สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1048

"ออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น" หลินหยางพูดกับคนด้านข้างเสียงเบา

คนคนนี้คือคนที่ไปรับเขาที่ตำบลแห่งนั้น หลังจากหลินหยางกลับมายังไม่ได้โทรหาหม่าไห่

"ครับ คุณหลิน" คนคนนั้นพยักหน้าแล้วรีบวิ่งออกไป

ผ่านไปสักพักเดินกลับมาใหม่

"คุณหลิน คนที่อยู่ด้านนอกบอกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นของเขา สั่งให้พวกเรารีบไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเขาจะโยนพวกเราออกไป!"

"อะไรนะ?"

หลินหยางรู้สึกอึ้ง "พวกเขาเป็นคนขอสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีหรือเปล่า?"

"ดูแล้วไม่เหมือน"

หลินหยางครุ่นคิดสักพัก หันหน้าไปพูด "คุณออกไปรับมือก่อน"

"ครับ"

คนคนนั้นเดินออกไป

หลินหยางปกปิดใบหน้าของตนเอง กลับมาเป็นหลินหยางคนเดิม

เขาไม่ต้องการเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของหมอเทวดาหลินให้คนอื่นรู้ เขาอยากรู้ว่าปัจจุบันมีคนมากน้อยเท่าไหร่ที่จ้องจะเล่นงานหยางหัว ถ้าหากปล่อยให้ศัตรูพวกนั้นรู้ว่าหมอเทวดาหลินยังไม่ตาย พวกเขาต้องหยุดการลงมือแน่นอน หลินหยางก็ไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าตกลงมีกองกำลังที่เป็นภัยคุกคามต่อเขามากน้อยเท่าไหร่

ตอนที่เดินออกไป ด้านนอกกำลังเกิดความวุ่นวาย

"ใครอนุญาตให้พวกคุณเข้ามาที่นี่? รู้หรือเปล่าว่าที่นี่คือที่ไหน? รีบไปเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งตำรวจมาจับพวกคุณ!" ด้านนอกมีชายหัวล้านคนหนึ่งพูดเสียงดัง ท่าทางของเขาดุร้ายมาก

คนของหลินหยางเริ่มรับมือไม่ไหว

หลินหยางก้าวออกไปกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันทีที่เห็นชายหัวล้านเขาอุทานออกมาโดยตรง "ซูกัง?"

"หืม? หลินหยาง?" ซูกังอึ้ง หลังจากที่เห็นว่าเป็นหลินหยางก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

หลินหยางคิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับลูกชายของลุงสองที่นี่

ตอนนี้บนร่างกายของซูกังไม่หลงเหลือกลิ่นอายของหนอนหนังสือเหมือนก่อนหน้านี้ ในทางกลับกันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของอันธพาล

หลินหยางรู้ เขาติดคุกมาระยะหนึ่ง

และที่เขาต้องเข้าไปอยู่ในนั้นก็เป็นเพราะหลินหยาง

"ไอ้คนไร้ประโยชน์มาทำอะไรที่นี่?" ซูกังรู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันที มุมปากกระตุกขึ้นยิ้มแล้วพูด

โลกมันช่างกลมอะไรแบบนี้!

"ซูกัง ที่นี่คือพื้นที่ของหยางหัว! กลายเป็นของคุณไปตั้งแต่เมื่อไหร่?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"หยางหัว? หยางหัวจบแล้ว! คุณเพิ่งกลับมาจากเขาหรือยังไง? ทำไมถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกภายนอกเลยสักนิด?" ซูกังยิ้มอย่างเย็นชา

"อะไรนะ?" หลินหยางรู้สึกอึ้ง งงเป็นไก่ตาแตก

"คนแซ่หลิน! ที่คุณทำตัวอวดดีมากขนาดนี้ก็เป็นเพราะหมอเทวดาหลินชอบภรรยาของคุณไม่ใช่เหรอ! หลังจากนั้นอาศัยบารมีของหมอเทวดาหลินมาข่มขู่พวกเรา? ตอนนี้ภรรยาของคุณนอนไม่ได้สติ เหลือแค่ครึ่งชีวิตแล้ว หมอเทวดาหลินก็ตาย หยางหัวจบแล้ว! ผมก็อยากรู้เหมือนกันคราวนี้คุณจะไปพึ่งพาใครอีก!"

ซูกังหรี่ตาลงจ้องเขา "เรื่องของสูตรยาก่อนหน้านี้คุณส่งผมเข้าไปอยู่ในนั้น วันนี้สวรรค์มีตาให้ผมได้พบกับคุณที่นี่! เหอะเหอะ จะโทษผมไร้น้ำใจไม่ได้เด็ดขาด วันนี้ผมต้องระบายความคับแค้นใจให้สะใจ!"

พูดจบ ซูกังโบกมือ "พวกเราทุกคนลุย หักแขนหักขาของคนคนนี้!"

"ได้!"

