สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1165

สีหน้าหลินคุนหลุนเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองไปด้านหลัง

หลินอ่าวที่อยู่ด้านหลังคุกเข่าตัวสั่นตั้งนานแล้ว

"ท่าน...ท่าน...เธอ...เธอหายไปแล้ว ผม...ผมติดต่อไม่ได้" หลินอ่าวพูดด้วยเสียงสั่น เหมือนจะร้องไห้ออกมา

"หลินอ่าว หลินลั่วหนานก่อหายนะเช่นนี้ ทำให้ขโมยบุกเข้าไปยังดินแดนต้องห้ามของตระกูลหลิน หลิวลั่วหนานมีโทษถึงตาย! คุณเป็นพ่อก็หนีไม่พ้นเช่นกัน! ท่าน ฆ่าหลินอ่าวเลยดีกว่า! เพื่อเป็นตัวอย่าง!" หลินคุนหลุนกำหมัดพูด

"อ๊า?"

หลินอ่าวตกใจกลัวแทบจะเป็นลม

แต่ท่านคนนั้นส่ายหน้า

"การประชุมกำลังใกล้เข้ามาทุกที ตอนนี้มีคน อย่าฆ่าใครง่ายๆ อีกทั้งเกิดเรื่องแบบนี้ หลินอ่าวเองก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่เขาไม่สั่งสอนให้ดี! แม้ว่าเขาจะมีความผิด แต่จะให้โทษถึงตายไม่ได้!"

"ขอบคุณท่านที่ให้อภัย ขอบคุณท่านที่ให้อภัย!" หลินอ่าวดีใจน้ำตาไหล เขกหัวให้กับท่านคนนั้น

"หลินอ่าว คุณไม่ต้องรีบขอบคุณผม! ยังไงก็ต้องจับหลินลั่วหนานมาเพื่อรับการลงโทษ เธอได้ทรยศหยางหัวของพวกเราแล้ว ไม่สามารถให้อภัยได้! ผมว่าคุณควรจะให้ความร่วมมือกับตระกูลหลินของพวกเราเพื่อตามหาเธอดีกว่าไหม?"

"แน่นอน! แน่นอน! ลูกสาวของผมทำเรื่องที่โง่เขลา ทำให้ตระกูลหลินของพวกเราต้องเจอกับหายนะ จะให้อภัยได้อย่างไร?" หลินอ่าวกล่าวอย่างไม่พอใจ

"งั้นก็ดี! ตำหนักพิพากษาอยู่ที่ไหน? ส่งตัวหลินอ่าวไปให้เขาร่วมมือกับพวกคุณ! ภายในสามวันต้องนำตัวหลินลั่วหนานกลับมา!"

"รับทราบ!"

คนตำหนักพิพากษาพาหลินอ่าวออกไป

"จากนี้ ก็คนนั้นที่อยู่ในดินแดนต้องห้าม!"

ท่านคนนั้นพูดอย่างเฉยเมย

"ท่าน คุณคิดว่าคนด้านในนั้น...คือคนตระกูลหลินของพวกเราจริงๆ หรอ?"

ชายชุดแดงถามอย่างระมัดระวัง

"ใครคือคนที่มีความสามารถมากที่สุดในตระกูลหลิน ไม่ต้องพูดแล้วมั้ง? แม้ว่าเขาจะเข้าไปในพื้นที่ต้องห้าม ยังไงเขาก็ต้องตาย!"

"ดังนั้นคุณหมายความว่า..."

"คนในนั้น...บางทีอาจจะได้เลือดของคนตระกูลหลินมาเท่านั้นและใช้เลือดเพื่อเปิดประตู! ไม่ใช่คนตระกูลหลินอย่างแน่นอน!"

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้..."

คนข้างๆ พยักหน้า

แต่ชายชุดแดงและเยว่เจียนไม่เชื่อ

เพราะกลไกของประตูนั้นต้องใช้เลือดสดใหม่ การเตรียมเลือดมาก่อนหน้าก็แค่เลือดที่ตกค้าง ไม่ถูกต้อง แม้ว่าจะเป็นเลือดของคนตระกูลหลินแต่ก็ไม่สามารถเปิดประตูนั้นได้...

เขาพูดเช่นนี้เพื่อปลอบใจคนตระกูลหลินแค่นั้น

อย่างไรก็ตามทุกคนไม่ได้ถามอะไรต่อ

ท้ายที่สุดคนนั้นไม่สามารถบินได้

อีกสักพักเขาก็จะออกมาด้วยตัวเอง ถึงเวลานั้นก็จับเอาไว้และรู้ตัวตนของเขา

ดังนั้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เยว่เจี้ยน ชายชุดแดงและหลินคุนหลุนคอยเฝ้าทางเข้าของดินแดนต้องห้ามด้วยตัวเอง

ในเวลาเดียวกัน มีการสร้างเครื่องมือที่มีความเที่ยงตรงสูง เป็นเทคโนโลยีหลายชิ้นไว้ข้างประตู โดยคอยติดตามการเคลื่อนไหวของทางเข้าดินแดนต้องห้ามอย่างต่อเนื่อง

สองวันแรกสงบไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จนถึงเช้าวันที่สาม...

"ท่าน! ท่าน! มีการเคลื่อนไหวแล้ว!"

