สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1646

หวงเยี่ยนหงยืนตัวแข็งทื่อและสีหน้าเคร่งเครียดโดยไม่กล้าขยับเขยื้อน

สีหน้าของเธอซีดเผือดอย่างน่าตกใจและสายตาคู่นั้นก็จับจ้องไปยังหลินหยางอยู่นานจากนั้นเธอหันไปมองกู่ซานด้วยอาการตัวสั่น "อา...อาจารย์..."

"เยี่ยนหง ไม่ต้องกังวล! ที่นี่คือบ้านของตระกูลกู่ ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอได้!"

กู่ซานไอและกล่าวออกมาเสียงดังขณะเดียวกันก็จ้องมองหลินหยางอย่างเคร่งขรึม "หมอเทวดาหลิน! คุณทำเกินไปแล้ว! คุณกล้าก่อเรื่องขึ้นที่นี่! คุณเห็นพวกเราเป็นอากาศหรือยังไง?"

"น้องสาวของผมเกิดเรื่องขึ้นที่นี่ ผมยังไม่คิดบัญชีกับพวกคุณ พวกคุณกลับเสนอหน้าออกมา ทำไมเหรอ? ต้องการให้ผมจัดการพวกคุณก่อนใช่ไหม?" หลินหยางกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"คุณ..."

"หมอเทวดาหลิน! อย่าเหิมเกริมให้มากไปหน่อยเลย! คิดว่าจะทำอะไรพวกเราได้ง่ายๆ งั้นเหรอ?"

"ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!"

คนของครอบครัวกู่ต่างพากันชี้หน้าด่าทอหลินหยาง

หลินหยางเบื่อจะพูดจากับพวกเขาและจ้องไปยังหวงเยี่ยนหง "ผมไม่อยากพูดเป็นครั้งที่สาม คุณ รีบเข้ามาเดี๋ยวนี้!"

"อาจารย์ ช่วย...ช่วยด้วยค่ะ..."

หวงเยี่ยนหงตกใจกลัวอย่างมาก เธอถอยหลังอย่างต่อเนื่องและร้องไห้ไปซบอยู่ที่อ้อมแขนของกู่ซาน

"ไม่ต้องกังวล อาจารย์อยู่ที่นี่ทั้งคน ไม่มีอะไรหรอกนะ"

กู่ซานลังเลอยู่ครู่หนึ่งและจากนั้นก็กล่าวปลอบใจ

"ขอบคุณมากค่ะอาจารย์!" หวงเยี่ยนหงกล่าวอย่างซาบซึ้งใจ

เวลานี้ หลินหยางได้ก้าวเดินเข้าไป

เขาหมดความอดทนแล้ว

ทุกคนต่างจับจ้องอย่างเคร่งเครียด

"หมอเทวดาหลิน คุณเป็นผู้ชายแต่กลับมาบีบบังคับผู้หญิงคนหนึ่ง? ผมยอมรับว่าหวงเยี่ยนหงทำผิด แต่คุณก็ไม่ถึงกับต้องทำขนาดนี้ บาดแผลตามร่างกายของซวนเหม่ยเหล่านั้น จากความสามารถทางการแพทย์ของคุณก้คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะรักษาให้หายไม่ใช่เหรอ?" หลัวเซวียนลุกขึ้นและกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ทว่าเขายังพูดไม่จนหลินหยางก็ยื่นมือไปจับผมของหลัวเซวียนและกดศีรษะของเขาไปที่โต๊ะข้างๆ

ตึ่ง!

ศีรษะของหลัวเซวียนกระแทกเข้ากับโต๊ะที่หนาและแข็งแรงเข้าอย่างจัง

ทำให้หลัวเซวียนเป็นลมหมดสติทันที

ทุกคนต่างตกใจจนอ้าปากค้าง

จากนั้นหลินหยางก็คว้าเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ และฟาดไปที่ร่างกายของหลัวเซวียน

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ปัง....

เขาทุบลงไปอย่างแรงจนมีฝุ่นลอยกระจัดกระจายขึ้นมา

หลินหยางไม่มีการออมมือ

ไม่นานเก้าอี้ห้าตัวก็แตกหักลง

คนในครอบครับกู่รีบหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก

หลินหยางไม่ห้าม ทว่ากลับคว้าตัวของหวงเยี่ยนหงออกมาจากกู่ซาน

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

"ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!"

มีคนในครอบครัวกู่คิดจะขัดขวาง ทว่าเมื่อสบตาหลินหยาง พวกเขาก็ตกตะลึงและหวาดกลัวจนไม่กล้าเดินเข้ามา

หวงเยี่ยนหงถูกหลินหยางเหวี่ยงไปจนล้มลงกับพื้น และทันใดนั้นเธอก็กรีดร้องออกมา "ช่วยด้วย! มีคนจะทำร้าย!"

เธอต้องการทำให้เสียงกรีดร้องนี้ทำให้หลินหยางตกใจ ทว่ากลับไม่เป็นผล

"หมอเทวดาหลิน! ถ้าคุณกล้าทำอะไรลูกศิษย์ของฉัน ฉันจะทำให้คุณต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างแน่นอน! จะต้องทำให้คุณเสื่อมเสียชื่อเสียงแน่นอน!" กู่ซานตวาด

"คุณทำร้ายน้องสาวของผม วันนี้ต่อให้ผมต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ผมก็จะทำให้พวกคุณต้องได้รับผลกรรมที่ทำไว้!"

หลินหยางกล่าวด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราดและเยือกเย็น

กู่ซานแทบกลั้นหายใจ

จากนั้นก็เห็นหลินหยางคว้าตัวหวงเยี่ยนหงที่กรีดร้องทุรนทุรายอยู่กับพื้นขึ้นมา และปักเข็มไปที่แก้มของหวงเยี่ยนหงอย่างไม่เกรงใจ

ทันใดนั้นเอง ใบหน้าที่แต่งหน้าจัดของเธอก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าแก่ชราเหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น และผิวพรรณก็ไม่เปล่งปลั่งอีกต่อไป ดวงตาทั้งสองจมลงและริมฝีปากแห้ง แม้แต่จุดด่างดำก็ปรากฏขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

ไม่นาน ใบหน้าที่อ่อนเยาว์สวยงามก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่แก่ชรา...