สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 145

พวกนักข่าวพากันถามคนนี้คำคนนั้นคำ แต่ละคำถามล้วนแต่เป็นคำถามที่ละเอียดอ่อนมาก

หม่าไห่โกรธจนแทบจะระเบิดแล้ว!

ไร้ยางอาย!

เห็นได้ชัดว่าญาติของผู้เสียชีวิตพวกนี้กำลังจะเปลี่ยนเรื่องขาวให้เป็นดำ

แต่เขาเชื่อ ถึงแม้เขาจะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองมันก็ไม่มีประโยชน์ เมื่อไหร่ที่ข่าวลือถูกเผยแพร่ออกไป ถึงแม้จะพูดความจริงออกไปมันก็ยังคงมีจุดด่างพร้อย

หม่าไห่เชื่อ เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของคนฝ่ายใต้แน่นอน

พวกเขาไม่เพียงแต่ต้องการทำให้หยางหัวกรูีปล้มละลาย แต่ยังต้องการทำให้ชื่อเสียงของหยางหัวกรุ๊ปเสียหาย

หม่าไห่รู้สึกโกรธจนตัวสั่นไปหมด เขาลืมแม้กระทั่งตอบคำถามของนักข่าว

นักข่าวที่เห็นสถานการณ์รีบบันทึกภาพเอาไว้ทันที

"หม่าไห่โกรธจนพูดอะไรไม่ออก บางทีข่าวโรงงานนรกอาจจะเป็นเรื่องจริง!"

"ข่าวที่น่าตกใจแพร่สะพัด หยางหัวกรุ๊ปในตำนานคือโรงงานนรก ตกลงความจริงเบื้องหลังทุนนิยมเป็นยังไงกันแน่?"

...

นักข่าวเริ่มคิดพาดหัวเข่าแล้ว

โดยเฉพาะญาติของผู้เสียชีวิตถึงขั้นพากันกรูเข้ามาคิดจะทำร้ายคนทั้งสอง แต่ว่าโชคดีที่หม่าไห่เรียกรปภ.มาควบคุมสถานการณ์ได้ทัน

แต่สถานที่เกิดเหตุยังคงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ในตอนนั้นเอง มีเสียงตะโกนที่ดังชัดเจนดังขึ้น

ทุกคนรู้สึกแสบแก้วหูจนทะลุไปถึงวิญญาณ ฝูงชนที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายสงบลงทันที

รู้อีกที ไม่รู้ว่าหลินหยางไปยืนอยู่บนหลังคารถตั้งแต่เมื่อไหร่

เขาสวมชุดสูทสีดำ สวมหมวกทรงสูง ภายใต้หมวกเผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ใบหน้าครึ่งนั้นดูเคร่งขรึมมาก

พวกนักข่าวที่ตั้งสติได้ รีบหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายภาพของเขาอย่างบ้าคลั่ง

กลับเห็นหลินหยางพูดขึ้นอย่างใจเย็น "หม่าไห่ ผมขอถามคุณหน่อย! หลังจากที่เกิดเรื่องของหวงจื่อหยง คุณเคยส่งคนไปดูแลครอบครัวของเขาหรือเปล่า และเคยให้สัญญาว่าจะชดใช้เงินเท่าที่สมควรหรือเปล่า?"

"ทำหมดแล้ว ตอนนี้สัญญายังอยู่ในมือของผมเลย!" หม่าไห่พูด

"ดี!"

หลินหยางพยักหน้า "เก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้ให้ดี ถึงเวลาต้องใช้ในชั้นศาล"

"ครับ" หม่าไห่เริ่มไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง

สู้กันในชั้นศาล?

