สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1395

ปัง!

หลินหยางชกหมัดใส่บนหัวไหล่ของเธอ

ทันใดนั้น หัวไหล่ของเธอระเบิดโดยตรง เลือดสาดกระเซ็น เศษชิ้นเนื้อปลิวว่อน

“ศิษย์น้อง!”

“พลังของเขาเพิ่มขึ้นจากก่อนหน้านี้หลายเท่า!”

“เกรงว่าพวกเราคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแล้ว! เขาถึงขั้นกำลังเข้าใกล้ขอบเขตของเทพ…”

“พี่ใหญ่ ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี?”

ทุกคนหันไปมองทางหัวหน้าผู้ลงทัณฑ์พร้อมกัน

“ศิษย์น้องเล็ก! คุณรีบไปจากที่นี่! ที่เหลือตามผมไปถ่วงเวลา! ให้ศิษย์น้องเล็กกลับไปรายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบน! รีบส่งคนมากำจัดหมอเทวดาหลิน!”

หัวหน้าผู้ลงทัณฑ์คำราม จากนั้นพาคนพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

แต่ครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าพลังของพวกเขาไม่พอที่จะรับมือหลินหยางแล้ว

เห็นเพียงหลินหยางกระทืบเท้า

โครม

พื้นดินแตกร้าว

พลังที่ไร้ขีดจำกัดพุ่งออกมาจากรอยแยกของพื้นดิน

“หนึ่งอักษรชิงวิญญาณ! ป้ายคำสั่งเหล็กดั่งขุนเขา!”

ผู้ลงทัณฑ์คำราม จู่โจมเข้าใส่หลินหยางอย่างเต็มกำลัง

หลินหยางจ้องคนทั้งกลุ่ม จับนั้นพุ่งเข้าไปปะทะเช่นกัน

“ตงหวงหวนหยู!”

เขาคำราม ราวกับมีแสงอาทิตย์แผดเผาลายเส้นสีดำที่อยู่บนร่างกายของเขา พลังที่ไร้ขีดจำกัดถาโถมเข้าไปหาป้ายคำสั่งเหล็กในมือของผู้ลงทัณฑ์

ปัง!

คนทั้งสองปะทะเข้าหากัน จากนั้นแยกตัวออกจากกัน

วินาทีนี้ พื้นดินสั่นสะเทือนและพังทลาย ก้อนเมฆบนท้องฟ้ากระจายออก ความวางเปล่าราวกับกำลังบิดเบี้ยว

คลื่นพลังกระจายออกเป็นวงกว้าง

เจ้าสำนักหงเหยียนโดนซัดจนลอยกระเด็นออกไปล้มลงบนพื้น

ส่วนหลินหยางและหัวหน้าผู้ลงทัณฑ์หยุดชะงัก

ผู้ลงทัณฑ์ที่เหลืออีกสี่คนเบิกตากว้าง

พวกเขาไม่รู้ว่าใครแพ้ใครชนะ แต่ในใจกำลังคาดหวังขอให้เกิดปาฏิหาริย์

ทว่าวินาทีต่อมา

บูม!

ป้ายคำสั่งเหล็กที่อยู่ในมือของหัวหน้าผู้ลงทัณฑ์ระเบิดอย่างกะทันหัน จากนั้นเศษเหล็กตกลงพื้น…

“อ๊าก…”

ร่างกายของผู้ลงทัณฑ์สั่นสะท้าน กระอักเลือดออกมากองใหญ่ เริ่มจะยืนไม่ไหวแล้ว

ตอนที่เขาหันกลับมา ทุกคนพบว่าบนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล โดยเฉพาะตรงหน้าอกมีรอยฝ่ามือที่ยุบลงไป เลือดกำลังไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

“พี่ใหญ่! !”

ทุกคนเบิกตากว้าง ส่งเสียงคำราม

“ศิษย์น้องเล็กรีบไปเดี๋ยวนี้!”

หัวหน้าผู้ลงทัณฑ์คำรามเสียงเบา เขายังไม่ยอมแพ้ เก็บป้ายคำสั่งเหล็กที่แตกหักขึ้นมา พุ่งเข้าไปหาหลินหยางโดยตรง

ทว่าวินาทีต่อมา

ปัง!

มือข้างหนึ่งของหลินหยางแทงทะลุหน้าอกของหัวหน้าผู้ลงทัณฑ์ จากนั้นควักหัวใจของเขาออกมา!

