สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1562

สีหน้าของเหลียงซวนเหม่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อยและรีบกล่าว "คุณเฉิง ขอร้องนะคะ ช่วยฉันด้วยเถอะค่ะ ขอแค่พ่อบุญธรรมสามารถช่วยพี่ชายของฉัน! ขอร้องนะคะคุณเฉิง!"

"ซวนเหม่ย คุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดคนหนึ่ง ไม่งั้นคุณคงไม่มาหาผมถึงที่ ใช่แล้ว ทั้งเมืองเยี่ยนจิง นอกจากพ่อบุญธรรมของผมแล้วก็ไม่มีใครสามารถหยุดเรื่องนี้ได้อีก นับว่าคุณมาหาถูกคนแล้วล่ะ! แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ และพ่อบุญธรรมของผมก็อาจไม่ตอบตกลงด้วย!"

"คุณเฉิง! ฉันรู้ว่าคุณจะต้องมีวิธีอย่างแน่นอน คุณช่วยคิดหาวิธีด้วยเถอะนะคะ" เหลียงซวนเหม่ยพูดขึ้นมาอย่างร้อนใจ

"วิธีน่ะเหรอ จะว่ามีก็มีหรอกนะ แต่..." เฉิงคู่ยกมุมปากขึ้นและเผยให้เห็นความเจ้าเล่ห์ และขณะที่จะพูดขึ้นมาอีกครั้งก็ถูกหลินหยางพูดแทรกขึ้นมา

"พอได้แล้ว ซวนเหม่ย กลับกันเถอะ" หลินหยางตะโกนออกไป

"พี่..."

"พี่คิดว่าเธอจะพาพี่ไปที่ไหน คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะพาพี่มาขอร้องคนอื่น พี่บอกไปแล้วว่าเธอไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้ และพี่ก็ไม่มีทางเป็นอะไรด้วย! ดึกมากแล้วพี่จะพาเธอกลับบ้านเอง" หลินหยางเดินไปและลากซวนเหม่ยออกไปด้วย

"ไม่! พี่! รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! พี่อย่าดื้อรั้นแบบนี้เลย เราแค่เข้ามาขอร้องพ่อบุญธรรมของคุณเฉิง ไม่งั้นพรุ่งนี้พี่ต้องตายแน่! นะพี่นะ!"

"เธอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นี่คือเรื่องของพี่ เธอไม่ต้องยุ่ง!"

หลินหยางพูดน้ำเสียงจริงจัง

"พี่...พี่..."

เหลียงซวนเหม่ยดื้นรนต่อไป แต่ไม่เป็นผล และสุดท้ายเธอกัดฟันและตะโกนออกมา "พี่ ฉันกลับไปกับพี่ก็ได้ แต่พี่ปล่อยมือฉันก่อน ให้ฉันได้พูดกับคุณเฉิงสักหน่อย ไม่งั้นจากไปแบบนี้เสียมารยาทมากเลย"

"อ้อ?"

หลินหยางหยุดฝีเท้าและจ้องมองเฉิงคู่ที่อยู่ไกลออกไป จากนั้นกล่าวน้ำเสียงทุ้มต่ำ "เฉิงคู่คนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร ทางที่ดีเธอควรจะอยู่ให้ห่างจากเขาหน่อย"

"ฉันรู้ค่ะ แต่...พี่ อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันก็ควรจะรักษาความสัมพันธ์ที่ดีนี้ไว้ อย่าให้ถึงขั้นฉีกหน้ากันเลยนะคะ อำนาจที่อยู่เบื้องหลังของเฉิงคู่...ไม่ธรรมดาเลยนะคะ...ถ้ามีเรื่องด้วยละก็ ต่อให้พี่ไม่กลัว แต่ตระกูลเหลียงของเราต้องได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน" เหลียงซวนเหม่ยรีบกล่าว

หลินหยางเหลือบมองเธอและส่ายหน้า "ช่างเถอะ ในเมื่อเธอพูดออกมาขนาดนี้แล้ว งั้นเธอไปเถอะ พี่จะรอเธออยู่ตรงนี้ คุยกับเขาเสร็จแล้ว เราจะกลับไปพร้อมกัน!"

