สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1346

เขาโดนคนอื่นรายงาน ซึ่งหมายความว่ามีคนจงใจเล่นงานเขาโดยเฉพาะ

ถ้าเขามาติดอยู่บนเกาะปิงเยี่ยนเจ็ดวันในเวลาแบบนี้ เกรงว่าตอนที่กลับไปถึง หยางหัวคงจะไม่อยู่แล้ว

ดังนั้นไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางเห็นด้วยกับเรื่องนี้

“หมอเทวดาหลิน คุณจะปฏิเสธพวกเราเหรอ?” จู่ๆคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่อยู่ใต้หน้ากากมีเจตนาแห่งการฆ่าแลบผ่าน

อุณหภูมิภายในห้องราวกับลดลงหลายสิบองศา

หลินหยางรู้ ถ้าหากปฏิเสธโดยตรง สิ่งที่ได้กลับมาต้องเป็นการฆ่าฟันอย่างไร้ความปราณี

หน่วยพิพากษาเทียนชี่ไม่รู้จักคำว่าเกรงใจ!

เมื่อไหร่ที่ขัดต่อความต้องการของพวกเขา พวกเขาบอกว่าฆ่าก็คือฆ่า!

คิดถึงตรงนี้ หลินหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ “ทุกท่าน ช่วยเปลี่ยนเป็นวิธีการอย่างอื่นได้หรือเปล่า?”

“คุณไม่มีสิทธิ์เลือกบทลงโทษ! สิ่งที่คุณทำได้คือยอมรับมันเท่านั้น”

“ผมไม่ได้บอกว่าผมไม่ยอมรับ! แต่…”

“หมอเทวดาหลิน พวกเราให้คุณเตรียมตัวหนึ่งวัน พรุ่งนี้เช้า พวกเราจะมาหาคุณ พาคุณไปที่เกาะปิงเยี่ยน คุณสามารถไปจัดการธุระของคุณในระหว่างนี้! แต่ถ้าหากคุณคิดจะปฏิเสธ ตั้งแต่ตัวคุณจนถึงทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางหัว พวกเราจะกำจัดทิ้งทั้งหมดโดยไม่เว้นแม้แต่คนเดียว!”

คนคนนั้นพูดจบ เขาหันหลังแล้วเตรียมตัวเดินจากไป

นี่ไม่ใช่การพิจารณาคดี แต่เป็นการข่มขู่

“ช้าก่อน!” หลินหยางตะโกน

คนทั้งกลุ่มหยุดชะงัก ไม่มีใครเคลื่อนไหว

คนคนนั้นหันหน้ากลับมาเล็กน้อย

สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึม กัดฟันแน่นพูด “ที่ผมแตะต้องตระกูลช่ายและตระกูลหนง ไม่ได้เป็นเพราะผมต้องการกลืนกินพวกเขาเพื่อเอาเมืองผู่เฉินมาเป็นของตัวเอง ผมแค่ทำเพื่อปกป้องตัวเอง ผมเชื่อว่าพวกคุณเองก็น่าจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว! อีกอย่าง วิธีการลงโทษแบบนี้ ไม่ต่างอะไรกับการสั่งประหารหยางหัว! เทียนชี๋ของพวกคุณขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ตัดสินที่มีความยุติธรรม แต่กลับปฏิบัติกับหยางหัวของผมแบบนี้ มันยุติธรรมแล้วเหรอ? มันเหมาะสมแล้วเหรอ? พวกคุณ…ลองถามใจตัวเองว่ารู้สึกผิดหรือเปล่า?”

