สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1416

คนทั้งสองยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับตัวราวกับหุ่นรูปปั้น

หลินหยางยืนสองมือไขว้หลัง

ส่วนชวี่ช่ายกวนยังคงอยู่ในท่าขว้างเข็มเงิน

ทว่าเขาในตอนนี้ บนร่างกายเต็มไปด้วยแสงประกายวิบวับ ราวกับกำลังสวมชุดเกราะที่ทำด้วยดวงดาวบนท้องฟ้า

ลองมองอย่างละเอียด ทุกคนพบว่ามันคือเข็มเงิน!

ลมหายใจของทุกคนหยุดชะงัก มองด้วยความตกตะลึง

เข็มเงินที่อยู่บนร่างกายชวี่ช่ายกวนมากจนแยกไม่ออกว่าเล่มไหนเป็นของหลินหยาง เล่มไหนเป็นของเขา

ส่วนหลินหยาง ไม่มีเข็มเงินปักอยู่บนร่างกายแม้แต่เล่มเดียว

การประลองครั้งนี้…รู้ผลแพ้ชนะแล้ว!

“ชวี่ช่ายกวน ผมให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณมั่นใจในตัวเองมากเกินไป! เป็นยังไง? ผมสู้คุณไม่ได้จริงเหรอ?”

หลินหยางมองชวี่ช่ายกวนด้วยสีหน้าที่เฉยเมย

ชวี่ช่ายกวนอ้าปากอยากพูดอะไรบางอย่างแต่กลับพูดไม่ออก ในขณะเดียวกันก็พยายามขยับตัว แต่ร่างกายของเขากับสั่นสะท้าน ขยับตัวไม่ได้…

“พอแล้ว! คุณไปพบศิษย์น้องเสวียเซียงของคุณเถอะ!”

หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาหนึ่งเล่ม เตรียมตัวปักลงกลางหว่างคิ้วของชวี่ช่ายกวน

หลังจากปักเข็มเงินเล่มนี้ลงไป รับประกันได้เลยว่าชวี่ช่ายกวนตายแน่!

ชวี่ช่ายกวนเบิกตากว้าง มองเข็มเงินที่เข้าใกล้ตนเองด้วยความหวาดกลัว

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ทางด้านของหลี่เถาและคนอื่นสะดุ้งตกใจ รีบลุกขึ้นตะคอกเสียงดังทันที

“อาวุโสห้า! ศิษย์พี่ชวี่แพ้แล้ว โปรดสั่งหยุดการประลองเถอะ!” ทางด้านของหลี่เถาเริ่มมีคนคุกเข่าลงพูดอ้อนวอน

หลี่เถาและคนอื่นได้ยินก็คุกเข่าตามด้วย

“อาวุโสห้า โปรดสั่งหยุดการประลองเถอะ!”

“ไว้ชีวิตศิษย์พี่ชวี่ด้วย!”

ทุกคนตะโกนพูดเสียงดัง

แต่

อาวุโสห้ากลับไม่ได้พูดอะไร

การประลองเป็นตายไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

หลินหยางก็ไม่ได้ปราณีเพียงเพราะคำพูดของหลี่เถาและคนอื่น เขาแทงเข็มเงินไปทางชวี่ช่ายกวนโดยตรง

แต่ในช่วงความเป็นความตาย มีเข็มทองเล่มหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน กระแทกใส่เข็มเงินที่อยู่ในมือหลินหยางโดยตรง

ติง!

มีเสียงที่ชัดเจนดังขึ้น แม้ไม่ได้เสียงดังมาก แต่คนทั้งสนามประลองแพทย์นักบุญได้ยินอย่างชัดเจน

“หืม?”

สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปทันที

กลับเห็นเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้าไปในสนามประลองแพทย์นักบุญอย่างกะทันหัน ส่งเสียงคำรามโดยตรง “ใครกล้าทำร้ายลูกศิษย์ของผม?”

ทุกคนหันไปมองด้วยความตกตะลึง

“เจ้าตำหนักเจิ้ง?” อาวุโสห้ากระโดดลุกขึ้นจากเก้าอี้

แม้สำนักสวรรค์นิรันดรเป็นสำนักซ่อนเร้นจากโลกภายนอก ทว่ากลับมีโครงสร้างที่ใหญ่มาก

ทั้งสำนักสวรรค์นิรันดรมีคนมากกว่าหมื่นคน นี่เป็นเพียงจำนวนของลูกศิษย์อย่างเป็นทางการเท่านั้น ถ้าหากนับรวมลูกศิษย์ที่ได้รับการบันทึกชื่อชั่วคราว ไม่รู้ว่าจะมีจำนวนเพิ่มขึ้นอีกเท่าไหร่

สำนักสวรรค์นิรันดรแบ่งออกเป็นห้าวังสิบตำหนัก

บรรดาห้าวังเป็นกองกำลังหลักของสำนักสวรรค์นิรันดร โดยมีอาวุโสห้าคนค่อยดูแล โดยพื้นฐาน เรื่องสำคัญในสำนักสวรรค์นิรันดรจะรับผิดชอบโดยห้าวัง

ส่วนสิบตำหนัก ก็เป็นกองกำลังส่วนหนึ่งที่สำนักสวรรค์นิรันดรขาดไม่ได้เช่นกัน พวกเขารับผิดชอบเรื่องทั่วไปในสำนัก รวมไปถึงการอบรมสั่งสอนลูกศิษย์

และคนที่ปรากฏตัวขึ้นบนสนามประลองแพทย์นักบุญ เขาเป็นเจ้าตำหนักของตำหนักศักดิ์สิทธิ์เอก ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบตำหนัก เจิ้งถงหยวน!

