สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1099

คำสั่งของกงซุนต้าหวงทำให้คนของพรรคโบราณรู้สึกหวาดกลัว

แต่โชคดีที่สมาชิกอาวุโสของพรรคโบราณรู้จักปลุกขวัญกำลังใจ หลังจากพูดคำขวัญประจำพรรคไม่กี่ประโยค คนของพรรคโบราณเริ่มเตรียมตัวเข้าร่วมการต่อสู้ทันที

ในตอนนี้ ทางด้านของหมอกพิษเริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างที่แปลกประหลาดอย่างกะทันหัน

เห็นเพียงหมอกพิษที่ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศควบแน่นกลายเป็นรูปร่างของกิเลนสีดำอย่างกะทันหัน

พวกคนที่อยู่ด้านในถูกกิเลนขย้ำอย่างต่อเนื่อง

หมอกพิษเริ่มจางลงไม่น้อย และทุกคนสามารถมองเห็นหน่วยอารักขาที่อยู่ด้านใน

ทว่าเพียงแค่แวบเดียว หัวใจของทุกคนเต้นรัวจนแทบหลุดออกมา

หน่วยอารักขาในตอนนี้เหลือเพียงครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งหนึ่งนอนล้มกองอยู่บนพื้น ร่างกายของพวกเขาเริ่มละลาย ใบหน้าเสียโฉม แขนขาแตกหัก ตายอย่างสภาพน่าเวทนา

ส่วนผู้คนที่ไม่ตายก็ไม่ได้ดีไปถึงไหน บางคนแขนขาหรือบางคนศีรษะถูกกัดเซาะจนเริ่มละลาย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบางคนที่โดนต่อยจนหน้าอกทะลุ ที่พวกเขายังสามารถยืนได้เพราะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ไม่เช่นนั้นด้วยสภาพบาดแผลแบบนี้ เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาเจ็บปวดจนตายทั้งเป็น

"นี่น่าจะเป็นสุดยอดวิชาฉี๋หลินเปี้ยนของสำนักฉี๋หลิน แต่โดนหมอเทวดาหลินปรับเปลี่ยน เขาใช้ปราณพิษในการแสดงพลังของฉี๋หลินเปี้ยน เพื่อสร้างกิเลนพิษสายหนึ่งขึ้นมา หน่วยอารักขาที่อยู่ด้านในล้วนแต่ถูกพิษพวกนี้ฆ่าตาย!" มีคนอุทานพูด

คนของพรรคโบราณที่อยู่โดยรอบรู้สึกตกใจมาก

ดูเหมือนหน่วยอารักขาก็ต้านได้อีกไม่นานแล้ว…

หมอเทวดาหลินน่ากลัวเกินไปแล้ว…

"เร็ว! รีบส่งคนไปเข้าร่วมกันต่อสู้! เร็ว!"

กงซุนต้าหวงตะโกนดังลั่นด้วยความร้อนใจ

"ผู้ทลายพิษฟังคำสั่ง รีบไปสนับสนุนการต่อสู้!"

"ลูกศิษย์ชั้นยอดเตรียมตัวให้พร้อม"

"เตรียมเข้าร่วมการต่อสู้!"

มีเสียงตะโกนดังขึ้นไม่หยุด

พรรคโบราณเริ่มรวบรวมกองกำลังอีกครั้ง

แต่…มันจะมีประโยชน์อะไร?

"กงซุนต้าหวงบ้าไปแล้ว! คนของพรรคโบราณบ้าไปหมดแล้ว!"

ปิงชางจุนมองภาพนี้แล้วพูดพึมพำ

"คุณปิงชางจุน! พวกเขามาแล้ว!"

ในตอนนั้นเอง เสียงพูดที่สั่นเล็กน้อยของโชหมิ่งดังขึ้นจากด้านข้าง

ปิงชางจุนรู้สึกอึ้ง หันไปมองทางเนินเขา

สังเกตเห็นตระกูลและกองกำลังอื่นเดินทางมาถึงแล้ว

พวกเขาเป็นคนที่ปิงชางจุนและโชหมิ่งเชิญมาช่วยหลินหยาง

แต่ตอนนี้ดูเหมือน….มันไม่จำเป็นแล้ว!

พวกเขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปร่วม หรือพูดอีกอย่างคือ…ไม่กล้าเข้าไป

พวกเขาเบิกตากว้างมองการต่อสู้ที่อยู่ด้านล่าง มองดูผู้ชายผมขาวที่กำลังเข็นฆ่าคนของพรรคโบราณอย่างไร้ความปราณี แต่ละคนตกใจกลัวจนไม่กล้าส่งเสียง

ภาพนี้มันโหดร้ายมาก!

ทั้งชีวิตของทุกคนไม่เคยเห็นภาพแบบนี้!

สนามรบตรงนั้น…ไม่ต่างอะไรจากนรก!

"ลุย! เข้าไปจัดการมันเดี๋ยวนี้!"

"ฆ่าเขา! ฆ่าเขา! ห้ามหยุดเด็ดขาด!"

"ใบอนุญาตให้พวกคุณถอย? เข้าไปฆ่าเขาเดี๋ยวนี้ซิ!"

"ใครกล้าถอย! ผมฆ่าคนคนนั้น!"

กงซุนต้าหวงบ้าไปแล้ว เขาส่งเสียงคำรามสั่งให้คนที่อยู่ด้านข้างเข้าร่วมกันต่อสู้ไม่หยุด

แต่ว่า คนของพรรคโบราณก็เป็นคนเช่นกัน

พวกเขาเองก็รู้จักความหวาดกลัว!

สู้กันมาจนถึงขนาดนี้ ถ้าหากสู้กันต่อไปก็มีแต่จะนำหัวของตนเองไปให้อีกฝ่าย

พวกเขาไม่ใช่คนโง่ จะยอมเอาตนเองไปตายได้อย่างไร?

"คุณกงซูน…พวกเราสู้หมอเทวดาหลินไม่ได้!"

"ขอร้องคุณปล่อยพวกเราไปเถอะ! พวกเราไม่อยากตายอย่างสูญเปล่า!"

"สู้ไม่ไหวหรอก…เข้าไปก็มีแต่ตายสถานเดียว"

"คุณกงซุน ปล่อยพวกเราไปเถอะ!"

มีลูกศิษย์บางคนเริ่มคุกเข่าลงร้องไห้อ้อนวอนต่อกงซุนต้าหวง

แต่กงซุนต้าหวงไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เขาก้าวออกไปข้างหน้า ซัดฝ่ามือใส่ลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหน้าสุดจนสิ้นใจตายทันที หลังจากนั้นหันไปคำรามใส่คนที่เหลือ "พวกคุณจะไปหรือไม่ไป!"

"คุณกงซุน…"

ยังมีคนต้องการพูดอธิบาย แต่กงซุนต้าหวงไม่เปิดโอกาสให้เขา ซัดฝ่ามือออกไปอีกครั้งโดยตรง

คนส่วนหนึ่งของพรรคโบราณก่อกบฏอย่างกะทันหัน พวกเขาปิดล้อมกงซุนต้าหวง นี่เป็นเรื่องที่ผู้คนมากมายคิดไม่ถึง

แต่ในสายตาของสมาชิกอาวุโสหลายคนรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้

กงซุนต้าหวงเห็นแก่ตัวมากเกินไป ไม่เห็นคนของพรรคโบราณเป็นมนุษย์ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมันก็สมเหตุสมผลแล้ว

อย่างไรก็ตาม เดิมทีนี่ก็ไม่ใช่การต่อสู้ที่ปกติอยู่แล้ว

"บัดซบ! พวกคุณถึงขั้นกล้าทำร้ายคุณกงซุน! ใจกล้ามาก!"

"ใครก็ได้ จัดการคนทรยศพวกนี้ให้หมด!"

