สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 144

เจิ้งหนานเทียนทำใจเชื่อไม่ได้

สิบปีแล้ว!

สิบปีเต็มๆแล้ว!

เขาจมอยู่ในความมืดมิดมานานสิบปีเต็มแล้ว!

ตอนนี้มีคนมาบอกกับเขาว่าร่างกายของเขาสามารถฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนปกติ!

จะให้เขากล้าเชื่อได้อย่างไร?

แต่แล้วในตอนนั้นเอง

กึก!

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น

เห็นเพียงเสี่ยวจ้าวคุกเข่าลงพื้นอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นโขกหัวให้หลินหยางแล้วพูด "คุณหลิน ได้โปรด! ถ้าหากคุณสามารถรักษาหัวหน้าหาย ผมยินดีเป็นวัวเป็นควายให้กับคุณ ได้โปรด คุณจะต้องรักษาหัวหน้าให้หาย เขา…นั่งอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!"

ดวงตาทั้งคู่ของเสี่ยวจ้าวแดงก่ำ เขากัดฟันแน่นพูด

ที่เขายอมคุกเข่าไม่ใช่เพื่อเจิ้งหนานเทียน แต่เพื่อประเทศชาติ

อย่างไรก็ตาม…เจิ้งหนานเทียนเป็นบุคคลที่สำคัญมาก!

เมื่อเขาล้มลง ไม่ว่าจะเป็นประเทศชาติหรือประชาชน ล้วนแต่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่

หลินหยางรีบประคองเสี่ยวจ้าวลุกขึ้น เขามองดูใบหน้าที่ยังหนุ่มและเต็มไปด้วยความแน่วแน่แล้วพูด "อันที่จริงผมรู้ถึงอาการของท่านนายพลตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้ว แต่ตอนนั้นผมยังไม่มีความสามารถพอที่จะรักษาเขาให้หาย ตอนนี้ ผมมีวิธีที่จะรักษาท่านนายพลให้หายขาดแล้ว ถ้าหากพวกคุณเชื่อใจผม ภายในหนึ่งเดือน เทพเจ้าแห่งสงครามของประเทศจะหวนคืนอีกครั้ง!"

เสี่ยวจ้าวรู้สึกซาบซึ้งจนร่างกายสั่นเทา น้ำตาของเขาหลั่งไหลออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว

ส่วนเจิ้งหนานเทียนเงียบไปนานแล้ว

เขาหลับตาลง จับมือของตัวเองแน่นไม่พูดอะไร

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เขาพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า

"คุณหลิน บุญคุณของคุณผมควรจะตอบแทนยังไง?"

"ไม่จำเป็นต้องตอบแทนผม อันที่จริงผมมีปัญหาเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษากับคุณ!"

"เรื่องอะไร?" เจิ้งหนานเทียนถาม

หลินหยางหยิบกระดาษใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าตรงหน้าอก เป็นสูตรยาที่เขาเขียนเอาไว้ก่อนที่จะมาที่นี่

"ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการก่อน ผมชื่อหลินหยาง เป็นประธานของบริษัทหยางหัวกรุ๊ปแห่งเมืองเจียงเฉิน! ผมเป็นคนคิดค้นยารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบและโพรงจมูกอักเสบเอง ตอนนี้ผมกำลังจะสนับสนุนสูตรยาที่สามารถช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งทางด้านร่างกายให้กับทางกองทัพ ไม่รู้ว่าพวกคุณสนใจหรือเปล่า!"

"ฮืม?"

