สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1082

"พี่หยา งั้น...งั้นตอนนี้พวกเราควรยังไงดี?"

"พวกเราทำอะไรไม่ค่อยได้ เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ทำได้เพียงบันทึกทุกอย่างเอาไว้ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ อย่างน้อยพวกเราก็ยังมีหลักฐาน" จางหยาพูด

ชวี่ฉิงพยักหน้า

ทุกคนต่างให้ความสนใจกับการปรากฏตัวของชายหมวกยอดแหลม

"คุณเป็นใคร?"

คนพรรคโบราณถาม

แต่เห็นชายคนนั้นถอดหมวกลงมาและเผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนพระเจ้า

"หมอเทวดาหลิน? ?"

เสียงอุทานดังขึ้นรอบๆ

"ทำไมมีหมอเทวดาหลินเพิ่มขึ้นมาอีกแล้ว?"

"ไอโง่ คนก่อนหน้านี้มันตัวปลอม! นี่สิถึงเป็นหมอเทวดาหลินตัวจริงเสียงจริง!"

"นี่ตัวจริงหรอ? คุณแน่ใจหรอ?"

"นี่ก็พูดไม่ได้ ไม่แน่คนนี้อาจจะเป็นตัวปลอม!"

ทุกคนพูดคุยกัน

คนพรรคโบราณและคนสำนักกระบี่วิญญาณต่างแสดงสีหน้าแปลกใจ

กงซุนต้าหวงขมวดคิ้วเล็กน้อย

ราชาพิษเสี้ยวไคเฟิงกวาดสายตามองหลินหยางเงียบๆ

"หมอเทวดาหลินหรอ?"

ด้านสีจืออี้ตื่นตระหนกเล็กน้อย เขากวาดสายตามองคนที่เดินเข้ามา

ความคิดของเขาเหมือนกับคนอื่นๆ สงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นตัวจริงหรือไม่

"พูดแล้วก็ผมจำไม่ได้ว่าเคยมีศิษย์อย่างคุณมาก่อน! คุณชื่อสีจืออี้ใช่ไหม? คุณมาเข้าเคารพผมตั้งแต่เมื่อไหร่?" หลินหยางหันหน้าไปมองสีจืออี้เพื่อถาม

"เอ่อ...นี่...ผม...ก่อนหน้านี้ผมเคยไปที่เรียนสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีหนึ่งวัน...หมอเทวดาหลิน...พูดตามหลักแล้ว นี่...นี่ก็นับว่าใช่" สีจืออี้พูดอย่างระมัดระวัง

เมื่อคนรอบๆ ได้ยินก็ตระหนักรู้

"รู้สึกว่านี่จะเป็นสิ่งที่สีจืออี้คนนี้สร้างเรื่องขึ้นมานะ!"

"เหอะ แม้แต่หมอเทวดาหลินยังหาคนมาปลอมตัว ตัวเองเป็นศิษย์อะไรของหมอเทวดาหลิน?"

เสียงเยาะเย้ยและถากถางดังขึ้นมา

สีจืออี้ตื่นกลัว

ตอนนี้เขาไม่ได้ทำให้พรรคโบราณขุ่นเคืองอย่างเดียว เกรงว่าจะทำให้หมอเทวดาหลินขุ่นเคืองด้วย

ถ้าเป็นแบบนี้ สำนักกระบี่วิญญาณเล็กๆ นี่จะต้านทานได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม...คนตรงหน้าเขาคือหมอเทวดาหลินตัวจริงไหม?

หลินหยางกล้ามาที่นี่หรอ? เขามาหาเรื่องตายหรอ?

สีจืออี้รู้สึกสับสนเล็กน้อย

"คุณเคยไปเรียนที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีหรอ?" หลินหยางแปลกใจและมองไปทางสีจืออี้

"ใช่...ตอนนั้นอาวุโสฉินไป่ซงเป็นคนดูแลผม แต่ผมไม่ได้ไปที่สถาบันการแพทย์ในฐานะคนของสำนักกระบี่วิญญาณ..." สีจืออี้พูด

หลินหยางเข้าใจแล้ว

ในแต่ละวัน ผู้คนจำนวนมากจากตระกูลและนิกายต่างๆ มาที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเพื่อเรียนรู้ข้อมูลของหยางหัว

ในฐานะที่เป็นสถานที่สาธารณะ สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีไม่มีมาตรการป้องกัน ไม่ว่าใครก็สามารถเข้ามาได้

การมาของสีจืออี้ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน

อย่างไรก็ตามการนับหลินหยางเป็นอาจารย์เป็นเรื่องที่เกินไป

"ถ้าอย่างงั้นทำไมต้องให้คนปลอมตัวเป็นผม?" หลินหยางพูด

สีจืออี้อ้าปาก ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ทำได้เพียงคุกเข่าลงและพูดเสียงสั่น: "อาจารย์...อาจารย์หลิน โปรดให้อภัยด้วย โปรด...โปรดให้อภัยด้วย"

"ผมไม่ชอบให้คนมาปลอมตัวเป็นผมมากที่สุด แบบนี้มันสามารถทำให้ผมเสียชื่อเสียง! นอกจากนี้แล้ว ผมเกลียดมาที่คุณใช้ชื่อเสียงของผมเพื่อหลอกลวงคนอื่น สีจืออี้ คุณทำผิดกฎสองข้อต้องห้าม!" หลินหยางส่ายหน้า

"ผม..."

