สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1393

ส่วนคนที่เหลืออีกสามคนพุ่งเข้าไปโดยตรง

ผู้ลงทัณฑ์ที่ลอยกระเด็นออกไปก่อนหน้านี้ก็ลุกขึ้น พุ่งเข้าไปหาหลินหยางโดยความโกรธ

แต่หลินหยางในตอนนี้แข็งแกร่งกว่าตอนอยู่ในถ้ำหลบภัยทางอากาศมากกว่าหลายเท่า

เขายกแขนขึ้นกลางอากาศ

บูม!

พื้นดินตรงหน้าของผู้ลงทัณฑ์คนหนึ่งพังทลายโดยตรง ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของเขาโดนแรงกดดันสายหนึ่งที่ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดกดลงไปในหลุม

แต่การเคลื่อนไหวครั้งนี้ของหลินหยาง ก็เปิดโอกาสให้ผู้ลงทัณฑ์อีกสามคนด้วย

พวกเขาพุ่งเข้าไปจู่โจมหลินหยางจากซ้ายและขวา

ป้ายคำสั่งเหล็กที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าไปหาร่างกายของเขา

ราวกับสามารถตัดทองทำลายหยก

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

มีเสียงสามสายดังขึ้นพร้อมกัน

เห็นเพียงป้ายคำสั่งเหล็กทั้งสามฟาดใส่ร่างกายของหลินหยางอย่างแรง แต่หลินหยางยังคงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับตัว ผิวหนังของเขาถึงขั้นไม่ได้รับความเสียหาย

“ร่างเทพยุทธ?” หัวหน้าพิพากษาสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล รีบพุ่งออกไปข้างหน้า

ทว่าเขากลับช้าไปหนึ่งก้าว

ปังปังปัง!

คนทั้งสามโดนจู่โจมใส่หน้าอกแทบจะพร้อมกัน จากนั้นลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่พื้น แรงดีดของทุกคนกระแทกพื้นดินจนเกิดรอยแตกร้าว มีเลือดกระอักออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง

ทางด้านของเจ้าสำนักหงเหยียนเบิกตากว้าง…

นี่มันเป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวเพียงใด!

นี่คือวิชาต้องห้ามของหมอเทวดาหลินเหรอ?

เมื่อเทียบกับวิชาต้องห้ามของเธอ ไม่รู้ว่าวิชาต้องห้ามสายนี้แข็งแกร่งมากกว่ากี่เท่า!

“นี่มันวิชาต้องห้ามอะไรกันแน่? ทำไมคนคนนี้ถึงสามารถปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวแบบนี้ออกมา?”

เจ้าสำนักหงเหยียนเริ่มเกิดอาการคลั่ง ในแววตาเต็มไปด้วยความกระหาย เพียงแต่ร่างกายของเธอไม่อนุญาตให้เธอเคลื่อนไหว ทำได้แต่ใช้ดวงตาที่เหลือเพียงครั้งเดียวมองดูการต่อสู้ที่น่าตกใจนี้

คนทั้งสี่โดนจู่โจมจนถอย หัวหน้าผู้ลงทัณฑ์เข้าประชิดตัวหลินหยาง

เห็นเพียงป้ายคำสั่งเหล็กในมือของเขามีประกายแสงที่เย็นยะเยือกแลบผ่าน ในขณะเดียวกันถูกปกคลุมด้วยคลื่นพลังสีแดง พุ่งตรงเข้าไปหาหน้าอกของหลินหยางโดยตรง

วินาทีนี้ราวกับมันมีพลังหมื่นชั่ง ฉีกกระชากอากาศจนเกิดเสียงวูบวาบ ราวกับความว่างเปล่ากำลังจับบิดเบี้ยว

หลินหยางยกแขนขึ้นต้านทานโดยไม่ตื่นตระหนก

ปัง!

ป้ายคำสั่งเหล็กกระแทกใส่อย่างแรง

หลินหยางระเบิดพลัง

พลังทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัวจนสามารถเทียบเท่ากับขีปนาวุธระเบิดเป็นวงกว้าง

คนทั้งสองโดนสะเทือนจนถอยหลังสิบกว่าก้าวแล้วจึงหยุดลง

หันไปมอง พบว่ามือของหัวหน้าผู้ลงทัณฑ์กำลังสั่น ส่วนแขนของหลินหยางไม่ได้รับความเสียหาย

“ร่างเทพยุทธสามารถเรียกได้ว่าเป็นร่างกายที่ไร้เทียมทาน ขอเพียงสามารถใช้พลังหล่อเลี้ยง ร่างกายก็จะแข็งแกร่งอยู่ยงคงกระพัน แต่วิชานี้จำเป็นต้องใช้กำลังภายในจำนวนมหาศาล คนทั่วไปสามารถใช้ได้เกินครึ่งชั่วโมงก็ถือว่าเป็นเรื่องยากแล้ว คุณอายุแค่นี้ ระยะเวลาในการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ไม่นาน ผมคิดว่ากำลังภายในของคุณก็ไม่แข็งแกร่งไปถึงไหนหรอก! ขอเพียงผมสู้กับคุณไปเรื่อยๆ สุดท้ายคุณก็จะกลายเป็นผู้แพ้” หัวหน้าผู้ลงทัณฑ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“แล้วคุณคิดว่าพวกคุณต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะสามารถทำลายร่างเทพยุทธของผม?” หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“ครึ่งชั่วโมงก็พอแล้ว!” หัวหน้าผู้ลงทัณฑ์พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“แล้วพวกคุณคิดว่าสามารถต้านผมได้นานแค่ไหน?” หลินหยางถามต่อ

คำพูดประโยคนี้กระตุ้นต่อมความโกรธของผู้ลงทัณฑ์ทั้งห้าโดยตรง

พวกเขาเป็นถึงผู้ลงทัณฑ์ที่มีสถานะสูงส่ง! พวกเขาเป็นตัวแทนของอำนาจ!

