สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1316

ปัง!

เสียงที่ชัดเจนดังออกมา

เห็นว่ามีดโลหิตนั้นแทงไปที่หน้าผากของหลินหยาง แต่เข้าไปได้ไม่ถึงครึ่ง...ไม่สามารถตัดผิวของเขาได้เลย!

"อะไร?"

ทุกกอย่างตกอยู่ในความโกลาหล

แต่ยังไม่จบ

คลิก!

เกิดเสียงดังขึ้นอีกครั้ง

เสียงนั้นมาจากมีดในมือของอาวุโสสอง

จากนั้นเขาก็เห็นมีดในมือแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เกิดรอยร้าวเต็มไปทั่ว จากนั้นใบมีดที่หักก็ตกลงมาราวกับสีทาผนังที่มีรอยจุด

มีด...แตก!

พัฟ!

อาวุโสสองถึงกับอ้วกออกมา ร่างกายของเขาเหมือนถูกแรงบางอย่างกระแทก เขากระเด็นออกอย่างรุนแรงและกระแทกกับเสาด้านหลังอย่างแรง ผิวหนังของเขาถูกเปิดออก

ทุกคนอ้าปากกว้าง

เจ้าลัทธิโลหิตมารลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที มองฉากตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อ

หลินหยางยกมือขึ้น เหวี่ยงหัวที่ขาดออกมาของเขาและพูดอย่างสงบ: "อย่าเสียเวลาอีกเลย ผมคิดว่า พวกเรามาเริ่มกันเถอะ"

"เริ่มหรอ?" เจ้าลัทธิอึ้ง

วินาทีถัดไป

ปึก!

จู่ๆ หลินหยางก็ชกออกไปที่หัวของคนลัทธิโลหิตมารข้างๆ เขา จากนั้นก็ก้าวไปด้านหน้า หาอาวุโสห้า ตบฝ่ามือออกไปบนใบหน้า

สีหน้าของอาวุโสหน้าย่ำแย่ ยกมือขึ้นมาขวาง

แต่เมื่อฝ่ามือตบเข้าไป แขนของเขาก็หักและกระทบบนใบหน้าอย่างแรง

ใบหน้าครึ่งหนึ่งของอาวุโสห้ายุบลงไป เขาหล่นลงบนพื้นและเป็นลมทันที

"ไอสารเลว!"

"ไอคนแซ่หลิน! กล้ามาทำร้ายคนในลัทธิโลหิตมารหรอ?"

"คุณหาเรื่องตาย!"

"จับเขาไว้!"

คนลัทธิโลหิตมารโมโหและพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

ทุกอย่างวุ่นวาย

แต่หลินหยางเหมือนเสือลงเขา ขวางไม่ได้ สองกวัดแกว่งอย่างดุเดือด

มีดของคนลัทธิโลหิตมารเหล่านั้นโจมตีไปบนร่างกายของเขา แต่ไม่สามารถทำให้เนื้อของเขามีรอยขีดข่วนได้เลย

ในช่วงเวลาไม่นาน หลินหยางจัดการยอดฝีมือลัทธิโลหิตมารไปหลายคน

คนที่เหลือกลัวจนไม่กล้าเข้ามา แม้แต่อาวุโสสามและอาวุโสสี่ยังถอยออกไปด้วยใบหน้าที่ย่ำแย่

เจ้าลัทธิโลหิตมารยืนหยัดตั้งแต่ต้นจนจบและดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเคลื่อนไหว ในทางกลับกันเขามีท่าทางสนใจอย่างมาก

"ใครคือกลุ่มสายเลือดปีศาจ?"

หลินหยางเช็ดมือที่เปื้อนเลือดของตัวเองและถามอย่างสงบ

"ไอคนแซ่หลิน! เหล่าบรรพบุรุษของกลุ่มสายเลือดปีศาจอยู่นี่!"

หัวหน้ากลุ่มสายเลือดปีศาจตะโกนออกมา พาคนในทีมของตัวเองมาล้อมหลินหยางเอาไว้

หลินหยางกวาดสายตามองคนรอบๆ และพูดอย่างสงบ: "หัวหน้ากลุ่มเงาโลหิตอยู่ไหน?"

