สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1570

หลินเฟยอิงที่อยู่ทางนี้ก็ตะโกนออกไป "ผู้ดูแลหลิน! ไม่ต้องเป็นกังวล หมอเทวดาหลินคนนี้ไม่ใช่เทวดา ต่อให้เขารู้ส่วนผสมของยาที่คุณใช้เพิ่มพละกำลังก็ไม่มีประโยชน์ เขาไม่มีทางกำจัดได้ในระยะเวลาอันรวดเร็วแบบนี้ คุณรีบลงมือจัดการเขาให้พ่ายแพ้เถอะ คุณคือวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่แห่งตระกูลหลินของเรา!"

"ถูกต้อง!"

ดูเหมือนหลินกู่จะตื่นจากความหวาดกลัวและพยักหน้า "หมอเทวดาหลิน คุณช่างเก่งกาจไม่เบา ในระหว่างที่ผมลงมือ คุณกลับรู้ได้ถึงส่วนผสมของยาที่ผมใช้...ผมเดาว่าที่เมื่อกี้คุณเอาแต่รับการจู่โจมของผมอยู่ฝ่ายเดียว นั่นก็เพื่อแยกส่วนผสมของยาในร่างกายของผมใช่ไหม?"

"ใช่แล้ว" หลินหยางพยักหน้า

"คุณช่างเป็นอัจฉริยะที่แท้จริงที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่น่าเสียดาย...ที่คุณจะไม่มีวันได้ทำแบบนี้อีก! ผมจะไม่มีทางให้โอกาสคุณกำจัดยาเพิ่มพลังของผมไปอย่างแน่นอน! และผมจะส่งคุณไปลงนรกตอนนี้!"

แววตาของหลินกู่เกรี้ยวกราดและคำรามออกไปยังหลินหยาง

ครั้งนี้เขาต่อยหมัดออกไปด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี และพลังของแต่ละหมัดที่ต่อยออกไปก็เสมือนระเบิดขีปนาวุธที่พุ่งโจมตีหลินหยางอย่างไม่มีใครสามารถหยุดยั้งได้

หลินหยางที่ทั้งได้รับบาดเจ็บสาหัสและเพิ่งจะลุกขึ้นยืนได้ แทบไม่มีโอกาสต่อต้าน!

เขาทำได้เพียงยืนมองอยู่เฉยๆ ที่เดิม

ตุบ! ตุบ! ตุบ! ตุบ...

หมัดที่มีพลังแน่นหนาทุบเข้าไปที่ร่างกายของหลินหยางอย่างจัง

แต่ครั้งนี้ รูม่านตาของหลินหยางเปิดออกและเปิดการทำงานของร่างเทพยุทธ

เมื่อหมัดนั้นทุบเข้าไปที่ร่างกาย เขากลับไม่ได้รับบาดเจ็บและแทบไม่ขยับ เขายังคงอยู่กับที่อย่างไม่แยแสการโจมตีของหลินกู่เลยสักนิด

หลังจากการถูกโจมตีอย่างหนักหนึ่งยก เมื่อเห็นหลินหยางยังคงไม่เป็นอะไร หลินกู่ก็รู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

จากนั้นร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านและเริ่มถอยหลังออกไปอย่างต่อเนื่อง และจากนั้นก็ตบหน้าอกของตัวเอง...

ตุ่บ!

หลินกู่อ้าปากค้างและกระอักเลือดออกมา

"อะไรกัน?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

หลินเฟยอิงรีบมองไปที่หลินกู่ที่กำลังกระอักเลือดออกมา

และเห็นว่าเลือดเหล่านั้นมีสีม่วงคล้ำ และมีเสียงเมื่อตกลงบนพื้น

"แย่แล้ว! ผู้ดูแลหลิน...ถูกทำลาย!" หลินเฟยอิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"อ๋า?"

ทุกคนของตระกูลหลินต่างหน้าถอดสี

"นี่คือ...ยา? ผมถูกทำลายแล้ว? ทำไมยาถึงถูกทำลาย? เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทาง..."

ผู้ดูแลหลินเสียสติและรับไม่ได้

เขาหันไปตะคอกใส่หลินหยางทันที "คุณแอบวางยาพิษผมใช่ไหม? คุณต้องวางยาผมแน่ๆ! พลังของผมไม่ได้ถูกทำลายใช่ไหม? พลังของผมไม่ได้ถูกทำลาย!!"

ทว่าหลินหยางไม่ได้ตอบไปตรงๆ และหยิบเข็มเงินขึ้นมาอีกหนึ่งเล่มและยกขึ้น

จากนั้นหลินกู่หวาดกลัวอย่างมากและนั่งลงกับพื้น โดยไม่กล้าลุกขึ้นมาอีก

ทุกคนต่างพากันตกตะลึงอีกครั้ง

เรื่องทั้งหมดเป็นยังไงกันแน่?

ทำไมหมอเทวดาหลินใช้เพียงเข็มเงินสองเล่มก็ทำให้หลินกู่พ่ายแพ้ลงได้?