ตอนนี้ กลับมีคนมาพูดแบบนี้กับพวกเขา…

“จำเป็นต้องกำจัดคนคนนี้!”

“ขอเดิมพันด้วยชื่อเสียงของผู้ลงทัณฑ์!”

“ปิดล้อมเขา!”

หัวหน้าผู้ลงทัณฑ์ตะคอก จากนั้นทุกคนกระจายตัวออก ปิดล้อมหลินหยางเป็นวงกลม

แต่หลินหยางมองข้ามพวกเขาทั้งหมด เป้าหมายของเขาคือผู้หญิงที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาผู้ลงทัณฑ์ทั้งห้า พุ่งเข้าไปโดยตรง

“หา?”

ผู้หญิงคนนั้นสะดุ้ง ก่อนที่จะตั้งสติได้ หมัดของหลินหยางพุ่งตรงไปที่ตำแหน่งหัวใจของเธอโดยตรง

ฟู่!

หมัดเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง!

แม้การโจมตีของพวกเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับหลินหยาง แต่จำเป็นต้องใช้ร่างเทพยุทธต้านทานการโจมตีทุกครั้ง สำหรับหลินหยางมันคือการเผาผลาญกำลังภายในจำนวนมาก

ทว่าหลินหยางในตอนนี้ไม่คิดจะป้องกันนานแล้ว เขาจ้องผู้ลงทัณฑ์ที่ล้มอยู่บนพื้น ทันใดนั้น ย่อตัวลงพุ่งเข้าไปหาอย่างกะทันหัน

เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการกำจัดผู้ลงทัณฑ์คนนี้อย่างสมบูรณ์

“หยุดเขา!”

“ตาข่ายสวรรค์!”

ทุกคนตะโกนขึ้นพร้อมกัน

จากนั้นขว้างป้ายคำสั่งเหล็กในมือออกไป ตรงส่วนท้ายของป้ายคำสั่งเหล็กราวกับมีกลไก พวกมันปลดปล่อยโซ่เหล็กสีดำจำนวนมากออกมาพันธนาการร่างกายของหลินหยาง

หลินหยางรีบออกแรงต้องการดิ้นให้หลุดทันที แต่นี่ไม่ใช่โซ่เหล็กธรรมดา ชั่วขณะยากที่จะดิ้นหลุด คนทั้งสี่ส่งเสียงคำราม จับส่วนปลายของป้ายคำสั่งเหล็กเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

แววตาของหลินหยางเย็นชาลง เขาพยายามก้าวออกไปข้างหน้า ลากผู้ลงทัณฑ์ทั้งสี่มาทางเขา

แม้คนทั้งสี่จะออกแรงสุดความสามารถ แต่ถ้าพูดถึงด้านพละกำลัง พวกเขายังห่างชั้นจากหลินหยาง คนทั้งสี่โดนหลินหยางลากเข้าไปทีละนิด พื้นดินมีรอยลากปรากฏให้เห็น

ทางด้านของเจ้าสำนักหงเหยียนมองตาค้าง

ก่อนหน้านี้หลินหยางอ่อนแอเพียงใด? เธอแค่ยกมือขึ้นก็แทบจะสามารถทำลายเขาแล้ว

ทว่าหลินหยางในตอนนี้กลับสามารถสู้หนึ่งต่อห้า แถมยังเป็นผู้ลงทัณฑ์!

ตกลงมันเป็นวิชาต้องห้ามอะไรกันแน่ ถึงสามารถมอบพลังระดับนี้ให้หลินหยาง?

ทันใดนั้น เจ้าสำนักหงเหยียนพบว่าตนเองตลกมากแค่ไหน!

หลินหยางมีพลังถึงระดับนี้ เธอยังคิดจะไปฆ่าเขา…ถ้าหากเขาใช้วิชาต้องห้ามตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เธอคงตายไปนานแล้วไม่ใช่หรือ?

“ในสายตาของผู้ชายคนนี้ ฉันคงเป็นคนตายตั้งนานแล้วมั้ง? เหอะเหอะ ฉันคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่มาโดยตลอด! แต่สุดท้ายฉันเป็นแค่ตัวตลก”

เจ้าสำนักหงเหยียนหัวเราะเสียงดัง น้ำตานองเบ้า

เธอพบว่าความพยายามตลอดหลายปีมันสูญเปล่า

บางที มันอาจจะเป็นเวรกรรมก็ได้

“อ๊าก! ! !”

ในตอนนั้นเอง หลินหยางคำรามอย่างกะทันหัน อ้าแขนทั้งสองข้าง กล้ามเนื้อเริ่มขยาย เส้นเอ็นนูนออกมาทั้งหมด จากนั้นพลิกตัวอย่างกะทันหัน

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว!

ผู้ลงทัณฑ์ทั้งสี่คนโดนสะบัดจนลอยกระเด็นออกไปล้มลงบนดินโคลนในทะเลสาบ

ทันทีที่หลุดจากการพันธนาการของพวกเขา หลินหยางตรงเข้าไปหาผู้ลงทัณฑ์ที่ได้รับบาดเจ็บทันที

“บัดซบ! อย่าให้มันมากเกินไป!”