"ไอสารเลว! คุณสี คุณอย่าถูกเขาหลอกเอาไว้! เขาเป็นหมอเทวดาหลินหรือไม่ก็ไม่รู้! คุณจะคุกเข่าให้เขาทำไม? ถ้าเขาเป็นตัวปลอมเหมือนกัน คุณจะไม่ทำให้สำนักกระบี่วิญญาณเสียชื่อหรอ?" คนสำนักกระบี่วิญญาณไม่ยอม ยืนขึ้นมาและตะโกนเสียงดัง

"จ้าวยี่! หุบปาก!" สีจืออี้พูดตำหนิ!

"คุณสี! ผมไม่ยอม! เขาต้องเป็นตัวปลอมแน่ๆ! ผมมองเขาออก!"

คนที่ชื่อจ้าวยี่เดินออกมาและจับไปทางหลินหยาง

แต่เมื่อเขาเพิ่งจะยื่นมือออกมา จู่ๆ คนเขาก็ถูกอะไรบางอย่างกระแทกและกระเด็นออกไปกระแทกบนพื้นและสลบลง

ลมหายใจของทุกคนตึงเครียด จ้องด้วยความอึ้ง

เกิดอะไรขึ้น?

หัวสมองของทุกคนคิดเช่นนี้

"ทักษะเฉพาะตัวของหมอเทวดาหลินหรอ?"

"มันถูกบันทึกไว้ในนั้น มันต้องเป็นทักษะทางการแพทย์ขั้นสูงสุดใช่ไหม?"

"เมื่อได้สิ่งนั้นมาจะมีทักษะทางการแพทย์ที่คาดเดาความเป็นตายได้เหมือนหมอเทวดาหลิน!"

"ถึงเวลานั้นจะสามารถควบคุมความเป็นตายได้!'

เสียงที่สั่นเครือดังขึ้นมา

สายตาของทุกคนตื่นเต้นขึ้นทันใด

คนของพรรคโบราณจ้องไปที่หนังสือเหล่านั้นโดยไม่ละสายตา

ทักษะทางการแพทย์ของหมอเทวดาหลินนั้นชัดเจนสำหรับทุกคน

แม้ว่าพรรคโบราณจะเป็นโรงเรียนแพทย์รายใหญ่ที่สืบทอดมานับพันปี แม้ว่าตัวแทนของพรรคโบราณก็ไม่กล้าพูดว่าพวกเขาเชี่ยวชาญทักษะทางการแพทย์ทั้งหมดของหมอเทวดาหลิน!

หนังสือลึกลับที่รวบรวมทักษะที่สูญหายไปเป็นเวลานาน อยู่ในหนังสือในมือของหลินหยางแล้ว...

ดวงตาของโลกลุกเป็นไฟ และทีละคนกระตือรือร้นที่จะมองเข้าไป

กงซุนต้าหวงและคนพรรคโบราณต้องการมันอย่างมาก

"เอามา" ไม่รอให้กงซุนต้าหวงเอ่ยปาก ราชาพิษข้างๆ ก็เอ่ยปากออกมา

"ต้องการหรอ? เกรงว่าจะไม่ง่ายอย่างนั้น" หลินหยางปฏิเสธโดยตรง

"หมอเทวดาหลินใช่ไหม? คุรมาคนเดียวหรอ?" เสี้ยวไคเฟิงถาม

"ใช่"

"กล้ามาเหมือนกัน ผมคิดว่าคุณคงไม่ได้มาหาเรื่องพวกเราอย่างแน่นอน ไม่งั้นนี่เป็นเหมือนการส่งตัวเองมาตาย! คุณน่าจะพวกเราเพื่ออุทิศให้พวกเราเพื่อเอาใจพรรคโบราณที่โกรธคุณใช่ไหม? ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณก็เป็นคนฉลาด!" เสี้ยวไคเฟิงยิ้มเล้กน้อย เดินออกไปเพื่อหยิบหนังสือเหล่านั้น

แต่เมื่อเขายื่นมือออกไป ก็เหมือนจับไปในอากาศ

"หืม?" เสี้ยวไคเฟิงขมวดคิ้ว

"ผมไม่ได้จะให้พวกมันกับพวกคุณ" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"อะไรนะ?" คนพรรคโบราณตกใจ

"คุณรู้ไหมมันหมายความว่าอะไร?" มุมปากของเสี้ยวไคเฟิงยกขึ้น: "ผมจะบอกคุณแล้วกัน ถ้าคุณยืนยันี่จะทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้ เกรงว่า...วันนี้คุณคงไม่ได้ออกไปจากที่นี่"

"เสี้ยวไคเฟิง ผมจำไม่ได้ว่าคุณเป็นคนของพรรคโบราณ" หลินหยางหันหน้าไปพูดกับเขา

"พรรคโบราณเคยช่วยผมมาก่อน ผมก็แค่ทดแทนหนี้บุญคุณกับเขาเท่านั้น" เสี้ยวไคเฟิงยิ้ม: "หมอเทวดาหลินมีทักษะทางการแพทย์ที่ไม่มีใครเทียบได้ แม้แต่หมู่บ้านราชาสมุนไพรยังแพ้ให้กับคุณ หมอเทวดาหลิน แม้ว่าผมจะไม่เข้าใจทางการแพทย์ แต่ผมก็เข้าใช้ทักษะพิษ! วันนี้คุณกับผมจะได้รู้กัน!"

เมื่อสิ้นเสียง เสี้ยวไคเฟิงก็ยกแขนขึ้นและโบกไปที่ใบหน้าของหลินหยาง