ถึงจะชนะคดีแล้วมันยังไง? ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยังคงจะคิดว่าหยางหัวกรุ๊ปใช้เงินสร้างสัญญาปลอมขึ้นมา และใช้เงินซื้อครอบครัวของผู้เสียชีวิต

ตอนนี้มีมลทินติดตัวแล้ว ถึงจะล้างยังไงก็ล้างไม่สะอาด

แต่หลินหยางกลับพูดเสริมอีกคำ

"คุณวางใจเถอะ การสู้คดีครั้งนี้ผมจะเสนอต่อศาลให้พิจารณาคำตัดสินแบบเปิด! และจะถ่ายทอดสดไปทั่วอินเทอร์เน็ต ผมจะเชิญผู้พิพากษาที่ดีที่สุดในประเทศจีนมาให้คำตัดสิน ทุกกระบวนการล้วนแต่อยู่ในสายตาของผู้คน ตกลงคนพวกนี้ใส่ร้ายพวกเราจริงหรือเปล่า! เรื่องทุกอย่างมันจะกระจ่างแน่นอน!"

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ทุกคนรู้สึกตกตะลึง

โดยเฉพาะญาติของผู้เสียชีวิตถึงกับหน้าถอดสี

"ถ่ายทอดสดการพิจารณาคดี?" หม่าไห่ตบหัวของตัวเอง ท่าทางของเขาดูตื่นเต้นมาก

ทำไมเขาถึงคิดไม่ถึงเรื่องนี้?

"อีกอย่าง ภายในโรงงานมีกล้องวงจรปิดทั่วทุกที่ ตกลงโรงงานของเราให้พนักงานทำงานเกินวันละแปดชั่วโมงหรือเปล่า ทุกคนสามารถไปดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้เลย!" หลินหยางพูด

คำพูดประโยคนี้มันน่าตกตะลึงยิ่งกว่าคำพูดเมื่อกี้

"ประธานหลินไม่ได้เด็ดขาด!" หม่าไห่รีบตะโกน "ถ้าเป็นแบบนั้น ขั้นตอนการผลิตยาของพวกเราก็จะโดนเปิดเผยต่อสาธารณชนไม่ใช่เหรอ? นั่นมันเป็นความลับระดับโลกเลย! ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนั้นโรงงานของเราต้องจบสิ้นแน่นอน!"

เผยแพร่กระบวนการผลิตยาเพื่อพิสูจน์เวลาทำงานของพนักงาน?

เป็นการกระทำที่โง่เขลามาก!

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ลืมตาอ้าปากค้าง โดยเฉพาะพวกนักข่าวดูตื่นเต้นมาก พวกเขาเชื่อ ข่าวนี้ต้องดึงดูดคนทั่วประเทศ…คนทั้งโลกแน่นอน

แต่แล้ววินาทีต่อมา หลินหยางพูดขึ้นอีกครั้ง!

"ไม่ นั่นไม่ใช่ความลับ เผยแพร่ออกไปแล้วก็คือเผยแพร่ออกไปแล้ว! ผมไม่เคยใส่ใจกับสูตรยารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบและโรคโพรงจมูกอักเสบ เพราะตอนนี้ผมได้คิดค้นสูตรยาตัวใหม่ที่มีประสิทธิภาพมากกว่ายารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบและโรคโพรงจมูกอักเสบแล้ว ทั้งสองสูตรกำลังจะโดนทิ้ง! บริษัทหยางหัวกรุ๊ปของเรากำลังจะเปิดตัวยาตัวใหม่ที่มีประสิทธิภาพและผลเร็วกว่า! ดังนั้น ผมจึงไม่ใส่ใจที่จะเปิดเผยพวกมันออกไป!"

"ว้าว! ! !"

เกิดความโกลาหลขึ้นทันที!

ทุกคนรู้สึกว่าสมองของตัวเองวูบไปพักหนึ่ง และร่างกายสั่นเทาไปหมดทั้งตัว

มือของพวกนักข่าวที่กำลังถือกล้องถ่ายรูปกำลังสั่นเทา

ผ่านไปสักพัก เขาสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด "ดูเหมือนคงต้องยืมอิทธิพลของฝั่งนู้นแล้ว"

"ประธานหลินยังมีวิธีอีกเหรอ?"

