สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1340

“เสียใจ?”

หลินหยางหรี่ตาลง พูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ “คุณหมายความว่ายังไง?”

“ประธานหลิน พวกเราไม่ได้มาเพื่อเรียกค่าไถ่คุณเท่านั้น! อันที่จริงมีคนสั่งให้พวกเราทำแบบนี้ ถ้าหากคุณฆ่าพวกเรา ผมคิดว่าคุณคงไม่มีทางหาคนที่อยู่เบื้องหลังของพวกเราเจอแล้ว!” คนคนนั้นพูด

“อาเล่อ! หุบปากเดี๋ยวนี้” สีหน้าของผู้ชายทรงหงอนไก่เปลี่ยนไปทันที เขาตะคอกใส่คนที่ชื่ออาเล่อราวกับกำลังกังวลอะไรบางอย่าง

“พี่อดัม นี่มันเวลาไหนแล้ว คุณยังจะกลัวอะไรอีก? หรือคุณอยากให้พวกเราทุกคนตายอยู่ที่นี่?” อาเล่อตะคอกใส่ผู้ชายทรงหงอนไก่ด้วยความโกรธ

ผู้ชายทรงหงอนไก่อึ้ง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขากวาดสายตามองทุกคนโดยรอบโดยไม่พูดอะไร

“ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นบอกคนที่บงการอยู่เบื้องหลังของพวกคุณมา!” หลินหยางพูด

“พวกเราสารภาพความจริง หมอเทวดาหลินคุณจะปล่อยพวกเราหรือเปล่า?” อาเล่อหรี่ตาลงถาม

“พวกคุณไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับผม”

“หมอเทวดาหลินจะฆ่าพวกเราให้ได้?” อาเล่อพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ถ้าหากคนที่พวกคุณจับตัวมาเป็นคนอื่น บางทีผมอาจจะสามารถไว้ชีวิตพบคุณ แต่คุณที่พวกคุณจับตัวมาคือซูเหยียน! ผมขอบอกพวกคุณอย่างไม่เกรงใจเลยก็แล้วกัน ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเมื่อกี้ซูเหยียนยืนอยู่ที่นี่ ผมกังวลว่าเธอจะแบกรับภาพนองเลือดไม่ไหว ไม่อย่างนั้นพวกคุณคงโดนสับเป็นชิ้นไปนานแล้ว เข้าใจหรือยัง?” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

สีหน้าของอาเล่อดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที ไม่รู้ควรจะตอบอย่างไร

“พอแล้ว! อาเล่อ! เลิกพูดไร้สาระกับหมอนี่ได้แล้ว! อย่างมากก็แค่ตาย! ในเมื่อพวกเรากล้าลงมือ ยังต้องกลัวตายอีกเหรอ? พวกคุณลืมคำพูดที่เคยพูดก่อนหน้านี้แล้วเหรอ?” ผู้ชายทรงหงอนไก่กัดฟันพูด

อาเล่อเงียบไม่พูดอะไร

ส่วนคนที่เหลือก็หลับตาลง เห็นได้ชัดว่ายอมรับชะตากรรมแล้ว

หลินหยางส่ายหัว เขาเองก็ขี้เกียจถามต่อแล้วเหมือนกัน

เขาจะส่งคนไปตรวจสอบคนที่อยู่เบื้องหลังเอง

ส่วนคนพวกนี้ ไม่จำเป็นต้องปล่อยไป

หลินหยางหันไปส่งซิกให้เงาทรราช บ่งบอกให้พวกเขาลงมือ

แต่ในตอนนั้นเอง

ติงติงติง…

มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

หลินหยางรีบเงยหน้าขึ้นมองตามทิศทางของเสียง

เป็นโทรศัพท์ของผู้ชายทรงหงอนไก่

“ใครโทรมา? เอาโทรศัพท์มานี่” หลินหยางยื่นมือออกไป

ถ้าหากต้องการตรวจสอบคนที่อยู่เบื้องหลัง เริ่มตรวจสอบจากโทรศัพท์ของคนพวกนี้ง่ายที่สุด

ผู้ชายทรงหงอนไก่ลังเลสักพัก แต่ก็ส่งโทรศัพท์ให้หลินหยาง

หลินหยางเตรียมตัวกดรับสาย แต่ตอนที่เหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ เขาถึงกับต้องตกตะลึง

“อ้ายหง?”

