สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1380

“งั้นก็ต่อเลย! ชีพจรตรงขมับ!” เฉินเจียหมิงตะโกน

ท่านโหว่และคนอื่นพุ่งเข้าไปอีกครั้ง

“ชีพจรหลังนอง!”

“ไป!”

ฉึก!

“ชีพจรหน้าแข้ง!”

“ไป!”

....

เฉินเจียหมิงตะโกนอย่างต่อเนื่อง

ท่านโหว่ก็ไม่หยุดพัก

รอจนครบหนึ่งร้อยแปดจุด…

พู่!

ในที่สุดเจ้าสำนักหงเหยียนก็ทนไม่ไหว กระอักเลือดออกมากองใหญ่ เหมือนกับคนได้รับบาดเจ็บสาหัส

“ฮ่าฮ่าฮ่า ดี! ดีมาก! ฮ่าฮ่าฮ่า…”

ทุกคนรู้สึกดีใจมาก

ทว่าอาการของท่านโหว่ก็แย่เช่นกัน

สีหน้าของเขาซีดขาว ร่างกายสั่นอย่างรุนแรง เหมือนกับคนโดนไฟช็อ…

“เฉินเจียหมิง…ยังเหลืออีกกี่จุด?”

ท่านโหว่หอบหายใจ ถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

“อีกจุดเดียว! ตรงหว่างคิ้ว ทุกอย่างก็จะเสร็จสมบูรณ์!” เฉินเจียหมิงพูด

“ได้!”

ท่านโหว่ตะคอก จากนั้นพุ่งเข้าไปหาเจ้าสำนักหงเหยียน

แต่ในตอนนั้นเอง…

“คุ้มกันเจ้าสำนัก!”

มีเสียงตะคอกสายหนึ่งดังขึ้น

จากนั้นยอดฝีมือของสำนักหงเหยียนพุ่งเข้ามาปิดล้อมเจ้าสำนักหงเหยียน

แนวป้องกันของด้านนอกพังทลายแล้ว!

“ฆ่าพวกเธอให้หมด!”

หยวนจินซื่อคำราม ทุกคนพุ่งออกไปพร้อมกัน

ทั้งสองฝ่ายเริ่มปะทะกันอีกครั้ง

ท่านโหว่พุ่งเข้าไปหาเจ้าสำนักหงเหยียนภายใต้การคุ้มกันของยอดฝีมือยอดเขากูเฟิง

แต่เจ้าสำนักหงเหยียนในตอนนี้ดูใจเย็นมาก เธอคายเลือดออกจากปาก จากนั้นจ้องท่านโหว่ด้วยสายตาที่เย็นชา

“เจ้าสำนักหงเหยียน! นี่ก็คือจุดจบของการล่วงเกินยอดเขากูเฟิง!”

ท่านโหว่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม หลังจากนั้นยกแขนขึ้นเตรียมสกัดจุดชีพจร

แต่ทันทีที่นิ้วมือของเขาสัมผัสโดนกลางหว่างคิ้วของเจ้าสำนักหงเหยียน

ปัง!

มีเสียงระเบิดดังขึ้น

เห็นเพียงเชือกที่พันธนาการเจ้าสำนักหงเหยียน…ขาดอย่างกะทันหัน

“อะไรกัน?”

ท่านโหว่ตกใจจนหน้าถอดสี ก่อนที่จะตั้งสติได้ มีมือข้างหนึ่งพุ่งเข้ามาคว้าคอของเขา

แย่แล้ว!

ท่านโหว่รีบกระโดดถอยหลัง

แต่มันไม่ทันแล้ว

มือเหล็กของเจ้าสำนักหงเหยียนบีบคอของเขาเอาไว้แน่น ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนยังไงก็ไม่มีประโยชน์

ภายใต้สถานการณ์คับขัน เขารีบยกแขนขึ้นจิ้มไปทางกลางหว่างคิ้วของเจ้าสำนักหงเหยียน

“ฝันไปเถอะ!” เจ้าสำนักหงเหยียนจับข้อมือของเขา ออกแรงกระชาก

ฉึก!

แขนของท่านโหว่หลุดไปทางข้าง

เธอยกแขนขึ้นอีกครั้ง เตรียมกระชากแขนอีกข้างของเขา

แต่ในช่วงความเป็นความตาย

พู่!

ท่านโหว่พ่นของบางอย่างออกจากปาก ที่แท้มันคือลิ้นของเขา พุ่งตรงเข้าไปหากลางหว่างคิ้วของเจ้าสำนักหงเหยียนราวกับอาวุธลับ

ในช่วงความเป็นความตาย เขากัดลิ้นของตนเองขาด เพื่อใช้แทนนิ้วมือ! !

