สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 137

ในเวลานี้ จู่ๆ หม่าไห่ก็โทรเข้ามา

"ประธานหลิน มีบางอย่างเกิดขึ้นกับโรงงานผลิตยา!"

"เกิดอะไรขึ้น?" หลินหยางหายใจเร็ว

"โรงงานผลิตยาแห่งใหม่สองแห่งของพวกเราถูกปิดลง! เพราะการผลิตยานั้นมีความอันตราย นอกจากนั้น โรงงานผลิตยาของพวกเรานั้นยังไม่มีใบอนุญาตการผลิต การผลิตยาใหม่ถูกปิดกั้น วัสดุยาที่ซื้อมากักตุนทั้งหมดนั้นถูกริบ ไม่สามารถผลิตได้ และยังมีปัญหากับห่วงโซ่ทุนอีกด้วย..."

หม่าไห่พูดอย่างจริงจัง

เมื่อได้ยินสิ่งเหล่านี้ สีหน้าหลินหยางก็เคร่งขรึมขึ้น รู้สึกแปลกๆ

นี่ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน!

"มีคนจ้องเล่นงานพวกเรา ไปตรวจสอบว่าเป็นใคร!"

"ได้ ประธานหลิน" หม่าไห่พยักหน้า

แต่ในเวลานี้ เสียงที่เฉยเมยดังขึ้นมา

"ประธานหลิน ไม่จำเป็นต้องไปตรวจสองหรอก เรื่องนี้ผมเป็นคนทำเอง!"

เมื่อได้ยินเสียงนี้ หลินหยางก็หันหน้าเล็กน้อย เห็นลุงชางนำกลุ่มคนเดินมาด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม...

"ลุงชาง?"

ลั่วเฉียนสีหน้าเปลี่ยน

"ประธานหลิน คุณนับว่าร้ายกาจอยู่นะ ขู่หลงและกงซีหยุนนั่นผมจัดการมาตั้งหลายปียังจัดการไม่ได้ แต่ถูกคุณนักธุรกิจคนเดียว หมอเพียงคนเดียวจัดการเสียอยู่หมัด! ร้ายกาจ ร้ายกาจ! นับถือ นับถือ!" ลุงชางหรี่ตาและเดินเข้ามา พร้อมตบมือหลายครั้ง

"ด้วยความสามารถของคุณแล้ว ปิดโรงงานของผมไม่ได้หรอก ฝ่ายใต้เป็นคนลงมือใช่ไหม?" หลินหยางพูด

"ใช่! คุณกลายเป็นศัตรูของฝ่ายใต้แล้ว ฝ่ายใต้จะนั่งมองคุณอวดเบ่งอยู่ในเจียงเฉินอย่างเดียวได้หรอ? ผมก็แค่แสดงความยินยอมต่อฝ่ายใต้ ฝ่ายใต้ก็สนับสนุนผมอย่างเต็มที่แล้ว ผมจะบอกคุณให้ สิ่งที่คุณต้องเผชิญหน้านั้นไม่ใช่แค่นี้อย่างแน่นอน!" ลุงชางหัวเราะเบาๆ

"มีอะไรอีก?" หลินหยางถาม

"พวกเรามาดูกัน!"

ลุงชางหัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็เดินจากไป แต่เมื่อเดินไปไม่กี่ก้าว จู่ๆ เขาก็หยุดลง หันไปทางหลินหยาง ยิ้มและพูด:​ " หลินหยาง ผมจะชี้ทางให้คุณอย่างชัดเจน!"

"ว่ามา"

"พรุ่งนี้ตอนเที่ยง คุณมาหาผม คุกเข่าเขกหัวต่อหน้าผม โอนสิทธิ์สูตรยาโรคจมูกอักเสบและกล้ามเนื้อในสมองให้ผม บางทีผมอาจจะปล่อยคุณไปได้ เป็นยังไง?" ลุงชางยิ้ม

"ไม่! คุณฝันไปเถอะ?" ลั่วเฉียนตะโกนด้วยความโมโห

ตอนนี้บทบาทของสูตรยาสองอันนี้ไม่ได้เป็นเพียงการสร้างเงินทุนจำนวนนับไม่ถ้วนให้กับหลินหยาง แต่ยังรวมถึงเงินทุนของเจียเงฉินด้วย เนื่องจากศักยภาพของสูตรยาทั้งสองอันนี้ หลินหยางจึงได้รับผลประโยชน์พิเศษมากมาย แต่ถ้าหากสูญเสียสูตรยาทั้งสองอันนี้ไปแล้ว สิ่งที่หลินหยางสร้างขึ้นมาทั้งหมดนี้จะพังทลายลงไป เหมือนภูเขาพังทลาย บอกได้ว่าฝ่ายใต้สามารถจัดการหลินหยางได้อย่างสมบูรณ์ และยังสามารถจัดการเขาได้อย่างลับๆ ด้วย

แม้ว่าลั่วเฉียนจะไม่ได้เข้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่เธอในฐานะหลานสาวของลั่วเป่ยหมิงก็รู้กฎเช่นกัน

"ไม่ตกลงหรอ? หึหึ งั้นก็ตามใจพวกคุณ ประธานหลิน ผมจะบอกกับคุณละกัน โอกาสของคุณมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว หวังว่าคุณจะเห็นค่ามัน! ผมจะรอคุณ!"

