สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1498

“อาวุโสสอง คุณยอมเสียสละชีวิตเพื่อปกป้องผม ผมหลินหยางจะเห็นเลือดวิญญาณลั่วหลินสำคัญกว่าได้ยังไง? เจ้าสำนักโม่ซินต้องการเลือดวิญญาณลั่วหลินก็ให้เธอไป! ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากผมเอาเลือดวิญญาณลั่วหลินไปจากที่นี่ มันจะนำหายนะมาสู่ตัวผม ถึงเวลานั้นผมจะตกอยู่ในอันตราย และถึงผมโชคดีสามารถเอาตัวรอดไปได้ แต่ชีวิตในอนาคตของผมก็จะไม่สงบสุข ในเมื่อเป็นแบบนั้น ทำไมต้องต้องปัญหาเหล่านี้ให้กับตัวเองด้วย?” หลินหยางยิ้มแล้วพูด

“คุณ…เห้อ! ช่างเถอะ ในเมื่อคุณคิดแบบนี้ ผมก็จะไม่ห้ามปรามคุณ! เพียงแต่หลินหยาง ถ้าไม่มีเลือดวิญญาณลั่วหลิน คุณก็จะไม่มีที่พึ่งพา ไม่เจ้าสำนักไม่ได้ถือสาอะไรคุณ แต่อาวุโสสามและเจิ้งถงหยวนพวกเขาต้องมาคิดบัญชีกับคุณแน่! หลินหยาง คุณอยู่สำนักสวรรค์นิรันดรต่อไม่ได้แล้ว คุณต้องไปจากที่นี่ด่วน! วางเลือดวิญญาณลั่วหลินแล้วไปจากที่นี่!” อาวุโสสองพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ผมรู้ว่าผมต้องไป แต่คุณก็ต้องไปด้วย” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“ผม?”

“สำนักสวรรค์นิรันดรไม่มีที่ให้คุณยืมแล้ว! อาวุโสสอง คุณยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ?”

หลังจากอาวุโสสองได้ยินคำพูดประโยคนี้ ในแววตาปรากฏให้เห็นความเศร้า

“มีเหรอที่ผมจะไม่รู้…เพียงแต่ฟ้าดินกว้างใหญ่ ผมจะไปไหนได้? แม่ของผมถูกฝังอยู่ในสำนักสวรรค์นิรันดร บุญคุณของเจ้าสำนักรุ่นก่อนยังตอบแทนไม่หมด…ผมไปไม่ได้” อาวุโสสองถอนหายใจแล้วพูด

หลินหยางส่ายหัว

ในเมื่ออาวุโสสองไม่ยอมไป เขารู้ว่าถึงตนเองพูดยังไงก็ไม่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจ

“หลินหยาง รีบมอบเลือดวิญญาณลั่วหลินมาเถอะ!”

อาวุโสสี่ก้าวออกมาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ได้!”

หลินหยางพยักหน้า รีบยกแขนขึ้น กรีดข้อมือของตนเอง

“รอก่อน!”

เชียนเย่ร้อนใจแล้ว รีบตะคอก

“รองเจ้าสำนักเชียนเย่ คุณคิดจะเอายังไงอีก?” อาวุโสสี่ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ไม่เกี่ยวกับคุณ” เชียนเย่พูดอย่างไม่สบอารมณ์ จากนั้นหันไปถามหลินหยาง “หลินหยาง ผมจะบอกอะไรคุณ สูญเสียเลือดวิญญาณลั่วหลิน ก็เท่ากับคุณสูญเสียอนาคตที่รุ่งโรจน์! ถ้าหากคุณมาเข้าสำนักสวรรค์อินทนิลพร้อมกับเลือดวิญญาณลั่วหลิน! ผมขอรับประกันว่าคนของสำนักสวรรค์อินทนิลไม่มีใครคิดอยากได้เลือดวิญญาณลั่วหลินของคุณ และพวกเราจะปลูกฝังคุณอย่างเต็มที่! ผมจะขอพูดกับคุณเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าหากคุณยินดีเข้าร่วมสำนักสวรรค์อินทนิล ผมสามารถพาคุณไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย! ถ้าหากคุณมอบเลือดวิญญาณลั่วหลินให้พวกเขา ยอมทิ้งอนาคตที่รุ่งโรจน์ ถ้าเป็นแบบนั้นสำนักสวรรค์อินทนิลของเราก็คงรับคุณไม่ได้! ไอ้หนู! คุณตัดสินใจให้ดี!”

