอัพต่อค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลย อินชิงเสวียนถูกจับแบบนี้จะมีใครมาช่วยได้บ้าง...
ตัวโกงเก่งกว่าคนดีแถมคนชั่วร้ายก็มีอยู่มากมายทั้งนอกทั้งในแบบนี้จะสู้ศึกไหวเหรอ...
มันเป็นพวกไหนกันแน่นะที่บ่อนทำลายชาติ ที่สำคัญจะเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลอินด้วยหรือเปล่า...