สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 125

ในที่สุด

ลั่วเฉียนไม่สามารถแบกรับแรงกดดันไหว

เธอลุกขึ้นอย่างกะทันหันแล้วหอบหายใจ

"ไม่ได้…ไม่ได้…" ลั่วเฉียนส่ายหัวแล้วพูด "หลินหยาง ถ้าหากทำแบบนั้นลงไปจริงก็จะไม่มีทางให้ถอยหลังอีกแล้ว ฉันไม่สามารถสร้างปัญหาให้กับคุณได้อีกแล้ว"

"มันขึ้นอยู่กับคุณ ผมแค่ช่วยออกหน้าแทนคุณเท่านั้น ในเมื่อคุณเลือกที่จะไม่ทำร้ายเขา งั้นผมก็เคารพในการตัดสินใจของคุณ แต่คุณน่าจะรู้ถึงสถานะและนิสัยของคนคนนี้ดี เขาไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน ถึงแม้ตอนนี้คุณจะไม่ได้ทำอะไรเขา แต่เขายังคงจะกลับมาแก้แค้นตระกูลลั่วของคุณ ผมแค่อยากถามคุณว่า รอวันที่เขากลับมาแก้แค้น คุณจะเสียใจหรือเปล่าที่วันนี้ปล่อยเขาไป?" หลินหยางถามกลับ

แววตาของลั่วเฉียนดูเหม่อลอยทันที

ใช่แล้ว

ด้วยนิสัยของซือถูจิ้ง มีเหรอที่เขาจะยอมปล่อยเธอ?

ในเมื่อเป็นแบบนั้น ไม่สู้ไปให้สุดทางจะดีกว่าเหรอ!

หลังจากที่คิดแบบนี้ ภายในใจของลั่วเฉียนมีคำตอบแล้ว

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นจากตรงหน้าประตู

"ทุกคนหยุดให้หมดเลย!"

มีเสียงตะโกนด้วยความโกรธดังมาจากด้านนอกห้องรับแขก

นิ้วมือของลั่วเฉียนสั่นเทา

หลินหยางหันไปมอง

เห็นเพียงชายวัยกลางคนสวมชุดสีขาวคิ้วเข้มคนหนึ่งเดินตรงเข้ามา

หลังจากที่เห็นคนคนนี้สีหน้าของชวี่เทียนเปลี่ยนไปทันที "เขามาได้ยังไง?"

"ลั่วเฉียน ลงมือเลย" หลินหยางพูดเร่ง

"ไม่ได้!"

ก่อนที่คนคนนั้นจะได้พูดอะไร ชวี่เทียนพุ่งตรงเข้ามาพูดด้วยความตื่นตระหนก

"ฮืม?" หลินหยางขมวดคิ้วแน่น

ผู้มาถึงขั้นสามารถทำให้ชวี่เทียนกลัวจนเข้ามารีบห้ามหลินหยาง แค่นี้ก็เพียงพอที่จะยืนยันให้เห็นถึงความน่ากลัวและอิทธิพลของอีกฝ่ายแล้ว

ทันทีที่ลั่วเป่ยหมิงเห็นผู้มา เขาแสดงสีหน้าที่ดีใจอย่างบ้าคลั่งทันที ส่วนทางด้านของลุงชางถอนหายใจอย่างโล่งอก

"เขาคนนี้มาแล้ว? งั้นทุกอย่างมันก็ง่ายขึ้น" ลุงชางพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มเล็กน้อย

เห็นเพียงผู้มาเดินหยุดอยู่ตรงนั้น หลังจากนั้นกวาดสายตามองซือถูจิ้งที่นอนกองอยู่กับพื้น ขาหักทั้งสองข้าง ฝ่ามือเละไม่เป็นท่า สีหน้าของเขาโกรธจนกลายเป็นสีแดง ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย

"ใครเป็นคนทำ?" ผู้มาถามด้วยความโกรธ

"ผมเอง" หลินหยางกวาดสายตามองคนคนนั้นแวบหนึ่ง "คุณเป็นใคร?"

