ถ้าหากเป็นคนปกติ โดนพิษที่น่าสะพรึงกลัวแบบนี้ปกคลุม คงตายไม่เหลือกระดูกตั้งนานแล้ว
แต่หลินหยางไม่ใช่คนปกติ!
อาวุโสใหญ่คาดเดา คนคนนี้ต้องเจอปาฏิหาริย์อะไรสักอย่างในสุสานแน่นอน คิดจะฆ่าเขา แค่นี้มันยังไม่พอ!
“ในเมื่อเป็นแบบนั้น คงต้องลองดูสักตั้งแล้ว!”
แววตาของอาวุโสใหญ่เย็นชาลง ลังเลสักพัก เตรียมใช้กระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดจัดการหลินหยาง!
เขากระชากเสื้อของตนเองทิ้ง ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า จากนั้นตบหน้าอกของตนเอง
ฉึก!
ตรงผิวหนังหน้าอกของเขา มีเข็มเงินสีดำสิบเล่มถูกดีดออกมา!
ดูเหมือนเข็มเงินทั้งสิบเล่มจะถูกฝังอยู่ในร่างกายของเขามาโดยตลอด!
อาวุโสใหญ่ยกแขนขึ้น ดึงเข็มเงินสีดำทั้งสิบเล่มออกจากร่างกาย หลังจากนั้นใช้มืออีกข้างตบหน้าอกของตนเองอีกครั้ง
พู่!
ครั้งนี้ อาวุโสใหญ่กระอักเลือดออกมาโดยตรง
แต่เลือดพวกนี้…มันไม่ใช่สีแดง แต่เป็นสีดำอมเขียว!
อาวุโสใหญ่คนเลือดที่กระอักออกมาใส่เข็มเงินสีดำเหล่านั้น ทันทีที่เข็มเงินสีดำโดนเลือด สีของมันดูเปลี่ยนไปทันที
หลังจากนั้นอาวุโสใหญ่พุ่งไปทางหลินหยางที่โดนปราณพิษปกคลุม เขาเคลื่อนไหวไปตามรอบตัวของหลินหยางอย่างรวดเร็ว เข็มเงินที่น่าสะพรึงกลัวทั้งสิบเล่มจู่โจมใส่ด้านในอย่างต่อเนื่อง
สิ่งที่น่าตกใจคือหลังจากเข็มเงินบินออกไป มันลอยกลับมาเหมือนโดนแม่เหล็กดูด!
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว…
เข็มเงินทั้งสิบเล่มบินวนไปกลับมาอย่างบ้าคลั่ง จู่โจมใส่ปราณพิษอย่างต่อเนื่อง
เพียงแค่พริบตาเดียว ปราณพิษเหล่านี้เริ่มพลุ่งพล่านราวกับน้ำร้อนที่กำลังเดือด
ในระหว่างนั้นถึงขั้นสามารถมองเห็นประกายสายฟ้า น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!
ถ้าหากคนทั่วไปอยู่ข้างใน จะต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย เกรงว่าคงไม่เหลือแม้กระทั่งเถ้ากระดูกด้วยซ้ำ
โครม…
โลงศพที่อยู่ด้านในสุสานโดนคลื่นพลังซัดจนโคลงเคลง แม้แต่พื้นก็สั่นสะเทือนไปด้วย ราวกับสุสานสามารถพังทลายลงได้ทุกเมื่อ
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น อาวุโสใหญ่ก็ยังคงไม่ยอมหยุด เขาจู่โจมด้วยเข็มเงินสีดำอย่างต่อเนื่อง
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…
เสียงระเบิดดังขึ้นไม่หยุด บนพื้นเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว ไม่ว่าใครมาเห็นภาพนี้ก็ต้องรู้สึกเสียวสันหลัง
อาวุโสใหญ่จู่โจมอย่างต่อเนื่องแบบนี้เกือบสิบนาทีจึงหยุด
“ฟู่! ฟู่…”
เขาหอบหายใจอย่างแรง บนหน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ!
เขาเชื่อ ตอนนี้หลินหยางต้องตายอย่างไร้ข้อกังขา!
