สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1516

เป็นคำพูดที่ก้าวร้าวมาก

หากเป็นคนอื่นคนไม่มีใครกล้าพูดออกมาแบบนี้

ทว่าหลินหยางกลับพูดออกไป

พูดออกไปด้วยสีหน้านิ่งเฉย และน้ำเสียงเรียบ

ส่วนหยวนซิง คังเจียห่าวและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง เหมือนหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

แต่พวกเขาก็พอจะเข้าใจได้

กล้ามาแตะต้องซูเหยียนและลั่วเฉียน? กล้าแตะต้องคนที่หลินหยางรักมากที่สุด อย่าว่าแต่เป็นทายาทของสมัชชาใหญ่เลย แม้ว่าเป็นลูกเทพลูกสวรรค์ที่ไหนหลินหยางก็ไม่มีทางยอมเด็ดขาด

หลงเจียงเฟิงคงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเจอกับอะไรใช่ไหม?

"ดีมาก"

หลงเจียงเฟิงรู้ว่าเรื่องนี้ไม่มีทางจบง่ายๆ จึงเตรียมลงมือ

และในขณะเดียวกัน เสียงอันเคร่งขรึมเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

จากนั้นก็มีชายชุดดำคนหนึ่งโผล่มาจากที่ไหนไม่รู้

ชายคนนั้นสวมชุดสีดำและปกปิดใบหน้า แต่ที่เอวของเขามีป้ายทองแขวนอยู่ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นป้ายคำสั่งของสมัชชาใหญ่

"คุณเว่ยสื่อ?"

"สวัสดีคุณเว่ยสื่อ!"

ทุกคนต่างทำความเคารพ

หลงเจียงเฟิงขมวดคิ้วและถาม "ฉู่เว่ยสื่อ? คุณมาที่นี่ทำไม? พ่อของผมมีคำสั่งอะไรเหรอ?"

"คุณชายหลง คุณท่านสั่งว่าห้ามท่านทำเกินหน้าที่ในการปฏิบัติหน้าที่ในเมืองเจียงเฉิน ไม่งั้นคุณท่านจะวางตัวลำบาก"

"ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยที่เมืองเจียงเฉินสักหน่อย"

"คุณชายหลง นี่คือคำสั่งของคุณท่าน! คุณท่านย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าได้มีเรื่องบาดหมางอะไรกับคุณหลิน!" คนที่ชื่อฉู่เว่ยสื่อกล่าวอีกครั้ง

"ทำไม?" หลงเจียงเฟิงถามด้วยความตกใจ

คนที่ชื่อฉู่เว่ยสื่อก้าวเข้าไปใกล้และกระซิบว่า "คุณท่านบอกว่าหากคุณหลินเป็นคนลอบทำร้ายกลุ่มพิพากษาเทียนชี่และผู้ลงทัณฑ์จริง งั้นจากความสามารถของคุณชายละก็ ไม่มีทางสู้เขาได้แน่นอน!"

"ทำไม? พวกคุณคิดว่านายหลินคนนี้มีความสามารถมากมายขนาดนั้นเลยเหรอ? นั่นเป็นถึงกลุ่มพิพากษาเทียนชี่และผู้ลงทัณฑ์เชียวนะ! เขาเป็นเพียงคนไร้ค่าที่ขายยาปลอม เขาจะมีความสามารถแค่ไหนกันเชียว? อย่าล้อเล่นกันเลยหน่า" หลงเจียงเฟิงหัวเราะอย่างชอบใจ

"หากความจริงยังไม่ปรากฏ ใครก็ไม่มีสิทธิ์ตัดสิน ไม่ว่ายังไง คุณชายหลง ที่คุณท่านสั่งให้คุณมาที่เมืองเจียงเฉินก็เพื่อให้คุณได้เรียนรู้และหวังว่าคุณจะคิดได้ จะได้ไม่ทำเรื่องผิดพลาดออกไป ไม่งั้นผมคงไม่รู้ว่าจะกลับไปรายงานคุณท่านยังไง" ฉู่เว่ยสื่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

"รู้แล้วหน่า พูดมากไปได้!" หลงเจียงเฟิงรู้สึกรำคาญ "ครั้งนี้ถือว่าเห็นแก่พ่อก็แล้วกัน"

ฉู่เว่ยสื่อพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหันไปพูดกับหลินหยาง "คุณหลิน พวกคุณสามารถไปได้แล้วครับ"

"ไป! ผมยังไม่ล้างแค้นเลยจะกลับได้ยังไง?" หลินหยางกล่าว

ฉู่เว่ยสื่อขมวดคิ้ว "คุณหลิน คุณทำร้ายคนนี้ไม่ได้! ผมแนะนำให้คุณคิดให้ดี อย่าทำเรื่องที่ที่คุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต!"

และวินาทีถัดไป

ควับ!

หลินหยางขยับตัวอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าและพุ่งไปที่ฉู่เว่ยสื่อ

ฉู่เว่ยสื่อสีหน้าหนักใจและรีบยกมือขึ้นมาป้องกัน

ทว่าความเร็วของหลินหยางเร็วกว่าที่เขาคิด เขายังไม่ทันจะยกมือขึ้นมาหลินหยางก็ได้ปักเข็มไปที่แขนของเขาแล้ว

ทันใดนั้น ร่างกายของฉู่เว่ยสื่อก็เป็นอัมพาตขยับไม่ได้ ราวกับถูกไฟดูดจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

เวลาเพียงไม่กี่นาที ฉู่เว่ยสื่อก็ถูกเขาจัดการลงได้

หลงเจียงเฟิงและคนอื่นๆ ตกตะลึงอย่างมาก

"นายหลิน นายกล้ามาก?"

ยังพูดไม่ทันจบ หลินหยางก็เข้าไปบีบคอของหลงเจียงเฟิง จากนั้นเขาก็ถูกกดไปชนเข้ากับผนัง

ปัง!

เกิดเสียงดังเมื่อกระแทกไปโดนผนัง

หลงเจียงเฟิงถูกกระแทกจนหัวหมุนและเกือบล้มลง

"คุณชาย!"

คนอื่นต่างตะโกนสุดเสียงและวิ่งกรูกันเข้าไป

ทว่าหยวนซิงกลับรีบวิ่งเข้าไปขัดขวางพวกเขาทั้งหมดไว้

"ใครก็ห้ามขยับทั้งนั้น ไม่งั้นจะทำให้พวกคุณกลายเป็นศพลงที่นี่ทั้งหมด!" หยวนซิงตะโกนออกไปอย่างเกรี้ยวกราดและดุดัน

หลินหยางสูดหายใจและมองไปที่ซูเหยียนที่มีสีหน้าและแววตามุ่งมั่นแน่วแน่ เขาเชื่อว่าหากเขาฆ่าหลงเจียงเฟิงไปตอนนี้จริง ซูเหยียนจะต้องตายตามไปแน่ๆ

เพราะเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว มีเพียงตัวเธอเองตายลงจึงจะทำให้ระงับความโกรธของอีกฝ่ายลงได้

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หลินหยางจึงปล่อยมือจากเขา

ทุกคนต่างเข้าไปประคองร่างเขาไว้

เมื่อหยวนซิงและคนอื่นเห็นว่าเป็นแบบนี้ ก็ต่างพากันถอนหายใจ

หากฆ่าหลงเจียงเฟิงที่นี่จริง งั้นบริษัทหยางหัวก็ถือเป็นว่าแสดงตัวเป็นศัตรูกับสมัชชาใหญ่อย่างเปิดเผย

จากอำนาจและความสามารถของบริษัทหยางหัวในตอนนี้ เกรงว่าสมัชชาใหญ่เพียงแค่กระดิกนิ้ว บริษัทหยางหัวก็จบสิ้นลง

"เสี่ยวเหยียน เพื่อเห็นแก่คุณ วันนี้ผมจะไม่ฆ่าเขา" หลินหยางกล่าวอย่างเรียบเฉย

"ขอบคุณนะคะ" ซูเหยียนเช็ดน้ำตาและกล่าวขอบคุณ

"ฮ่าๆ คุณหลินแห่งเมืองเจียงเฉิน? ผมได้ยินมาว่าคุณต่อสู้แข่งขันทั้งเหนือและใต้และได้รับชัยชนะมาทุกสนาม คนใหญ่คนโตในหลายเมืองต่างชื่นชมและยอมรับในทักษะทางการแพทย์ของคุณ เดิมทีก็คิดว่าคุณก็เป็นคนที่ไม่ธรรมดาคนหนึ่ง แต่วันนี้ดูเหมือนว่าผมจะคิดผิด! คนขี้ขลาดอย่างคุณ ไม่มีทางเข้ามาอยู่ในความสนใจของผมได้เลย!" หลงเจียงเฟิงหัวเราะเยาะและถ่มน้ำลายลงบนพื้น

"ส่วนผู้หญิงคนนี้ ฮ่าๆ ผมไม่รีบร้อนอะไร ยังไงเธอก็จะต้องถูกไปขึ้นเตียงกับผม คุณหลิน คุณไม่มีทางปกป้องพวกเธอได้!"

หลงเจียงเฟิงหัวเราะเสียงดังและโบกมือเตรียมจะออกไป

จังหวะนี้เอง หลินหยางกลับพูดขึ้นมา "ใครบอกให้คุณออกไป?"

"ยังมีอะไรเหรอ?" หลงเจียงเฟิงขมวดคิ้ว

"ผมแค่บอกว่าจะไม่ฆ่าคุณ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่แตะต้องคุณ" หลินหยางพูดขึ้นมา

"อะไรนะ?" หลงเจียงเฟิงตกใจ

ทันใดนั้นฉู่เว่ยสื่อที่อยู่ข้างๆ ก็รับรู้อะไรบางสิ่งได้และรีบตะโกนออกไป "คุณชายหลง ระวัง รีบหลบเร็วเข้า!"

ทว่า...ไม่ทันซะแล้ว!

ทันใดนั้นหลินหยางก็ยกมือขึ้นและเหวี่ยงออกไป เข็มเงินจำนวนมากปักเข้าไปที่ร่างของหลงเจียงเฟิงราวกับสายฟ้า

ร่างกายของหลงเจียงเฟิงราวกับกลายเป็นโคลนนิ่มและล้มลงกับพื้นทันที

"คุณชาย!"

สีหน้าของทุกคนตื่นตระหนกอย่างมาก