สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1008

"คุณ พอ…พอหรือยัง? ปล่อยผมไปเถอะ…" คนคนนั้นถือโทรศัพท์ไว้ในมือ พูดด้วยเสียงที่สั่นเทา

แต่ทันทีที่เพิ่งพูดจบ

ปัง!

มีมือข้างหนึ่งแทงทะลุหน้าอกของเขา ทำลายหัวใจของเขาโดยตรง

ร่างกายของคนคนนั้นสั่นสะท้าน เบิกตากว้างมองหลินหยาง อ้าปากอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้แม้แต่คำเดียว เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากตรงหน้าอกอย่างต่อเนื่อง…

กึก!

คนคนนั้นล้มลงบนพื้น สิ้นลมหายใจไปโดยตรง

ลั่วเฉียนตกใจจนแทบหมดสติ

เธอไม่เคยเห็นหลินหยางที่ใช้ความรุนแรงแบบนี้มาก่อน

ครั้งนี้เขาโกรธจริงแล้ว

ทุกกระบวนท่าคือการฆ่า ไม่มีความปราณีแม้แต่นิดเดียว

"หลินหยาง คุณ…คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

ลั่วเฉียนขดตัวอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง ราวกับลูกแมวน้อยที่ได้รับความตกใจ

"ผมไม่เป็นอะไร!"

หลินหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ไม่ได้ทำให้คุณตกใจใช่หรือเปล่า…"

"ไม่…ไม่…"

"ดูเหมือนผมใจดีมากเกินไป! หมู่บ้านราชาสมุนไพรโหดร้ายกว่าที่ผมคิดเอาไว้เยอะ"

ในแววตาของหลินหยางเผยให้เห็นความดุร้าย พูดเสียงเบา "ผมจำเป็นต้องกำจัดหมู่บ้านราชาสมุนไพรให้เร็วที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น…ตอนนี้เคอเอ๋อตกอยู่ในอันตราย ผมต้องรีบไปช่วยเธอออกมาจากหมู่บ้านราชาสมุนไพร!"

"หลินหยาง! ฉันรู้สึกว่า สิ่งที่คุณควรทำมากที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่ไปอีกตามหาหมู่บ้านราชาสมุนไพรเพื่อล้างแค้น!" ลั่วเฉียนลังเลสักพัก พูดเสียงเบา

หลินหยางมองเธอ "หมายความว่ายังไง?"

"โรงพยาบาล!" ลั่วเฉียนไม่รู้ควรพูดยังไง พูดคำพูดประโยคนี้เพียงประโยคเดียว

ทันใดนั้น ร่างกายของหลินหยางสั่นสะท้าน

ใช่แล้ว!

โรงพยาบาล!

หม่าไห่กำลังถูกช่วยชีวิต!

ซูเหยียนออกจากสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี หากไม่ได้รับการดูแลอย่างมีประสิทธิภาพ สถานการณ์ของเธอในตอนนี้ก็จะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น!

"ใช่! ผมต้องรีบไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! ต้องไปโรงพยาบาล!"

หลินหยางรีบวิ่งออกไปทางด้านนอก

"เอ๋! หลินหยาง คุณรอฉันด้วย!"

ลั่วเฉียนตะโกนพร้อมกับวิ่งตามออกไป

นั่งรถแท็กซี่ไปถึงโรงพยาบาลประชาชนอย่างเร่งรีบ ตอนนี้มีผู้คนแออัดกันจำนวนมาก

บริษัทหยางหัวและสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเกิดเหตุการณ์การวางยาพิษอย่างต่อเนื่อง ทำให้มีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก เรื่องนี้ไม่เพียงสร้างอิทธิพลต่อความคิดเห็นของสาธารณชน แต่ยังเพิ่มแรงกดดันต่อการรักษาพยาบาลของเจียงเฉินด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีถูกสั่งปิด มีผู้ป่วยจำนวนมากในสถาบันจำเป็นต้องย้ายมารักษาตัวที่โรงพยาบาลประชาชน

เป็นผลให้โรงพยาบาลในเมืองแออัดและทางเดินในแต่ละชั้นของแผนกผู้ป่วยในก็เต็มไปด้วยเตียง

หน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลในเมือง

กงซีหยุนยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงนั้น

เห็นหลินหยางเดินมาพร้อมกับสีหน้าที่เย็นชา กงซีหยุนรู้สึกอึ้งก่อน หลังจากนั้นดีใจจนถึงขีดสุด

"ประธานหลิน?"

กงซีหยุนก้าวออกมาด้วยความดีใจ

หลินหยางไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของตนเองให้กลายเป็นหมอเทวดาหลิน ถ้าทำแบบนั้น จะดึงดูดความสนใจของนักข่าวจำนวนมาก และทำให้คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรตื่นตัว

อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านราชาสมุนไพรและโลกภายนอกคิดว่าเขาตายแล้ว

"อย่าเสียงดัง!"

หลินหยางพูดเสียงเบา เหลือบมองห้องฉุกเฉินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "หม่าไห่เป็นยังไงบ้าง?"

