สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1510

อินชิงเสวียนคำนับทั้งสองคน นางไม่ได้มาจากรัชสมัยนี้ ไม่เห็นความสำคัญของมารยาทระหว่างกษัตริย์และขุนนาง แต่กลับให้ความสำคัญกับจริยธรรมของมนุษย์

แม้ว่านางจะยอมรับเหมยชิงเกอ แต่บุญคุณที่ตระกูลอินเลี้ยงดูเจ้าของร่างเดิมมานานกว่าสิบปี ก็ไม่สามารถลืมได้ หากนางไม่รู้สึกขอบคุณผู้มีพระคุณของตัวเอง แล้วจะพูดถึงการมีใจกว้างใหญ่ไพศาลได้อย่างไร

“เป็นพ่อหนึ่งวัน ย่อมเป็นพ่อตลอดไป แม่เลี้ยงก็คือแม่แท้ๆ พวกท่านเหมาะสมแล้ว”

อินชิงเสวียนมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่น้ำเสียงกลับไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

ความรู้สึกห่างเหินเล็กน้อยของอินจ้งนั้นหายไปในทันที จับมือนางแน่นๆ

“ดี ดี ลูกสาวคนดี!”

ซูหมิงหลานก็หลั่งน้ำตาเช่นกัน แม้ว่านางจะได้รับการยอมรับจากครอบครัวแล้ว แต่หากไม่มีอินชิงเสวียน สถานะนี้ก็ไม่สมบูรณ์

อินหลีที่อยู่ข้างๆ ก็กล่าวโน้มน้าวเบาๆ “ท่านพี่พี่สะใภ้ไม่ต้องร้อง หากมีเรื่องอะไรไว้ค่อยกลับไปพูดที่บ้านเถิด เพื่อป้องกันไม่ให้ประชาชนเข้าใจผิดกันไปใหญ่โต”

อินจ้งรู้สึกตัวเพราะคำพูดนี้ เห็นผู้คนที่เอาแต่ยืดคอมองมาทางนี้ เขาก็พยักหน้าโดยเร็ว

“ถูกต้อง เรากลับไปคุยกันที่บ้านนะ”

อินชิงเสวียนดึงเป่าเล่อเอ่อร์ที่ยืนอยู่ไกลๆ เข้ามา แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “พี่สะใภ้ พี่ใหญ่ เรากลับกันเถอะ”

เป่าเล่อเอ่อร์ยิ้มอย่างอบอุ่น และมองไปยังอินสิงอวิ๋นที่ยืนเคียงข้างด้วยสายตาอ่อนโยน

“อืม กลับบ้าน”

เดิมทีอินชิงเสวียนอยากจะส่งเฉิงเฟิ่งโหลวไปก่อน ส่วนตัวเองกลับไปตรวจดูในวัง แต่ในสถานการณ์นี้ เกรงว่าวันนี้คงกลับวังไม่ได้แล้ว จึงแจ้งกับเย่จิ่งอวี้ แล้วพาเสี่ยวหนานเฟิงกลับบ้านพ่อแม่ของนางก่อน

ราษฎรไม่รู้เรื่องภายในราชสำนัก ยิ่งไม่เคยได้ยินเรื่องการจับกุมทายาทเฟยเหยา ยังคิดว่าฮ่องเต้และฮองเฮาเสด็จประพาส ไม่เช่นนั้นจะสามารถเคลื่อนไหวค่ายเปลวไฟสีชาดได้อย่างไร!

ในใจต่างอดไม่ได้ที่จะอิจฉาตระกูลอินที่โชคดี ในตระกูลมีทั้งฮองเฮา แมมยังมีสามแม่ทัพ ใครที่สามารถแต่งงานกับตระกูลอินได้ ต้องกลายเป็นคนที่โดดเด่นต่อเบื้องพระพักตร์อย่างแน่นอน...

