สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1091

ผู้เฒ่าจงหยวนมองกงซุนต้าหวง: "คุณกงซุน ผมยังไม่เคยได้ยินทักษะการต่อสู้ด้วยมือเปล่ามาก่อนเลย ในพรรคโบราณของคุณมีวิธีการแบบนี้ด้วยหรอ?"

"ไม่มี ผมหลอกเขา! ถ้าผมไม่หลอกเขาแบบนี้ ตระกูลเจียงจะสู้ต่อไหม?"

"อ๊านี่...หรือว่า..."

"ใช่ หมอเทวดาหลิน...คือร่างดวงดาวโดยกำเนิดจริงๆ!"

ผู้อาวุโสของพรรคโบราณสีหน้าเปลี่ยนไป

กงซุนต้าหวงหรี่ตาและพูด: "ถ้าไม่สามารถทำลายหมอเทวดาหลินได้ในวันนี้ งั้นในอนาคตก็คงต้องรอหมอเทวดาหลินมาทำลายพรรคโบราณซะ!"

"คุณกงซุน พวกเราจะใช้มาตรการอื่นหรือไม่?"

"ส่งสัญญาณไปยังโลกภายนอกทันทีเพื่อระดมพลังของพรรคโบราณมายังสระมังกรทมิฬโดยเร็ว!"

"ระดมพลังของพรรคโบราณหรอ? ระดมมาเท่าไหร่?"

"ทั้ง! หมด!"

กงซุนต้าหวงตะโกนทีละคำ

เมื่ออาวุโสของนิกายโบราณเข้ามาในสระมังกรทมิฬพวกเขาเตรียมช่องทางการช่วยเหลือล่วงหน้า

ทุกๆ เส้นทางมีแต่คนของพรรคโบราณ

กงซุนต้าหวงมุ่งมั่นที่จะได้สมบัติในครั้งนี้ แม้ว่าจะเป็นเวลาเร่งรีบ แต่เขาก็เตรียมพร้อมไว้อย่างสมบูรณ์

กองกำลังถูกเตรียมไว้ด้านนอกมาตลอด

เมื่อได้รับสัญญาณ ผู้คนพรรคโบราณจากด้านนอกสระมังกรทมิฬก็จะมาที่สระมังกรทมิฬในทันที

คนในสถานที่ตรงนี้ไม่สามารถขวางหลินหยางได้อีกต่อไป

ตัวแทนของตระกูลเจียงเกิดความสงสัย หลังจากการเสียชีวิตของคนในตระกูลไปจำนวนหนึ่งแล้ว เขาหันหลังกลับและวิ่งหนีไปพร้อมกับเสียงกรีดร้อง

"จะหนีหรอ?"

กงซุนต้าหวงกระแทกเสียงและดีดนิ้ว

หวีด!

แสงเย็นพุ่งผ่านไป

จากนั้นเข็มเงินก็ปรากฏขึ้นที่คอของคนนั้น

มันคือเข็มเงินที่กงซุนต้าหวงดีดออกไป

ตัวแทนของตระกูลเจียงยืนนิ่งอยู่กับที่ รีบดึงเข็มสีเงินที่คอของเขาออกมา เขาจ้องไปที่หลินหยาง ในขณะนี้หลินหยางไม่มีเวลามาสนใจเขา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นเข็มเงินของกงซุนต้าหวงในทันที

"คุณกงซุน คุณ..."

"ไอขี้ขลาด คิดจะหนีหรอ? ถ้าอย่างงั้นก็ไปตายซะ!" กงซุนต้าหวงกระแทกเสียงออกมา

"คุณ...คุณ...โหดร้าย! !"

ตัวแทนของตระกูลเจียงตะโกน จากนั้นคอของเขาก็กลายเป็นสีดำสนิท เขากระอักเลือดสีดำออกมาและล้มนอนลงตาย

"อ๊า?"

เมื่อหลายคนเห็นภาพนี้ สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป

"ไป เอายาล้างไขกระดูกวิญญาณในมือของเขากลับมา!" กงซุนต้าหวงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"รับทราบ ท่าน"

คนข้างๆ วิ่งไปด้านหน้าและนำยาล้างไขกระดูกวิญญาณกลับมา

"คุณกงซุน คุณ...คุณทำอะไร? ทำไมคุณต้องแลกชีวิตของพวกเขากับยาล้างไขกระดูกวิญญาณด้วย?" บางคนจากตระกูลอื่นสงสัย จ้องกงซุนต้าหวงและถาม

"คนตระกูลเจียงคิดจะหนี ผมจะทนได้ยังไง?" กงซุนต้าหวงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"จะหนีหรอ? ทำไม? สู้ไม่ได้แล้วหนีไม่ได้หรอ?"

"ไม่ได้ ผมจะให้พวกคุณหนีไม่ได้!"

"อะไรนะ?"

คนที่ล้อมรอบหลินหยางอยู่อึ้ง

"ใครก็ตามที่คิดจะหนี คนนั้นต้องตาย พวกคุณมีเส้นทางเดียวเท่านั้น นั่นก็คือฆ่าหมอเทวดาหลิน ถ้าฆ่าเขาแล้วยานั้นก็จะเป็นของพวกคุณ นอกจากนี้ผมจะมอบใบสั่งยาให้กับพวกคุณด้วย" กงซุนต้าหวงพูด

"คุณใช้พวกเราเป็นเครื่องมือ!"

