สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1178

"คุณหลิน คุณพูดว่าอะไรนะ? มีคนขโมยชุดคุณชายราตรีที่หยางหัวไปประมูลมา? นั่นเป็นชุดออกงานของประธานหลิน ใครที่มันกล้าทำเรื่องแบบนี้?" น้ำเสียงของหม่าไห่ที่อยู่ทางปลายสายตกใจอย่างเห็นได้ชัด

"ทำไม? ประธานหม่า คุณคิดว่าฉันกำลังโกหกคุณล่ะ?"

หลินลั่งหนานเปิดลำโพงโทรศัพท์โดยตรง ให้ทุกคนได้ยินบทสนทนาของเธอกับหม่าไห่

ภายในห้องจัดเลี้ยงเงียบสนิท สายตาของทุกคนมองไปทางหลินลั่วหนาน

เสียงของหม่าไห่ดังพอที่ทุกคนจะได้ยิน

ทุกคนกลั้นหายใจมองภาพนี้

เปาอันซุยจุดบุหรี่ บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เจิ้งจิ่วชางคอยฟังด้วยความตื่นเต้น

ส่วนทางด้านของเหอเสี่ยวหยูเริ่มนั่งไม่ติดแล้ว สีหน้าของเธอดูซีดเซียว มือที่กำลังถือโทรศัพท์สั่นไม่หยุด รีบกดส่งข้อความหาซูเหยียน

"ประธานซู! แย่แล้ว เกิดเรื่องแล้ว!"

ผ่านไปประมาณสิบกว่าวินาที

"เกิดอะไรขึ้น?" ซูเหยียนส่งข้อความตอบกลับ

เหอเสี่ยวหยูรีบกดพิมพ์ข้อความสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ในขณะที่กำลังจะกดส่ง…

ติง!

หน้าจอโทรศัพท์มืดดับลงอย่างกะทันหัน

"ไม่มั้ง? แบตมาหมดเอาอะไรตอนนี้? ไอ้โทรศัพท์เฮงซวย!" เหอเสี่ยวหยูรู้สึกโมโหจนทุบโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

ปัง!

เสียงของเธอดึงดูดสายตาของทุกคนทันที

มีผู้คนไม่น้อยขมวดคิ้ว

เหอเสี่ยวหยูสะดุ้งรีบก้มหน้าลง ไม่กล้าส่งเสียงรบกวนอะไรอีก

"คุณหลิน ผมไม่ได้กำลังรู้สึกว่าคุณโกหกผม แต่ผมคิดว่าเรื่องนี้มันเลอะเลือนเกินไป วันนี้ประธานหลินสวมชุดออกไปแล้ว จะมีคนขโมยไปได้ยังไง? หรือคุณจะบอกว่ามีคนปล้นชุดของประธานหลินหรือยังไง?"

"โอ๊ย? คุณคิดว่าฉันกำลังล้อเล่นเหรอ? ได้ ฉันจะเปิดวีดีโอคอลให้คุณดูเดี๋ยวนี้!"

หลินลั่วหนานเปิดกล้องโดยตรง หันกล้องไปทางหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "เห็นหรือยัง! หม่าไห่! ฉันโกหกคุณหรือเปล่า? คุณดูเอาเองก็แล้วกัน ชุดที่อยู่บนตัวของเขาใช่ชุดคุณชายราตรีที่หยางหัวประมูลซื้อมาหรือเปล่า? คุณดูแขนเสื้อตรงนั้น! คุณดูเนื้อผ้า! ไม่ผิดใช่หรือเปล่า?"

"หา? นี่…" ภาพนี้ทำให้หม่าไห่มองตาค้าง

"คุณเองก็น่าจะรู้จักคนคนนี้มั้ง? เขาเป็นสามีของซูเหยียน! ไอ้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนนั้นไง! ถ้าหากคนคนนี้เป็นคนขโมยชุดของประธานหลิน มีความเป็นไปได้แน่นอน เพราะฉันเคยได้ยินมาว่าหยางหัวของพวกคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับซูเหยียน ไม่มีทางห้ามเขาเข้าออกบริษัทหยางหัวแน่นอน ถูกหรือเปล่า?" หลินลั่วหนานยิ้มแล้วพูด

หม่าไห่อ้าปาก สีหน้าซีดเซียว บนหน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ มองภาพที่อยู่ตรงหน้าจอด้วยความตกตะลึง

"ดูสีหน้าของประธานหม่าสิ! นี่เขากำลังตกใจเหรอ?"

"ดูเหมือนเขาเชื่อแล้ว!"

"มันก็จริง ชุดราตรีหายไป นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก! ถ้าเกิดประธานหลินเอาเรื่องขึ้นมา เขาก็หนีไม่พ้นความรับผิดชอบ!"

แขกทุกคนพากันวิพากษ์วิจารณ์

เห็นหม่าไห่พูดอะไรไม่ออก หลินลั่วหนาน เปาอันซุยและคนอื่นยิ่งรู้สึกว่าสถานการณ์เป็นไปตามที่พวกเขาคาดการณ์ ยิ่งรู้สึกได้ใจมากขึ้น

"ประธานหม่า ผมขอแนะนำให้คุณรีบมาที่นี่จะดีกว่า พวกเราจะช่วยคุณเฝ้าคนคนนี้เอาไว้เอง หลังจากคุณมาถึง ผมจะส่งมอบคนคนนี้ให้พวกคุณเป็นคนจัดการ" เปาอันซุยก้าวออกมายิ้มแล้วพูด

"ผม…ผมจะไปเดี๋ยวนี้!"