ทว่าคนคนนั้นมองหลินหยางด้วยสายตาที่เฉยเมยสักพัก พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเรา”

พูดจบ เดินจากไปโดยตรง

หลินหยางเงียบ

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าที่เฉยเมย

เรื่องมันยากกว่าที่เขาจินตนาการ

หยุนซิงและเฉาซงหยางเดินทางมาพบหลินหยางในเมืองผู้เฉินทันที

เกี่ยวกับเรื่องของโลกศิลปะการต่อสู้และงานประชุมใหญ่ สองคนนี้ถือว่ามีสิทธิ์มีเสียงพูดมากที่สุดในบรรดาคนทั้งหมดของหลินหยาง

คนทั้งสองเดินทางมาถึงสำนักงานอย่างรวดเร็ว เห็นหลินหยางนั่งเงียบอยู่หน้าโต๊ะ คนทั้งสองขมวดคิ้ว

“หมอเทวดาหลิน สถานการณ์…เป็นยังไงบ้าง?” เฉาซงหยางถามด้วยความระมัดระวัง

“แย่มาก” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

“แย่?”

“อืม”

เขามาเอารายละเอียดทั้งหมดให้คนทั้งสองฟัง

คนทั้งสองได้ยินแล้วถึงกับหน้าถอดสี

“นี่…นี่มัน…คิดจะทำลายหยางหัวแล้ว!”

หยุนซิงกำหมัดแน่นแล้วพูด

“ถึงแม้ถูกขังเจ็ดวันมันจะไม่เจ็บไม่คัน แต่ผมรู้จักเกาะปิงเยี่ยน มันตั้งอยู่ทางภาคเหนือ อยู่ไกลจากพวกเราถึงหนึ่งหมื่นแปดพันลี้ ระยะเวลาไปกลับต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบวัน! ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ ถ้าหากหมอเทวดาหลินไปจากหยางหัวสิบวัน กลัวว่าตอนกลับมาจะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว…” เฉาซงหยางพูดเสียงแหบ

“ยิ่งไปกว่านั้นคุณเป็นคนถูกรายงาน แสดงว่ากำลังมีคนจ้องเล่นงานพวกเราโดยไม่เปิดเผยตัวตน เจ้าลัทธิ ถ้าหากคุณไปเกาะปิงเยี่ยน ผมคิดว่าน่าจะมีคนลงมือกับพวกเราแน่…” หยุนซิงรีบพูด

“ผมรู้ ดังนั้นต้องรู้ให้ได้ว่าคนที่รายงานเป็นใครกันแน่!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “แต่ว่ากลุ่มพิพากษาเทียนชี๋ก็ไม่ใช่พวกไก่อ่อน ขัดขืนไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นหยางหัวจะโดนพวกเขากำจัด”

“ไปก็ไม่ได้ ไม่ไปก็ไม่ใช่ ควรจะทำยังไงดี?” หยุนซิงขมวดคิ้ว สีหน้าดูซีดมาก

“หมอเทวดาหลิน หรือไม่เอาแบบนี้ พวกเรายังมีเวลาเตรียมตัวอีกหนึ่งวันไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ยังไม่มีการกระจายข่าวเรื่องนี้ คุณรีบเคลื่อนย้ายคนของหยางหัวไปหลบชั่วคราว หลบสักสิบวัน!” เฉาซงหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“เคลื่อนย้ายคนมากขนาดนี้ จะดึงดูดความสนใจของคนอื่น! กลัวว่าจะทำให้มีคนลงมือกับพวกเราก่อนสิ”

“หมอเทวดาหลิน พวกเราไม่มีเวลาแล้ว จะมาคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้ ตอนนี้คุณถูกกำหนดให้เดินทางไปเกาะปิงเยี่ยนแล้ว ถ้าหากไม่เคลื่อนย้ายคน เมื่อไหร่ที่ศัตรูเปิดการสังหารในตอนที่คุณไม่อยู่ หยางหัวคงต้องนองเลือดแน่! คุณลืมเรื่องที่เคยเกิดขึ้นสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีแล้วเหรอ?” เฉาซงหยางพูดเกลี้ยกล่อม

ทันทีที่พูดจบ ลมหายใจของหลินหยางสั่นสะท้าน รูม่านตาหดเล็กลง

ผ่านไปสักพัก เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “ในเมื่อเป็นแบบนั้น เฉาซงหยาง ทำตามที่คุณบอกก็แล้วกัน คุณรีบไปจัดการเลย ออกคำสั่งสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี สำนักงานใหญ่หยางหัวและรวมไปถึงสมาชิกทุกคนที่อยู่ในเจียงเฉินเคลื่อนย้ายด่วน! จำเป็นต้องทำเรื่องนี้ให้เสร็จในเวลาอันสั้น!”