"ค่ะ!"

เหลียงซวนเหม่ยพยักหน้าและรีบวิ่งไปหาเฉิงคู่

ทั้งสองพูดคุยกัน

เพราะห่างกันไกล หลินหยางก็ไม่คิดจะละเมิดความเป็นส่วนตัวจึงไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมาก

และเวลาผ่านไปไม่นาน

ทันใดนั้น

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าดังขึ้นมาจากในวิลล่า

หลินหยาง จ้านอี้ตาวและปิงชางจุนต่างมองออกไป

และกลับพบว่าเหลียงซวนเหม่ยกุมใบหน้าของตัวเองและได้ล้มลงกับพื้นไปแล้ว

เฉิงคู่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยท่าทีดุร้ายและจ้องมองเธอ และปากของเขาก็มีแค่คำพูดสกปรกหลุดออกมา

"นังตัวดี! เล่นตัวนักนะ! เธอคิดว่าฉันเป็นใคร?"

เมื่อพูดจบก็ยกเท้าขึ้นเตะท้องของเหลียงซวนเหม่ย

เหลียงซวนเหม่ยเจ็บปวดจนลุกไม่ขึ้น

แววตาของหลินหยางเยือกเย็นขึ้นมาทันที

เหลียงซวนเหม่ยมีความสามารถทางด้านศิลปะการต่อสู้แบบโบราณ และเรียกได้ว่ามีความสามารถมากกว่าเฉิงคู่อีกด้วย

เพราะยังไงซะเธอก็มาจากเกาะหวางโยว และด้วยพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดานี้ บวกกับยาของหลินหยางที่เข้ามาเสริมทัพ ทำให้พละกำลังของเธอแข็งแกร่ง และถือว่าเป็นคนวัยหนุ่มสาวในเยี่ยนจิงที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง

ทว่าตอนนี้เธอกลับไม่กล้าสู้กลับ!

เพราะพ่อบุญธรรมของเฉิงคู่ที่อยู่ในนั้น!

หากลงมือทำอะไรเฉิงคู่ที่นี่ เกรงว่าพรุ่งนี้คนของตระกูลเหลียงคงไม่ได้ตื่นมาเห็นพระอาทิตย์ขึ้นแน่ๆ

ฉะนั้นเธอจึงทำได้แค่ฝืนอดทน

"นังแพศยา กล้าที่จะปฏิเสธฉันงั้นเหรอ?"

เฉิงคู่เตรียมที่จะสั่งสอนเหลียงซวนเหม่ยอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เท้าของเขายังไม่ทันจะเตะออกไป ฝ่ามือข้างหนึ่งก็ลอยมาปะทะที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง

เพี๊ยะ!

เฉิงคู่หมุนติ้วอยู่กับที่และจากนั้นก็นั่งลงกับพื้นด้วยอาการเวียนหัวและปากของเขาเต็มไปด้วยเลือด ตอนที่อาเจียนเลือดออกมาก็มีฟันหลุดออกมาด้วย

"อ๋า?"

เหลียงซวนเหม่ยตกใจจนหน้าถอดสีและฝืนอดทนกับความเจ็บปวดเพื่อลุกขึ้นมา จากนั้นตะโกนออกไป "พี่ พี่กำลังทำอะไร?"

"แล้วเขาทำอะไรล่ะ?"

หลินหยางเดินเข้าไปหาเฉิงคู่ด้วยสีหน้านิ่งเฉย

"เอ่อ..." เหลียงซวนเหม่ยพูดไม่ออกและไม่รู้จะอธิบายกับหลินหยางยังไง

ทว่าเฉิงคู่กลับกุมใบหน้าของตัวเองและตะโกนออกมาไม่ได้ศัพท์ "หมอเทวดาหลิน! คุณ...คุณกล้ามากนักนะ! ที่กล้าตบผม? คุณรู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน? คุณเชื่อไหนว่าพ่อของผมจะออกมาจัดการคุณตอนนี้?"

