สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1507

ระหว่างเจ้าสำนักเซี่ยวและเจ้าสำนักเฮ่อมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก ทว่าระหว่างเซี่ยวอิ่นหวนและลิ่นเซียวนั้นอยู่ในระดับปานกลาง จนแทบจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเลย

บัดนี้เห็นเขาขวางทาง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากการตายของศิษย์น้องเฟิ่งอี๋ ทำให้กลายเป็นคนสติเลอะเลือน กระทำการสิ่งใดล้วนไม่ผ่านการใช้ความคิด เป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะเข้าใจทันทีว่าเขามีเจตนาอะไร

ลิ่นเซียวรู้จักนาง พยักหน้าเบาๆ

“เฟิ่งอี๋ตายแล้ว ข้ารู้แล้ว”

เซี่ยวอิ่นหวนรู้สึกเจ็บปวดในใจ แต่เดิมก็เจ็บปวดจากการพลัดพรากอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเขาพูดถึงศิษย์น้องที่รักดุจน้องสาว หางตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

ริมฝีปากของนางสั่นเทา ลดเสียงลง กดซ่อนความเศร้าไว้ในใจ

“ศิษย์พี่ลิ่นควรจะออกมาสู่ความจริงได้แล้ว ถ้าศิษย์น้องอยู่บนสวรรค์มีญาณรับรู้ คงไม่อยากเห็นท่านจมปลักอยู่ที่นี่เพราะนางแน่นอน...”

ลิ่นเซียวไม่ต่อคำ แต่พูดต่อว่า “ตาเฒ่าเซี่ยวก็จากไปแล้วเช่นกัน”

หัวใจของเซี่ยวอิ่นหวนเจ็บปวดรวดร้าวอีกครั้ง ก้มหน้าสะอื้น

“พ่อบุญธรรมเสียชีวิตเพื่อผดุงความยุติธรรมในยุทธจักร ไม่ผิดต่อปณิธานที่ก่อตั้งหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์”

ลิ่นเซียวยังไม่ต่อคำ มองดูนางแล้วถามว่า “เจ้าจะไม่กลับไปเมืองหลวงหรือ”

เซี่ยวอิ่นหวนสับสนเล็กน้อย แต่สูดหายใจลึกแล้วตอบว่า “ไม่กลับ ข้าจะสืบทอดปณิธานของพ่อบุญธรรม ปกป้องหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ต่อไป ไม่ให้เสียชื่อเขา”

“เจ้าในตอนนี้ คล้ายกับเฟิ่งอี๋มาก...”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ลิ่นเซียวก็หยุดชะงักเล็กน้อย

“ก็ดี ข้าจะกลับไปที่สำนักกระบี่สังหารเช่นกัน หากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์มีเรื่องอะไร ลิ่นเซียวจะเป็นผู้รับผิดชอบเอง จอมยุทธ์หญิงเซี่ยวเดินทางปลอดภัย!”

เขาเหมือนกับตั้งใจจะพูดคำพูดเหล่านี้โดยเฉพาะ หลังจากพูดจบก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เซี่ยวอิ่นหวนตกใจเล็กน้อย

นักพรตเทียนชิงลูบเคราแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “โลกนี้มีความยุติธรรมในตัวเอง โลกก็มีสัจพจน์ของตัวเอง การปรากฏของศิลาตอบสวรรค์อาจไม่ใช่ทั้งหมด เพียงแต่เห็นด้วยตาและรู้สึกด้วยใจเท่านั้น ถึงจะทำให้เข้าใจความทุกข์ของมนุษย์อย่างแท้จริง”

คนผู้นั้นพยักหน้า ศิษย์ที่อยู่ข้างๆ ก็ถามอีกว่า “แล้วทำไมเราถึงต้องกลับไปที่แดนศักดิ์สิทธิ์อีกล่ะ”

นักพรตเทียนชิงยิ้มพลางเขกหัวเขา

“พวกเจ้าไม่เหมือนชิงผิงกับชิงอาน พวกเขาแปดเปื้อนโลกีย์ ยากที่จะกลับไปสู่จิตใจอันบริสุทธิ์และความปรารถนาในอดีต จึงต้องไปฝึกฝนในโลกมนุษย์”

เขาเปลี่ยนหัวข้อและพูดว่า “พวกเจ้าทุกคนมีความสามารถพิเศษ ควรนั่งสมาธิและฝึกฝนอย่างเงียบสงบ มองดูวิถีแห่งสวรรค์ เฉพาะเมื่อเจ้าแข็งแกร่งเพียงพอเท่านั้น จึงจะสามารถปกป้องความสงบสุขของโลกได้!”

เมื่อได้ยินคำสรรเสริญเยินยอของอาจารย์ ทั้งหมดก็ควบคุมจิตใจธรรมดาของตนทันที กล่าวด้วยความเคารพ “พวกเราน้อมฟังคำสั่งสอนของอาจารย์ ถือเอาการปกป้องความสงบสุขของโลกเป็นหน้าที่ อุทิศตนเพื่อฝึกฝน ไม่กล้าหลงผิดเด็ดขาด!”

นักพรตเทียนชิงยิ้มและพยักหน้า

“ไปกันเถอะ!”