บนโลกใบนี้ไม่มีใครสามารถแบกรับปรารณพิษที่น่าสะพรึงกลัวระดับนี้! เกรงว่าถึงเป็นเจ้าสำนักสวรรค์นิรันดรยืนอยู่ที่นี่ ก็ยากที่จะรับมือ!
“ไอ้หนู เรื่องนี้จะโทษผมไม่ได้! คุณรนหาที่ตายเอง! แต่คุณก็ถือว่าโชคดีแล้วที่มีโอกาสมาตายอยู่ที่นี่ มีเพื่อนเป็นเจ้าสำนักมากมาย ไม่เสียชาติเกิดแล้ว!”
อาวุโสใหญ่ถอนหายใจ มองดูปราณพิษที่เริ่มสงบลง บนใบหน้าปรากฏให้เห็นรอยยิ้มอีกครั้ง
แม้ในระหว่างนี้จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร
ผลสุดท้ายก็ออกมาดี
เลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบหยด!
ถ้าหากเขาได้ครอบครองมัน เกรงว่าแม้แต่เจ้าสำนักก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!
นึกถึงตรงนี้ อาวุโสใหญ่อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เขารู้สึกว่าสิ่งที่ทำไปทั้งหมดมันคุ้มค่า
ฟู่!
ในที่สุดทุกอย่างก็สงบลง
แต่อาวุโสใหญ่กลับยืนตกตะลึงอยู่ตรงนั้น
เห็นเพียงหลังจากปราณพิษสงบลง มีคนคนหนึ่งนอนหมอบอยู่ตรงนั้น
ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือหลินหยาง
เห็นเพียงกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยเลือดของหลินหยางเกิดการเปลี่ยนแปลงที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า!
ผิวหนังที่โดนกัดกร่อนจนเน่าเปื่อยเริ่มลอกคราบ หลังจากนั้นมีผิวหนังเกิดขึ้นใหม่อย่างรวดเร็ว
แขนขาที่หักของเขาก็เริ่มฟื้นตัว บาดแผลทั้งหมดเริ่มหายไปทีละนิด กล้ามเนื้อของเขากำลังเกิดขึ้นใหม่ด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า
นี่มันเกินขอบเขตความเข้าใจของมนุษย์ไปแล้ว
ทั้งหมดนี้ใช้เวลาประมาณหนึ่งนาที สภาพของหลินหยางกลับมาเหมือนคนปกติอีกครั้ง
บาดแผลหายไปหมด!
ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น!
ถึงอาวุโสใหญ่เป็นคนหนักแน่นเพียงใด เวลานี้ก็ไม่สามารถรักษาความสงบได้อีกแล้ว
ร่างกายของเขากำลังสั่นเทา เบิกตากว้างมองหลินหยาง อ้าปากค้างอยู่แบบนั้น แต่กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ
“อาวุโสใหญ่ ผมเคยพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ฝีมือแค่นี้ของคุณทำอะไรผมไม่ได้!” หลินหยางมองเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
“เพราะอะไร…เพราะอะไร…เพราะอะไร? ตกลง…มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของคุณ?” อาวุโสใหญ่พูดด้วยความตกตะลึง
“ผมเองก็ไม่รู้”
หลินหยางส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “ผมไปเจอยาเม็ดในโลงศพของเจ้าสำนักเย่หรานเทียน จากนั้นทำตามคำชี้แนะของเจ้าสำนักเย่ รู้ตัวอีกทีร่างกายของผมก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว!”
“อะไรนะ? ยาเม็ด?”
อาวุโสใหญ่ตกตะลึงอีกครั้ง เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เขาเบิกตากว้าง คำรามสุดเสียง “ยาเม็ดเม็ดนั้นเป็นสีอะไร? เร็ว! รีบบอกผมมาเดี๋ยวนี้! เร็ว!”
“สีแดง ถูกเก็บไว้ในกล่องขนาดเท่าฝ่ามือ! ไม่มีกลิ่น ไม่มีรสชาติ” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย
อาวุโสใหญ่ตกตะลึง
สีหน้าซีดเซียว ก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ
ผ่านไปสักพัก เขาถึงตะโกนออกมาเสียงดัง
“ลูกกลอนอายุยืน! มัน…คือลูกกลอนอายุยืน! ต้องใช้แน่! !”
อาวุโสใหญ่เริ่มไม่สามารถควบคุมตนเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...