"มี"

"วิธีอะไร?"

หม่าไห่และคังเจียห่าวมองไปทางเขาพร้อมกัน

แต่แล้วในขณะที่หลินหยางกำลังจะพูด….

ปัง!

ประตูโดนผลักออกอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นเสี่ยวจ้าวในเครื่องแบบทหารเดินตรงเข้ามา ทำความเคารพให้กับหลินหยาง!

ผู้คนที่อยู่ในห้องทำงานถึงกับตกตะลึง

"คุณคือ?" หม่าไห่รู้สึกแปลกใจมาก

"เสี่ยวจ้าว?" หลินหยางรู้สึกอึ้งก่อน หลังจากนั้นถอนหายใจอย่างโล่งอก

กลับเห็นเสี่ยวจ้าวพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "คุณหลิน รบกวนคุณช่วยวางงานทั้งหมดในมือลงก่อน และตามผมไป!"

"ได้!" แววตาของหลินหยางสั่นไหวเล็กน้อย

อันบนสุดของโรงแรมเจียงหัว

ชายหนุ่มสวมชุดสูทท่าทางสุภาพเรียบร้อยกำลังยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่างกระจก เขย่าแก้วไวน์ที่อยู่ในมือ มองทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองเจียงเฉิน

ในตอนนั้นเอง ประตูห้องถูกเปิดออก ลุงชางเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม

"คุณชายซือถู ทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว!"

"ดีมาก ต้นไม้ใหญ่อย่างหยางหัวกรุ๊ปจะล้มเมื่อไหร่?" ซื่อถูจิ้งถามโดยไม่ได้หันกลับไปมอง

"พรุ่งนี้!" ลุงชางหรี่ตาลงยิ้มแล้วพูด "พรุ่งนี้เช้าเสียวอี้จะพาคนไปตรวจสอบโรงงานผลิตยาของหยางหัวกรุ๊ปด้วยตัวเอง คนของเราจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ภายในหยางหัวกรุ๊ปจะมียาที่ไม่ผ่านเกณฑ์ปรากฏขึ้นจำนวนมาก เมื่อถึงเวลาพวกเราแค่พาคนไปตรวจสอบยา ประธานหลินจะร้ายกาจแค่ไหนก็ดิ้นไม่หลุดแน่นอน แล้วก็ตอนนี้ผมได้ซื้อตัวของนักข่าวไว้หลายคนให้พวกเขาช่วยใส่ฟืนใส่ไฟเพิ่มเข้าไป พวกเขาจะโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตบอกว่าหยางหัวกรุ๊ปเพื่อที่จะประหยัดต้นทุน พวกเขาใช้วัตถุดิบยาเกรดต่ำในการผลิตยา ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำให้โรงงานของพวกเขาปิดตัวแน่นอน และทันทีที่โรงงานปิดตัวลง พวกเราค่อยอาศัยจังหวะที่พวกเขากำลังโดนโจมตีลงมือทางตลาดหุ้น รับรองว่าหยางหัวกรุ๊ปต้องจบไม่สวยแน่นอน!"

"ดีมาก! ดีมาก!"

ซือถูจิ้งพยักหน้าอย่างต่อเนื่องแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "แต่แค่นี้ยังไม่พอ"

"คุณชายยังมีวิธีอะไรอีกเหรอ?" ลุงชางรีบถาม

"ผมไม่มีวิธีอะไรหรอก แต่เมื่อกี้อาจารย์เพิ่งโทรศัพท์มาบอกผม เขารู้สึกสนใจสูตรยาทั้งสองของหยางหัวกรุ๊ป พรุ่งนี้ทันทีที่หยางหัวกรุ๊ปล้มลง ทำยังไงก็ได้ให้สูตรยาทั้งสองใบมาอยู่ในมือของคุณ ต่อไปฝ่ายใต้ของพวกเราจะเป็นคนขายยาพวกนี้เอง" ซือถูจิ้งพูด