มาถึงขั้นนี้แล้ว เชียนเย่ก็ไม่คิดจะไว้หน้าสำนักสวรรค์นิรันดรเช่นกัน เขาให้หลินหยางตัดสินใจเลือกโดยตรง

เจิ้งฮั่นซานก็เริ่มร้อนใจแล้ว รีบก้าวออกมาพูด “หลินหยาง! คุณอย่าเอาเรื่องความสัมพันธ์มาปะปนกับเรื่องงาน! พวกอาวุโสสองไม่เป็นอะไรแน่นอน ยังไงพวกเขาก็เป็นคนของสำนักสวรรค์นิรันดร เจ้าสำนักโม่ซินจะฆ่าพวกเขาเหรอ? สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือปกป้องชีวิตของคุณ! เลือดวิญญาณลั่วหลินสิบหยดคือโชคลิขิตอันประเสริฐ ถ้าหากคุณทิ้งมันไป ทั้งชีวิตของคุณอาจจะไม่มีโอกาสครั้งที่สองอีกแล้ว! รีบตอบตกลงรองเจ้าสำนักเชียนเถอะ! คุณอย่าทำเรื่องโง่ในเวลาแบบนี้เลย!”

เจิ้งฮั่นซานคาดหวังที่จะได้เห็นหลินหยางเข้าร่วมสำนักสวรรค์อินทนิลเพียงใด

ทว่าเผชิญหน้ากับการชักชวนของสำนักสวรรค์อินทนิล ดูเหมือนหลินหยางจะไม่หวั่นไหวแม้แต่นิดเดียว

“ท่านเจิ้ง คุณอาจจะไม่รู้ เลือดวิญญาณลั่วหลินสิบหยดในสายตาของผมมันนับอะไรไม่ได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นถึงผมให้พวกเขาไป ค่อยกลับมาเอาคืนทีหลังก็ได้” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

“คุณ…คุณพูดเหลวไหลอะไร?” เจิ้งฮั่นซานเบิกตากว้าง

หลินหยางไม่ได้พูดอะไรอีก เขากรีดข้อมือของตนเอง ส่งมอบเลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งสิบหยดออกไปโดยตรง

เจิ้งฮั่นซานลืมตาอ้าปากค้าง

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ลุกขึ้นยืน มองเจ้าสำนักโม่ซินที่กำลังถ่ายเลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งสิบหยดลงในข้อมือ…

“สิบสามหยด! สิบสามหยด! ไม่ธรรมดาอย่างจริง!”

เจ้าสำนักโม่ซินสูดหายใจเข้า สายตาจ้องข้อมือของตนเองสักพัก จากนั้นดึงแขนเสื้อของตนเองลงอย่างเชื่องช้า

“อะไรกัน?”

ผู้คนที่อยู่โดยรอบอุทานด้วยความตกใจ

เห็นเพียงบนข้อมือของเจ้าสำนักโม่ซินไม่ตอนนี้กำลังส่งแสงสิบสามจุด!

ล้วนแต่เป็นเลือดวิญญาณลั่วหลิน!

ทั้งหมดสิบสามหยด!

สิบสามหยด! !

บ้าไปแล้ว!

สมองของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์แถบหยุดทำงาน!

ลมหายใจของแต่ละคนสั่นสะท้าน หัวใจเต้นรัว หนังศีรษะชา ไม่สามารถยอมรับความจริงกับสิ่งที่ตนเองเห็น

“ไร้เทียมทาน! ไร้เทียมทาน! เจ้าสำนักของพวกเราไร้เทียมทาน! !” อาวุโสสามรีบคุกเข่าลงพูดเสียงสั่น

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป สำนักสวรรค์นิรันดรของเราจะก้าวเข้าสู่ความรุ่งโรจน์ จะไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับพวกเราอีก!” อาวุโสสี่ก็พูดด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน

“เจ้าสำนักอายุยืนหมื่นปี!”

“เจ้าสำนักอายุยืนหมื่นปี!”

“เจ้าสำนักอายุยืนหมื่นปี!”

ทุกคนยกแขนขึ้น ตะโกนพูดเสียงดังด้วยความตื่นเต้น

“ยินดีกับเจ้าสำนักโม่ซินด้วย!”

