วันที่สอง หลินหยางตื่นแต่เช้า เขาและชิวซ่านออกไปเดินเล่นอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้เพิ่งเดินไปไม่นาน หลินหยางเริ่มหอบหายใจ บนใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ สีหน้าดูซีดเซียว
“พี่หลิน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”
“ไม่เป็นไร…กลับกันเถอะ พักเดี๋ยวเดียวก็หาย” หลินหยางพูดด้วยเสียงที่อ่อนแรง
“ได้”
ชิวซ่านรีบประคองหลินหยางกลับที่พักพร้อมกับความสงสัยที่ผุดขึ้นในใจ
แต่ก่อนที่คนทั้งสองจะทันได้เข้าบ้าน
ฟู่!
มีเปลวเพลิงที่ท่วมท้นลุกขึ้นจากทางด้านที่พักของลูกศิษย์อย่างเป็นทางการ
ควันไฟลอยคลุ้งไปทั่ว
“เพลิงไหม้เหรอ?”
สีหน้าของชิวซ่านเปลี่ยนไปทันที รีบตะโกนเสียงดัง “ไฟไหม้! ไฟไหม้! รีบไปช่วยกันดับไฟเร็ว!”
ทันใดนั้น ลูกศิษย์โดยรอบรีบวิ่งไปทางที่พักทันที
แต่ไฟลของทางด้านนี้เพิ่งลุกโชนขึ้น
ฟู่!
ตำหนักหลานหยาที่อยู่ฝั่งตะวันตกมีประกายไฟลุกโชนขึ้น ควันสีดำลอยคลุ้งไปทั่ว
“ไฟไหม้! ไฟไหม้!”
“ตำหนักหลานหยาเกิดไฟไหม้! ทุกคนรีบไปช่วยกันดับไฟเร็ว!”
เสียงตะโกนดังลั่นไปทั่ว
มีลูกศิษย์ไม่น้อยวิ่งไปทางตำหนักหลานหยา
ทว่าก่อนที่ทั้งหมดนี้จะสิ้นสุดลง ในเวลาเพียงแค่พริบตาเดียว ฝั่งใต้ ฝั่งเหนือ ฝั่งตะวันออก…มีควันโขมงลอยขึ้นบนท้องฟ้า
กะทันหันมากจนผู้คนตั้งตัวไม่ทัน!
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีไฟไหม้ไปทุกที่เลย?”
ชิวซ่านตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
เธอพบว่าสถานที่เหล่านี้ไม่เพียงแต่ไฟไหม้ ยิ่งไปกว่านั้น…ยังมีเสียงที่วุ่นวายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในความยุ่งเหยิงเหมือนมีเสียงของอาวุธและการฆ่าฟันดังขึ้นด้วย
ตกลงเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ชิวซ่านตัวสั่นเล็กน้อย รีบหันไปพูดกับหลินหยาง “พี่หลิน พวกเรารีบไปกันเถอะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว”
แต่ทันทีที่เธอเพิ่งพูดจบ มีลูกศิษย์คนหนึ่งที่มีเลือดท่วมตัววิ่งออกมาอย่างกะทันหัน
“ว๊าย!”
ชิวซ่านตกใจจนกรี๊ดดังลั่น แต่เธอจำคนคนนั้นได้จึงรีบถาม “ศิษย์พี่จาง! คุณ…คุณไปโดนอะไรมา?”
“ศิษย์น้อง บ้าไปแล้ว! บ้าไปกันหมดแล้ว!” คนที่ชื่อศิษย์พี่จางใช้มือกุมหน้าผากของตนเองและตะโกนเสียงดังไปด้วย “ลูกศิษย์อย่างเป็นทางการบ้ากันหมดแล้ว พวกเขาจุดไฟเผาที่พัก และยังฆ่าคนอย่างกะทันหัน! ตอนนี้มีเลือดท่วมไปหมดทุกที่ ผมเพิ่งหนีออกมาจากตรงนั้น!”
พูดจบ คนคนนั้นรีบวิ่งหนีไปโดยไม่สนใจชิวซ่านอีก
ชิวซ่านตกตะลึง
“พวกเราเพิ่งมาจากทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ? เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่นา? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างกะทันหัน?” เธอพูดพึมพำ ยังไม่สามารถยอมรับความจริง
แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงพูดดังขึ้นจากด้านข้าง
“อันที่จริงเหตุผลง่ายมาก ผมแค่ไม่อยากใช้วิธีขโมยยาวิเศษพวกนั้น ดังนั้นผมจึงเตรียมตัวชิง!”
