สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1258

หลินหยางใช้โอกาสนี้ถีบไปที่ท้องของเขาอย่างแรง

ปัง!

ร่างกายของจวงไท่ชิงลอยกระเด็นออกไปล้มลงบนพื้น ยากที่จะลุกขึ้นได้อีก

“นายท่าน!”

คนของตระกูลจวงตะโกนด้วยความร้อนใจ

“ไม่ต้องสนใจเขา แค่นี้ไม่ตายหรอก ทุกคนรีบตามผมไปฆ่าคนคนนี้!”

จวงปู้ฝานตะคอก ไม่ปล่อยให้หลินหยางมีโอกาศได้พักหายใจ

“ค่ายกลกระบี่!”

จวงไท่ชิงรีบสั่งคนที่อยู่ด้านข้างโจมตี

ยอดฝีมือสิบสองคนของตระกูลจวงตั้งค่ายกลกระบี่ บวกกับมีคนของตระกูลจวงอีกหลายสิบคนคอยสนับสนุน จู่โจมใส่หลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

หลินหยางถือดาบหักไว้ในมือ ต้านทานอย่างสุดชีวิต

แต่ร่างดวงดาวโดยกำเนิดของเขาถูกทำลายไปแล้ว หากต้องการใช้อีกครั้งจำเป็นต้องรออีกสักระยะ สองมือไม่อาจต้านสี่แขน หลังจากสู้ไปได้สักพัก บนร่างกายของเขามีบาดแผลปรากฏขึ้นหลายสิบแห่ง!

จวงปู้ฝานตาเป็นประกาย

คนของตระกูลจวงดีใจอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งสู้ยิ่งดุดัน!

“เขากำลังจะแพ้แล้ว!”

มีคนอุุทาน

“เกรงว่าคงไม่ง่ายเช่นนั้น!” เสว่เซียวสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง พูดเสียงเบา

“มีอะไรเหรอ? หรือนายยท่านรู้อะไร?” คนที่อยู่ด้านข้างถามด้วยความระมัดระวัง

เสว่เซียวส่ายศีรษะ ไม่ได้พูดอะไรอีก

คนของตระกูลจวงปิดล้อมอย่างบ้าคลั่ง ส่วนบาดแผลบนร่างกายของหลินหยางยิ่งอยู่ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ยิ่งอยู่ก็ยิ่งมีเลือดไหลเยอะมากขึ้น

ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป หลินหยางคงทนได้อีกไม่นาน

ตาย เป็นสิ่งที่แน่นอนอยู่แล้ว!

ทว่าในตอนนั้นเอง สีหน้าของหลินหยางเย็นชาลง มีหมอกสีดำระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา กวาดต้อนไปทั่วโดยรอบ

“แย่แล้ว!”

“รีบถอย! รีบถอยออกมาเดียวนี้!”

จวงไท่ผิงรู้สึกถึงความไม่ปกติ รีบตะโกนเสียงดัง

ยอดฝีมือบางส่วนถอยออกมาจากหมอกสีดำอย่างรวดเร็ว แต่ผู้คนส่วนใหญ่ถอยออกมาไม่ทัน

ถูกหมอกสีดำกลืนกินโดยตรง หลังจากนั้นมีเสียงกรีดร้องที่น่าขนลุกดังขึ้น

“อ๊าก!”

“ช่วยด้วย!”

“เจ็บ ช่วยด้วย…”

เสียงกรีดร้องดังขึ้นไม่หยุด!

จวงปู้ฝานและคนอื่นที่ถอยออกมาเบิกตากว้าง ไม่มีใครรู้ว่าของสิ่งนี้มันคืออะไรกันแน่

“นี่คือ…ความสามารถของฉินหมิง?” จวงไท่ชิงถามพึมพำ

“ดูเหมือนจะใช่…พวกคุณอย่าวู่วาม หมอกพวกนี้มีพิษ!” จวงปู้ฝานพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด

ทุกคนพยักหน้า

ในตอนนั้นเอง หมอกสีดำเริ่มกระจาย

ในที่สุดทุกคนก็สามารถมองเห็นภาพที่อยู่ด้านในของหมอกสีดำ

ไม่นาน พวกเขาเริ่มมองเห็นศพที่กลายเป็นซากศพนอนตายตาไม่หลับอยู่บนพื้นเต็มเกลื่อนไปหมด นอกจากนี้ยังมีเงาของคนคนหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางศพเหล่านั้น

เขาคือหลินหยาง!

แต่หลินหยางในตอนนี้ แตกต่างไปจากก่อนหน้านี้มาก!

ผมของเขายาวขึ้น กลายเป็นสีขาว ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ ผิวหนังของร่างกายช่วงบนมีลวดลายสีดำที่คล้ายกับงูปรากฏขึ้นจำนวนมาก ส่วนด้านล่างยังคงมีหมอกสีดำรายล้อม

เขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับปีศาจ น่าสะพรึกอย่างยิ่ง

และทันทีที่ภาพนี้ปรากฏขึ้น ทางด้านของเสว่เซียวตะโกนเสียงดัง “นี่คือร่างทมิฬลึกลับ! นี่คือร่างทมิฬลึกลับ!”

