สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1620

"หมอเทวดาหลิน! ใช่หมอเทวดาหลิน!"

"พระเจ้า! หมอเทวดาหลินอยู่ที่นี่ด้วยเหรอเนี่ย!"

"เหลือเชื่อสุดๆ!"

"หมอเทวดาหลินไม่ได้เป็นเพียงหมอเท่านั้น ว่ากันว่าเขายังมีความสามารถด้านการต่อสู้อีกด้วย และศิลปะการต่อสู้ของเขาก็ไม่ธรรมดาซะด้วย! มีเขาอยู่ พวกเราไม่ต้องกลัวแล้ว!"

"ดีจัง! หมอเทวดาหลิน จัดการไอ้คนพวกนี้เลย!"

"ลงมือเลยหมอเทวดาหลิน!"

"จัดการพวกเขาให้สิ้นซากเลย ดูสิว่าพวกเขายังจะปากดีอวดเก่งได้อีกไหม!!"

บรรยากาศเป็นไปอย่างโกลาหลและเดือดพล่าน ผู้คนจำนวนมากต่างร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

และโลกโซเชียลกลับยิ่งร้อนระอุ ทุกคนในโลกโซเชียลต่างพากันให้กำลังใจหมอเทวดาหลิน

"หมอเทวดาหลิน ฉันรักคุณ!"

"ว้าว! หมอเทวดาหลิน!!"

"หมอเทวดาหลิน! เขามาอีกแล้ว!"

"เยี่ยมมากเลย! เขาโคตรเท่เลยอ่ะ!"

"มีเขาอยู่ ตำนานศิลปะการต่อสู้ประเทศของเราไม่มีทางถูกพวกเขาทำลายลงแน่!"

ผู้คนจำนวนมากต่างตื่นเต้นดีใจ

และที่โรงพยาบาลกลับมีเสียงโห่ร้องสั่นสะเทือนดังกึกก้อง

ผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่สร้างปาฏิหาริย์ความมหัศจรรย์มาแล้วนับไม่ถ้วน เป็นคนที่ถูกยกย่องให้เป็นเทพเจ้าที่มีอยู่จริง!

ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้!

เขาสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติ!

คนประเภทนี้ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ก็เหมือนแสงสว่างในที่มืด...

หลินหยางเงยหน้า "ทุกคนเงียบลงก่อน ที่นี่คือโรงพยาบาล ยังมีคนไข้อีกจำนวนมาก กรุณาอย่าทำให้กระทบไปถึงพวกเขา!"

เมื่อพูดจบ ทุกคนต่างพากันเงียบลงทันที

"หมอเทวดาหลิน? ผมเคยได้ยินชื่อของคุณ! ได้ยินมาว่าคุณก็มีทักษะการต่อสู้ ดูท่าแล้ววันนี้ผมคงมีเรื่องสนุกให้ทำแล้วล่ะ" จงชวนหรี่ตาลงจ้องมองไปที่หลินหยาง

แต่เขาเพิ่งจะพูดจบ

ตุ่บ!

หลินหยางก็กำหมัดและต่อยไปที่ศีรษะของเจี้ยหลงอย่างแรง

เจี้ยหลงเป็นลมหมดสติโดยไม่ทันป้องกันและศีรษะก็เกิดแผลบริเวณกว้าง

"อ๋า?"

หลินหยางกล่าวและดูเหมือนว่าเขาไม่สนใจจงชวนเท่าไรนัก หลังจากเขาพูดจบก็หันหลังเดินกลับห้องไปเพื่อทำการรักษาให้ปิงชางจุนต่อไป

เป็นคำพูดที่เย่อหยิ่งมาก!

ทุกคนต่างพากันตกใจ

จงชวนกำหมัดแน่นด้วยความโมโห "คุณดูถูกผมงั้นเหรอ? ฮึ น่าสนใจไม่น้อย! ผมเข้ามาในประเทศคุณก็นาน แต่ยังไม่เคยเจอใครแบบคุณมาก่อน! เดิมทีก็คิดว่าคนในประเทศของคุณมีแต่คนอ่อนน้อมถ่อมตนและเป็นมิตร แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าก็ไม่ต่างอะไร"

"อ่อนน้อมถ่อมตนและเป็นมิตรก็ต้องดูคนด้วย แต่สำหรับคุณไม่มีทาง"

"ฉะนั้นผมก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะท้าประลองกับคุณงั้นเหรอ?"

"ใช่ อาจารย์ของคุณก็อาจไม่มีสิทธิ์ด้วยเช่นกัน"

"บังอาจ!" ทันใดนั้นจงชวนก็โมโห "คุณกล้าดูถูกอาจารย์ของผม? กบในกะลา! คุณรู้ไหมว่าอาจารย์ของผมเป็นใคร? เขาเป็นถึงยอดฝีมืออันดับหนึ่งของประเทศผมเชียวนะ! คุณทาคาฮาชิ อิมูระ ผู้ถูกขนานนามว่าเป็นเทพแห่งนินจา! คุณจะไม่เห็นผมในสายตาก็ได้ แต่คุณกลับดูถูกได้แม้กระทั่งอาจารย์ของผม! ถ้าผมไม่ฆ่าคุณ! ก็จะกลายเป็นการดูหมิ่นอาจารย์ของผมอย่างใหญ่หลวง!!"

วินาทีนี้ จงชวนคิดจะปลิดชีวิตของหลินหยาง

ทว่าหลินหยางไม่สนใจเขาเลยสักนิดและยังคงหมกมุ่นเรื่องของตัวเองต่อไป

จงชวนเห็นดังนั้นก็พูดขึ้นมาอย่างไม่รอช้า "การเดินทางมาในครั้งนี้ อาจารย์ก็ตามผมมาด้วย! ผมไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไป อีกสองชั่วโมงผมจะไปรอคุณที่โรงยิม! หมอเทวดาหลิน ผมจะเป็นคนโค่นล้มคุณด้วยตัวผมเองและทำให้คุณต้องคลานลงกับพื้น ผมจะใช้เท้าของผมเหยียบศีรษะคุณขยี้ลงไปกับพื้น! เพื่อเป็นการลงโทษที่คุณพูดจาอวดดี! ผมต้องการท้าประลองคุณ! หากคุณไม่มา ผมจะถือว่าคุณขี้ขลาด! และคุณจะไม่มีสิทธิ์มายืนอยู่ตรงหน้าของผมอีกต่อไป!"

เมื่อพูดจบ จงชวนก็หันหลังเดินจากไป

บรรยากาศเป็นไปอย่างโกลาหล