ทางด้านของหยานชางไห่รีบยกมือขึ้นคำนับอวยพรทันที บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ในส่วนลึกของแววตากลับเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ทว่าเขาปกปิดความไม่พอใจส่วนนี้ไว้อย่างดี

“รองหัวหน้าพันธมิตร! ต่อไปสำนักสวรรค์นิรันดรจะกลายเป็นเนื้อร้ายของยอดเขากูเฟิงแล้ว!” คนที่อยู่ด้านข้างพูดเสียงสั่น

“ผมรู้ พวกเราต้องรีบกลับไปรายงานเรื่องนี้ให้ท่านหัวหน้าพันธมิตร!” หยานชางไห่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

ไม่มีใครห้ามเขา

มีเพียงเจิ้งฮั่นซานคนเดียวที่เดินตาม

เห็นได้ชัด เขาไม่คิดจะปล่อยอัจฉริยะที่พิเศษคนนี้ให้หลุดมือ

ถึงไม่มีเลือดวิญญาณลั่วหลิน แต่เขารู้สึกว่าหลินหยางมีวิชาแพทย์ที่ไม่ธรรมดา คนแบบนี้มีไม่มาก

งานชุมนุมน้ำชาดำเนินต่อ

แต่จิตใจของทุกคนไม่ได้อยู่ในงานชุมนุมน้ำชาอีกแล้ว แต่กำลังระลึกถึงการต่อสู้ที่ดุเดือดก่อนหน้านี้ และยังมีเลือดวิญญาณลั่วหลินสิบสามหยดบนข้อมือของเจ้าสำนักโม่ซิน

ออกจากวังสุริยันจันทราดารา หลินหยางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เดินลงบันไดนิรันดรไปโดยตรง

“หมอนี่จะรีบไปไหน?”

เจิ้งฮั่นซานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ครุ่นคิดสักพัก เขาตัดสินใจสะกดรอยตามอย่างเงียบๆ

อันที่จริงการมอบเลือดวิญญาณลั่วหลินอยู่ในแผนของหลินหยางแต่แรก

ถ้าหากไม่มอบมันออกมา หลินหยางก็ไม่สามารถไปจากที่นี่ คนของวังเวหาก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย ได้ไม่คุ้มเสีย

หรือแม้กระทั่งถึงหลินหยางสามารถหนีออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย สำนักสวรรค์นิรันดรก็ไม่มีทางปล่อยเขาไป ไม่แน่อาจจะไล่ล่าไปถึงเมืองเจียงเฉิน

อีกอย่าง ตอนนี้คนของยอดเขากูเฟิงและกองกำลังจากตระกูลอื่นกำลังจ้องอยู่ ถึงสำนักสวรรค์นิรันดรไม่มาแย่งเลือดวิญญาณลั่วหลิน แต่คนพวกนั้นไม่มีทางอยู่เฉยแน่นอน

เรื่องของเลือดวิญญาณลั่วหลินถูกเปิดเผย หลินหยางสูญเสียมันต่อหน้าทุกคน อันที่จริงนี่ก็ช่วยลดปัญหาให้เขาไม่น้อย

“แต่เลือดวิญญาณลั่วหลินสิบหยดนี้จะทิ้งไปแบบนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นความได้เปรียบจะลดลงไปครึ่งหนึ่ง!”

หลินหยางพูดพึมพำ เดินมาหยุดอยู่ตรงสถานที่รกร้างแห่งหนึ่ง

“ที่นี่แหละ!”

หลินหยางกวาดสายตามองโดยรอบ เห็นว่าไม่มีคนอยู่ เขาหยิบขวดยาหลายขวดออกมาวางลงบนพื้น ในขณะเดียวกันก็หยิบเข็มเงินที่ดูพิเศษชุดหนึ่งออกมา

เข็มเงินที่อยู่ในถุงเป็นสีขาวราวกับหยกเขา!

มันคือเข็มหยก!

“ไม่คิดว่าวันหนึ่ง ผมต้องเป็นคนโค่นล้มสำนักสวรรค์นิรันดร!”

หลินหยางเข็มหยกขึ้นมาหนึ่งเล่ม พูดพึมพำ จากนั้นแทงไปที่จุดชีพจรตรงหน้าอกของตนเอง!

เจิ้งฮั่นซานที่หลบอยู่ในมุมมืดเบิกตากว้าง รูม่านตาขยายหลายส่วน

“หมอนี่…คิดจะทำอะไร?”