สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 935

อินชิงเสวียนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

“หรือว่าฝ่าบาทจะแต่งตั้งข้า?”

เย่จิ่งอวี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดกระเซ้า “แล้วเจ้าชอบผู้ดูแลฝ่ายใน หรือผู้ตรวจการสำนักซ่างหลินมากกว่าล่ะ?”

อินชิงเสวียนถ่มน้ำลาย แล้วพูดอย่างงอนๆ “ตอนนี้ข้าไม่ใช่ขันทีสักหน่อย จะอยากได้ตำแหน่งบ้าๆ พวกนั้นไปทำไม”

เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น อย่างไรก็ต้องปฏิบัติตัวอย่างมีมารยาท

ตอนนี้มีแค่พวกเขาสองคน ซึ่งไม่ต่างจากคู่รักหนุ่มสาวทั่วไป จะมีการหยอกล้อสัพยอก กระเซ้าเย้าแหย่กันบ้างก็ไม่ถือว่าเสียมารยาทนัก

เย่จิ่งอวี้จับมืออันอ่อนนุ่มขาวเนียนของนาง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ดังนั้น ข้าต้องการแต่งตั้งตำแหน่งดีๆ ให้เสวียนเอ๋อร์ เช่น สี่ฮุ่ยฮองเฮา ต่วนเสียนฮองเฮา ซุ่นหว่านฮองเฮา ข้าคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเสวียนเอ๋อร์ชอบชื่อไหน”

อินชิงเสวียนรู้มานานแล้วว่าตัวเองจะถูกแต่งตั้งเป็นฮองเฮา แต่ไม่คาดคิดว่าจะเร็วขนาดนี้ นี่เพิ่งกลับถึงวังเอง เย่จิ่งอวี้ก็แทบรอไม่ไหวแล้ว

“เอ่อ...ไม่ต้องรออีกหน่อยหรือ”

เย่จิ่งอวี้จากไปนาน คงมีเรื่องให้สะสางมากมายกระมัง!

“ไม่จำเป็น ข้าตั้งตารอวันนี้มานานแล้ว ข้าแจ้งให้โหราจารย์หาฤกษ์มงคลเร็วๆ นี้แล้ว เครื่องแต่งกายที่ใช้ในพิธีแต่งตั้งฮองเฮาก็สั่งให้คนทำไว้แล้ว ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือในวังหลัง ก็จะจัดแจงไปพร้อมกันเลย”

เมื่อฟังคำพูดที่เด็ดเดี่ยวของเย่จิ่งอวี้ อินชิงเสวียนก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ชาตินี้ได้เจอกับคนที่ปฏิบัติต่อตัวเองถึงเพียงนี้ ก็เพียงพอแล้ว!

นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดว่า “ถ้างั้นก็เลือกชื่อ...สี่ฮุ่ยสองคำนี้เถอะ ฟังดูน่าปีติยินดี ดูเป็นสิริมงคลด้วย”

“ดี จากนี้ไปเสวียนเอ๋อร์ก็จะเป็นสี่ฮุ่ยฮองเฮาของข้าแล้ว”

เย่จิ่งอวี้เอื้อมมือไปกอดอินชิงเสวียน แล้วเหวี่ยงตัวหมุนตัวไปรอบๆ แสดงถึงความสุขในใจ

อินชิงเสวียนตบไหล่เขาเบาๆ

พูดอย่างงอนๆ “ปล่อยเถอะ อย่าให้จ้าวเอ๋อร์เห็นเชียว”

เย่จิ่งอวี้จูบกลีบปากสีชมพูนั้นเบาๆ แล้วจึงวางนางลงบนเก้าอี้

“เจ้าหมอนั่นไม่ได้กลับวังนาน คงเห็นเป็นอะไรก็รู้สึกแปลกใหม่ไปหมด ยังเล่นไม่หนำใจคงไม่กลับมาหรอก”

อินชิงเสวียนมองออกไปข้างนอก แล้วก็เห็นว่าเจ้าเด็กอ้วนกำลังวิ่งเล่นอยู่กลางลานกับไป๋เสวี่ยอย่างสนุกสนาน

“แล้วพวกนายหญิงน้อยคนอื่นๆ ล่ะ ฝ่าบาทจะบอกว่าอย่างไร”