สีหน้าของเหลียงซวนเหม่ยตกตะลึงและตกใจจนถอยหลังออกไปสองสามก้าว

"ลูกสาวตระกูลเหลียง?"

ดูเหมือนว่าคนอ้วนคนนี้จะรู้จักเหลียงซวนเหม่ยเช่นกัน

"สวัสดี...สวัสดีค่ะผู้เฒ่าหม่าน!" เหลียงซวนเหม่ยฝืนทักทายออกไป

"เจ้าหนู! ลูกชายบุญธรรมของฉันถูกคนอื่นทำร้ายถึงขนาดนี้ เธอก็เห็นใช่ไหม? บอกฉันมาว่าคนที่เธอพามาทำร้ายเขาใช่ไหม?" ผู้เฒ่าหม่านถามสีหน้าเรียบเฉย

"เอ่อ..."

"พี่ชายของเธอทำร้ายครับ" คนที่อยู่ข้างๆ พูดออกมา

"อ้อ? เหลียงก่วนเจ๋อเหรอ? ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลเหลียงจะมีความกล้าและมีความสามารถขนาดนี้ ถึงกล้าทำร้ายลูกชายของฉันได้!"

"ไม่ใช่เหลียงก่วนเจ๋อ แต่เป็นผมเอง"

หลินหยางก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชา

ผู้เฒ่าหม่านและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงและเพิ่งจะเห็นหน้าหลินหยางชัดเจน

"หมอเทวดาหลินแห่งเจียงเฉิน?" ผู้เฒ่าหม่านทำหน้าสงสัย "คุณกล้ามากนักนะ เพิ่งจะมาถึงเยี่ยนจิงก็ก่อเรื่องใหญ่โต และยังมาทำร้ายลูกชายของฉันจนเป็นแบบนี้ พูดมาหมอเทวดาหลิน คุณจะอธิบายกับผมยังไง?"

"อธิบาย? ผู้เฒ่าหม่าน คุณยังไม่อธิบายกับผมเลย แล้วทำไมผมต้องอธิบายกับคุณด้วย?"

"คุณหมายความว่ายังไง?"

"เห็นแผลบนใบหน้าของน้องสาวของผมไหม? ลูกชายของคุณเป็นคนทำไง!"

"จริงเหรอ?"

"และนอกจากนี้เขายังบีบบังคับน้องสาวของผมให้ร่วมหลับนอนกับเขาด้วย! คุณคิดว่าผมทำเขาแค่นี้ถือว่าทำเกินไปงั้นเหรอ?" หลินหยางถาม

"ฉะนั้นผมต้องขอบคุณงั้นเหรอ? หมอเทวดาหลิน?"

"คุณควรจะขอบคุณผม ที่ผมไม่ฆ่าเขา"

"ฮึ หมอเทวดาหลิน ผมไม่ได้มาพูดไร้สาระกับคุณหรอกนะ! การอบรมสั่งสอนลูกชายนั่นเป็นหน้าที่ของผม ไม่ใช่หน้าที่ของคุณ! อีกอย่างคุณลงมือในพื้นที่ของผม! หมอเทวดาหลิน ผมรู้ว่าคุณเป็นคนแข็งแกร่งมากคนหนึ่ง แต่ผมขอเตือนคุณว่า คนที่แข็งแกร่งก็ควรจะจะก้มหัวให้ผม! และรีบรักษาลูกชายของผม! จากนั้นก้มศีรษะโค้งคำนับให้ผม ไม่งั้นผมสาบานได้ว่าคุณไม่มีทางมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่แน่!" ผู้เฒ่าหม่านกล่าวอย่างเยือกเย็น

เมื่อประโยคนี้พูดออกไป แววตาของหลินหยางก็หรี่ลงเล็กน้อย

"คุณกำลัง...ข่มขู่ผมงั้นเหรอ?"