สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1388

แต่ร่างกายของเจ้าสำนักหงเหยียนที่เต็มไปด้วยเลือดในตอนนี้ กลับแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า เข็มเงินไม่สามารถแทงเข้าไปในร่างกายของเธอ

หลินหยางอึ้งเล็กน้อย กัดฟันพุ่งเข้าไป

แต่ทันทีที่เพิ่งเข้าใกล้ เจ้าสำนักหงเหยียนโบกมือ

ฟิ้ว!

หลินหยางโดนสะเทือนลอยกระเด็นออกไปล้มลงบนพื้น พยายามลุกขึ้นด้วยท่าทางที่ทุลักทุเล

ก้มหน้ามอง พบว่าผิวหนังบนหน้าอกของเขาปริแตก และยุบลงไปไม่น้อย

“อ๊าก…”

หลินหยางทนไม่ไหวจนกระอักเลือด สีหน้าเคร่งขรึม จงเจ้าสำนักหงเหยียนด้วยสายตาที่เย็นชา

เพี๊ยะ…

ในตอนนั้นเอง เข็มโลหิตที่เชื่อมต่อกับหญิงสาวนับพันเหล่านั้นสลายหายไป

ราวกับการบูชาของเจ้าสำนักหงเหยียนเสร็จสิ้นแล้ว

เธอหลับตาลง เหมือนกำลังนึกถึงรสชาติหรือเพลิดเพลินกับมัน

ส่วนผู้หญิงนับพันที่กลายเป็นหญิงชราไปแล้ว ทุกคนล้มลงบนพื้น ท่าทางของแต่ละคนอ่อนแรง ลมหายใจรวยริน

หลินหยางเหลือบมอง พลังชีวิตของผู้หญิงเหล่านี้โดนดูดจนแห้ง แม้ยังเหลือลมหายใจเฮือกสุดท้าย แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับคนตาย

“รู้สึกหรือยัง?”

ในตอนนั้นเอง เจ้าสำนักหงเหยียนเอ่ยปากพูด

น้ำเสียงของเธอมีความรู้สึกที่น่าสะพรึงกลัวแฝง ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกขนลุก

รอจนกระทั่งเจ้าสำนักหงเหยียนลืมตาขึ้น รูม่านตาของเธอหายไปแล้ว เหลือไว้เพียงดวงตาสีเลือดทั้งคู่

ราวกับถูกมารร้ายควบคุมจิตใจ…

หลินหยางลุกขึ้นยืน

ส่วนเจ้าสำนักหงเหยียนเดินมาหาเขาทีละก้าว

วินาทีนี้ หลินหยางมีความรู้สึกเหมือนคนตรงหน้าเป็นภูเขาลูกใหญ่

แรงกดดันแบบนี้ ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูด…

หลินหยางในตอนนี้ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความสิ้นหวัง!

คนแบบนี้…เขาจะเอาอะไรไปสู้?

ลมหายใจของหลินหยางเริ่มถี่ขึ้น

เขาพยายามสงบจิตใจของตนเอง จากนั้นเคลื่อนไหว

แต่วินาทีต่อมา เจ้าสำนักหงเหยียนยกแขนขึ้นอีกครั้ง

แควก!

แควก!

แควก!

แควก!

มีเสียงที่ชัดเจนดังขึ้นเกือบพร้อมกัน

หลังจากนั้นหลินหยางล้มลงบนพื้น ไม่สามารถขยับตัวได้อีก

หันไปมอง พบว่าแขนขาของเขาหักหมดแล้ว

ความเจ็บปวดที่รุนแรงเข้าควบคุมจิตใจ

นี่เป็นฝีมือของเจ้าสำนักหงเหยียน?

บนใบหน้าของหลินหยางเต็มไปด้วยความตกใจ

เพียงแค่คิด มือขยับเล็กน้อย สามารถหักแขนหักขาของเขาได้อย่างง่ายดาย?

เธอในตอนนี้ แข็งแกร่งถึงระดับไหนแล้ว?

“คราวนี้รู้สึกถึงหรือยัง? พลังเทพเจ้า! พลังเทพเจ้าที่ไร้ขีดจำกัด! มด! ฉันในตอนนี้คือเทพเจ้าเพียงหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้! คุณมีสิทธิ์อะไรมายืนอยู่ต่อหน้าฉัน?” เจ้าสำนักหงเหยียนยิ้มอย่างชั่วร้าย สีหน้าที่สวยงามละเอียดอ่อนในตอนแรก ตอนนี้กลายเป็นสีแดงจนดูแปลกประหลาด

“วิชาต้องห้ามแบบนี้ ผลข้างเคียงที่ตามมาต้องรุนแรงแน่นอน! คุณใช้ชีวิตของคนสามพันคนเพื่อแลกกับความแข็งแกร่งเพียงชั่วคราว มันคุ้มแล้วเหรอ?” หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า มีอะไรไม่คุ้ม? ขอแค่สามารถฆ่าคุณ! ทุกอย่างมันคุ้มค่า!” เจ้าสำนักหงเหยียนหัวเราะ

“คุณเกลียดผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“แน่นอน มด! คุณไม่ต้องคิดมาก ฉันจะยังไม่ฆ่าคุณตอนนี้! ถ้าคุณตายไปทั้งแบบนี้ มันทำให้คุณได้เปรียบมากเกินไป! คุณเป็นคนทำให้ฉันตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ฉันจะทำให้คุณทรมานยิ่งกว่าตาย!”

