สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1673

นี่เป็นหมัดที่มีพลังโจมตีอย่างรุนแรง!

ก็ถูก…..ผู้เฒ่าจัดการได้อย่างง่ายดายแบบนี้เลยเหรอ?

“ไปเป็นไม่ได้มั้ง…..”

“เขา….เขาจะจัดการได้ยังไง?”

“คนแก่คนนี้….เป็นใครเหรอ? น่ากลัวเกินไปแล้วไหม?”

สมาชิกทีมนักถ่ายภาพทุกคนที่เพิ่งจะเข้าฝั่งต่างอ้าปากค้างมองผู้เฒ่า

แต่ทว่ากลับได้เห็นผู้เฒ่าออกแรงส่งพลังอีกครั้ง

แล้วราวกับว่าแรงพลังนี้ออกมาจากฝ่ามือของเขา

ฟิ้ว!

หลินหยางถูกดีดกระเด็นกระดอน เหมือนกับลูกกระสุนที่ลอยล่องมา พุ่งชนปะทะเข้ากับเนินเขาที่อยู่ด้านหลัง

ทันใดนั้น เนินเขามหึมาแตกเป็นรอยแยก บุบเป็นแอ่งลงไป

หลินหยางรีบปีนป่ายขึ้นมา แต่ผู้เฒ่าได้ออกแรงอีกระดับหนึ่ง

“รนหาที่ตาย! ฉึบ!”

ผู้เฒ่าตวาดออกมา ทำท่าเอียงฝ่ามือหมายจะฟาดฟัน

หลินหยางหายใจถี่ยิบๆ รีบเบี่ยงตัวออกด้านข้าง เพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีนี้

ฝ่ามือที่เอียงมีพลังความแข็งแกร่งน่าสะพรึงกลัว มันสามารถฟาดฟันเนินเขาแบ่งครึ่งได้

หลินหยางถือโอกาสที่ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ได้ตั้งตัว มีช่องว่างเปิดกว้าง เลยฉวยโอกาสนี้พลิกฝ่ามือตั้งใจกระแทกเข้าที่แผงอกผู้เฒ่า

เมื่อหมัดเข้ามาใกล้ เขาถึงได้รู้ว่าตัวเองติดกับดักแล้ว

ได้เห็นว่ากลิ่นอายรอบตัวของผู้เฒ่าคล้ายดั่งมือขนาดใหญ่กวาดออกมา คว้าจับเรือนร่างของเขาไม่ว่าจะส่วนบนหรือส่วนล่าง และฝ่ามือข้างที่เอียงเฉียงมานั้นก็ถือโอกาสกวาดออกมาด้วย นิ้วมือทั้งห้าเกาะกุมคว้าอยู่บนไหล่ของหลินหยาง

จู่ๆฝีมือการต่อสู้ของเขาก็ถูกจำกัดไว้ อยากจะหลีกหนีไปก็เป็นเรื่องยาก

ผู้เฒ่าถือโอกาสใช้มืออีกข้างหนึ่งฟาดมาบริเวณต้นคอของหลินหยาง

ครั้งนี้ จะต้องเอาแยกชิ้นส่วนของหลินหยางให้จงได้!

“แยกผู้แพ้ผู้ชนะได้แล้ว!”

โยริฮิตะโกนออกมา

การโจมตีเช่นนี้เดิมทีคิดว่าหลินหยางไม่อาจหลบเลี่ยงได้เลย!

แต่ความเป็นจริงแล้วนั้นหลินหยางไม่หลบ เผชิญหน้ากับการจู่โจมที่น่ากลัว นัยน์ตาของเขาอึมครึม จ้องเขม็งมองหัวใจของผู้เฒ่า ทันใดนั้นได้รวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่หมัด จากนั้นถล่มออกไปอย่างเหี้ยมโหด

“หืม?”

ผู้เฒ่าค่อนข้างแปลกใจ!

หรือนี่หลินหยางอยากจะต่อสู้กันจนตกตายไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย?

เขาค่อนข้างลังเลใจ และคิดพิจารณาว่าจะต่อต้านหรือไม่

แต่การที่เขาเกิดความลังเลแบบนี้ มันเป็นการเปิดโอกาสให้กับหลินหยาง!

ปึก!

กำปั้นของหลินหยางได้อัดเข้าบริเวณแผ่นอกของผู้เฒ่า

ร่างกายของผู้เฒ่าสั่นระริกทันที เลือดลมปราณหมุนขึ้นหมุนลง กระอักอาเจียนเป็นเลือดออกมา

แต่การโจมตีของหมัดกำปั้นนี้ ก็กลับไม่สามารถสกัดกั้นการโจมตีสังหารนี้ของผู้เฒ่าได้

พรึ่บ!

สันมือฟาดลงหนักๆที่คอของหลินหยาง คนทั้งคนลอยไปตกกระทบอยู่บริเวณถนนด้านขวา ถนนเส้นนั้นสั่นสะเทือนแตกร้าว หลินหยางกลิ้งตามถนนหลายสิบเมตร ถึงได้หยุดแน่นิ่ง

“ช่วยผม? เชอะ พวกคุณเห็นผมเป็นอะไร? ต่อสู้รับมือกับหมอเทวดาหลินตัวเล็กๆธรรมดา ไม่จำเป็นต้องให้พวกคุณมาช่วยหรอก ไปดูอยู่ด้านข้างก็พอแล้ว!”

ผู้เฒ่าพูดอย่างเย็นชา ร่างกายเคลื่อนไหว

ฟิ้ว!

เขาเคลื่อนไหวไปทางหลินหยางอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

หลินหยางเพิ่งจะลุกขึ้น เพิ่งจะทำให้คอตรงได้ ผู้เฒ่าก็มาประชิดตัวแล้ว

เขารีบเคลื่อนไหวแขนทั้งสองข้างเพื่อป้องกันการโจมตี

แต่การจู่โจมตอนนี้ของผู้เฒ่ามันโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว อีกทั้งมันคือการหมายเอาชีวิตทั้งนั้น

หลินหยางต่อสู้อยู่สักพักหนึ่ง คิดไม่ถึงว่ากระดูกแขนและขาทั้งสองข้างจะถูกทำให้หัก คนทั้งคนรีบถอยหลัง อีกนิดเดียวแทบจะล้มลงกับพื้น

“จบแล้ว!”

ผู้เฒ่ารีบคว้าโอกาส ตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำฟาดกำปั้นไปอีกครั้ง

ครั้งนี้ เขาเพ่งมันไปที่หัวใจของหลินหยาง!

เขาต้องการโจมตีอวัยวะกลวงอวัยวะตันของคนคนนี้! !

หมัดนี้ ! หลินหยางหลบไม่ได้แน่นอน! !

แต่…หลินหยางยังคงเลือกที่จะไม่หลบเหมือนเดิม แต่จ้องเขม็งใส่ศีรษะของผู้เฒ่า จากนั้นกวัดแกว่งแขนสะบัดออกไปเหมือนกัน!

“อะไรกัน?”

ผู้เฒ่าหายใจถี่ยิบ ดวงตาเบิกโพลงกว้าง

นี่คือสถานการณ์แกกับฉันตายไปพร้อมกันอีกแล้ว!