สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1352

ประกายกระบี่จู่โจมไปที่หัวใจของเขาโดยตรง

การตอบสนองของหัวหน้าผู้พิพากษาเร็วมาก เขารีบพลิกดาบในมือมาต้านทาน

แม้กระบี่ของหลินหยางเร็ว แต่กระบวนท่าทื่อเกินไป บวกกับความเร็วที่ยังไม่พอจึงถูกดาบราชวงศ์ถังต้านทานเอาไว้ได้

แต่วินาทีต่อมา

หึ่มหึ่มหึ่ม…

ประกายสีเงินพุ่งออกมาอีกครั้ง มันแทงเข้าไปที่หน้าอกของหัวหน้าผู้พิพากษายังแม่นยำ

หัวหน้าผู้พิพากษาก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง ก้มหน้ามอง พบว่ามันคือเข็มเงิน!

ที่แท้กระบี่เล่มนั้นไม่ได้หวังจะเอาชีวิตของหัวหน้าผู้พิพากษา แต่มันเป็นกลลวง เข็มเงินต่างหากที่เป็นอาวุธใช้เล่นงานหัวหน้าผู้พิพากษา

หัวหน้าผู้พิพากษาขมวดคิ้ว

ทักษะการแพทย์ของหมอเทวดาหลินเป็นที่รู้จักกันทั่ว

เข็มเงินของเขา…ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง!

แต่ว่า ถ้าหากคิดจะอาศัยเข็มเงินเพียงเล่มเดียวสยบหัวหน้าผู้พิพากษา แบบนั้นไม่เท่ากับดูถูกหัวหน้าผู้พิพากษาเกินไปหรอกหรือ?

เห็นเพียงเขาถือดาบราชวงศ์ถังด้วยมือเดียว ส่วนอีกมือจับปลายเข็มเงิน ทันใดนั้นมีกระแสลมที่อ่อนโยนแต่กลับให้ความรู้สึกที่รุนแรงปะทุออกมาจากนิ้วมือของเขา

กระแสลมสายนี้แทรกซึมเข้าไปตามผิวหนังโดยรอบของเข็มเงิน เขาคิดจะใช้กระแสลมสายนี้ฉีกกระชากผิวหนังของเขาเพื่อดึงเข็มเงินออกมา!

วิธีการแบบนี้เป็นวิธีการที่รุนแรงและโบราณมาก

คนทั่วไปไม่สามารถทำได้

แต่วิธีแบบนี้…ค่อนข้างได้ผล!

เป็นอย่างที่คิด

ผ่านไปเพียงครู่เดียว หัวหน้าผู้พิพากษาดึงเข็มเงินออกมาได้สำเร็จ แม้บนหน้าอกของเขามีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่ใช่อาการบาดเจ็บที่สาหัสแต่อย่างใด

หลังจากนั้นหยิบยาออกมาโยนใส่ปากหนึ่งเม็ด

“นี่คือยาแก้พิษเหรอ?” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“ถูกต้อง มันสามารถแก้พิษทุกชนิด หมอเทวดาหลิน งานประชุมใหญ่ของเราสมบูรณ์แบบทุกอย่าง ไม่ว่าจะใช้ดาบ ใช้กระบี่ ใช้พิษ อันที่จริงพวกเราเชี่ยวชาญกว่าใครทั้งสิ้น บางทีคุณอาจจะเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ผมต้องบอกอะไรคุณอย่าง คุณคิดจะเป็นศัตรูกับพวกเรา ยังอ่อนหัดเกินไป”

หัวหน้าผู้พิพากษาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เจตนาแห่งการฆ่าในแววตายิ่งอยู่ก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น

เขาไม่ได้รับบาดเจ็บมานานหลายปีแล้ว

ครั้งนี้กลับโดนหลินหยางเล่นงานจนเลือดออก ในจิตใจของเขาเริ่มมีความตื่นเต้นและกระหายที่หายไปนานผุดขึ้น

เขาอดกลั้นไม่ไหวแล้ว มือที่กำลังถือดาบราชวงศ์ถังกำลังสั่นเล็กน้อย ราวกับหัวใจของเขากำลังเรียกร้อง

สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึมลง หวาดระแวงจนถึงขีดสูง

“หมอเทวดาหลิน รับกระบวนท่า!”

ได้ยินเพียงหัวหน้าผู้พิพากษาคำราม หลังจากนั้นฟาดดาบออกมาโดยตรง

ฟิ้ว!