เจ้าสำนักหงเหยียนยิ้มอย่างชั่วร้าย หลังจากนั้นเดินเข้าไปหาหลินหยาง ยื่นมือออกไป เตรียมตัวฉีกหน้าอกของหลินหยาง

เล็บมือทั้งสิบของเธอในตอนนี้ดูยาวมาก ยิ่งไปกว่านั้นค่อนข้างแหลมและคม เพียงแค่สัมผัสโดนหน้าอกของหลินหยาง ผิวหนังของเขามีเลือดไหลออกมาทันที

“ช้าก่อน!”

หลินหยางตะคอก

“ขอความเห็นใจ? ขอการให้อภัย? ฉันคาดหวังที่จะได้เห็นท่าทางที่ตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูกของคุณมาโดยตลอด ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” เจ้าสำนักหงเหยียนหัวเราะ

ใช่แล้ว เธอคาดหวังสิ่งนี้มาก

เพราะไม่ว่าใครก็ตาม ล้วนแต่แสดงท่าทีที่หวาดกลัวหรือไม่ก็ถ่อมตนต่อหน้าเธอ

มีเพียงหลินหยาง พยายามเป็นคู่แข่งกับเธอมาโดยตลอด

จะให้เจ้าสำนักหงเหยียนไม่แค้นได้อย่างไร?

เธอจ้องหลินหยาง ยิ้มอย่างชั่วร้าย ขอเพียงหลินหยางแสดงท่าทีที่หวาดกลัวออกมา เธอรู้ มันหมายความว่าเธอชนะแล้ว…

หลิยหยางพูดพึมพำ

“ทำไม? หมอเทวดาหลิน นี่คือกองหนุนที่คุณไปหามาเหรอ?”

มุมปากของเจ้าสำนักหงเหยียนกระตุกขึ้น อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “ทำไมต้องส่งพวกเขามาตายด้วย? หรือเป็นเพราะคุณต้องการหาเพื่อนตายไปพร้อมกับคุณ?”

พูดจบ เจ้าสำนักหงเหยียนยกแขนขึ้น ซัดไปทางกลุ่มคนที่เพิ่งมาถึง

ฟู่!

คลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวถูกปลดปล่อยออกมาจากฝ่ามือของเธอ กลายเป็นกระแสลมโลหิตที่มีรูปร่างคล้ายกับฝ่ามือ พุ่งเข้าไปหาคนเหล่านั้น

ถ้าหากเป็นคนทั่วไป จะต้องโดนฝ่ามือโลหิตบีบจนร่างแหลกแน่นอน

ทว่าตอนที่ฝ่ามือโลหิตกระทบลงบนร่างกายของชายหญิงเหล่านี้ มันกลับไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายเลย

ร่างกายของพวกเขาขยับเล็กน้อย กระแสลมโลหิตสลายหายไปทันที…

“อะไรกัน?”

เจ้าสำนักหงเหยียนตกตะลึง

เห็นเพียงมีคนก้าวออกมาตะคอกเสียงดัง “คุณ คือเซียวปู้หง เจ้าสำนักหงเหยียน?”

น้ำเสียงของคำถามประโยคนี้เต็มไปด้วยความเย็นชา

และในความเย็นชามีความแข็งแกร่งแฝง ทำให้คนที่ได้ยินแล้วต้องกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว

ไม่ต้องสงสัยเลย คนทั้งห้าที่เดินเข้ามาต้องเป็นบุคคลที่หลุดพ้นทางโลกแล้วแน่นอน

และความแข็งแกร่งของทุกคน เกรงว่าน่าจะอยู่เหนือกว่าผู้นำของพรรคใหญ่…

เกิดอะไรขึ้น?

อยู่ดีๆคนพวกนี้โผล่ออกมาได้ยังไง?

“พวกคุณเป็นใคร?”

เจ้าสำนักหงเหยียนรู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดา เธอถามด้วยความระมัดระวัง

“พวกเราเป็นคนของานประชุมใหญ่ เซียวปู้หง! คุณทำผิดกฎของงานประชุม ปฏิเสธไม่รับการลงโทษ ถึงขั้นคิดจะทำร้ายคนของหน่วยลงทัณฑ์จากงานประชุมใหญ่ ตามข้อกำหนดของงานประชุมใหญ่ พวกเราต้องทำการลงทัณฑ์คุณ!” คนคนนั้นยืนถือของที่เหมือนกับหมายศาล แสดงให้เจ้าสำนักหงเหยียนดู

หลังจากนั้นคนที่เหลืออีกสี่คนตะคอก “ยังไม่รีบคุกเข่าลงยอมรับผิด? รีบยอมรับการลงทัณฑ์เดี๋ยวนี้!”

เสียงของพวกเขาดังก้องราวกับฟ้าผ่า

เจ้าสำนักหงเหยียนตกตะลึง มองคลทั้งห้าอย่างไม่เชื่อสายตา

“อะไรนะ? ฉัน? ฉันทำผิดกฎของงานประชุมใหญ่?”

“ผมให้เวลาคุณสามสิบวินาที ถ้าหากคุณยอมรับการลงทัณฑ์ภายในสามสิบวินาที คุณจะไม่ตาย แต่พลังทั้งหมดของคุณจะถูกกำจัด และตัดแขนตัดขาเพื่อเป็นตัวอย่าง แต่ถ้าหากคุณไม่ยอมคุกเข่ายอมรับผิด จัดการขั้นเด็ดขาด!” คนที่เป็นผู้นำตะคอกเสียงดังอีกครั้ง

พวกเขาไม่ฟังคำอธิบาย

เพียงแค่ทำตามขั้นตอนของตนเอง