"ฮ่าๆๆๆ หมอเทวดาหลิน พวกเราอยู่ข้างๆ คุณมาตลอด หรือว่าคุณไม่ทันสังเกตเห็นพวกเรา?"

เสียงที่แหลมคนดังเข้ามา

จากนั้นคนที่สวมเสื้อคลุมสีแดงเข้มก็เดินออกมาจากเงามืดในห้องโถง

ออร่าของคนเหล่านี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าอาวุโสเหล่านี้เลย

ไม่น่าแปลกใจที่คนของหลินหยางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา

หลินหยางกวาดสายตามองและพูดอย่างเฉยเมย: "พวกคุณฆ่าคนของผมไปไม่น้อย ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่ความตั้งใจของพวกคุณ แต่พวกคุณลงมือแล้ว ดังนั้นก่อนที่จะคิดบัญชีกับเจ้าลัทธิ ผมต้องจัดการพวกคุณก่อน"

"คุณทำได้หรอ?"

คนหนึ่งหัวเราะออกมาและถาม

แต่เมื่อสิ้นเสียง จู่ๆ หลินหยางก็ยกมือขึ้นไปในอากาศ

แสงดาวพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา

ในชั่วพริบตา

เหรือห้องโถง มีดวงดาวระยิบระยับ

ราวกับว่าหลินหยางสร้างท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว...

"อะไรกัน?"

ผู้คนนับไม่ถ้วนเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ

แต่ในวินาทีถัดมา แสงดาวเหล่านี้ก็ร่วงหล่นลงมา ราวกับตาข่ายคลุมผู้คนของกลุ่มสายเลือดปีศาจและกลุ่มเงาโลหิต

คนของทั้งสองกลุ่มตัวสั่น เงยหน้าขึ้น

แต่กลับเห็นแสงของดวงดาว...ที่หล่นลงมาแล้ว

ที่แท้ก็เป็นเข็มเงินหลายเข็ม

แม้ว่าพวกมันจะละเอียดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะมีกำลังเป็นพันเล่ม พวกมันเจาะหัวของคนเหล่านี้โดยตรงลงไปด้านล่างและเจาะลงบนพื้น จากนั้นก็หายไป

ทันใดนั้น

ไม่ว่าจะเป็นคนฝั่งไหน...ก็ไม่ขยับ...

ผ่านไปประมาณสามวินาที

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง...

ร่างของคนกลุ่มเงาโลหิตและสายเลือดปีศาจเหมือนลูกบอลที่ระเบิดออก

เลือดสกปรกสาดกระเซ็นไปทั่ว

ฉากนี้เหมือนนรกบนดิน น่าสะพรึงกลัว

คนอื่นๆ รอบๆ ต่างหวาดกลัวจนหัวใจของพวกเขาแตกสลาย พวกเขาจะกล้าสู้กับหลินหยางอีกได้อย่างไร พวกเขาวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

"เจ้าลัทธิ! !"

อาวุโสสี่และอาวุโสสามเองก็อึ้ง

พวกเขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมอเทวดาหลินเลย ทำได้เพีงยคุกเข่าด้านหน้าเจ้าลัทธิและขอให้เขาช่วยจัดการ

ใบหน้าของเจ้าลัทธิมีรอยยิ้มจางๆ มองหลินหยางท่ามกลางแอ่งเลือดและพยักหน้าเบาๆ: "เหมือนว่าคุณจะฝึกฝนร่างเทพยุทธได้สำเร็จแล้ว! ดีมาก! ดีมาก!"

"อย่าไร้สาระ"

หลินหยางพูดและเดินเข้าไปทางเจ้าลัทธิ

เขาต่อยหมัดออกไปโดยตรง

ปัง!

เก้าอี้แตกกระจาย

ทั้งห้องโถงสั่นสะเทือนและรอยแตกที่น่าสะพรึงกลัวถูกทุบลงบนพื้นด้วยหมัดนี้

อย่างไรก็ตามเจ้าลัทธิหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อชำเลืองมองก็เห็นว่าเขาไปอยู่ด้านหลังของหลินหยางตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

หลินหยางจะหันหลังกลับ แต่เจ้าลัทธิโลหิตมารกระแทกเข้ามาด้วยกรงเล็บอันน่ากลัว

เขายกแขนขึ้นเพื่อป้องกันทันที

ปัง!

แรงระเบิดออก