หม่าไห่ตัวสั่นไปหมดทั้งตัว รีบพูดแล้วกดวางสายทันที

"ฮ่าฮ่า สำเร็จแล้ว!"

คุณชายที่อยู่ด้านข้างของเปาอันซุยหัวเราะแล้วพูด

"คุณชายเปา ยินดีด้วย ดูเหมือนครั้งนี้คุณสามารถตีสนิทหยางหัวได้สำเร็จแล้ว!" เจิ้งจิ่วชางเดินเข้ามาพูด

"ฮ่าฮ่า เดิมทีตระกูลเปาก็มีอิทธิพลมากพออยู่แล้ว ถ้าหากร่วมมือกับหยางหัว ผมคิดว่าหยางหัวต้องยอมรับแน่นอน!" เปาอันซุยยิ้มแล้วพูด บนใบหน้าเต็มไปด้วยความมีชัย

"คุณชายเปา ในเมื่อเป็นแบบนั้น อาศัยตอนที่หม่าไห่ยังมาไม่ถึง ฉันขอสั่งสอนคนคนนี้หน่อยก็แล้วกัน!" หลินลั่วหนานหรี่ตาลง ยิ้มแล้วพูด

"สั่งสอน? ไม่ไม่ไม่ คุณหลิน คุณแตะต้องเขาไม่ได้เด็ดขาด"

"เพราะอะไร?" หลินลั่วหนานถามด้วยความอึ้ง

"ประธานหม่า!"

"เอ๋? นายท่านเทียนและคุณกงก็มาด้วย?"

"แค่หลินหยางคนเดียว ทำไมสามเจ้าพ่อใหญ่ของเจียงเฉินถึงมากันหมดเลย? ต้องถึงขนาดนี้เลยเหรอ?"

แขกทุกคนตกตะลึง

เปาอันซุยและคนอื่นดูสงสัยมาก

พวกเขาคิดว่ามีเพียงหม่าไห่มาคนเดียว แต่ทำไมถึงมากันเยอะแยะขนาดนี้?

"ประธานหม่า!"

เจิ้งจิ่วชางรีบก้าวออกไปทักทาย

เปาอันซุยสะดุ้ง ตั้งสติได้แอบสบถในใจ หลังจากนั้นรีบเดินเข้าไปทักทายหม่าไห่เช่นกัน

ถึงแม้หยางหัวเป็นของประธานหลิน แต่คนที่ทำหน้าที่รับผิดชอบคือหม่าไห่! หม่าไห่ก็มีความสำคัญไม่แพ้ประธานหลินในบริษัทหยางหัว! หยางหัวพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง ชื่อเสียงของหม่าไห่ก็ได้รับอิทธิพลไปด้วย ปกติคนพวกนี้ไม่มีโอกาสได้เจอหม่าไห่เลยด้วยซ้ำ วันนี้มีโอกาสเห็นหม่าไห่มาเอง นี่หรือที่พวกเขาจะยอมปล่อยโอกาสนี้ให้มันผ่านไป? ย่อมต้องเสนอหน้าอย่างสุดชีวิตอยู่แล้ว คิดหาวิธีผูกความสัมพันธ์ร่วมกับหม่าไห่หรือหยางหัว

ขอเพียงได้นำบัตรมาใบเดียว ก็ได้กำไรจำนวนมหาศาลแล้ว!

แต่น่าเสียดายที่หม่าไห่มองข้ามคนพวกนี้โดยตรง

แม้กระทั่งเจิ้งจิ่วชางก็ไม่เว้น

"เหอะเหอะ พวกปัญญาอ่อน! ประธานหม่าเขาไม่ได้มาหาพวกคุณ แต่มาหาหลินหยาง มาหาผมเปาอันซุย!" เปาอันซุยเห็นคนพวกนั้นถูกหม่าไห่มองข้าม เขายิ้มอย่างเย็นชา จัดแจงเสื้อผ้าของตนเอง หลังจากนั้นรีบยื่นมือออกไปข้างหน้า

"ประธานหม่า! สวัสดี ผมชื่อเปาอันซุย เป็นเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ คุณเดินทางมาที่นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเรา! มามามา ประธานหม่าเชิญนั่งลงดื่มสักแก้วก่อน!"

เปาอันซุยทักทายด้วยความกระตือรือร้น แต่…หม่าไห่กลับทำเหมือนไม่ได้ยิน เดินอ้อมเปาอันซุยโดยตรง สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่ด้านข้างของหลินหยาง จากนั้น…

โค้งคำนับให้หลินหยางเก้าสิบองศา!

"ประธานหลิน! ปล่อยให้คุณได้รับความตกใจแล้ว!"

ประโยคคำพูดที่เรียบง่ายทำให้ทุกคนยืนตัวแข็งอยู่ตรงที่เดิม

ทั้งห้องจัดเลี้ยงเหมือนถูกแช่แข็ง…