ชายผู้ใช้เครื่องมือนั้นก็ตะโกนขึ้นทันที

หลินคุนหลุน เยว่เจี้ยนและคนอื่นๆ รีบวิ่งเข้ามาถาม

"เป็นยังไงบ้าง?" เยว่เจี้ยนรีบร้อน

"เมื่อกี้เจอสัญญาณสื่อสารจากด้านใน! !"

"สัญญาณสื่อสารหรอ? หมายความว่าอะไร? คนด้านในเพิ่งจะโทรศัพท์หรอ?"

"ใช่! อีกทั้งเขาอยู่ไม่ไกลจากทางเข้ามากนัก! !"

"ดีเลย...แต่ว่า สามารถตรวจสอบได้ไหมว่าเขาโทรหาใคร? ดูว่ามีคนอื่นอยู่ใกล้ๆ นี้ไหม! !"

"โอเค!"

ชายคนนั้นแยกชิ้นส่วนออกจากเครื่องมือและกดโน้ตบุ๊คอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน ภาพเหมือนเรดาร์ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโน้ตบุ๊ค

"มีผู้สวมรู้ร่วมคิดอยู่ใกล้เขา! สัญญาณเพิ่งถูกส่งไปยังคนหกคนนี้!" ชายคนนั้นตะโกนออกมา

"จริงหรอ?"

"รีบจับตำแหน่งของพวกเขา ไปจับพวกเขามา!"

เยว่เจี้ยนตะโกน

"รับทราบ!"

คนนั้นพยักหน้า

ไม่นาน เขาก็รู้สึกแปลกๆ: "ท่าน หกคนนี้...กำลังเคลื่อนไหว!"

"เคลื่อนไหวหรอ?"

ชายชุดแดงส่ายหน้าพูดเบาๆ: "เมื่อกี้คนของพวกเราเพิ่งตรวจสอบว่าขโมยคนนั้นส่งสัญญาณไปบอกเพื่อนของเขาให้หนี! เพราะพวกเขารู้! ว่าที่น่าจะมีการระเบิดขึ้น!"

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้..." หลินคุนหลุนสูดหายใจเข้าลึกๆ

"มีสิ่งที่ทรงพลังอยู่ในพื้นที่ต้องห้ามหรือ? หรือคนนั้นได้มันไป...งั้นก็แปลว่า แดนต้องห้ามของพวกเราถูกปล้นหรอ?" เยว่เจี้ยนหน้าซีด

"เร็ว รีบไปดู!"

ชายชุดแดงตัวสั่น รีบไปตรงทางเข้า

ระหว่างทางมีสมาชิกตระกูลหลินจำนวนไม่น้อยล้มลงอยู่ พวกเขากำลังร้องคร่ำครวญ

แต่พวกเขาไม่สนใจ

พวกเขามีเป้าหมายเดียว

นั่นคือผู้บุกรุกแดนต้องห้าม!

อย่างไกร็ตามขณะที่พวกเขายังไม่ถึงทางเข้าแดนต้องห้าม ทั้งสามคนก็หยุดพร้อมกัน

เห็นฝุ่นลอยอยู่ข้างหน้า ก้อนหินกระเด็น

แต่ภายในฝุ่นด้านหน้านั้น มีชายคนหนึ่งสวมหน้ากากสีเหล็กยืนอยู่

ชายผู้นั้นสวมสูท มีรูปร่างสูงและตรง และดวงตาของเขาเจาะเข้าไปใต้หน้ากาก

ขณะที่ทั้งสามกำลังมองมาที่เขา เขาก็มองไปที่ทั้งสามด้วย

ลมหายใจของหลินคุนหลุนและชายชุดแดงกระชับขึ้น

แม้ว่าคนนี้จะใส่หน้ากาก แต่พวกเขาก็ยังสามารถบอกได้จากตาและเนื้อที่เผยออกมาว่าเขายังหนุ่ม วันยี่สิบต้นๆ เท่านั้น

อายุน้อยเช่นนี้แต่บุกเข้าไปในแดนต้องห้าม ทั้งยังออกมาได้อย่างสมบูรณ์...เขาทำได้อย่างไร?

"คุณคือใคร?" ชายชุดแดงสูดลมหายใจและถาม

"ถ้าผมจะเปิดเผยตัวตนของตัวเองแล้วผมจะใส่หน้ากากทำไม?" คนนั้นส่ายหน้า

"เหอะ พวกขี้ขลาด กล้ายังไง?" หลินคุนหลุนกระแทกเสียง

"ทำแบบนี้เพื่อจะหลีกเลี่ยงปัญหาเท่านั้น อีกอย่างคนตระกูลหลินพูดถึงความกล้าด้วยหรอ? คิดว่าคนอื่นไม่รู้เรื่องสิ่งต่างๆ ที่พวกคุณทำหรอ?"

เมื่อพูดเช่นนี้ สีหน้าของหลินคุนหลุนก็เปลี่ยนไป

"คุณเป็นคนตระกูลหลินใช่ไหม?" ชายชุดแดงถามขึ้นมา

"คนนั้นส่ายหน้า

"งั้นคุณเปิดประตูของแดนต้องห้ามได้อย่างไร?"

คนนั้นไม่ตอบ เพียงแค่ยกแขนขึ้น