สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1607

เกินคาด!

ร่างที่แก่ชราของหมอเทวดาเหยาถดถอยไปหลายก้าวและเกือบจะล้มลง โชคดีที่ผู้อาวุโสที่อยู่ข้างหลังมาประคองไว้ทัน

แต่เมื่อเห็นร่างกายของหมอเทวดาเหยาที่ถูกปักไปด้วยเข็มพิษ คนของเรือนรับรองหมอเทวดาก็ต่างตกตะลึง

"หมอเทวดาเหยาถูกเข็มพิษ!"

"เข็มเงินนี้มีพิษ! ยาถอนพิษ! รีบไปหยิบยาถอนพิษมาเร็วเข้า!"

ผู้คนต่างร้อนรนกระวนกระวาย

"พิษนี้เป็นพิษที่หมอเทวดาเหยาคิดค้นขึ้นมา และยาถอนพิษก็มีเพียงหมอเทวดาเหยาเท่านั้นที่มี!" มีคนกล่าวขึ้นมา

จากนั้นหมอเทวดาเหยาก็ส่ายหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ไม่มีประโยชน์! ไม่มีประโยชน์...แม้ว่าผมจะมียาถอนพิษ แต่มันถูกเก็บไว้ในเรือนเก็บยา จากที่นี่ไปที่เรือนเก็บยาอย่างน้อยต้องใช้เวลาเดินสิบนาที! แต่พิษนี้สามารถพรากชีวิตของคนได้ภายในหนึ่งนาที! ผม...ผมกินยาถอนพิษไม่ทันแล้ว!"

"อ๋า?"

ทุกคนต่างหน้าถอดสี

ใครจะไปคิดว่าหมอเทวดาเหยาผู้มีชื่อเสียงแห่งเยี่ยนจิง สุดท้ายแล้วจะจบชีวิตลงด้วยเงื้อมมือของตัวเอง...

ช่างเป็นเรื่องน่าขบขันมาก!

"คนธรรมดาอาจใช้เวลาเดินไปหยิบยาถอนพิษสิบนาที แต่หากเป็นยอดฝีมือทางด้านการต่อสู้ละก็ เพียงแค่ไม่กี่วินาทีก็สามารถไปถึงเรือนเก็บยาและหยิบมาได้! และหากทันเวลา ไม่แน่ก็อาจยังพอมีโอกาส!"

"แต่...เรือนรับรองหมอเทวดาของผมมียอดฝีมือเหรอ? อีกอย่างยอดฝีมือปกติคงไม่มีทางไปหยิบมาได้รวดเร็วขนาดนั้นหรอก!"

"นอกเสียจาก...เทียนเจียว..."

เมื่อพูดจบ ทุกตาทุกคู่ก็ไปหยุดจดจ่ออยู่ที่ปิงชางจุน

มีผู้อาวุโสคนหนึ่งรีบคุกเข่าลงและกล่าวต่อปิงชางจุน "คุณปิงชางจุน! ได้โปรดช่วยหมอเทวดาเหยาของเราด้วย!"

"หมอเทวดาเหยาจะตายไม่ได้ เราจำเป็นต้องได้ยาถอนพิษ! ได้โปรดไปหยิบยาถอนพิษที่เรือนเก็บยาแทนเราด้วยเถอะ!"

"ขอร้องล่ะ ได้โปรดเถอะ!"

คนของเรือนรับรองหมอเทวดาต่างพากันคุกเข่าอ้อนวอน

แม้ว่าหมอเทวดาเหยาจะหยิ่งทะนงในตัวเองและแสวงหาผลประโยชน์ให้ตัวเอง แต่เขาก็ถือเป็นกระดูกสันหลังและคนสำคัญของเรือนรับรองหมอเทวดาแห่งนี้ และเป็นคนนำพาชื่อเสียงและโชคลาภทั้งหมดมาให้คนเหล่านี้

และเมื่อตอนนี้หมอเทวดาเหยากำลังตกอยู่ในอันตราย ไม่ว่าจะเรื่องของความผูกพันหรือเรื่องผลประโยชน์ ทำให้พวกเขาต่างยอมคุกเข่าลง!

