สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1182

"เข้ามา" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

หม่าไห่ผลักประตูเดินข้ามา

"ประธานหลิน แขกมาแล้ว" หม่าไห่พูดเบาๆ

"ใคร?"

"คนตระกูลหลินเยี้ยนจิง!"

"ตระกูลหลินเยี้ยนจิงงั้นหรอ?"

หลินหยางหรี่ตา ดับไฟและพูดอย่างเฉยเมย: "ให้พวกเขาเข้ามา"

"รับทราบ"

หม่าไห่ถอยออกไปด้วยความเคารพ

หลังจากนั้นประมาณ 3-4 นาที ผู้ชายผู้หญิงที่แต่งตัวดีหลายคนเดินเข้ามา

ผู้ชายผู้หญิงเหล่านี้อายุ 20-30 แต่ละคนมีอารมณ์ที่จริงจัง ใบหน้าเย่อหยิ่งและยืดอก

เมื่อเข้ามาในห้องทำงาน ยังนับว่าพวกเขารู้จักมารยาท โค้งคำนับเล็กน้อยให้หลินหยาง

"ประธานหลิน สวัสดี!"

ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน

"ประธานหลิน เจอกันครั้งแรก ผมชื่อหลินเหิงจือ! เป็นคนตระกูลหลินเยี้ยนจิง!"

คนที่เดินนำหน้าเข้ามาพูดอย่างสงบ

"หลินเหิงจือหรอ? พวกคุณมาหาผมมีเรื่องอะไร?" หลินหยางไม่ได้ลุกขึ้นและเอ่ยปากถาม

"ประธานหลิน พวกเราได้รับข้อมูลมาว่าหลินลั่วหนานของตระกูลหลินปรากฏตัวในเจียงเฉิน แต่พวกเราหาทั้งวันก็ไม่เจอเธอ...ประธานหลิน คุณสามารถหาร่องรอยของหลินลั่วหนานได้ไหม?" หลินเหิงจือถาม

"หลินลั่วหนานหรอ?"

หลินหยางมองเขาอย่างเฉยเมย: "พวกคุณกำลังแกล้งถามผมหรอ? หรือว่ากำลังถามหาความรับผิดชอบจากผม?"

"ถ้าประธานหลินรู้ โปรดรีบบอกข้อมูล" หลินเหิงจือพูด

"ถ้าผมไม่บอกหล่ะ?" หลินหยางถามกลับ

เมื่อคำพูดนี้ออกมา สายตาหลายคนก็กระชับขึ้น

"อีกอย่าง ผมจำได้ว่าผมเคยบอกคนตระกูลหลินของพวกคุณว่าไม่ให้ตระกูลหลินเข้ามาในเจียงเฉินอีกต่อไป ทำไม? พวกคุณลืมแล้วหรอ?"

หลินหยางจ้องหน้าหลินเหิงจือและพูดอย่าไร้อารมณ์

เมื่อคนตระกูลหลินได้ยินสิ่งที่หลินหยางพูด สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป แต่ไม่กลัว

หลินเหิงจือมองหลินหยาง ไม่ได้กลัวหลินหยางเพราะคำพูดนี้

"คุณหลิน! เจียงเฉินไม่ใช่ของคุณ มันเป็นของประเทศ คุณไม่สามารถตัดสินได้ว่าใครจะเข้ามาในเจียงเฉินได้หรือไม่" หลินเหิงจือพูดอย่างไม่ปิดบัง

"หรอ?"

"อีกอย่าง ถ้าคุณพูดแบบนี้ งั้นผมแน่ใจได้แล้วใช่ไหมว่าหลินลั่วหนานถูกคุณจับเอาไว้?" หลินเหิงจือถามอีกครั้ง

หลินหยางมองเขาเงียบๆ จากนั้นก็จุดบุหรี่ใหม่และพูด: "เหมือนว่าพวกคุณจะไม่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของคุณและทัศนคติของผมต่อตระกูลหลิน"

"คุณหลิน ผมรู้ว่าคุณแข็งแกร่ง แต่ไม่ได้หมายความว่าตระกูลหลินของผมจะกลัวคุณจริงๆ! ที่ตระกูลหลินของผมไม่เคลื่อนไหวมาตลอด อันที่จริงก็แค่พยายามสร้างพันธมิตรกับคุณหลิน! และตอนนี้เรื่องของหลินลั่วหนานก็เป็นเรื่องของตระกูลหลิน! ที่หลินเหิงจือมาในครั้งนี้ก็เพื่อนำตัวหลินลั่วหนานกลับไป และจะทำทุกย่างที่ทำได้ ถ้าคุณหลินยืนกรานที่จะต่อต้านตระกูลหลิน งั้นพวกเรา...คงต้องใช้กำลังเท่านั้น!"