ร่างกายของหัวหน้าผู้ลงทัณฑ์สั่นสะท้าน เบิกตากว้างมองหลินหยาง เศษป้ายคำสั่งเหล็กในมือตกลงสู่พื้น เลือดก็กำลังหยดลงสู่พื้นทีละหยดเช่นกัน

ผ่านไปเพียงผู้เดียว ดวงตาของเขามืดมนลง พลังชีวิตกำลังหายไป

สุดท้ายสิ้นใจโดยตรง

“พี่ใหญ่!”

คนที่เหลืออีกสี่คนคำรามจนแทบขาดใจ

ไม่มีใครกล้าเชื่อภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า

หัวหน้าผู้ลงทัณฑ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในใจของพวกเขา มาตายทั้งแบบนี้!

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

พวกเขา…ควรจะเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุด!

ทำไมหมอเทวดาหลินของเมืองเจียงเฉิน สามารถฆ่าผู้ลงทัณฑ์อย่างพวกเขา?

ไม่มีใครยอมรับความจริง

และไม่มีใครรู้ว่าหลินหยางแข็งแกร่งถึงระดับไหนแล้ว

มีเพียงสิ่งเดียวที่พวกเขารู้

ตอนนี้พวกเขาไปไหนไม่ได้แล้ว!

“ศิษย์น้องเล็ก รีบหนีไป!”

หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บปวด เธอมองข้ามหลินหยาง วิ่งไปหาศพพวกนั้นโดยตรง

ตอนที่วิ่งเข้าใกล้ เธอคุกเข่าลงปล่อยโฮร้องไห้ออกมา

“ศิษย์พี่! ห้ามไปจากฉัน!”

“ศิษย์พี่ เพราะอะไร! ทำไมถึงต้องให้ฉันไป!”

“พวกคุณรีบฟื้นสิ ฟื้นสิ!”

“อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว ฉันขอร้อง!”

หญิงสาวกรีดร้องแทบขาดใจ

บางทีเธออาจจะมีพลังที่แข็งแกร่งมาก บางทีอายุของเธออาจจะมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอก

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนเหล่านี้ เธอคือศิษย์น้องเล็กของพวกเขาตลอด…

หลินหยางเดินเข้ามายืนมองเธอโดยไม่พูดอะไร

ผ่านไปสักพัก เสียงร้องไห้ของเธอเริ่มเบาลง แววตาว่างเปล่า หันกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “งานประชุมใหญ่ ไม่มีวันให้อภัยคุณ”

“งานประชุมใหญ่ไม่เคยคิดจะปล่อยผมไปตั้งแต่แรก” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

“ถึงฉันไม่สามารถแก้แค้นให้พวกเขา แต่ฉันรู้ สักวันคุณจะต้องชดใช้กรรมในสิ่งที่คุณทำ…”

“ใครจะไปรู้? บางคนพูดอย่างเต็มปากเต็มคำ แต่ศัตรูของพวกเขาก็ยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงหน้า หรือแม้กระทั่งทั้งชีวิตไม่เคยได้ชดใช้อะไรเลย! บางทีความตั้งใจของคุณ ในสายตาของคนอื่นอาจจะเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่าน” หลินหยางส่ายหัว

คำพูดประโยคนี้แทงใจดำมากแค่ไหน?

หญิงสาวไม่ได้โต้แย้ง เธอหลับตาทั้งคู่ลง

“ลงมือเถอะ!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ทว่าหลินหยางกลับยืนอยู่ตรงนั้น ยืนมองเธอโดยไม่พูดอะไร

“คุณจะยืนอยู่ตรงนั้นทำไม? ลงมือสิ!” หญิงสาวตะคอก

แต่ หลินหยางกลับส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “คุณอยากให้พวกเขาฟื้นหรือเปล่า?”

คำพูดประโยคนี้ทำให้ร่างกายของหญิงสาวสั่นสะท้าน เธอมองเขาด้วยความตกใจ…

สายตาของเธอว่างเปล่า สมองหยุดทำงานไปแล้ว

ผ่านไปสักพัก ในที่สุดเธอก็ตั้งสติได้

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคนนี้…เขาเป็นถึงหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงบันลือโลก

เขามีความสามารถช่วยคนฟื้นขึ้นจากความตาย!

ถ้าหากเป็นคนอื่น เธอไม่เชื่อแน่นอน แต่ถ้าเป็นหมอเทวดาหลิน เธอเชื่ออย่างไม่มีข้อกังขา!

อย่างไรก็ดี ชื่อเสียงของเขาโด่งดังมากเกินไป!

ในด้านของทักษะการแพทย์ ยังมีใครสามารถเทียบเขาได้อีก?