“อะไรนะ? ร่างทมิฬลึกลับ?”

ผู้คนที่อยู่โดยรอบหน้าถอด อุทานไม่หยุด

“นั้นมันมีแต่ในตำนานไม่ใช่เหรอ? มันไม่มีอยู่ในชีวิตจริงสักหน่อย! พวกคุณพูดเหลวไหลอะไร?” จวงไท่ชิงกัดฟันพูด “ร่างกายแบบนี้มันไม่มีอยู่จริง! เรื่องโกหกทั้งนั้น!”

“ไม่ มีคนหนึ่งที่มีร่างกายแบบนี้!” เสียงของจวงปู้ฝานสั่นเล็กน้อย

จวงไท่ชิงรู้สึกรู้อึ้ง “ใคร?”

“หยางหัว หมอเทวดาหลิน!” จวงปู้ฝานพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

หมอ! เทวา! หลิน!

คำพูดประโยคนี้เป็นเหมือนกับเสียงระเบิด ทำให้ทุกคนหูอื้อไปหมด

“หมอ…หมอเทวาหลิน?” เสว่เซียวก็ตกตะลึงเช่นกัน

“เจ้าคฤหาสน์! คุณ…คุณไม่ได้เข้าใจผิดใช่หรือเปล่า?” ทางด้านของจวงไท่ผิงรีบถามขึ้นทันที

คนเหล่านั้นถูกหมอกกลืนกิน แต่ละคนส่งเสียงกรีดร้อง ล้มลงไปดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น

แต่ละคนกลิ้งไปกลิ้งมา ใช้มือปัดร่างกายของตนเองอย่างบ้าคลั่ง

ทั้งหมดนี้ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที คนเหล่านั้นล้วนแต่ตายอยู่ในหมอกสีดำ ผิวหนังไหม้เกรียม เต็มไปด้วยร่องรอยของการกัดเซาะ

“อะไรกัน?”

จวงไท่ชิงตกใจจนหน้าถอดสี

“นี่คือพิษ! เป็นพิษของร่างทมิฬลึกลับ!” จวงไท่ผิงพูดด้วยความร้อนใจ

สีหน้าของทุกคนดูน่าสนใจมาก

มีทั้งตกใจ หวาดกลัว ตกตะลึง

นี่ก็คือพิษร่างทมิฬลึกลับในตำนาน?

ถึงขั้นสามารถกัดเซาะจนร่างกายของมนุษย์ละลาย?

วิธีการแบบนี้ควรจะรับมืออย่างไร?

“พี่สอง สู้ต่อไม่ได้อีกแล้ว! ความสามารถของคนคนนี้ไม่ธรรมดา หรือไม่พวกเราจบแค่นี้เถอะ” จวงไท่ผิงทนดูไม่ได้

“เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ คิดว่ายังถอยได้อีกเหรอ? มีคนมากมายกำลังดูอยู่ ถ้าหากพวกเราถอยไปแบบนี้ แบบนี้ไม่เท่ากับเสียหน้าหรอกหรือ? ยิ่งไปกว่านั้นถ้าสูญเสียลูกกลอนอีกาทองคำ พวกเราจะไม่สามารถร่วมมือกับศาลาเพียวหย่า แล้วพวกเราจะอธิบายกับเบื้องบนยังไง?” จวงปู้ฟานเหลือบมองจวงไท่ผิง กัดฟันตะคอกเสียงเบา

“แต่ว่า…พวกเรารับมือร่างทมิฬลึกลับไม่ไหวนะ!”

“กลัวอะไร? ที่นี่คือคฤหาสน์กระบี่โลหิต! ถึงเขาเป็นหมอเทวดาหลิน ถึงเขาเป็นยอดฝีมือผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ แล้วมันยังไง?”

จวงปู้ฝานพูดด้วยสีหน้าที่ดุร้าย ทันใดนั้นเขาหยิบสิ่งของที่เหมือนกันพุลส่งสัญญาณออกจากตรงหน้าอก ยกขึ้นเหนือศีรษะ หลังจากนั้นดึงเชือกที่อยู่ด้านล่าง

ฟิ้ว!

มีควันสีดำพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า หลังจากนั้นระเบิด

ปัง!

สะเก็ดไฟส่องสว่าง

คนที่อยู่โดยรอบภูเขาสามารถมองเห็นทุกคน

สะเก็ดไฟเหล่านั้นเรียงตัวกันเป็นรูปร่างของกระบี่ยักษ์ลอยอยู่กลางอากาศ

“คำสั่งกระบี่โลหิต!”

มีคนอุทาน

“นี่เป็นคำสั่งเปิดศึกสูงสุดของคฤหาสน์กระบี่โลหิต! ทุกคนของคฤหาสน์กระบี่โลหิตที่เห็นคำสั่งนี้ ต้องหยุดทุกอย่างที่กำลังทำ ต่อสู้เพื่อคฤหาสน์กระบี่โลหิต ไม่ตายไม่เลิก! จวงปู้ฝานกำลังเรียกคนทั้งคฤหาสน์กระบี่โลหิตมา!” เสว่เซียวเงยหน้าขึ้นมองดอกไม้ไฟ พูดคำกับตนเอง

เป็นอย่างที่คิด

ซ่า…