สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1605

บรรยากาศเงียบกริบไม่มีใครพูดอะไร

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่หลินหยาง

เรียบเฉยขนาดนี้?

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

นั่นคือบริษัทหยางหัวเชียวนะ!

หมอเทวดาหลินตั้งใจสร้างกลุ่มบริษัทเพื่อธุรกิจทางด้านการรักษาขึ้นมา

ทำไมอยู่ๆ ถึงพังลงได้?

อย่างไรก็ตาม หลินหยางกลับไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธแค้นและโมโหออกมาแต่อย่างไร และยังคงทำการรักษาหนงถังกงอยู่เหมือนเดิม

หนงถังกงไม่ใช่คนโง่

ยิ่งหลินหยางนิ่งเฉยไม่แสดงความโกรธแค้นมากเท่าไร เขากลับยิ่งโกรธและโมโหอย่างมาก

"คุณหลิน หยางหัวอยู่ดีๆ จะพังลงได้ยังไง? ใครเป็นคนทำ? คุณบอกผมมา! ผมจะจัดการแทนคุณเอง!" หนงถังกงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ไม่ต้องหรอกคุณท่านหนง ก็แค่บริษัทหยางหัวเท่านั้น แค่ไม่มีผมก็สร้างขึ้นมาใหม่ แต่หากคนเหล่านี้ถูกกำจัด คุณท่านเองคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต" หลินหยางกล่าว

คุณท่านหนงเข้าใจได้ทันทีและรีบถามกลับด้วยความโกรธ "เพราะหนงซินใช่ไหม?"

หลินหยางไม่พูดอะไรและทำการฝังเข็มต่อไป

แต่อารมณ์ที่เดือดพล่านของหนงถังกงได้ปะทุขึ้นมาแล้ว

เขากดมือของหลินหยางและห้ามการฝังเข็มของเขา จากนั้นก็กระโดดลงจากเตียงทันที

"คุณท่าน ระวัง!"

"ท่านลงมาจากเตียงทำไม? รีบขึ้นไปนอนบนเตียงเถอะ หมอเทวดาหลินกำลังทำการรักษาให้คุณท่านอยู่เลย!"

ผู้คนต่างพากันกรูเข้ามาประคอง

"ถอยไปทั้งพ้น!"

หนงถังกงอารมณ์เดือดพล่านและพุ่งเข้าไปหาหนงซินและหนงเสี่ยวเหมย

ทั้งสองยังไม่ทันพูดอะไร หนงถังกงก็ยกฝ่ามือตบพวกเขาอย่างหนัก

เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

เสียงตบดังกึกก้องอย่างชัดเจนไปทั่วทุกทิศทาง

ใบหน้าของทั้งสองคนมีรอยฝ่ามือปรากฏขึ้น หนงเสี่ยวเหมยถูกตบจนล้มลงกับพื้นและมีเลือดกลบปาก

"พ่อ พ่อ...พ่อกำลังทำอะไร?" หนงเสี่ยวเหมยถามอย่างไม่พอใจ

"พวกแกใช้อำนาจของตระกูลเพื่อไปทำลายบริษัทหยางหัวของหมอเทวดาหลินใช่ไหม?" หนงถังกงตะคอกอย่างโมโห

"พ่อ เรา...เราก็ทำเพื่อพ่อไม่ใช่เหรอ? เราคิดว่าหมอเทวดาหลินจะคิดไม่ดีต่อพ่อ ก็เลยคิดจะทวงคืนความยุติธรรมให้พ่อ แต่...แต่กลับ..." หนงซินตะกุกตะกักพูดไม่ออก

ยังไม่ทันจะพูดจบ หนงถังกงก็ตบลงไปอีกหลายครั้งอย่างแรง

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ...

หนงซินและหนงเสี่ยวเหมยถูกตบจนเวียนศีรษะไม่รู้ทิศทางและใบหน้าของทั้งสองก็บวมช้ำขึ้นมา

"ส่งคนมานี่! ทุบขาของสองคนนี้ให้หักไปเลย!" หนงถังกงตวาดออกมา

"อ๋า?"

ทั้งสองต่างตกตะลึงอย่างมาก

หนงเสี่ยวเหมยที่อยู่ข้างๆ แทบจะเป็นลมหมดสติไป

หนงถังกงไม่มีการออมมือเลยสักนิด หลังจากที่ทุบตีขาข้างหนึ่งหักลง เขาก็ยกไม้กระบองขึ้นเพื่อจะโบกไปที่ขาอีกข้างหนึ่ง

ตุบ!

เสียงดังกึกก้อง

ครั้งนี้หนงซินไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมาเพราะเขาได้เป็นลมหมดสติไปแล้ว

หนงถังกงถือกระบองและเดินไปยังหนงเสี่ยวเหมย

"คุณพ่อ! อย่า! อย่าทำอะไรนะคะ!!"

หนงเสี่ยวเหมยถอยหลังไปอย่างบ้าคลั่งและคิดจะหนี ทว่าคนในตระกูลหนงที่อยู่รอบๆ จะปล่อยให้เธอหนีไปได้ยังไง? พวกเขาต่างรุมล้อมเธอไว้และไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหนก็ไม่เป็นผล

"เสี่ยวเหมย แกโตมาขนาดนี้พ่อยังไม่เคยตีแกสักครั้ง แต่วันนี้ พ่อไม่มีทางอภัยให้แกได้! พวกแกทำให้พ่อผิดหวังมาก" หนงถังกงกล่าว

"คุณพ่อ พวกเราเทียบไม่ได้เลยกับหมอเทวดาหลินเพียงคนเดียวงั้นเหรอคะ?" หนงเสี่ยวเหมยตะโกนออกไปสุดเสียง

"แกคิดว่าที่พ่อทำไปแบบนี้เพียงเพราะต้องการลงมือแทนหมอเทวดาหลินแค่นั้นเหรอ? แกคิดผิด พ่อต้องการให้พวกแกระลึกเอาไว้ว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรใช้อำนาจไปรังแกข่มเหงคนอื่น! แต่พวกแกกลับทำเรื่องแบบนี้ขึ้น! หากวันนี้พ่อไม่สั่งสอนพวกแก งั้นต่อไปคนในตระกูลหนงคงไม่มีแต่คนพาลที่คอยเอาแต่รังแกคนอื่นหรอกหรือ?"

หนงถังกงตวาดและยกไม้กระบองขึ้นฟาด

เพียงชั่วพริบตา หนงเสี่ยวเหมยก็เป็นลมหมดสติไป

จุดจบของทั้งสองน่าเวทนาอย่างมาก ขาทั้งสองหักลงและไม่สามารถเดินได้อีก

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น คนในตระกูลหนงต่างตกใจ...

นี่คือวิถีของหนงถังกงเหรอ?