เจิ้งหนานเทียนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย เขาหยิบสูตรยาแผ่นนั้นขึ้นมาดู ในแววตาปรากฏให้เห็นความกังวล

"คุณสามารถลองไปทดลองตามสูตรยาที่ผมเขียน" หลินหยางพูด

เจิ้งหนานเทียนครุ่นคิดสักพัก พยักหน้าแล้วพูด "คุณหลินยารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบและโพรงจมูกอักเสบของคุณสั่นสะเทือนไปทั้งโลก ถึงแม้ผมจะอยู่ในบ้านพักคนชราเขตชานเมือง แต่ผมก็พอเคยได้ยินข่าวมาบ้างเหมือนกัน เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ผมจะเอาสูตรยานี้ไปลองวิจัยก่อน ถ้าหากมันมีประสิทธิภาพ ผมจะติดต่อคุณหลินเอง ดีหรือเปล่า?"

"คุณจำเป็นต้องใช้เวลากี่วัน?"

"นี่มันไม่ใช่เรื่องง่าย ขั้นตอนและวิธีการต้องดำเนินการอย่างเข้มงวดและระมัดระวัง อย่างน้อยผมต้องใช้เวลาหนึ่งเดือน!"

"เกรงว่าผมคงรอนานขนาดนั้นไม่ได้ ผมให้เวลาคุณหนึ่งวันก็แล้วกัน" หลินหยางพูด

"นั่นมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!" เจิ้งหนานเทียนส่ายหัว "เวลาหนึ่งวันพวกเราวิเคราะห์อะไรไม่ออกเลยด้วยซ้ำ"

"เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ภายในหนึ่งวันถ้าหากว่าพวกคุณยังไม่สามารถวิจัยผลของยาเป็นยังไง งั้นก็คืนสูตรยาให้ผมก็แล้วกัน ผมคิดว่าคนที่สนใจน่าจะมีเยอะแยะ" หลินหยางพูด

"ได้!" เจิ้งหนานเทียนพยักหน้า

"วางใจได้ ถึงพวกคุณจะไม่ยอมรับสูตรยาของผม หนึ่งเดือนหลังจากนี้ผมจะมารักษาอาการของท่านนายพลแน่นอน"

หลินหยางพูดแล้วหันหลังเดินจากไป

"ขอบคุณมาก!"

รอจนกระทั่งหลินหยางเดินจากไป เสี่ยวจ้าวถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า "หัวหน้า ผมจะรายงานเบื้องบนให้รู้เดี๋ยวนี้"

"ไม่ อย่าเพิ่งรายงาน! ก่อนที่ร่างกายของผมจะฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิม ห้ามปล่อยให้เรื่องนี้รั่วไหลเด็ดขาด" เจิ้งหนานเทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"เพราะอะไร?"

"เพราะถ้าหากปล่อยให้ศัตรูรู้ว่าผมกำลังจะฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิม พวกเขาจะต้องคิดหาวิธีเล่นงานผมแน่นอน แบบนี้มันจะเป็นผลเสียต่อผม ดังนั้นช่วงนี้ห้ามปล่อยให้เรื่องที่คุณหลินกำลังรักษาผมรั่วไหลออกไปเด็ดขาด เข้าใจหรือเปล่า?"

"ครับ หัวหน้า!"

ทุกคนยืดอกตอบรับพร้อมกันเสียงดัง

"แล้วสูดยา…ควรจะทำยังไงดี?" มีคนถาม

"อะไรนะ?" หม่าไห่รู้สึกตกใจมาก

รอจนกระทั่งหลินหยางและหม่าไห่ไปถึงโรงงานผลิตยาของหยางหัวกรุ๊ปที่อยู่เขตชานเมือง ตรงหน้าประตูใหญ่อัดแน่นไปด้วยผู้คน

รถบรรทุกของหลายคันไม่สามารถเข้าไปได้จึงจอดทิ้งไว้หน้าประตู

พวงหรีดจำนวนมากและรวมไปถึงรถตู้ปิดทางเข้าประตูใหญ่ บนพื้นเต็มไปด้วยกระดาษเงินกระดาษทอง มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเผากระดาษเงินกระดาษทองอยู่หน้าประตู

เสียงร่ำไห้ เสียงตะโกนด่าทอปะปนรวมกันหมด มีป้ายที่ถูกเขียนด้วยเลือดถูกกางออก

"ธุรกิจไร้ยางอาย ไร้มโนธรรมความเป็นมนุษย์ ฆ่าคนชดใช้ด้วยชีวิต!"