"ผมเป็นใครไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือคุณทำเรื่องที่ไม่ควรทำ!" คนคนนั้นพูดด้วยความโกรธ หลังจากนั้นโบกมือ "พาตัวไปให้หมด!"

"ครับ!"

มีเสียงตอบรับดังขึ้นจากด้านหลัง หลังจากนั้นมีคนในเครื่องแบบหลายคนเดินตรงเข้ามา

ชวี่เทียนรู้สึกตื่นตระหนกรีบเดินเข้าไป "คุณเสียว! คุณเสียว! อย่าทำแบบนี้เลย! เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด แค่เรื่องเข้าใจผิด…"

"เข้าใจผิด? คุณเห็นผมตาบอดหรือยังไง? เข้าใจผิดหรือไม่คุณคิดว่าผมมองไม่ออกเหรอ?" คนที่โดนชวี่เทียนเรียกคุณเสียวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"แล้วคุณมองว่าเป็นยังไง?" หลินหยางถาม

"ก็มองออกว่าคุณจงใจทำร้ายคนอื่น มองออกว่าคุณบุกรุกสถานที่ส่วนบุคคล! มองออกว่าคุณคิดจะฆ่าคน!" คุณเสียวตะคอกเสียงดัง

ราวกับไปโกรธแค้นหลินหยางมาจากไหน

"ฮืม? แล้วคุณเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดหรือเปล่า?"

"ไม่ แต่เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องห่วง!" คุณเสียวพูดด้วยความโกรธ "พาทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องไปให้หมด! ใครกล้าขัดขืน จัดการสถานหนัก!"

"ครับ"

พูดจบ เจ้าหน้าที่เริ่มจับตัวคนทันที

สีหน้าของหลินหยางเย็นชาลง ในขณะที่กำลังจะทำอะไรบางอย่าง แต่กลับโดนชวี่เทียนที่อยู่ด้านข้างดึงมือเอาไว้

"คุณหลิน ถือว่าผมขอร้องคุณ อย่าทำอะไรวู่วาม ไม่อย่างนั้นไม่เพียงแต่คุณ พวกเราทุกคนต้องจบสิ้นแน่ สถานะของคนคนนี้ไม่ธรรมดา ทั่วทั้งเมืองเจียงเฉินและโดยรอบ…เรียกได้ว่าเขาไม่เป็นสองรองใคร!"

ชวี่เทียนในตอนนี้เริ่มรู้สึกเสียใจแล้ว

ในขณะเดียวกันหลินหยางก็เข้าใจคำพูดของเขาอย่างชัดเจน

ถ้าหากแต่ต้องคนคนนี้ เขาหลินหยางจะตายหรือเปล่าไม่มีใครรู้ แต่พวกชวี่เทียนต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย แม้แต่เขาหลินหยางในอนาคตก็ใช่ว่าจะสามารถปกป้องพวกเขาได้

คนคนนี้น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?

หลินหยางขมวดคิ้วแน่น หลังจากนั้นถอนหายใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "โทรศัพท์หาจี้เหวิน สั่งให้เขามาจัดการเรื่องนี้ อีกอย่างบอกคนคนนี้ ผมตามพวกเขาไปก็ได้ แต่เขาต้องรับประกันความปลอดภัยของลั่วเฉียน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับลั่วเฉียน ผมไม่สนว่าเขาเป็นใคร ยังไงผมก็ต้องไปคิดบัญชีกับเขา!"

หัวใจของชวี่เทียนเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา

แต่เขารู้ดีว่าหลินหยางถือว่ายอมถอยให้สุดแล้ว จึงพยักหน้าแล้วเดินตรงเข้าไปหาคุณเสียว

"ส่งไปโรงพยาบาลหรือยัง?"

"ไม่ พวกเราจัดรถส่งไปที่โรงพยาบาลประชาชนในเมืองหนานเฉิน อยู่ที่นี่…เกรงว่าอีกฝ่ายจะมาซ้ำเติม"

"บัดซบ!" ชวี่เทียนกัดฟันแน่น ชกใส่ราวจับที่อยู่ด้านข้าง

"เกิดอะไรขึ้น?"

