สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1040

เข็มทุกเล่มเหมือนกับกระบี่ มีอานุภาพที่สามารถปลิดชีพได้ในกระบี่เดียว

อย่างน้อยก็ตาม พิษที่อยู่บนเข็มเงินล้วนแต่เป็นพิษที่เกิดจากผลการวิจัยของท่านผู้นำหมู่บ้านราสมุนไพร

แต่หลินหยางในตอนนี้ก็ไม่ด้อยไปกว่ากัน เขาร่ายรำฝ่ามือทั้งสอง บนฝ่ามือเหมือนมีเปลวไฟสีดำกำลังลุกไหม้ ถึงเข็มเงินที่อยู่โดยรอบน่ากลัวเพียงใด แต่ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟสีดำ กลับไม่สามารถเข้าถึงตัวของหลินหยาง…

ท่านผู้นำเริ่มรู้สึกกังวล

วิธีการแบบนี้ ถึงเป็นเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน

"รัตติกาลเงียบงัน!"

ในตอนนั้นเอง หลินหยางคำรามเสียงต่ำอย่างกะทันหัน

ท่านผู้นำรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล รีบกระโดดถอยหลังอย่างบ้าคลั่ง

เขาเพิ่งถอยออกไป บนร่างกายของหลินหยางมีเปลวไฟสีดำระเบิดออกมา

เปลวไฟพวกนี้ปกคลุมเขาเอาไว้ด้านในราวกับดอกไม้ไฟ และกลืนกินทุกอย่างที่อยู่โดยรอบของเขา

ต้นไม้บ้านเรือนจนไปถึงผืนดินที่อยู่โดยรอบ ถูกเปลวไฟสีดำปกคลุมอย่างสมบูรณ์

เป็นภาพที่อัศจรรย์เพียงใด!

ราวกับดอกบัวเทพสวรรค์!

หลังจากที่เปลวไฟเริ่มกระจายหายไป ทุกคนลืมตาอ้าปากค้าง หนังศีรษะชาไปหมด

เห็นเพียงทุกสิ่งที่โดนเปลวไฟสีดำสัมผัส ล้วนแต่ละลายกลายเป็นเถ้าถ่าน

บ้านเรือนไม่มีแล้ว

ต้นไม้โดยรอบหายไป

แม้กระทั่งพื้นดินก็ถูกเปลวไฟเผาจนเป็นหลุมขนาดใหญ่!

เกรงว่าถึงเป็นเหล็กกล้าหรือเพชร ก็ต้องละลายกลายเป็นของเหลวแน่นอน…

"นี่มันไฟอะไร?"

"น่ากลัวมาก!"

"ทำไมหมอนี่ถึงสามารถใช้ไฟผ่านอากาศ? เขาเป็นเซียนเหรอ?"

คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรโดยรอบตกใจจนหน้าซีด แต่ละคนก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง บนใบหน้าถูกประทับด้วยคำว่าหวาดกลัว

"ท่านผู้นำ! !"

ในตอนนั้นเอง หยานซานไคตะโกนเสียงดังลั่น

ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน

เพิ่งพบว่าบนหน้าอกและขาทั้งสองข้างของท่านผู้นำ ถูกเปลวไฟที่แปลกประหลาดเผาไม่จนปล่อยเป็นแผล ค่อนข้างน่าเวทนา

โชคดีที่ท่านผู้นำหนีเร็ว ไม่เช่นนั้นคงถูกเปลวไฟที่แปลกประหลาดสายนี้เผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว…

"หา? แม้กระทั่งท่านผู้นำก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส? เปลวไฟสายนี้น่ากลัวมาก!"

"คนคนนี้คือเซียนจริงเหรอ?"

คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรยิ่งอยู่ก็ยิ่งรู้สึกกลัว

แต่ท่านผู้นำกลับส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "คนคยนี้จะเป็นเซียนได้ยังไง? พวกคุณคิดมากเกินไปแล้ว!"

"แล้วเขาปล่อยเปลวไฟออกมาได้ยังไง…"

"นั่นไม่ใช่เปลวไฟ มันคือพลังปราณ!"

"พลังปราณ?"

"ท่านผู้นำ ถ้าหากเป็นแค่พลังปราณ แล้วทำไมถึงสามารถเผาต้นไม้และบ้านเรือน หรือแม้กระทั่งพื้น?" อาวุโสคนหนึ่งถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"นั่นเป็นเพราะพลังปราณของเขามีพิษ!"

"พิษ?"

ทุกคนสะดุ้งตกใจ

"พิษอะไร…ที่มีผลน่ากลัวแบบนี้? เกรงว่าแม้แต่พิษกัดกร่อนที่รุนแรงที่สุด…ก็ไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนี้?"

ทุกคนได้ยินแล้วรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเกินไป

"ผมไม่รู้ว่าพิษที่อยู่ในพลังปราณของเขาคือพิษอะไรกันแน่! แต่เซียวหงตัวปลอมคนนี้ ตอนนี้ ทุกตารางนิ้วบนร่างกายของเขาคือยาพิษ เข็มเมื่อกี้ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์พิษอย่างสมบูรณ์!" ท่านผู้นำพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"มนุษย์พิษ?"

หัวใจของทุกคนเต้นรัวอีกครั้ง

"เพียงแค่เข็มเดียวสามารถทำให้ระบบการทำงานในร่างกายเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้…ฝีมือของคนคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง…" ฉางเหมี่ยวพูดพึมพำ

"ท่านผู้นำ คุณเป็นยังไงบ้าง? เป็นอะไรหรือเปล่า?" หยานซานไครีบถามด้วยความร้อนใจ

"ผมจะเป็นอะไรได้? พิษแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้!"