เขาเปิดดู พบว่าหลินลั่วหนานเป็นคนส่งข้อความมา!

“เพิ่งได้รับข่าวตอนนี้ คนของสำนักหงเหยียนลอบเข้าไปอยู่ในระแวกเมืองเจียงเฉินแล้ว พวกเธอปิดล้อมเมืองเจียงเฉิน ตอนนี้คนของหยางหัวเข้าได้แต่ออกไม่ได้ เจ้าสำนักหงเหยียนจะไปถึงวันมะรืน ตอนนี้แนวหน้าของสำนักหงเหยียนกำลังเดินทางเข้าเจียงเฉิน ครั้งนี้ สำนักหงเหยียนต้องการโค่นล้มหยางหัว! กำจัดเนื้อร้าย ระบายความคับแค้นใจ! รีบเตรียมตัวด่วน!”

ดวงตาที่กำลังจ้องโทรศัพท์ของหลินหยางแดงก่ำ

“เจ้าลัทธิ มีอะไร?”

หยุนซิงและเฉาซงหยางมองไปทางข้อความพร้อมกัน

เพียงแค่แวบเดียว คนทั้งสองถึงกับสั่นสะท้าน

“จบแล้ว คราวนี้…จบอย่างสมบูรณ์แล้ว!”

หยุนซิงทรุดนั่งลงบนโซฟา ถอนหายใจยาวอย่างหมดหนทาง

“เจ้าสำนักหงเหยียนรู้จักเลือกเวลาเสียจริง เธอคงไม่ได้เป็นคน…รายงานหรอกมั้ง?” เฉาซงหยางขมวดคิ้วถาม

“เป็นไปไม่ได้ จุดประสงค์ของเธอคือฆ่าผม! เธอจะส่งผมไปเกาะปิงเยี่ยนทำไม?” หลินหยางส่ายหัว

“แบบนี้ก็เท่ากับว่า…เป็นแค่เรื่องบังเอิญ?”

“ใช่ ยิ่งไปกว่านั้นเป็นการบังเอิญที่ไม่บังเอิญด้วย”

“นี่…”

เฉาซงหยางไม่รู้ควรจะพูดอะไรดี

“ตอนนี้เจียงเฉินโดนคนของสำนักหงเหยียนล้อมไว้หมดแล้ว ถ้าหากฝืนเคลื่อนย้ายคนออกจากเจียงเฉิน มันจะทำให้คนของสำนักหงเหยียนไล่ล่า คนของหยางหัว…หนีไม่รอดแน่!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

“แล้วคุณจะทำยังไงดี? ไปก็ไปไม่ได้ อยู่ต่อก็เท่ากับนั่งรอความตาย…พวกเราไม่มีทางเลือกแล้วจริงเหรอ?” หยุนซิงกัดฟังพูด

“เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ คงต้องโต้กลับอย่างเต็มกำลัง! ป้องกันศัตรู”

“โต้กลับ?”

“ใช่ พวกเราไม่มีทางเลือกแล้ว ทำได้แต่เคลื่อนย้ายกองกำลังทั้งหมดไปที่เจียงเฉิน ใช้กลยุทธ์โต้ตอบในฐานที่มั่น!”

“แต่เจ้าลัทธิไม่อยู่ ไม่มีคนรับมือเจ้าสำนักหงเหยียน อาศัยเพียงเธอคนเดียวก็สามารถทำลายหยางหัว นิกายตงหวงหรือแม้กระทั่งพรรคโบราณ! พวกเราจะต้านไว้เหรอ?” หยุนซิงถามเสียงแหบ

เฉาซงหยางไม่ได้พูดอะไร