ตระกูลอิน

อินชิงเสวียนแนะนำเฉิงเฟิ่งโหลวให้กับอินจ้ง เขาไม่รู้วรยุทธ์ ภายหน้าจะได้เป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น จะได้รับการแนะนำให้เข้าไปศึกษาและฝึกฝนในสำนักศึกษาหลวง อีกไม่กี่วันเย่จิ่งอวี้จะจัดสรรให้ฉางจี้จิ่วพาเขาไปด้วย

เฉิงเฟิ่งโหลวเข้าใจประสงค์ของฝ่าบาท รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง แม่ทัพอินก็เป็นคนที่เขาชื่นชมเช่นกัน เขาอดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลงบนพื้นและคำนับซ้ำแล้วซ้ำเล่า อายุยังน้อยแต่มีความสุภาพเรียบร้อย

ทันใดนั้นอินจื่อลั่วก็ค้นพบเรื่องใหม่ ได้ใหม่ลืมเก่าละทิ้งหลานชายตัวน้อยที่น่ารักของนาง และพาเฉิงเฟิ่งโหลวไปหาที่พัก

ซูหมิงหลานสั่งให้คนจัดเตรียมอาหารและสุรา ทุกคนในครอบครัวพลางรับประทานอาหารพลางพูดคุยกัน บรรยากาศอบอุ่นเหมือนเมื่อก่อน

อินชิงเสวียนก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในครั้งที่สองที่ออกจากวังสั้นๆ แม้ว่าอินสิงอวิ๋นจะพอรู้เรื่องบ้าง แต่ก็ไม่ได้รู้เรื่องราวทั้งหมด เมื่อได้ยินว่ามีการพลิกผันมากมาย ทุกคนต่างก็อุทานด้วยความตกใจ โชคดีที่ผลลัพธ์ออกมาดี ทุกอย่างจบลงด้วยดี!

ในตอนเย็น ซูหมิงหลานชงชา ญาติผู้หญิงหลายคนนั่งคุยกันที่ลานบ้าน เมื่อนางรู้ว่าเป่าเล่อเอ่อร์ตั้งครรภ์อีกครั้ง อินชิงเสวียนมีความสุขมาก กำชับให้นางดื่มใช้น้ำพุวิญญาณวันละสามครั้ง เพื่อความปลอดภัยของทารกในครรภ์

เป่าเล่อเอ่อร์พยักหน้าอย่างเขินอาย นางยังคงขี้อายเหมือนเมื่อก่อน เหมือนกระต่ายตัวน้อยที่นุ่มนวลและอ่อนแอ ทำให้คนเห็นแล้วก็นึกเอ็นดูสงสาร

อินชิงเสวียนหันไปหาอินหลีอีกครั้ง ทุกครั้งที่นางมองใบหน้านี้ นางก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับความมหัศจรรย์ของเทพผู้สร้าง

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่กลับมีความคล้ายคลึงกันมากได้

“อาหญิงกับเสด็จอาสิบสามวางแผนแต่งงานกันเมื่อไหร่หรือ”

อินชิงเสวียนยิ้มและพูดว่า “นี่ยิ่งพิสูจน์แล้วไม่ใช่หรือว่าทั้งท่านพ่อและท่านแม่เป็นคนที่มีวาสนา ย่อมไม่ตกอยู่ในสถานที่อับโชคอยู่แล้ว”

อินจ้งตบโต๊ะ

“พูดได้ดี ควรดื่มสักจอก”

ซูหมิงหลานมองเขาด้วยสายตาขุ่นๆ

“ชิงเสวียนเดินทางมาไกล คงเหนื่อยมากแล้ว ท่านให้นางรีบไปพักผ่อนเถอะ ไม่รู้จักเห็นใจลูกสาสวบ้างเลย”

อินจ้งยิ้มแล้วพูดว่า “ฮูอินพูดถูก ข้าผิดไปแล้ว ใครก็ได้ ช่วยพาฮองเฮากลับไปพักผ่อนด้วย”

อินจื่อลั่ววิ่งออกมาจากที่ไหนสักแห่ง จับแขนของอินชิงเสวียนอย่างสนิทสนม

“พี่หญิง ข้าอยากนอนกับท่าน!”

ซูหมิงหลานมองดูลูกสาวด้วยสายตารักใคร่

“จะอยู่กับพี่หญิงก็ได้ แต่อย่าให้พี่หญิงเจ้าเล่าเรื่องให้ฟังนะ นางเหนื่อยมากแล้ว”

“รู้แล้วเจ้าค่ะ”

อินจื่อลั่วดึงอินชิงเสวียนและวิ่งหนีไป จะไม่ให้เล่าเรื่องสนุกๆ น่ะหรือ เป็นไปไม่ได้หรอก ข้างนอกมีเรื่องน่าสนุกเกิดขึ้นมากมาย นางยังสนุกไม่เต็มที่เลย ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องฟังให้ได้!

ในอีกด้านหนึ่ง อินจ้งอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงที่กำลังเล่นอยู่ข้างๆ ขึ้นมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “หลานรัก ตาจะเอาของอร่อยๆ มาให้เจ้ากิน คืนนี้นอนกับตานะ”