ลุงชางเดินออกไปพร้อมความสุข

สำหรับลั่วเฉียน เธอโมโหจนตัวสั่น เกือบจะลุงขึ้นไปจัดการเขาแล้ว

หลินหยางครุ่นคิดหันหน้าและพูด: "เสี่ยวเฉียน เดี๋ยวช่วงนี้คุณไปพักที่บ้านของเสี่ยวตงก่อนละกัน ผมจะไปจัดการเรื่องนี้"

ลั่วเฉียนลังเลและพูด: "หลินหยาง ฉันว่าคุณหาวิธีติดต่อตระกูลหนิงหรือตระกูลเซี่ยในเยี้ยนจิงดีกว่า ยากที่จะหาเรื่องฝ่ายใต้นี้ คุณเชิญให้พวกเรามาออกหน้า บางทีอาจจะยังมีโอกาส"

"ผมหลินหยางไม่ชอบขอความช่วยเหลือใคร อีกทั้งเรื่องนี้ยังไม่ได้ไปถึงจุดที่หนักหนาสาหัสอะไร สบายใจได้ ผมต้องจัดการได้แน่" หลินหยางยิ้ม

ลั่วเฉียนถอนหายใจ: "มีอะไรต้องการให้ฉันช่วยคุณบอกได้เลย"

"ผมรู้"

ลั่วเฉียนเดินออกไป

ความสามารถของเธอมีจำกัด และเธอก็รู้ด้วยว่าหากไม่มีตระกูลลีาว เธอก็คงไม่มีอำนาจอะไร สำหรับเรื่องนี้แล้วเธอทำได้แค่มองดู

หลินหยางนั่งรถกลับไปยังบริษัท หม่าไห่เข้ามาในห้องทำงานทันที

หม่าไห่พยักหน้าอย่างจริงจัง ดำเนินการต่อ

หลังจากกินอาหารง่ายๆ แล้ว หลินหยางก็เตรียมที่จะนั่งรถไปยังบริษัทเซิงหัวกรุ๊ป

ตอนนี้ซูเหยียนเรียกได้ว่าเป็นคนที่มีงานล้นมือ เซิงหัวกรุ๊ปมีรูปร่างขึ้นมามากมาย นอกจากนี้การรวมตัวของตระกูลซูเพื่อจัดการก็มากขึ้น ทุกคนยุ่งมากทุกวัน

แต่เธอรู้ว่า ทั้งหมดนี้เป็นความช่วยเหลือจากคนร่ำรวย

สำหรับคนร่ำรวยคนนี้แล้ว ก็คือประธานหลินที่ลึกลับของหยางหัวกรุ๊ป

ในห้องทำงาน ซูเหยียนนั่งอยู่คนเดียวในความคิดของเธอ

เธอเคยเห็นประธานหลินในห้องพิจารณาคดีเท่านั้น แม้ว่าเธอจะมองเห็นไม่ชัด แม้ว่าใบหน้าของเขาจะโผล่มาแค่ครึ่งหน้า แต่เธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนหล่อขนาดไหน

รวย มีความสามารถ และกระตือรือร้นที่จะช่วย ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็คงจะรู้สึกแปลกในใจ

ซูเหยียนเป็นผู้หญิงเช่นกัน ถ้าในใจของเธอไม่มีความรู้สึกใดๆ งั้นก็เป็นคนโกหก แต่เธอให้คุณค่ากับการแต่งงานมากด้วย แม้ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์กับหลินหยางไม่มาก ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะพูดเรื่องการหย่า เธอเป็นคนดื้อรั้นมากและยืนหยัดเพื่อผู้คน

แต่ตอนนี้ ไม่ใช่สถานการณ์ที่เธอจะทนได้อีกต่อไป

ดวงตาของซูเหยียนแดงก่ำ เธอไม่อยากทำเช่นนี้ แต่ความจริงแล้วสถานการณ์มันบังคับให้เธอหมดหนทาง

"ประธาน!" เลขาที่เดินเข้ามาเห็นซูเหยียนเช่นนี้ก็ทนไม่ไหว

"มีอะไร?"

"คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?"

"ฉัน...ฉันไม่เป็นอะไร..."

"สามีของคุณจะเข้าใจคุณ"

"พูดมา" ซูเหยียนยิ้ม

เลขาวางเอกสารลง: "คุณซูกวงและคุณซูเป่ยมาถึงแล้ว รถของประธานหลินเพิ่งจะมาถึงบริษัท การประชุมจะเริ่มแล้ว"