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

การแข่งขันประลองในครั้งนี้มันยังไงกันแน่?

ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆ นานา

เรื่องราวที่แปลกประหลาดมากขนาดนี้ ไม่มีใครเคยพบเจอ

ทว่าทางนี้กลับมีคนพูดขึ้นมา

"หลินกู่แพ้แล้ว! หมอเทวดาหลินได้ทำการกำจัดยาเพิ่มพละกำลังในร่างกายของเขาหมดแล้ว หลินกู่ในตอนนี้ไม่มีพละกำลังสนับสนุนในร่างกายเลยแม้แต่นิดเดียว! เขาแพ้แน่ๆ แล้ว!"

ทุกคนต่างหันหน้าไป

มีคนของตระกูลหลินไม่ยอมและตะคอกออกมา "ใครบอกว่าหมอเทวดาหลินชนะแล้ว? ต่อให้พละกำลังของผู้ดูแลของเราถูกทำลายไป แต่นั่นก็เป็นเพียงพละกำลังที่เพิ่มขึ้นมาเท่านั้น ความสามารถที่แท้จริงของผู้ดูแลหลินของเราน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก! ถ้าจะฆ่าหมอเทวดาหลินที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ก็เป็นเรื่องง่ายนิดเดียวเท่านั้น"

"ใช่ๆ!"

"ถ้าผู้ดูแลหลินจะฆ่าหมอเทวดาหลิน ถึงยังไงเขาก็ต้องเป็นผู้ชนะเหมือนเดิม!"

"พละกำลังถูกทำลายแล้วจะทำไม?"

คนของตระกูลหลินต่างตะโกนออกมา

ทว่าชายสวมแว่นดำกลับกล่าวออกไป "ดื้อรั้น แถมยังโง่เขลา!"

"คุณพูดอะไร?" คนของตระกูลหลินคนหนึ่งชี้หน้าชายสวมแว่นดำและพูดด้วยความโกรธ "ฉันจะบอกให้นะ! อย่ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่! ระวังปากของคุณด้วยล่ะ!"

"ยังไม่ยอมรับความจริงอีกเหรอ? พวกคุณคิดว่าหลินกู่ต่อสู้กับใคร? เขาเป็นถึงหมอเทวดาหลิน! เขาสามารถแยกส่วนผสมของยาที่หลินกู่ใช้ได้ภายในหนึ่งนาที แถมยังหาวิธีกำจัดตัวยาเหล่านั้นได้อย่างเหมาะสม ทักษะระดับนี้เป็นทักษะที่ไม่มีใครเทียบได้! ที่พวกคุณเห็นหมอเทวดาหลินได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ แต่บาดแผลเหล่านี้กลับทำอะไรเขาไม่ได้เลยสักนิด กลัวว่าแค่เพียงพริบตาเดียว เขาก็สามารถจัดการให้เรียบร้อยได้และกลับเป็นปกติเหมือนเดิม! การแข่งขันในครั้งนี้ตระกูลหลินของพวกคุณยังดูไม่ออก ถ้าไม่เรียกว่าดื้อรั้นและโง่เขลาและจะเป็นอะไรไปได้?"

ประโยคนี้ทำให้คนของตระกูลหลินต่างพูดไม่ออก

คนจำนวนมากต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย

แต่เพื่อพิจารณาดูแล้ว เพียงพริบตาเดียวก็สามารถจัดการกับบาดแผลให้หายเป็นปกตินั้น ถือเป็นเรื่องที่เกินจริงไปมาก!

ถ้าถึงระดับนั้น ยังจะเรียกว่าทักษะทางการแพทย์อีกเหรอ? นี่มันทักษะของเทวดานางฟ้าแล้ว!

ทว่า...การกระทำของหลินหยางหลังจากนี้กลับทำให้ทุกคนต่างพากันตกตะลึงขึ้นอีกครั้ง!

จากนั้นก็เห็นเขาหยิบเข็มเงินขึ้นมาและปักไปที่ร่างกายของเขา ทั้งหมดปักไปเจ็ดสิบสองเข็มด้วยความเร็วราวกับพายุ แค่ฝ่ามือสัมผัสเขมเงินก็ปักลงไป

ขณะที่เข็มเงินเข้าสู่ผิวหนัง เลือดในร่างกายของเขาก็หยุดไหลทันที

จากนั้นเขาก็หยิบขวดยาออกมาอีกหนึ่งขวดและเปิดออก และโรยผงยาลงไปบนร่างกายของเขา

ในชั่วพริบตา รอยแตกบนผิวของเขาก็ตกสะเก็ดอย่างรวดเร็ว หายเป็นปกติ...และให้กำเนิดผิวใหม่ที่เรียบเนียน

และยังไม่จบเท่านั้น หลินหยางหยิบยาออกมาอีกหนึ่งเม็ดและกลืนเข้าไป จากนั้นรอยบวมช้ำตามร่างกายก็หายไปทั้งหมดและรัศมีรอบๆ กายของเขาก็ค่อยๆ กลับสู่สภาพเดิมอีกครั้ง

"อะไรกัน?"