ดาบฟาดฟันออกมาจนเกิดกระแสลม

กระแสลมราวกับคมดาบ ฉีกกระชากพื้นดิน จิตสังหารที่รุนแรงถาโถมเข้าไปหาหลินหยาง

หลินหยางรีบยกกระบี่ขึ้นตั้งรับ

แต่กระแสลมสายนี้น่ากลัวเกินไป ทันทีที่เพิ่งเข้าใกล้ เขาโดนสะเทือนจนลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่เนินดินที่อยู่ด้านหลัง

ทันใดนั้น นอกจากเนินดินที่หลินหยางกำลังนอนอยู่ สองข้างทางถูกกระแสลมทำลายจนเป็นราบกอง น่าสะพรึงกลัวเพียงใด

บนหน้าอกของหลินหยางมีร่องรอยของคมดาบ เสื้อผ้าฉีกขาด เผยให้เห็นร่างกายที่กำยำ

แต่ผิวหนังของเขาไม่ได้รับความเสียหาย

แววตาของหัวหน้าผู้พิพากษาเคร่งขรึมลง เขาพุ่งเข้าไปพร้อมกับดาบราชวงศ์ถังอีกครั้ง คลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวกลืนกินหลินหยางโดยตรง

เร็วมาก!

ดุดันและบ้าคลั่ง!

หลินหยางยังไม่ทันลุกขึ้น โดนดาบราชวงศ์ถังฟาดฟันลงมาอีกครั้ง แม้มีกระบี่คอยช่วยตั้งรับ แต่กลับต้านทานไม่ไหว

ติง! ติง! ติง! ติง…

เสียงที่ชัดเจนดังแสบแก้วหูไม่หยุด

มีทั้งกระแทกใส่กระบี่ปรมาจารย์ยุทธและร่างกายของหลินหยาง

แต่ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือกระบี่ ก็ไม่สามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ…

หลินหยางเห็นสถานการณ์ เลิกป้องกัน และหันไปรุกแทน

หัวหน้าพิพากษารีบดึงดาบกลับมาตั้งรับ

แต่ท้ายที่สุดหลินหยางก็เจอช่องโหว่

หัวหน้าพิพากษาตะคอก จากนั้นเสียบดาบของตนเองลงบนพื้น

และในขณะเดียวกัน ผู้พิพากษาพี่กำลังต่อสู้อยู่กับเงาทรราชกระโดนถอยกลับมา ยิ่งไปกว่านั้นมีสองคนพาตัวของรองหัวหน้าเฟิงที่นั่งอยู่บนพื้นกระโดดถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

“แย่แล้ว!”

หลินหยางสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ รีบหันไปตะคอกใส่เงาทรราช “ถอย!”

แต่…

มันไม่ทันแล้ว!

“ดาบสยบทวยเทพ!”

หัวหน้าพิพากษาตะคอก หมุนดาบราชวงศ์ถังในมือ พลังสายหนึ่งไหลผ่านดาบพุ่งเข้าไปในพื้นดิน หลังจากนั้นกระจายออกเป็นวงกว้าง…

บูม…

มีเสียงระเบิดรุนแรงสายหนึ่งดังก้องไปทั่วทั้งภูเขา

ผู้คนที่อยู่ไกลออกไปเห็นเพียงบนยอดเขาที่รกร้างตรงชานเมืองกำลังแยกออกจากกัน

ก้อนหินขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นกลางอากาศ มีปราณสีน้ำเงินสายหนึ่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

ราวกับภูเขาไฟระเบิด…

โครม!

รองหัวหน้าเฟิงถูกผู้พิพากษาพาตัวมาถึงบนพื้นที่ว่างเปล่าแห่งหนึ่ง

เขาตกใจจนขาอ่อน ทรุดตัวนั่งลงพื้นโดยตรง ร่างกายสั่นไม่หยุด

มีเสียงระเบิดที่รุนแรงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีเสียงของก้อนหินและพื้นดินพังทลาย

พื้นดินกำลังสั่นสะเทือนไม่หยุด

ราวกับเกิดปรากฏการณ์แผ่นดินไหวระดับสิบแปด

รองหัวหน้าเฟิงตกใจจนขดตัวอยู่บนพื้น ไม่กล้าหันไปมอง

เป็นแบบนี้อยู่หลายสิบวินาที การสั่นสะเทือนเริ่มสงบลง รองหัวหน้าเฟิงเงยหน้าขึ้นอย่างเชื่องช้า

หันไปมอง ป่าที่รกร้างเต็มไปด้วยเศษฝุ่น ก้อนหินขนาดใหญ่จำนวนมากวิ่งลงไปอยู่ตรงตีนเขา ทั้งภูเขาเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว กลางอากาศเหลือเพียงกลิ่นอายของการทำลายล้าง

“นี่ก็คือ…พลังของผู้พิพากษาเทียนชี๋เหรอ?”