สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1117

ครั้งที่แล้วหลินหยางได้ต่อสู้กับปิงชางจุนที่ภูเขาด้านหลังตระกูลจางเช่นกัน ภูเขาแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว

ผู้เฒ่าจางไม่มีเวลาพักฟื้น

การต่อสู้ในครั้งนี้ เขากำลังพิจารณาว่าจะทำสนามนี้ให้เป็นสนามศิลปะการต่อสู้หรือไม่

แน่นอน ความคิดนี้เป็นแค่ความคิดชั่วคราวเท่านั้น

ฮัวซวนเดินทางมายังหลังเขา เมื่อมองดูฉากที่กระจัดกระจาย ความคิดก็แวบวาบในดวงตาของดวงดาวของเธอ

เมื่อหลินหยางมาถึง เธอก็ยืนนิ่ง

ไม่ทำท่าทางใดๆ แค่ยืนเฉยๆ เหมือนสาวงามรอคนเก่งใต้ต้นหลิว...

"หมอเทวดาหลิน ลงมือได้เลย" ฮัวซวนพูดเบาๆ

"โอเค!"

หลินหยางพยักหน้า เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วชกต่อย

ไม่มีร่องรอยของความสงสาร

ด้วยการเคลื่อนไหวนี้ เขาทำดีที่สุดแล้ว

หมัดที่รุนแรงเช่นนี้รุนแรงกว่าการต่อสู้กับซิงชั่นเมื่อกี้นี้อีก

คนตระกูลจางอุทานออกมา

ผู้หญิงที่สวยเช่นนี้จะโดนหนักไปรึเปล่า!

แต่!

ฮัวซวนยืนนิ่ง ใบหน้าไร้ความกลัวเธอไม่ได้สนใจหมัดเหล่านี้...

บูม!

เมื่อหมัดกำลังจะโดนฮัวซวน ในที่สุดเธอก็เคลื่อนไหว

เธอไม่ได้หลบ เพียงยกมือเล็ก ๆ ที่ไร้กระดูกของเธอขึ้นและเล็งไปที่หมัดอันรุนแรงที่กำลังมา เธอต้องการปิดกั้นมันด้วยมือของเธอเอง

"อะไรกัน?"

เสียงอุทานดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

นี่กำลังหาเรื่องตายหรอ?

มือของซิงชั่นชนกับกำปั้นของหลินหยางและผลก็คือนิ้วมือทั้ง 5 ข้างหัก แต่มือของฮัวซวนนี้ดูละเอียดอ่อนกว่าของซิงชั่นอย่างมาก ถ้าโดนหมัดนี้เข้าไปคงถูกฉีกเป็นชิ้นๆ เหมือนน้ำแข็งที่แตกกระจายแน่ๆ

คนเหล่านี้กลัวจนหลับตา ไม่กล้ามา

อย่างไรก็ตาม เมื่อหมัดนี้โดนมือน้อยไร้กระดูกของฮัวซวน...

บูม!

เสียงแปลกๆดังขึ้น

จากนั้นร่างของหลินหยางก็กระเด็นไปข้างหลังเหมือนลูกศรที่แหลมคม

บูม!

เขากระแทกเข้ากับกำแพงภูเขาที่แตกสลายอยู่ข้างหลังเขา

ภูเขาที่แตกสลายก็ระเบิดทันที และหินที่ตกลงมาจำนวนมากกลิ้งลงมาทับหลินหยาง ฝังเขาเอาไว้

"อ๊า? นี่..."

"หมอเทวดาหลิน!"

"คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

คนตระกูลจางรีบร้อน พุ่งเข้าไป

"เร็วรีบหยิบหินออก ช่วยหมอเทวดาหลิน!" จางจงหัวหน้าซีดและรีบตะโกน

ในเวลานี้ ก้อนหินถูกผลักออก และหลินหยางก็ยืนขึ้นจากกองหิน

คนตระกูลจางหยุด

เมื่อมองอย่างใกล้ชิด เหมือนหลินหยางจะไม่บาดเจ็บอะไรเลย แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่น

"หลินหยาง...หมอเทวดาหลิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" จางจงหัวถามด้วยความใส่ใจ เกือบจะเรียกผิด

"ผู้เฒ่า ผมไม่เป็นไร!" หลินหยางตอบ สองดวงตาของเขาจ้องฮัวซวน; "เมื่อกี้แรงทีุ่คณใช้ทั้งหมด...คือพละกำลังพิเศษใช่ไหม? แต่ไม่เหมือนกับพละกำลังพิเศษธรรมดา! พละกำลังพิเศษนี้พิเศษ คุณ...ใช้วิธีการอะไรกันแน่?"

"ไม่ใช่วิธีการสูงส่งอะไร คนอื่นก็ทำได้ ไทเก็ก หมอเทวดาหลินน่าจะเคยได้ยินใช่ไหม?" ฮัวซวนพูดอย่างสงบ

"ไทเก็กหรอ?"

หลินหยางแปลกใจ

ไทเก็กเก่งขนาดนี้เลยหรอ?