"ไอสารเลว! คุณตั้งใจให้พวกเรามาสู้กับหมอเทวดาหลิน จากนั้นก็ตักตวงผลประโยชน์!"

"คุณไม่ได้ตั้งงใจจะให้ยาล้างไขกระดูกวิญญาณนี้กับพวกเราเลย! เมื่อพวกเราต่อสู้กับหมอเทวดาหลินและได้รับบาดเจ็บแล้ว! คุณก็จะฆ่าพวกเราและนำยาล้างไขกระดูกวิญญาณเหล่านี้คืนไป!"

"ใช่ จุดจบเหมือนคนตระกูลเจียง!"

กงซุนต้าหวง คุณมันต่ำตม!"

ทุกคนตะโกนด้วยความโกรธ คราวนี้พวกเขาก็ตื่นขึ้นในที่สุด

อย่างไรก็ตามกงซุนต้าหวงไม่ได้ตื่นตระหนกและพูดอย่างใจเย็น: "ทุกคน พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ผมจะใช้พวกคุณทุกคนเป็นเครื่องมือได้อย่างไร? ผมแค่อยากจะช่วยพวกคุณเท่านั้นเอง"

"โกหก!"

"พวกเราจะไม่สู้กับหมอเทวดาหลินแล้ว!"

"นี่เหมือนการฆ่าตัวตายชัดๆ! ทุกคน พวกเราไปกันเถอะ!"

"ไป!"

ทุกคนตะโกนออกมา พาคนออกไปจากสระมังกรทมิฬ

คนพรรคโบราณทำให้พวกเขาออกไปโดยไม่คิดอะไร

"เอาของผมไปแล้วแต่จะไม่ทำอะไรเลยหรอ? พวกคุณคิดจะฉกฉวยโอกาสจากพรรคโบราณหรอ? ในเมื่อพวกคุณไม่ยุติธรรมเอง งั้นจะมาโทษพวกเราไม่ได้! ลงมือ!" กงซุนต้าหวงตะโกน

"รับทราบ!"

กงซุนต้าหยุนยิ้ม ไม่ได้เข้าไปขวาง

เขาไม่ได้สนใจอะไรกับหมาแมวแบบนี้

เขามุ่งเป้าไปที่หลินหยางตั้งแต่ต้น

เรื่องพัฒนามาถึงจุดนี้ แม้ว่าจะไม่ราบรื่น แต่มันก็เป็นไปตามคาด

"โอเค พวกเรามาจัดการเรื่องคับข้องใจระหว่างกันได้แล้ว!"

หลินหยางพูดเบาๆ ก้าวไปทางกงซุนต้าหยุนอย่างเร่งรีบ

แต่งซุนต้าหยุนไม่อยากประมือกับหลินหยาง เขาถอยออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงความได้เปรียบของหลินหยาง

"คิดจะหนีหรอ? หนีพ้นหรอ?"

หลินหยางกระแทกเสียง ยกแขนของเขาขึ้น

พัฟ! พัฟ! พัฟ! พัฟ...

เข็มเงินจำนวนมากระเบิดจากฝ่ามือของเขาราวกับดอกแพร์ในพายุฝน บินไปในอากาศ กลายเป็นตาข่ายเงินขนาดใหญ่ และปกคลุมกงซุนต้าหยุน

แสงสีเงินริบหรี่ ในที่มืดนี้ เหมือนพระจันทร์เต็มดวง...

กงซุนต้าหยุนค่อยๆ ถอยออกไปเพื่อที่จะหลบ พยายามซ่อนตัวอยู่กับต้นไม้ แต่ต้นไม้หนาทึบเหล่านั้นก็ถูกเข็มเงินแทงด้วย

ด้วยความสิ้นหวัง เขาหลบไปด้านข้างและลงไปที่ด้านข้างของหินหินใหญ่และใช้ก้อนหินขวางเอาไว้

คลิก คลิก คลิก...

ก้อนหินถูกเจาะทะลุผ่านมา

เกิดรอยแตกขึ้น

แต่ความเร็วของเข็มเงินก็ลดลงมาก ทำให้พลังของมันลดลงมากเช่นกัน

กงซงต้าหยุนใช้โอกาสนี้เพื่อกระตุ้นพลังและกระแทก

เข็มเงินทั้งหมดถูกตบลง

แต่เมื่อเขาหยุดเข็มเงินเหล่านี้...

พัฟ!

จู่ๆ หลินหยางก็เข้าใกล้มา ยกแขนทั้งสองหมัดของเขาทับซ้อนกัน และกระแทกศีรษะของเขาอย่างดุเดือดด้วยแรงผลักดันมหาศาล

"หืม?"

กงซุนต้าหยุนเบิกตากว้าง ก่อนที่เขากำลังจะตอบสนอง หัวของเขาก็โดนหมัดกระแทกเข้ามา

บูม! !

แผ่นดินกระจายและสั่นสะเทือน

แผ่นดินสั่นสะเทือน...