เขาอุทาน หลังจากนั้นหันไปจ้องผู้ชายทรงหงอนไก่ “พวกคุณรู้จักอ้ายหง?”

“รู้จัก! ต้องรู้จักอยู่แล้ว! ผู้หญิงอำมหิตคนนี้! พวกเราจะไม่รู้จักได้ยังไง? เธอนี่แหละที่เป็นคนบีบให้พวกเราทำแบบนี้!”

“อะไรนะ?”

หลินหยางขมวดคิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “เธอบีบพวกคุณยังไง?”

“ดูเหมือนหมอเทวดาหลินจะสนใจเรื่องนี้?” ผู้ชายทรงหงอนไก่สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหลินหยาง เขารีบถามเสียงเบาทันที

“พวกคุณแค่ตอบคำถามของผมก็พอ”

“พวกเราต้องการมีชีวิตรอด ถ้าหากใกล้ตายแล้ว พวกเรายังต้องกลัวอะไรอีก?” ผู้ชายทรงหงอนไก่พูด

แววตาของหลินหยางเย็นชาลง เจตนาแห่งการฆ่าท่วมท้น

แต่สุดท้ายเขาก็อดกลั้นเอาไว้

“ถ้าหากพวกคุณสามารถพิสูจน์ได้ว่าที่พวกคุณลงมือกับซูเหยียนไม่ใช่เจตนาของพวกคุณ ผมก็จะพิจารณาไม่ฆ่าพวกคุณ!”

“จริงเหรอ?”

ผู้ชายทรงหงอนไก่รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

“ผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น!”

“ได้ หมอเทวดาหลิน ผมจะบอกคุณเอง! อ้ายหงคนนี้อำมหิตยิ่งกว่าอสรพิษ! เธอจงใจลักพาตัวน้องสาวของผม เรียกร้องเงินห้าหมื่นล้าน พวกเราจะมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไง? เธอก็เลยบีบให้พวกเรามาหาคุณ! อันที่จริงพวกเราวางแผนตั้งแต่ตอนอยู่เมืองเจียงเฉิน แต่ตอนนั้นเครื่องมือของพวกเรายังไม่พร้อมใช้งาน สุดท้ายก็เลยหยุดชั่วคราว ครั้งนี้คุณเดินทางมาเมืองผู่เฉิน พวกเราเลยตัดสินใจลงมือ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ล้มเหลว…” ผู้ชายทรงหงอนไก่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“อ้ายหงลักพาตัวน้องสาวของคุณ?”

สีหน้าของหลินหยางดูไม่เป็นธรรมชาติ

ถ้าเป็นแบบนั้น อ้ายหงคนนี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร

แต่คำสั่งเสียของผู้อาวุโสยังติดหู ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องทำตาม

ช่างเถอะ ถ้าหากเธอแค่ต้องการเงิน ก็ให้เงินเธอก็แล้วกัน ที่เหลือก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเองอีก

“ตอนนี้อ้ายหงอยู่ไหน?” หลินหยางถาม

ผู้ชายทรงหงอนไก่ลังเลสักพักแล้วพูด “เธออยู่ในเมืองผู่เฉิน แก๊งค์ฉลามดำที่มีอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้! แต่ผมขอแนะนำให้คุณอยากไปหาเธอจะดีกว่า”