"งั้นทำให้ผมเห็นความสามารถในการต่อสู้ของพวกคุณหน่อย" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"คุณลหิน ต้องทำให้เรื่องใหญ่โตถึงขนาดนี้จริงๆ หรอ?" หลินเหิงจือขมวดคิ้ว

"ทุกคนตัดมือข้างหนึ่งแล้วออกไป นี่เป็นการให้อภัยครั้งสุดท้ายที่่ผมมีต่อพวกคุณ!" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย ราวกับว่าไม่อยากพูดกับหลินเหิงจืออีกต่อไป

แต่หลินเหิงจือส่ายหน้าและหันตัวเล็กน้อย

คนตระกูลหลินคนอื่นเช่นกัน

มิน่าหล่ะหลินเหิงจือถึงกล้าหยิ่งผยองเช่นนี้ กล้ามาอาละว่ากับเขา เพราะพวกเขาได้รับการสนับสนุนจากเฟิงซิงหยู จักรพรรดิโจรสลัดหรอ?

"ทำไมชายชราคิดเขาเธออยู่ที่นี่?" หลินหยางถามอย่างไม่โมโห

"พวกเขาบอกว่าลูกศิษย์ของผมปรากฏตัวที่เจียงเฉิน! น่าจะหลบซ่อนอยู่ที่นี่! นี่คือพื้นที่ของคุณ ลูกศิษย์ของผมต้องอยู่ในกำมือของคุณแน่! หมอเทวดาหลิน ตั้งแต่ผมรับศิษย์ของผมมา ผมไม่ได้ลงมือมานานแล้ว! ผมหวังว่าวันนี้มือผมจะไม่เปื้อเลือด คุณว่ายังไง?" เฟิงซิงหยูจ้องหลินหยางอย่างเยือกเย็น

"อย่างนี้แปลว่าพวกคุณจ้องเล่นงานผมแล้วหรอ?"

"ไม่ใช่อย่างนั้น บางทีคุณอาจไม่ได้จับลูกศิษย์ของผม อีกทั้งผมคิดว่าถ้าลูกศิษย์ของผมจะหนีก็หนีไม่พ้น!" เฟิงซิงหยูพูด

คำพูดนี้ทำให้คนตระกูลหลินแปลกใจ

"ผู้เฒ่า!" หลินเหิงจือ

แต่เฟิงซิงหยูไม่สนใจเขาและพูดต่อ: "แม้ว่าคุณจะไม่ได้จับตัวลูกศิษย์ของผมไป ผมก็ตามหาเธอจากคุณอยู่ดี!"

"ทำไม?" หลินหยางถามกลับ

"เพราะเจียงเฉินเป็นพื้นที่ของคุณ! ผมต้องการคนจากคุณ! ไม่ว่าคุณจะจับลูกศิษย์ผมไปหรือไม่!" เฟิงซิงหยูพูดอย่างเย่อหยิ่ง

น้ำเสียงที่ครอบงำนี้ไม่ว่าใครจะฟังก็ต้องโกรธ

หลินหยางเช่นกัน

"ถ้าผมไม่มอบตัวเธอให้หล่ะ?" หลินหยางจ้องเขาและถาม

"งั้นหัวของคุณก็คงต้องเป็นของผม" เฟิงซิงหยูพูดอย่างสงบ

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา อุณหภูมิในห้องก็ลดลง

คนตระกูลหลินที่ยืนอยู่ต่างตัวสั่น

ทุกสายตาจับจ้องไปที่ร่างของหลินหยาง

ไม่ต้องสงสัยเลย ตอนนี้หลินหยางโกรธแล้ว