แต่ปิงชางจุนก็ไม่ใช่คนที่ยอมใจอ่อนง่ายๆ

เขากล่าวออกมาอย่างตรงไปตรงมา "ไปหยิบยาถอนพิษ? ฝันไปเถอะ! เขากล้าคิดทำร้ายอาจารย์ของผม ผมยังไม่คิดบัญชีกับเขาเลย! ผมไม่ฆ่าเขาก็ถือเป็นโชคดีของเขาแล้ว ยังจะมาคาดหวังว่าผมจะช่วยเขา? พวกคุณฝันไปเถอะ!"

ทุกคนสีหน้าเคร่งเครียด อ้าปากและไม่พูดอะไร

ก็ถูก

คิดจะให้ปิงชางจุนลงมือช่วย? เหมือนเป็นการขอร้องให้แมวไปช่วยหนู

เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยสักนิด!

แต่ขณะนี้เอง หลินหยางก็เอ่ยปากออกมา "แค่ช่วยชีวิตเขาจะไปยากอะไร? พิษประเภทนี้ การถอนพิษเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว!"

เมื่อพูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นและเคลื่อนไปยังที่ว่างข้างกายหมอเทวดาเหยา

ควับ ควับ ควับ...

เข็มเงินจำนวนมากบนร่างกายของหมอเทวดาเหยากลับลอยออกมาและตกลงสู่ฝ่ามือของหลินหยาง

"เข็มจักรพรรดิลมปราณ?"

ผู้อาวุโสคนหนึ่งก็ร้องเสียงหลงออกมา

ควับ ควับ ควับ...

หลินหยางโบกมืออีกครั้งและทำให้เข็มเงินเหล่านี้ลอยออกไปอีกครั้ง เข็มเงินลอยออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า ทุกคนต่างเหม่อลอยและเมื่อดึงสติได้นั้น เข็มเงินก็ปักเข้าไปที่ร่างกายของหมอเทวดาเหยาอีกครั้ง

ฉึก!

เมื่อพูดจบ หมอเทวดาเหยาก็โขกศีรษะให้หลินหยางอีกครั้ง การกระทำของเขาเคารพนอบน้อมและพูดอย่างระมัดระวัง

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

เป็นถึงหมอเทวดาเหยาแต่กลับยอมลดเกียรติของตัวเองและขอเป็นลูกศิษย์ของเด็กหนุ่มที่อายุเพียงยี่สิบกว่าปี...

หากเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป ใครจะยอมเชื่อ?

เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าหมอเทวดาเหยารักเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเองอย่างมาก!

นี่คงไม่สามารถใช้คำว่าแมวช่วยชีวิตหนูได้อีกต่อไป แต่นี่กลับเกินกว่าแมวขอเป็นลูกศิษย์ของหนูซะอีก!

ทุกคนต่างจับจ้องไปที่หลินหยางและเฝ้ารอว่าเขาจะตอบกลับยังไง

หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและมองไปที่หมอเทวดาเหยา

เป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็ส่ายหน้า

"ผมไม่มีทางรับคุณ!"

"ทำไมเหรอ?"

หมอเทวดาเหยารีบเงยหน้าขึ้นมา

"แม้ว่าผมจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็เข้าใจเรื่องจรรยาบรรณทางการแพทย์ คุณเป็นคนแสวงหาผลประโยชน์และหยิ่งทะนงในตัวเอง ไม่มีจรรยาบรรณทางการแพทย์ และความเป็นหมอก็ไม่ต้องพูดถึงด้วยซ้ำ! แบบนี้ผมจะช่วยคุณเหรอ?"

"คุณหลิน! ผมยอมเปลี่ยน! ผมยอมเปลี่ยนทั้งหมด! ได้โปรดให้โอกาสผมสักครั้งเถอะนะ!" หมอเทวดาเหยาอ้อนวอน

ทว่าหลินหยางยังคงส่ายหน้าปฏิเสธ

"บอกว่าไม่รับก็คือไม่รับ หากคุณสามารถเปลี่ยนได้จริง งั้นรอให้คุณเปลี่ยนก่อนแล้วค่อยมาว่ากันทีหลัง!"

เมื่อพูดจบหลินหยางก็เดินทางลงจากยอดเขา

มีเพียงหมอเทวดาเหยาและคนของเรือนรับรองหมอเทวดาที่คุกเข่าอยู่กับพื้นและจ้องมองอย่างเหม่อลอย