ชวี่ช่ายกวนเป็นลูกศิษย์ของเจิ้งถงหยวน เจิ้งถงหยวนค่อนข้างโปรดปรานลูกศิษย์คนนี้ บวกกับพรสวรรค์ที่เหนือคนอื่นของเขา เพียงแค่ชี้แนะเล็กน้อยก็เข้าใจ ทำให้เจิ้งถงหยวนมีความคิดที่จะให้เขาเป็นผู้สืบทอดของตนเอง

นอกจากนี้เจิ้งถงหยวนยังเป็นคนที่ค่อนข้างชอบปกป้องคนพวกเดียวกัน การที่เขาปรากฏตัวขึ้นบนสนามประลอง อันที่จริงก็มีหลายคนที่ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ

สิ่งเดียวที่ทุกคนรู้สึกประหลาดใจคือ หลินหยางที่ถูกผู้คนดูถูกกลับมีความสามารถที่น่าตกใจ เขาสามารถเอาชนะได้แม้กระทั่งชวี่ช่ายกวน!

“อา…จารย์…” ในแววตาของชวี่ช่ายกวนเต็มไปด้วยความดีใจ เขารวบรวมพละกำลังทั้งหมด ตะโกนออกมาด้วยเสียงที่อ่อนแรง

หลินหยางมองเขาด้วยสายตาที่เฉยเมย

“เจ้าตำหนักเจิ้ง! นี่คุณกำลังทำอะไร?”

สีหน้าของอาวุโสห้าดูไม่เป็นธรรมชาติ เธอตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาโดยตรง

“แต่ว่าโทษตายเว้นได้ แต่ต้องรับโทษเป็น! ต้องหักแขนหักขาชวี่ช่ายกวน จากนั้นขับไล่ออกจากสำนัก ส่วนคุณต้องทำคุณไถ่โทษ คุณยินดีหรือเปล่า?” อาวุโสสามพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ยินดี! ผมยินดี ขอบคุณอาวุโสสาม!”

เจิ้งถงหยวนพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

นับประสาอะไรกับการหักแขนหักขา? ด้วยทักษะการแพทย์ของพวกเขา สามารถรักษาให้หายในเวลาไม่กี่เดือน

“ในเมื่อเป็นแบบนั้น ใครก็ได้ พาพวกเขาไป”

อาวุโสสามโบกมือ พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“รับทราบ!”

มีลูกศิษย์หลายคนก้าวออกมา

ส่วนลูกศิษย์ที่อยู่โดยรอบสนามประลองไม่มีใครกล้าพูดอะไร

อาวุโสสามพูดถึงขนาดนี้แล้ว ผู้น้อยอย่างพวกเขาจะทำอะไรได้? ทำได้แต่อดกลั้นความคิดเห็นของตนเองเอาไว้ในใจ

แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงที่เฉยเมยดังขึ้น

“การต่อสู้ครั้งนี้เป็นการต่อสู้ระหว่างผมกับชวี่ช่ายกวน! ผมต้องการให้เขาอยู่ต่อเขาถึงจะสามารถอยู่ต่อ ผมต้องการให้เขาตายเขาก็ต้องตาย! ผมเท่านั้นที่สามารถตัดสินชีวิตของเขา การตัดสินใจของพวกคุณมีประโยชน์อะไร?”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน

พบว่าคนที่พูดคือหลินหยาง!

เห็นเพียงหลินหยางย่อเข่าพุ่งเข้าไปหาชวี่ช่ายกวนอีกครั้ง เขามองข้ามเจ้าตำหนักเจิ้งโดยตรง

เข็มนี้!

เต็มไปด้วยเจตนาแห่งการฆ่า!

เข็มเงินแหลมคมและเยือกเย็น!

เร็วจนทุกคนตั้งตัวไม่ทัน!

“บังอาจ!” เจ้าตำหนักเจิ้งคำราม จากนั้นคิดจะพุ่งเข้าไปช่วย!

แต่หลินหยางแทงเข็มเงินโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

ฉึก!

เข็มเงินแทงใส่กลางหว่างคิ้วของชวี่ช่ายกวน ดวงตาทั้งคู่มืดดับลง พลังชีวิตหายไปอย่างกะทันหัน

ตายคาที่โดยตรง…