คนของพรรคโบราณที่ซื่อสัตย์บางส่วนรีบวิ่งเข้ามาปิดล้อมลูกศิษย์พวกนี้ทันที

กงซุนต้าหวงไม่สนใจอะไรมาก ตะคอกทันที "จัดการอะไร? ฆ่าให้หมด!"

พูดจบ เขาพุ่งเข้าไปลงมือเข็มฆ่าอย่างไร้ความปราณีทันที

ไม่นาน คนส่วนนี้โดนฆ่าจนล้มระเนระนาดกองอยู่บนพื้น เหลือเพียงคนส่วนน้อยที่คิดจะวิ่งหนี

แต่ตอนนี้กำลังโดนคนของพรรคโบราณปิดล้อม พวกเขาจะวิ่งไปทางไหน?

"พี่น้องทุกคน! ทำไมพวกคุณยังยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อคนคนนี้อีก? เขากำลังบีบคั้นให้พวกคุณไปตาย! เขาไม่เคยเห็นพวกคุณเป็นมนุษย์ หรือพวกคุณไม่รู้เหรอ? คนแบบนี้ไม่คู่ควรแก่การซื่อสัตย์! พวกคุณตื่นสักทีเถอะ!"

"อีกเดี๋ยวพวกเขาบังคับให้พวกคุณไปฆ่าหมอเทวดาหลิน พวกคุณจะทำยังไง? หมอเทวดาหลินในตอนนี้ไร้เทียมทาน! พวกคุณดูสามสิบหกวัชระและเจ็ดสิบสองมือสังหาร! พวกคุณดูพี่น้องหน่วยอารักขา! พวกเขาแต่ละคนแข็งแกร่งมากขนาดนั้น สุดท้ายก็ต้องพบกับจุดจบที่น่าเวทนา พวกเราล่ะ? พวกคุณล่ะ?"

"ตื่นสักทีเถอะ! ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวพวกคุณก็จะกลายเป็นคนตาย!"

คนกลุ่มนี้พยายามพูดเกลี้ยกล่อมศิษย์พี่ศิษย์น้องของตนเอง

คำพูดของพวกเขาก็เห็นผลจริง คนพวกนี้เริ่มรู้สึกลังเล แต่ละคนหันไปมองหน้ากันด้วยสายตาที่ซับซ้อน

อันที่จริงพวกเขาก็รู้ดีอยู่แก่ใจ พวกเขาไม่ใช่คนโง่! เพียงแต่…พวกเขาไม่มีความหนักแน่นพอที่จะหักหลังพรรคโบราณ

เห็นผู้คนเริ่มเกิดความลังเล คนพวกนี้รู้อยู่แล้วว่าวันนี้คือวันตายแน่นอน แต่พวกเขายังรู้สึกไม่เต็มใจ

ทันใดนั้น มีคนคนหนึ่งหันหลังพุ่งไปทางหมอเทวดาหลิน หลังจากนั้นคุกเข่าลงต่อหน้าหลินหยาง กรีดร้องอย่างสุดเสียง "หมอเทวดาหลิน ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย พวกเรายินดีซื่อสัตย์ต่อคุณ!"

คนที่เหลือตาลุกวาวเป็นประกาย รีบหันไปคุกเข่าลงต่อหน้าหลินหยาง ตะโกนพูดเสียงดัง "หมอเทวดาหลิน พวกเรายินดีเข้าร่วมหยางหัว บุกน้ำลุยไฟเพื่อคุณ ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!"

ยอมจำนนต่อหมอเทวดาหลิน?

มันคือวิธีเดียวที่สามารถรักษาชีวิต!

ทุกคนจึงทำได้แต่หันไปขอความช่วยเหลือจากหลินหยาง!

"ไอ้คนทรยศ!"

"ผมจะสับพวกคุณให้เป็นหมื่นชิ้น!"

คนไม่น้อยของพรรคโบราณรู้สึกโกรธมาก