ชายฉกรรจ์ที่อยู่ด้านหลังของซูกังเตรียมตัวลงมือทันที!

"ซูกัง ผมขอแนะนำให้คุณอย่าทำอะไรส่งเดช!"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"อย่ามาพูดไร้สาระกับผม! คุณบุกรุกถิ่นของพวกเราก็เท่ากับบุกรุกสถานที่ส่วนบุคคล ผมจะทำอะไรคุณแล้วมันยังไง?"

ชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นไม่สนใจอะไรมาก พวกเขาลงมือโดยตรง

แต่คนพวกนี้จะเอาอะไรไปสู้กับหลินหยาง?

เห็นเพียงหลินหยางเหวี่ยงแขนออกไปฟาดใส่บนร่างกายของชายฉกรรจ์พวกนี้

ผ่านไปครู่เดียว ชายฉกรรจ์พวกนี้ล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้นพร้อมกับเสียงร้องคร่ำครวญ

"ปัจจุบันเป็นสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมาย! ผมไม่เห็นด้วยกับการที่คุณใช้ความรุนแรง ถ้าหากคุณตัดสินใจจะทำแบบนี้ให้ได้ ผมจะแจ้งตำรวจ"

"แจ้งตำรวจ? คุณกำลังบุกรุกสถานที่ส่วนบุคคล! ถึงคุณแจ้งตำรวจ เหตุผลทุกอย่างก็เข้าข้างผม" คุณชายเก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ที่นี่เป็นถิ่นของหยางหัว! เป็นทรัพย์สินของหมอเทวดาหลิน มันกลายเป็นของพวกคุณไปตั้งแต่เมื่อไหร่?" แววตาของหลินหยางเคร่งขรึมลงเล็กน้อย พูดเสียงเบา

"หยางหัวขายให้กับตระกูลของผมแล้ว! ทำไม? ผมต้องเอาสัญญาซื้อขายมาให้พวกคุณดูด้วยหรือเปล่า?" คุณชายเก้ายิ้มแล้วพูด

"ขายให้พวกคุณ?" หลินหยางมองตาค้าง

"ช่างเถอะ เอาให้คุณดูหน่อยก็แล้วกัน" คุณชายเก้ารับกระเป๋าเอกสารมาจากด้านข้าง หยิบเอกสารออกจากด้านในฉบับหนึ่งแสดงต่อหน้าหลินหยาง

หลินหยางรีบกลับมาดู สักพัก สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมาก

"นี่เป็นข้อตกลงของพวกเรากับหม่าไห่ คุณยังมีข้อสงสัยอะไรอีกหรือเปล่า?" คุณชายเก้าถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"เป็นลายเซ็นของหม่าไห่จริง"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง ถึงแม้ไม่อยากยอมรับก็ตาม

"ทุกอย่างมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว พวกเราไม่ได้โกหกคุณ! ตอนนี้คุณกำลังบุกรุกสถานที่ของผม คุณกำลังละเมิดสิทธิ์ที่ส่วนบุคคลของผม ผมจะทำยังไงกับคุณ ถึงตำรวจมา ผมก็เป็นฝ่ายที่มีเหตุผลมากกว่ามั้ง?" คุณชายเก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ถูกต้อง ในเมื่อเป็นแบบนั้นผมก็จะไม่ขออยู่ต่อ! ผมจะพาคนไปเดี๋ยวนี้" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สงบ

"ดีมาก!" คุณชายเก้าพยักหน้า

"หลินหยาง คุณคิดว่าที่นี่คือที่ไหน? คุณอยากมาก็มาอยากไปก็ไปเหรอ? คุณชายเก้ายังพูดไม่จบเลย!" ซูกังไม่ต้องการปล่อยหลินหยางไปแบบนี้

แต่คุณชายเก้าห้ามเขา

"ปล่อยเขาไป อีกเดี๋ยวทีมวิศวกรก็จะมาแล้ว อย่าทำให้เป็นเรื่อง การดำเนินการต้องเสร็จตามกำหนด ถ้าหากมีข้อผิดพลาด ผมอธิบายยาก คุณเองก็ไม่ดีไปกว่ากัน!" คุณชายกงพูด

ซูกังได้ยินแบบนี้ รีบก้มเอวต่ำพยักหน้าทันที "ครับ ครับ…คุณชายเก้า!"

หลินหยางย้ายหยานเคอเอ๋อไปที่โรงพยาบาลประชาชนในเมือง ตอนที่เดินออกจากประตูใหญ่ เขาสังเกตเห็นเครื่องจักรก่อสร้างขนาดใหญ่จำนวนมากจอดอยู่ด้านนอก สีหน้ายิ่งเคร่งขรึมมากกว่าเดิม

หลังจากจัดการเรื่องของหยานเคอเอ๋อเรียบร้อย หลินหยางรีบโทรหาหม่าไห่ทันที

ทว่าโทรอยู่หลายรอบกลับไม่มีคนรับสาย