“คุณคงจะไม่รู้ แม้กระทั่งตระกูลช่ายและตระกูลหนงก็ไม่กล้าล่วงเกินแก๊งฉลามดำ พวกเขามีประวัติศาสตร์ในเมืองผู่เฉินเกือบร้อยปีแล้ว อิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังค่อนข้างซับซ้อน ทุกคนที่เป็นศัตรูกับพวกเขา ไม่มีใครเลยที่จบสวย ประธานหลิน ผมอาศัยอยู่ในเมืองผู่เฉินตั้งแต่เด็กจนโต เคยได้ยินเรื่องราวของแก๊งฉลามดำมาโดยตลอด ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเล่นงานพวกเขา” ผู้จัดการหวังลังเลสักพักแล้วพูด

“หืม? น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?” หลินหยางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ตอนแรกเขาคิดว่าแก๊งฉลามดำเป็นพวกแก๊งอันธพาลทั่วไป แต่ดูเหมือนตนเองจะดูถูกมึงนี้มากเกินไป

“ไม่ต้องคิดมาก ผมไม่ได้กำลังจะไปหาเรื่องแก๊งฉลามดำ ผมแค่จะไปหาอ้ายหง! รีบพาผมไปเถอะ” หลินหยางพูด

“ครับ ประธานหลิน ถึงแม้แก๊งฉลามดำจะไม่ธรรมดา แต่หยางหัวของเราก็ไม่ควรล่วงเกินเหมือนกัน”

ผู้จัดการหวังเหยียบคันเร่ง

รถยนต์วิ่งไปตามถนน

หลังจากนั้นประมาณยี่สิบนาที จอดลงตรงหน้าคลับแห่งหนึ่งใจกลางเมืองผู่เฉิน

“ประธานหลิน ได้ยินมาว่าผู้หญิงที่ชื่ออ้ายหงอยู่ข้างใน ให้ผมเข้าไปกับคุณเถอะ” ผู้จัดการหวังพูด

“ไม่จำเป็น ผมไม่ได้เข้าไปหาเรื่อง คนเยอะจะยิ่งทำให้ไม่สะดวก คุณกลับไปก่อนเถอะ ถ้ามีธุระอะไรผมจะโทรหาคุณ”

“ครับ ใช่แล้ว ประธานหลิน ผมขอแนะนำให้คุณสวมหมวกจะดีกว่า”

“ทำไม?”

“ตอนนี้คุณถือเป็นบุคคลมีชื่อเสียงระดับแนวหน้า มีคนให้ความสนใจตลอด ถ้าหากคุณไม่อยากทำให้แก๊งฉลามดำแตกตื่น แค่ต้องการมาคุยธุระกับคุณอ้ายหง ผมว่าควรสวมหมวกเข้าไปอย่างถ่อมมตนจะดีกว่า”

ผู้จัดการหวังยิ้มแล้วพูด หลังจากนั้นหยิบหมวกออกมา

หลินหยางลังเลสักพัก แต่สุดท้ายก็สวมหมวก

“ประธานหลิน ถ้าหากมีอะไรสั่งมาได้เลย”

“อืม” หลินหยางพยักหน้า

ผู้จัดการหวังราวกับได้ปลดปล่อยภาระที่หนักอึ้ง รีบออกจากสถานที่แห่งนี้ทันที

เห็นได้ชัด เขาไม่อยากเข้าใกล้แก๊งฉลามดำ

หลินหยางเดินเข้าไปในคลับ

ดีที่คลับแห่งนี้เปิดให้บุคคลทั่วไปสามารถเข้าไป ทันทีที่เดินไปถึงหน้าประตู มีคนเดินเข้ามาต้อนรับทันที

“ไม่คุ้นหน้าคุณเลย คงจะมาเที่ยวครั้งแรกใช่หรือเปล่า? เชิญด้านในเลย”

หลินหยางตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยังเดินตรงเข้าไปข้างใน

“ผมมาหาอ้ายหง อ้ายหงอยู่ไหน?”

“อ้ายหง?”