ตัวอักษรขนาดใหญ่ที่ดูน่าตกใจถูกกางหน้าโรงงาน

"ต้องเป็นฝีมือของครอบครัวหวงจื่อหยงแน่นอน!" สีหน้าของหม่าไห่ดูน่าเกลียดมาก

"ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" หลินหยางถาม

"ยาของพวกเราไม่มีปัญหาอยู่แล้ว และยังได้รับการรับรองจากองค์กรอนามัยโลก พวกเขาไม่กล้าเอายาของพวกเรามาเป็นประเด็น เพราะแบบนั้นมันเท่ากับตบหน้าของผู้มีอำนาจเบื้องบน ไม่อย่างนั้นจะต้องถูกเปิดโปงแน่นอน พวกเขาก็เลยหันมาโจมตีโรงงานของเราแทน หวงจื่อหยงตรวจพบว่าเป็นโรคมะเร็งในกระเพาะระยะสุดท้ายเมื่ออาทิตย์ก่อน ไม่สามารถช่วยเหลือได้อีกแล้ว แต่วันนี้เช้าเขากลับมาตายอยู่หน้าโรงงานของพวกเราอย่างน่าประหลาด ผลชันสูตรบอกว่าเป็นเพราะหัวใจหยุดเต้น ผมได้ส่งคนไปดูแลและชดเชยให้กับคนในครอบครัวของเขาแล้ว แต่คนในครอบครัวของเขากลับ…"

หม่าไห่ไม่ใช่คนโง่ เขาย่อมรู้สาเหตุการตายของหวงจื่อหยงอยู่แล้ว น่าจะเป็นเพราะเขาเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วจึงขายชีวิตของตัวเองให้คนอื่น ส่วนเรื่องของครอบครัวผู้ตาย หลังจากที่ได้รับเงินจากหม่าไห่ คาดว่าพวกเขาน่าจะได้รับเงินจากที่อื่นมาอีก เพราะแบบนี้ก็เลยมาก่อกวนที่นี่

หลินหยางขมวดคิ้วแน่น ในขณะที่กำลังจะก้าวเดินเข้าไป กลับเห็นพวกนักข่าววิ่งเข้ามาเต็มไปหมด ราวกับสังเกตเห็นหลินหยางและหม่าที่เดินลงจากรถ เพียงแค่พริบตาเดียวคนทั้งสองโดนนักข่าวล้อมไว้ทุกด้าน

"ประธานหลินมาแล้ว! ประธานหม่ามาแล้ว!"

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตะโกนขึ้น ทุกคนพุ่งมาทางนี้กันหมด

"ประธานหลิน ได้ยินมาว่าโรงงานผลิตยาของหยางหัวกรุ๊ปเป็นโรงงานนรก พนักงานทุกคนต้องทำงานเกินเวลาสิบสองชั่วโมง ไม่ทราบว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?"

"หวงจื่อหยงพนักงานที่เสียชีวิตในวันนี้เป็นเพราะทนแรงกดดันของโรงงานคุณไม่ไหวจึงส่งผลให้ความดันโลหิตสูงจนเสียชีวิตจริงหรือเปล่า?"

"ประธานหม่า คุณมีความคิดเห็นยังไงเกี่ยวกับระบบการทำงานปัจจุบันของโรงงาน?"

"ญาติของผู้เสียชีวิตบอกว่าหลังจากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นคุณไม่ยอมรับว่าการตายของหวงจื่อหยงมีส่วนเกี่ยวข้องกับโรงงาน และยังเลือกที่จะปิดบังเรื่องนี้ ไม่ทราบว่านี่เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?"

"ประธานหม่า…"

"ประธานหลิน…"

...