เขาไม่เคยได้ไทเก็กมาก่อนเลย แต่ฮัวซวนนี้หาได้ยากมาก

หลินหยางหายใจเขาลึกๆ จิตใจเขาตั้งมั่น เขางอแขนเล้กน้อย แบมือออกและเริ่มโจมตีฮัวซวนอีกครั้ง

พละกำลังพิเศษ?

เอาชนะความแข็งแกร่งด้วยความนุ่มนวลหรอ?

หลินหยางก็เข้าใจ!

เขาได้ยกระดับศิลปะการต่อสู้หลายสำนัก และได้รับแก่นแท้ของนิกายศิลปะการต่อสู้เหล่านี้แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้มากมาย แต่เขาก็เข้าใจแก่นแท้ของศิลปะการต่อสู้ เขาเชี่ยวชาญมัน

แข็งแกร่งและฉลาด เขารู้ทุกอย่างด้วยใจ

แต่คราวนี้ เมื่อหลินหยางตบออกไป ฮัวซวนยังคงยืนอยู่ที่เดิมและไม่หลบ แต่คราวนี้เธอยกแขนขึ้น มือของเธอค่อยๆ ยกขึ้น ห้านิ้วม้วนเป็นกำปั้นและชกไปางหลินหยาง

ปัง!

ในขณะนั้นหลินหยางรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงลมกระโชกแรงที่พัดมาจากหมัดเล็กนั้นๆ!

หลินหยางตกตะลึง

ฮัวซวนไม่ได้ใช้ไทเก็กอีกต่อไป! แต่ตรงกันข้าม การโจมตีอย่างนุ่มนวล!

นี่มันอะไรกัน?

พัฟพัฟพัฟ...

เข็มเงินแต่ละเล่มพุ่งออกจากปลายนิ้วมาแทงบนแขนของเขา

ในเวลาเดียวกันหลินหยางก็กระตุ้นเลือดวิญญาณลั่วหลิน

ในชั่วพริบตา จิตวิญญาณของหลินหยางก็เพิ่มขึ้นอย่างดุเดือด เขาดูโหดร้ายและรุนแรง

คนตระกูลจางเหล่านั้นหายใจอย่างยากลำบากและถอยออกไป

"พ่อ...นี่มันอะไร?"

จางฮั่วเกอถามเสียงสั่น

"ไม่ต้องพูดมาก รีบหนีออกไปเถอะ! ไป!" จางจงหัวพูด

"ไม่เป็นอะไร รีบไปเถอะ!"

จางจงหัวพูดอย่างจริงจัง

จางฮั่วเกอและคนอื่นๆ ลังเลเล็กน้อย ให้คนแก่หรือเด็กออกไป ในขณะที่พวกเขาอยู่ข้างๆ จางจงหัว

"ศิษย์พี่ระวัง คนนี้ไม่เหมือนเมื่อกี้!" ชิงชั่นกวาดสายตามองหลินหยางและตะโกนออกมา

"ไม่เป็นไร การโจมตีต่อไป ฉันจะเอาชนะเขา"

ฮัวซวนพูดเบาๆ เดินเข้าไปทางหลินหยาง

ครั้งนี้เธอเริ่มโจมตีก่อน!

ฮัวซวนเดิน

ฝีเท้าของเธอไม่เร็ว รูปร่างที่สวยงามของเธอเหมือนกับดอกลิลลี่ในสายลม เบาและว่องไว ทำให้ผู้คนหลงใหล

นี่ไม่ใช่ความงามที่โลกสามารถปลูกฝังได้

เธออยู่เหนือโลกมาช้านาน

ดวงตา ริมฝีปาก ผิวหนัง และผมเหล่านั้นสามารถสัมผัสหัวใจและจิตวิญญาณของผู้คนได้

แต่ในมุมมองของหลินหยางภายใต้ความงามนี้ เป็นเพียงปรมาจารย์ที่ดุร้ายและทรงพลัง!

และ... ความแข็งแกร่งของเธอก็ไม่น้อยไปกว่าสิบอันดับแรกของผู้ปราดเปรื่อง!

"หมอเทวดาหลิน ดูไว้!" ครั้งนี้ ฮัวซวนพูดออกมาเบาๆ

หลินหยางกวาดสายตามอง

อย่างไรก็ตาม เขาเห็นลมแรงพัดออกมาจากร่างของฮัวซวน กระทบกับดวงตาของเขาโดยตรง

หลินหยางหลับตาทันใด แต่เมื่อคิดถึงบางอย่าง เขาก็รีบลืมตามองฮัวซวน

อย่างไรก็ตามร่างของฮัวซวนที่อยู่ด้านหน้าเขาเลือนราง จากนั้นเงาที่เหมือนฝันจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นรอบๆ หลินหยาง

ทั้งหมดนี้เป็นเหมือนความฝันที่ไม่จริงอย่างยิ่ง!

"ไม่ดีแล้ว!"

หลินหยางตระหนักถึงบางอย่างผิดปกติ ขาของเขาถอยออกไปโดยไม่รู้ตัว