หลินหยางถาม

"ลุงชางและกลุ่มอิทธิพลใต้ดินอีกสองกลุ่มของเมืองเจียงเฉินเล่นงานคนของผม! คุณหลิน ผมอยู่ที่นี่นานไม่ได้แล้ว พวกเขาไม่ต้องการให้ผมเข้ามาเมืองเจียงเฉิน ถ้าหากผมอยู่ที่นี่นานเกินไป เกรงว่าชื่อชวี่เทียนของผมคงต้องถูกจารึกอยู่ที่นี่ตลอดไปแน่นอน" ชวี่เทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

ลุงชางและฝ่ายใต้มีความเชื่อมโยงกัน เรื่องนี้ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับฝ่ายใต้ด้วยแน่นอน แต่การที่ชวี่เทียนล้ำเส้นในวงการก็ทำให้กลุ่มอิทธิพลในเมืองเจียงเฉินไม่สามารถยอมรับได้ด้วย

เกรงว่าพวกเขาคงจะเริ่มวางแผนเล่นงานชวี่เทียนแล้ว…

หลินหยางได้ยินแบบนี้แล้วหลับตาลง

"คุณกลับไปเถอะ"

"คุณหลิน รักษาตัวด้วย ถ้ามีเรื่องอะไรโทรหาผมได้ตลอด"

"คุณมีคนเท่าไหร่?" หลินหยางถามขึ้นอย่างกะทันหัน

ชวี่เทียนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย "คุณหลิน คุณคิดจะทำอะไร?"

"รากฐานของคุณอยู่ในเมืองหนานเฉิน ผมอยากทำให้คุณย้ายมาอยู่ที่เมืองเจียงเฉิน"

ลมหายใจของชวี่เทียนหยุดชะงัก หลังจากนั้นยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูด "คุณหลิน คุณไม่เข้าใจวงการนี้ คุณไม่รู้ว่าวงการนี้มีความลึกซึ้งมากแค่ไหน ผมใช้เวลาไปสิบกว่าปีถึงสามารถยืนในเมืองหนานเฉินได้อย่างมั่นคง คิดจะรุกล้ำเข้ามาในเมืองเจียงเฉิน? มันไม่ต่างอะไรกับการปีนขึ้นสวรรค์ เจียงเฉินมีกลุ่มอิทธิพลใหญ่สามกลุ่ม ลุงชาง ขู่หลง กงซีหยุน แต่ละคนล้วนแต่มีอิทธิพลที่ไม่ธรรมดา ความสัมพันธ์ของพวกเขาซับซ้อนมาก ผมไม่สามารถเข้ามาเป็นหนึ่งในนั้นกับพวกเขาได้หรอก คุณหลิน ท้ายที่สุดหนานเฉินเล็กกว่าเจียงเฉิน โครงสร้างก็เล็กกว่าเจียงเฉิน จะให้ผมพาคนเข้ามาที่นี่ ถึงแม้ว่าอาจจะสามารถทำให้เจียงเฉินเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แต่ไม่แน่ ผมก็อาจจะหายไปจากโลกนี้ด้วย!"

ยังไงชวี่เทียนก็เป็นคนที่มีประสบการณ์อย่างโชกโชนในวงการนี้ เขาเห็นมาเยอะ เขาเจอมาเยอะ

แต่หลินหยางกลับถามแค่ประโยคเดียว "แล้วคุณต้องการทำให้เจียงเฉินกลายเป็นของคุณหรือเปล่า?"

หัวใจของชวี่เทียนเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา

ผ่านไปสักพัก เขาพูดออกมาเพียงแค่ประโยคเดียว

"อยาก!"

"ส่งคนไปเฝ้าดูคนทั้งสามเอาไว้ ภายในสามวัน ผมจะทำให้วงการใต้ดินของเมืองเจียงเฉินเปลี่ยนเจ้าพ่อคนใหม่"

"คุณหลิน เรื่องนี่…"

"รอโทรศัพท์จากผม"

หลินหยางหันหลังเดินจากไป