สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 454

สีหน้าท่าทางของพวกเขาเปลี่ยนไปทันตา

“แม่ทัพอิน ท่านอย่าเหิมเกริมนัก”

อินจ้งหยิบป้ายทองอาญาสิทธิ์ออกมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าได้รับคำสั่งให้รักษาชายแดนและยึดดินแดนที่สูญเสียไปกลับคืน สามารถประหารก่อนค่อยทูลรายงานได้ ทหาร มาจับตัวแม่ทัพเหล่านี้ ประหารทันทีไม่มีการยกโทษ”

ทหารจากเมืองหลวงก็รุมจับคนเหล่านั้นทันที เหลือเพียงเหลียงอันไท่คนเดียว

เหลียงอันไท่ตัวสั่นด้วยความกลัว ขาสั่นพั่บๆ โชคดีที่เมื่อครู่คัวเองเพิ่งบอกว่าจะส่งทหารไป ไม่เช่นนั้นคงมีจุดจบเช่นกัน

คนที่เหลือเห็นดังนั้นก็รีบร้องขอความเมตตา แต่ก็ถูกลากลงจากกำแพงเมืองแล้ว

เสียงกรีดร้องระงม ครั้นแล้วแม่ทัพทั้งสี่ก็ถูกตัดศีรษะทันที

ทหารทั้งหมดได้มาอยู่ภายใต้คำสั่งของอินจ้ง ไม่มีผู้ใดบ่นคำใดอีก

กวนเซี่ยวจึงเข้าใจเจตนาของอินจ้ง เขาไม่ได้แสดงความเมตตา หากแต่ทำเพื่อให้ได้ใจของเหล่าทหาร

ตอนนี้กองทัพมีใจไปทิศทางเดียวกัน มีขวัญกำลังใจเข้มแข็ง หากส่งทหารออกไปทำศึกอีกครั้ง จะได้ผลลัพธ์สองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียวอย่างแน่นอน

หลังจากนั้นอินจ้งได้เลื่อนตำแหน่งจังเถี่ยและสวีเหลียง ให้ทั้งสองเป็นแม่ทัพรักษาเมืองชั่วคราว หลังจากศึกเจียงวูสงบลงแล้ว ค่อยให้ฮ่องเต้แต่งตั้งให้ประทานรางวัลตามความเหมาะสม

ณ เมืองหลวง

อินชิงเสวียนได้เปลี่ยนชุดบุรุษ และออกจากวังพร้อมกับป้ายทองประจำพระองค์และตำราเรียน

ฉินเทียนและหลี่ชีตามประกบซ้ายขวา สิบห้านาทีต่อมา ทุกคนก็มาถึงสำนักศึกษาหลวง

ซึ่งตำแหน่งสูงสุดในสำนักศึกษาหลวงคือตำแหน่งจี้จิ่ว เป็นบัณฑิตเฒ่า แซ่ฉางนามว่าเฮ่อไหล

ฮ่องเต้ได้แจ้งฉางเฮ่อไหลแล้วว่า วันนี้จะมีอาจารย์คนใหม่มารายงานตัว คนผู้นี้เป็นปัญญาชนผู้อัจฉริยะ สำนักศึกษาหลวงสามารถเรียนร่วมกับเขาได้

ฉางจี้จิ่วศึกษาวิชาความรู้มาตลอดชีวิต เมื่อทราบรู้ว่าฮ่องเต้ส่งผู้ปรีชาสามารถมา ย่อมยินดีปรีดาอู่แล้ว พากลุ่มเจ้าหน้าที่มารอต้อนรับตั้งแต่เช้าตรู่

ทันทีที่พบหน้า ก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ เพราะผู้ที่มากลับกลายเป็นชายหนุ่มอายุน้อยไม่ถึงยี่สิบปีด้วยซ้ำ

อินชิงเสวียนชี้ไปยังหนังสือที่ฉินเทียนถืออยู่ พูดด้วยรอยยิ้ม “เรียนคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และเคมีให้ดี แล้วจะเดินทางไปทั่วหล้าได้ นี่คือสามวิชาที่ข้านำมาสอนในครั้งนี้”

ทุกคนต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก คณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมีคือสิ่งใด พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

อินชิงเสวียนนำหนังสือเข้าไปในสำนักศึกษาหลวง

“ใต้เท้าทุกท่านลองอ่านดูก็จะรู้ หากไม่เข้าใจตรงจุดใด สามารถถามข้าได้”

ฉางเฮ่อไหลและคนอื่นๆ ไม่เห็นอินชิงเสวียนอยู่ในสายตาก็จริง แต่เมื่อเห็นหนังสือเหล่านี้ พวกเขาก็ประหลาดใจอย่างมาก

ไม่ว่าวัสดุของหนังสือหรือเนื้อหาภายในหนังสือ ท่าคนต่างก็ไม่เคยได้ไม่เคยได้เป็นมาก่อน เผลอแผล็บเดียวเวลาก็ผ่านไปหนึ่งชั่วยามโดยไม่รู้ตัว ภายในสำนักศึกษาหลวงเงียบเชียบ ยกเว้นเสียงพลิกหน้าหนังสือที่ดังพึ่บพั่บ

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่จริงจังของพวกเขา อินชิงเสวียนก็กระตุกมุมปากขึ้นอย่างอดไม่ได้ คนเหล่านี้แตกต่างจากคนที่แสวงหาชื่อเสียง เป็นผู้ที่มีทักษะวิชาความรู้

พริบตาเดียวก็เป็นยามเที่ยงวัน ในที่สุดก็มีคนถามว่า “ขอถามอาจารย์อิน สัญลักษณ์นี้หมายความว่าอย่างไร เหตุใดสิ่งแปลกประหลาดเช่นนี้จึงปรากฏในเลขคณิต”