คำพูดประโยคนี้ทำให้ชิวซ่านตกตะลึง รีบหันไปมองอย่างกะทันหัน
คนพูดไม่ใช่ใครอื่น เขาคือหลินหยาง!
ชิง?
ชิวซ่านมองหลินหยางด้วยความตกตะลึง สมองว่างเปล่าไปหมดจนเกือบหยุดทำงาน
“พี่หลิน คุณพูดแบบนี้…หมายความว่ายังไง? หรือว่าทั้งหมดนี้…เป็นฝีมือของคุณ?” เธอถามเสียงสั่น
“ใช่”
หลินหยางไม่ได้ปิดบัง “ที่ผมบอกให้คุณพาผมไปเดินเล่น ทั้งหมดก็เพราะต้องการฝังเข็มคนเหล่านี้ ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นภายใน ผมเคยเรียนรู้ทักษะเข็มเงินชนิดหนึ่งที่เรียกว่าทักษะ ‘เข็มไร้เงา’ สามารถฝังเข็มอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว ผมใช้ยาที่อาวุโสห้านำมาผสมเป็นยาที่ทำให้มนุษย์เกิดความคลั่งขึ้นชั่วขณะ จากนั้นอาบลงบนเข็มเงิน หลังจากลูกศิษย์พวกนี้ถูกเข็มเงิน พวกเขายังคงไม่รู้ตัว หลังจากที่พิษกำเริบ พวกเขาก็จะคลุ้งคลั่ง หัวรุนแรง ฆ่าคนไปทั่ว! แต่คุณไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้ฝังเข็มคนที่อยู่โดยรอบ”
“อะไรนะ?”
ชิวซ่านตกใจมาก
เธอไม่เคยได้ยินเรื่องที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน
ลูกศิษย์จำนวนมากวิ่งไปตามสถานที่ที่เกิดไฟไหม้
ไม่มีใครมีเวลามาสนใจชายสวมหน้ากากคนนี้ ทุกคนคิดแต่ต้องการรีบดับไฟ หยุดความวุ่นวายครั้งนี้
เพราะเหตุนี้ หลินหยางจึงมาถึงห้องเมตตาธรรมได้อย่างราบรื่น
แม้ข้างนอกจะวุ่นวายมาก แต่ทางด้านของผู้คุ้มกันห้องเมตตาธรรมกลับยืนเฝ้าประตูอย่างหนักแน่น ไม่มีท่าทีของความหวั่นไหว
ห้องเมตตาธรรมตั้งอยู่ใต้ตีนเขาลูกหนึ่ง ประตูใหญ่มีความสูงห้าเมตร กว้างแปดเมตร แลดูค่อนข้างโอ่อ่า
“นั่นใคร?”
ผู้คุ้มกันสังเกตเห็นมีคนเดินมา รีบตะคอกถามทันที
แต่หลินหยางไม่ได้สนใจ เขาเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น
“คุณ! หยุดอยู่ตรงนั้น!”
ผู้คุ้มกันเริ่มหวาดระแวงขึ้นมาทันที ทุกคนชักกระบี่และเข็มเงินออกมา! จากนั้นตะโกนเตือนอีกครั้ง
แต่วินาทีต่อมา หลินหยางก็หยิบเข็มเงินออกมาเช่นกัน เขาเสียบลงบนร่างกายของตนเอง
ทันใดนั้น ผมของเขากลายเป็นสีขาว ดวงตาทั้งคู่กลายเป็นสีแดง มีพลังที่ไร้ขีดจำกัดไหลเวียนอยู่ในร่างกาย
“ฆ่า!”
ผู้คุ้มกันไม่ลังเลอีก รีบฝังเข็มเงินลงบนร่างกายตนเอง หลังจากนั้นยกกระบี่ฟันไปทางหลินหยาง
ทว่าหลินหยางกลับใช้ฝ่ามือซัดไปทางคนเหล่านั้น
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…
กระบี่ที่แหลมคมของทุกคนหักโดยตรง!
ใช้มือเปล่าทำลายเหล็ก?
เหล่าผู้คุ้มกันตกใจมาก
“มา ผมจะแสดงให้พวกคุณเห็นว่าศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ที่แท้จริงของสำนักสวรรค์นิรันดร มันมีอานุภาพแบบไหน!”
หลินหยางพูดเสียงแหบ จากนั้นหยิบเข็มเงินออกมา เสียบลงบนกลางหว่างคิ้วของตนเอง
บูม!
ทันใดนั้น ราวกับมีแสงศักดิ์สิทธิ์ระเบิดออกมาจากร่างกายหลินหยาง ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...