ไม่ว่าเย่จิ่งอวี้จะได้ค้างแรมกับพวกนางหรือไม่ก็ตาม แต่ในนามแล้ว พวกนางล้วนเป็นสตรีของฮ่องเต้ หากถูกส่งออกจากวังโดยตรง เกรงว่าจะทำลายชื่อเสียงของพวกนาง และทำให้ชั่วชีวิตนี้แต่งงานใหม่ได้ยาก

คนเหล่านี้ล้วนอยู่ในช่วงวันเบ่งบานที่ดี อินชิงเสวียนย่อมไม่สามารถทนเห็นพวกนางเหี่ยวเฉาในช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดของพวกนางได้

เย่จิ่งอวี้เข้าใจว่าอินชิงเสวียนหมายถึงอะไร เรื่องนี้จำเป็นต้องได้รับการจัดการอย่างถูกต้อง เดิมทีจะให้โหราจารย์บอกว่าวันเดือนปีเกิดของพวกนางขัดแย้ง แต่ต่อมาก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสม

ฉุยอวี้พูดอย่างสงบ “ถ้าพวกเขาไม่โลภ ก็คงไม่ไป ไม่เคยได้ยินหลักการที่ว่ามดเยอะกลืนช้างได้หรืออย่างไร”

เฟิงเอ้อร์เหนียงพูดอย่างไม่พอใจ “ถึงแม้ตำหนักเทพจะได้รับความเสียหาย แต่ก็มีเพียงศิษย์ระดับต่ำ ไม่เป็นประโยชน์ต่อเรื่องสำคัญ พวกหัวมังกุท้ายมังกรพวกนี้ ยิ่งไม่สามารถช่วยพี่หญิงใหญ่ออกมาได้”

ฉุยอวี้กล่าวว่า “ระหว่างทางเราได้เห็นสำนักต่างๆ มากมาย เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าไม่มีหัวกะทิในหมู่พวกเขา และตราบใดที่เราสามารถขัดขวางตำหนักเทพหอทองคำได้ เราก็สามารถใช้โอกาสนี้ไปเมืองหลวงเพื่อปกป้องชิงเสวียนได้”

“ถ้าผู้อาวุโสหันลงเขาด้วยตนเอง อาศัยแค่เจ้าและข้า จะปกป้องได้อย่างไร”

เฟิงเอ้อร์เหนียงไม่ได้มีเจตนาจะยอกย้อนฉุยอวี้ แต่นางคิดมากเกินไป และพิจารณาทุกด้าน

“สงครามในอดีต เจ้าตำหนักก็เก็บตัวบำเพ็ญเพียรไม่ออกมา มีผู้อาวุโสหันคอยดูแลสำนักมาโดยตลอด หากไม่ใช่เพราะความไร้เหตุผลของเขา พี่หญิงใหญ่คงไม่ถูกกักขังในผาเฟิงเริ่น คนผู้นี้โลภอำนาจ จะออกมาง่ายๆ ได้อย่างไร ขึ้นอยู่กับว่าฮั่วเทียนเฉิงจะมีใจให้เจ้ามากแค่ไหน จะเปิดโปงข้ากับเจ้าทั้งหมดหรือไม่”

เฟิงเอ้อร์เหนียงดูตกตะลึงเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่าฉุยอวี้จะใช้นางอยู่ในแผนด้วย แต่เมื่อคิดดูอีกที ที่นางทำก็เพื่อพี่หญิงใหญ่ ในเมื่อมีเป้าหมายเดียวกัน ก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีก

“ช่างเถอะ ข้าไม่ต้องการที่จะทะเลาะกับเจ้าโดยไม่มีเหตุผล ด้วยความเร็วของเราตอนนี้ เช้าวันพรุ่งนี้ก็สามารถเข้าเมืองหลวงได้ รีบเดินทางเถอะ!”

นางกระตุ้นท้องม้าทันที ม้าร้องลากเสียงยาว ยกกีบทั้งสี่ขึ้น แล้วเผ่นโผนกระโจนไปข้างหน้า

ขณะมองแผ่นหลังของนาง ฉุยอวี้ก็ถอนหายใจอย่างเงียบๆ

แต่ไหนแต่ไรมาที่นางทำงานมักจะดูเฉพาะผลลัพธ์ สำหรับนางแล้ว กระบวนการนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ขอเพียงตำหนักเทพตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน บางทีเจ้าตำหนักอาจออกจากการบำเพ็ญเพียร เขารักและเอ็นดูพี่หญิงใหญ่มาโดยตลอด ไม่มีทางทนเห็นนางทุกข์ทรมานเช่นนี้ได้แน่นอน...