ท่านผู้นำพ่นลมออกจากจมูก พลิกมือนำลูกกลอนที่เหมือนเป็นเม็ดยาใส่ปาก

ทันทีที่ลูกลอนลงสู่ทอง สีหน้าของท่านผู้นำดูดีขึ้นไม่น้อย

"ถือว่าผมดูถูกคุณมากเกินไป!"

"ดูถูก? คุณเคยมองผมออกด้วยเหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม เคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน

โฮง!

วิชาฉี๋หลินเปี้ยนถูกแสดงออกมาอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้วิชาฉี๋หลินเปี้ยนกลับไม่ได้เกิดจากลมปราณบริสุทธิ์เหมือนก่อนหน้านี้ กิเลนไม่ตอนนี้เกิดจากการควบแน่นของยาพิษ

เหมือนกับเป็นกิเลนพิษที่ยืนอยู่บนเขาไท่ซาน กระโจมใส่ท่านผู้นำ!

สีหน้าของท่านผู้นำเคร่งขรึมลงทันที รีบโคจรพลังทั้งหมดไปที่ฝ่ามือ ซัดพลังปราณออกไปกลายเป็นรูปร่างของโล่กำบัง

ไม่มีใครเคยคาดคิดว่าเซียวหงคนนี้ก็คือศัตรูหมายเลขหนึ่งของหมู่บ้านราชาสมุนไพร หมอเทวดาหลิน!

ไม่มีใครคาดคิด หมอเทวดาหลินจะมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่!

ใบหน้าผืนหน้านั้น ค่อนข้างสะเทือนอารมณ์!

สมองของทุกคนระเบิดดังบูม ทุกอย่างว่างเปล่าไปหมด!

"ทำไมถึงเป็นเขา?"

"เขา…เขาตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"

คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรเบิกตากว้าง ไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้

"หมอ…หมอเทวดาหลิน? ที่แท้คุณก็คือหมอเทวดาหลิน? เป็นไปได้ยังไง? ก่อนหน้านี้คุณชายทักษะเข็มย้อนทวนตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงยังมีชีวิต?" หยานซานไคชี้หน้าหลินหยาง พูดด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล้าน

"คุณเห็นกับตาว่าผมตายหรือเปล่า?"

หลินหยางหันหน้าไปมองเขา พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

"เรื่องนี้…" หยานซานไคพูดไม่ออก

"ผมเคยพูดแล้ว ทักษะการแพทย์ของหมู่บ้านราชาสมุนไพรก็แค่นั้น! พวกคุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิถีแพทย์ที่แท้จริงเป็นยังไง พวกคุณเป็นเพียงกบในกะลาที่คิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่าง คิดว่าตัวเองแน่มาก อันที่จริงพวกคุณไม่รู้อะไรเลย" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"คุณ…คุณกล้าดูหมิ่นหมู่บ้านราชาสมุนไพร?" หยานซานไครู้สึกโกรธมาก

"ดูหมิ่น แล้วยังไง?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"คุณ คุณ คุณ…" หยานซานไครู้สึกโมโหจนพูดอะไรไม่ออก

"หมอเทวดาหลิน! คุณบอกว่าพวกเราไม่รู้อะไรคือวิถีแพทย์ที่แท้จริง? แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าอะไรคือวิถียาพิษที่แท้จริง? หมู่บ้านราชาสมุนไพรของเราไม่ใช่หมู่บ้านราชาสมุนไพรอีกแล้ว! พวกเราเดินเส้นทางของยาพิษ ถึงทักษะการแพทย์แข็งแกร่ง แต่สามารถสู้ยาพิษของพวกเราได้หรือเปล่า? พวกเราต้องการให้ใครตาย คนคนนั้นก็ต้องตาย ถึงทักษะการแพทย์ของเขาสูงแค่ไหน ก็ต้องไปอยู่ดี!" ท่านผู้นำพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและดูถูก

"คุณผิดแล้ว! ยาพิษที่คุณพูดถึงก็เป็นส่วนหนึ่งของการแพทย์! พิษที่รุนแรงที่สุดคือความเป็นและความตาย! คุณมีความรู้ทางการแพทย์ที่กว้างขวาง มีเหรอที่จะไม่รู้ว่ายาพิษที่คุณพูดถึงมันคืออะไร?" หลินหยางส่ายหัว

"เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว! ไปตายซะ!"

ท่านผู้นำไม่ยอมพูดอะไรมากอีก ตะคอกเสียงเบา โบกมืออีกครั้ง

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…

ครั้งนี้ เขาขว้างเข็มนับพันเล่มออกมาโดยใช้พลังปราณควบคุมทิศทาง กระจายไปทั่วโดยรอบของหลินหยาง

หลินหยางมองซ้ายมองขวา

พบว่าเข็มเงินพวกนี้มาในรูปแบบของเก้าวังแปดทิศ

ท่านผู้นำกระโดดลอยตัวขึ้นสูงถึงสี่ห้าเมตร หลังจากนั้นกางมือทั้งสองข้างออก

ซ่า!

ผงพิษจำนวนมากระเบิดออกมาจากฝ่ามือของเขา

"ยาพิษที่คุณภาคภูมิใจนักหนานี่แค่นี้เองเหรอ?" หลินหยางขมวดคิ้ว

"คุณดูเอาเองเถอะ!"