"กำลังรับการช่วยเหลือ!" กงซีหยุนพูดด้วยสีหน้าที่มืดมน "หมอบอกว่า…โอกาสสำเร็จ…ริบหรี่มาก…"

"ริบหรี่มาก?"

แววตาของหลินหยางเคร่งขรึมลง

เขาก็เป็นคนในวงการแพทย์เช่นกัน ย่อมเข้าใจคำว่าริบหรี่หมายถึงอะไร

หลินหยางเหลือบมองประตูของห้องฉุกเฉิน ถามอย่างกะทันหัน "ซูเหยียนอยู่ไหน?"

"เรื่องนี้…" กงซีหยุนลังเลสักพัก ไม่กล้าพูด

หลินหยางรู้สึกโกรธมาก ตะคอกเสียงเบา "รีบบอกผมมา ซูเหยียนอยู่ไหน?"

"ประธานหลิน ตอนนี้คุณซูเหยียนอยู่…อยู่ห้องไอซียู…" กงซีหยุนสะดุ้งตกใจ รีบตอบคำถาม

ผ่านไปสักพัก สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมาก

"พิษของหมู่บ้านราชาสมุนไพรไม่ถือว่ารุนแรงมาก แต่ต้องบอกว่าพิเศษมาก ฤทธิ์ยาทำให้อวัยวะภายในของซูเหยียนปั่นป่วน เพราะแบบนี้จึงขับพิษออกมายาก ยิ่งไปกว่านั้นยังไปกระตุ้นอาการของพิษดอกปลิดชีพ ทำให้พิษดอกปลิดชีพที่ผมกดไว้กำเริบอีกครั้ง!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "รีบไปเตรียมห้องผ่าตัดเดี๋ยวนี้ ผมจะทำการรักษาซูเหยียน"

"หมอเทวดาหลิน พิษในร่างกายของคุณซูเหยียนค่อนข้างปั่นป่วน ถ้าหากไปกระตุ้นโดนเพียงนิดเดียวก็จะทำให้อาการรุนแรงขึ้น หากคุณจัดการได้ไม่ดี เกรงว่าคุณซูเหยียน…ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมาก…"

หลิวหรูซือเม้มริมฝีปาก พูดด้วยความระมัดระวัง "ฉันรู้สึกว่า…ควรให้ยาเธอรักษาอาการให้คงที่ก่อน หลังจากนั้นพรุ่งนี้ค่อยทำการผ่าตัด"

"พรุ่งนี้? ผ่าตัดอะไร?" หลินหยางหันไปถาม

"แขนขาทั้งสี่…" หลิวหรูซือพูดเสียงเบา

คำพูดประโยคนี้หมายความว่าอย่างไร ทุกคนย่อมรู้ดี

หลินหยางจ้องเธอด้วยสายตาที่เย็นชา ผ่านไปสักพัก เขาส่ายหัว

"สิ่งที่คุณกำลังจะทำมันคือการทำให้พิษไปสะสมในแขนขาของเธอ หลังจากนั้นทำการผ่าตัดเพื่อรักษาชีวิต วิธีนี้มันได้ผลจริง แต่เมื่อเป็นแบบนี้ ถึงเธอสามารถได้สติกลับคืนมา แล้วมันต่างอะไรกับการตายไปแล้ว? คุณคิดว่าซูเหยียนสามารถรับได้หรือเปล่า?"

"แต่มันก็ดีกว่าการตาย!" หลิวหรูซือรีบพูด

หลินหยางไม่ได้ตอบคำถาม เพียงแค่หยิบสมุนไพรออกมาหลายต้น หลังจากนั้นส่งให้หลิวหรูซือ

รูม่านตาของหลิวหรูซือหดเล็กลง อ้าปากค้างกลายเป็นรูปตัวโอ

"นี่มัน…" เธอพูดเสียงสั่น

"รีบเอาไปกลั่นเถอะ รอผมรักษาเสี่ยวเหยียนเรียบร้อย นำมาป้อนให้เธอ"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

หลิวหรูซือรับยาสมุนไพรล่ำค่ามาด้วยความระมัดระวัง มองดูของพวกนี้ เธอพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างได้แล้ว

"ถึงว่าทำไมคุณถึงไม่เห็นด้วย ดูเหมือนคุณจะมีความมั่นใจอยู่พอสมควร…" หลิวหรูซือพยักหน้า "ได้! ฉันจะไปเตรียมของเดี๋ยวนี้!"

หลิวหรูซือเดินออกจากห้องไอซียู

หลินหยางรีบสั่งให้พยาบาลย้ายซูเหยียนไปห้องฉุกเฉิน

ในตอนนั้นเอง กงซีหยุนเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ

"ประธานหลิน…"

"ทางด้านหม่าไห่เป็นยังไงบ้าง?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

กงซีหยุนเม้มริมฝีปาก ก้มหน้าลงไม่พูดอะไร

"พาผมไปดู" หลินหยางพูด

"ได้ค่ะประธานหลิน"