ฉึก!

ลิ้นกระแทกสายจุดชีพจรกลางหว่างคิ้วของเจ้าสำนักหงเหยียน

ปัง!

คลื่นพลังที่อยู่รอบตัวของเจ้าสำนักหงเหยียนระเบิด กระอักเลือด ลอยกระเด็นออกไปล้มลงบนพื้น…

วิธีการของยอดฝีมือของสำนักหงเหยียนน่ากลัวจนทำให้ผู้คนรู้สึกขนลุก

ตอนนี้จำนวนคนของยอดเขากูเฟิงไม่ได้เป็นฝ่ายที่ได้เปรียบอีกแล้ว ก่อนหน้านี้ต้านทานหน่วยกะโหลกหงเฝิง ทำให้พวกเขาสูญเสียกองกำลังพลจำนวนมาก ตอนนี้ก็มาตายไปกว่าครึ่งอีก กำลังต่อสู้ของหน่วยกะโหลกไม่เพียงแต่ไม่ลดลง มันกลับเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถ้าหากสู้กันแบบนี้ต่อไป ยอดเขากูเฟิงต้องถูกกวาดล้างแน่

“ท่านโหว่! สู้ไม่ได้แล้ว! จำเป็นต้องถอย! รีบไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” หยวนจินซื่อก็รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลเช่นกัน เขารีบกระโดดถอยหลัง หันไปตะโกนใส่ท่านโหว่

ท่านโหว่ก็ไม่ใช่คนโง่ แม้เขาจะสามารถทำร้ายเจ้าสำนักหงเหยียนจนได้รับบาดเจ็บ ทว่าเธอยังไม่ตา

“ช่างเถอะ พวกเราถอยกันก่อน!” ท่านโหว่ตะโกนพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชัดเจน

ทุกคนไม่กล้าลังเล เตรียมตัวถอย

แต่ตอนนี้พวกเขาจะไปหรืออยู่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของท่านโหว่

“คิดจะไป? มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก!”

เจ้าสำนักหงเหยียนพูดด้วยสีหน้าที่ดุร้าย หลังจากนั้นพุ่งเข้าไปโดยตรง

ทุกคนที่จะเข้าไปขวาง

แต่ครั้งนี้เจ้าสำนักหงเหยียนถูกการฆ่าครอบงำแล้ว ไม่สามารถฆ่าท่านโหว่ เธอสาบานว่าจะไม่ยอมเลิกรา!

เธอซัดฝ่ามือใส่ยอดฝีมือของยอดเขากูเฟิงที่อยู่ตรงหน้าตายคาที่โดยตรง หลังจากนั้นเริ่มทำการสังหารหมู่

ผ่านไปเพียงครู่เดียว คนของยอดเขากูเฟิงที่เข้ามาขวางตายจนหมด

ท่านโหว่หน้าซีด พุ่งตัวออกจากห้องโถง จากนั้นวิ่งไปทางรถที่จอดอยู่ด้านนอก

แต่ในตอนนั้นเอง

ฟู่!

มีกำลังภายในสายหนึ่งที่มองไม่เห็นราวกับมือยักษ์พุ่งเข้าไปหาเขา หลังจากนั้นกระชากอย่างกะทันหัน

“อ๊าก…”

ท่านโหว่ถึงขั้นไม่ทันตั้งตัว เขาโดนกระชากกลับไปในห้องโถงใหญ่ ล้มลงบนพื้นอย่างแรง

ตอนที่เขากำลังจะลุกขึ้น มีเท้าข้างหนึ่งเหยียบเขาลงพื้นอีกครั้ง

“ไว้ชีวิตด้วยเจ้าสำนัก!” ท่านโหว่ตะโกนสุดเสียงโดยไม่ต้องคิด

“หืม?”

เจ้าสำนักหงเหยียนที่เตรียมตัวระเบิดสมองของท่านโหว่ผ่อนกำลังภายในลง ในแววตาเต็มไปด้วยความดุร้าย “ทำไม? เพิ่งมารู้จักขอความเห็นใจในตอนนี้? มันสายเกินไปหรือเปล่า?”

“ท่านโหว่!”

คนของยอดเขากูเฟิงหน้าถอนสี ทุกคนพากันอุทาน

“พวกคุณทุกคนยังไม่ยอมแพ้อีก?”

เจ้าสำนักหงเหยียนยิ้มแล้วพูด