สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 826

เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลานี้ สมองของอินชิงเสวียนก็นึกย้อนกลับไปที่ภาพที่โหดเหี้ยมที่เขาแทงทะลุร่างของเสี่ยวหนานเฟิง เหยียบเลือดสดๆ ค่อยๆ ย่างเข้ามาหานางทีละก้าว

เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

เจ้าไม่ใช่อินชิงเสวียนตัวจริง เจ้าเป็นตัวปลอม

ฉากในมโนภาพนั้นสมจริงราวกับเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นสะท้าน

นางหลุบตาลง พูดด้วยเสียงแผ่วต่ำ “ได้ ท่านไปเถอะ!”

เย่จิ่งอวี้เม้มริมฝีปาก

“ข้าจะไปส่งเจ้ากลับห้อง”

ทั้งสองเดินไปอย่างเงียบงันตลอดทาง จนกระทั่งถึงห้องนอน อินชิงเสวียนก็ปิดประตู

“ฝันดีนะ!”

นางคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นที่หน้าประตู

“เสวียนเอ๋อร์ก็เช่นกัน”

หลังจากที่เย่จิ่งอวี้พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องลับ

ข้างในนั้นมืดมิด และเย่จิ่งอวี้ไม่ได้จุดตะเกียง เดินตามทางที่จำได้ แล้วนั่งลงบนแผ่นหินที่เขามักจะนั่งสมาธิบ่อยๆ

จิตใจยังคิดถึงมโนภาพที่เหมือนจริงจนไม่อาจลืมเลือน

สิ่งที่เสวียนเอ๋อร์พูดไม่ผิด ตัวเองติดค้างนางมากเกินไปจริงๆ

อินชิงเสวียนและเย่จิ่งเย่าต่างมีความรักให้แก่กัน ไม่มีใครในเมืองหลวงที่ไม่รู้เรื่องนี้ ฮ่องเต้องค์ก่อนประทานอภิเษกสมรสให้อินชิงเสวียนกับเขา ซึ่งนับเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง

ข่าวลือที่ระคายหูเหล่านั้นยังทำให้เย่จิ่งอวี้มีความคิดอคติ คิดว่าอินชิงเสวียนเป็นสตรีจิตรวนเร เขาจะยอมลดตัวไปกราบไหว้ฟ้าดินกับนางได้อย่างไร จึงให้หลี่เต๋อฝูหาไก่มาทำหน้าที่นี้แทน

เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนนี้เลย ไม่สนใจว่านางจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร แม้เขาจะถูกอินชิงเสวียนวางยาพิษ แต่ก็ไม่เคยคิดอยากมองใบหน้านั้น ด้วยความรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ เพียงพอให้เขาหยิบชุดคลุมขึ้นมาปกปิดอินชิงเสวียนไว้

เป็นเพราะเหตุนี้ ตอนแรกเขาจึงจำอินชิงเสวียนในวังไม่ได้

นางถือว่าเย่จิ่งอวี้เป็นสามีของนาง ถ้าวันหนึ่ง เขารู้ว่าคนเคียงหมอนถูกสลับวิญญาณ เขาจะรู้สึกอย่างไร

ขนาดตัวเองยังทนไม่ได้ที่ร่างของเย่จิ่งอวี้จะกลายเป็นตู้เยี่ยน แล้วเขาจะทนได้อย่างไรที่นางกลายเป็นคนอื่นอีกคน

และสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้อง ไม่ใช่นางที่ช่วยชีวิตเขา แต่เป็นเจ้าของร่างเดิม เด็กคนนั้นก็เป็นลูกของเขากับเจ้าของร่างเดิม อย่างมากตัวเองเป็นเพียงตัวแทนเท่านั้น

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปาก น้ำตาเค็มๆ ไหลจากแก้มลงมาอย่างเงียบเชียบ

นางต้องการอธิบายให้เย่จิ่งอวี้รู้อย่างชัดเจน แต่จู่ๆ ก็พบว่าตัวเองไม่มีความกล้าหาญเลย

ในความสัมพันธ์นี้ นางทุ่มเทไม่น้อยไปกว่าเย่จิ่งอวี้ นางกลัวว่าเมื่อบอกความจริงออกไป ทุกอย่างจะสูญเปล่า!

แต่ถ้าไม่พูดอะไร ก็รู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่กดลงบนหัวใจ ทำให้อึดอัดหายใจไม่ออก

ควรทำอย่างไรดีหนอ

ทำอย่างไร