สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1684

ทุกคนต่างตะลึงและมองไปที่ผู้เฒ่าชูด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ

ทำไมผู้เฒ่าชูถึงเปลี่ยนไปมากหลังจากที่เขาอ่านหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่ให้หนงถังกงมอบให้ ?

มันคืออะไร?

ทุกคนกำลังงงงวย

ชูไท่รู้สึกงุนงง และยืนอยู่ที่นั่นด้วยความตกตะลึง

“คุกเข่า ได้ยินไหม?” ผู้เฒ่าโกรธมาก เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วตบหน้าชูไท่อย่างแรง

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าดังกระหึ่ม

ชูไท่ถูกตบจนหมุนเป็นวงกลม รอยแดงเต็มฝ่ามือเขา

ตระกูลชู ตระกูลกู้ แม้แต่ตระกูเหลียงยังตกตะลึง

"คุกเข่า จะคุกเข่าไหม ฉันบอกให้คุกเข่า !" ผู้เฒ่าชูตะโกน

"คุณปู่ ปู่หลงลืมแล้วเหรอ ผมเป็นหลานปู่นะ ! คนอยู่ตั้งเยอะแยะ ปู่ทำอะไร ? "

“คุณยังไม่คุกเข่าอีกเหรอ ?”

“ผมคุกเข่า ก็ได้! คุกเข่าก็ได้ ! แต่คุณปู่ต่อบอกว่าทำไมผมต้องคุกเข่า” ชูไท่ร้องโวยวาย

“คุกเข่าเพื่อเด็กคนนี้ ? !”

"อะไรนะ?"

หน้าของชูไท่ซีดเผือด

“คุกเข่าเร็ว !”

ผู้เฒ่าชูรีบวิ่งไปและเตะก้นของเขา

ชูไท่ตกตะลึง เขาถึงกับทรุดทันที

ทุกคนตะลึง

ทำไมคุณชูที่ดื้อรั้น และต้องการต่อสู้กับหลินหยางให้ตายกันไปข้างหนึ่ง จู่ ๆ ก็ยอมแพ้?

เหตุการณ์พลิกผันดังกล่าวทำให้หลายคนยังไม่ฟื้นคืนสติ

“ขอโทษเร็วเข้า เร็ว ๆ !”

ผู้เฒ่าชูเย็นชา

"ปู่..."

"เร็วเข้า มิฉะนั้นเจ้าจะตกนรก ตระกูลชูจะไม่มีทายาท!"

"ฮะ?"

ชูไท่มองดูปู่ของเขาด้วยความประหลาดใจ เห็นสีหน้าเคร่งขรึม เขาตระหนักว่านี่ไม่ใช่เรื่องตลก ดังนั้นเขาจึงได้แต่กัดกระสุนและโค้งให้เหลียงซวนเหม่ย "ได้.. ผมขอโทษ คุณหนูเหลียงด้วย….”

เหลียงซวนเหม่ยตกตะลึงเช่นกัน

เธอไม่คิดจะจินตนาการถึงฉากเช่นนี้

แต่มันเกิดขึ้นจริง

“ลืมไปเถอะ…ลุกขึ้น…” เหลียงซวนเหม่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็พูดออกมา

ชูไท่ทำเสียงฮึดฮัด จ้องมองไปที่เหลียงซวนเหม่ย แต่เขาไม่กล้าพูดอะไร

"หมอเทวดาหลิน ! น้องสาวคุณยกโทษให้หลานชายของฉันแล้ว เราจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรดี" ผู้เฒ่าชูหันไปพูดต่อหน้าหลินหยาง

หลินหยางมองไปที่หนงถังกง

“เดี๋ยวผมค่อยอธิบายให้ฟัง” หนงถังกงพูดขึ้น

หลินหยางรู้สึกเหลือเชื่อ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดเบา ๆ "นี่ไม่เพียงพออย่างแน่นอน คุณต้องชำระบัญชีที่คุณพาตระกูลเหลียงมาที่นี่โดยไม่ได้รับอนุญาต ผมจะไม่ทำให้คุณต้องอับอาย แต่คุณต้องพาคนของคุณออกไปเดี๋ยวนี้"

"กลับไป !"

“อะไรนะ นักรบ?”

วิญญาณของสมาชิกตระกูลกู่สั่นสะท้าน และพวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ตรงนั้นอย่างโง่เขลา

"จดหมายแต่งตั้งมาแล้ว ก่อนที่ฉันจะมา ฉันได้รับข่าวว่าจะมีพิธีมอบรางวัลสำหรับหมอหลิน แต่เมื่อฉันรู้ว่าไอ้แก่คนนี้กำลังสร้างปัญหาให้กับหมอเทวดาหลิน ฉันจึงรับใบรับรองหมอเทวดาหลินก่อน เกรงว่าสิ่งเก่า ๆ นี้จะยุ่งเหยิง!" หนงถังกงหัวเราะ

หลินหยางมองและขมวดคิ้ว

"ตอนเหนือ...จอมพล?"

"กองทัพตอนเหนือไม่มีจอมพลมาเกือบ 20 ปีแล้ว หมอหลินแต่งตั้งคุณเป็นจอมพล ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเห็นคุณค่าของคุณมากแค่ไหน!" หนงถังกงพูดอย่างจริงจัง

“แต่ฉันไม่ได้สัญญาว่าจะเป็นจอมพลของกองทัพทางเหนือควรจะคุยเรื่องนี้ล่วงหน้าไม่ใช่หรือ ?” หลินหยางถามกลับ

ไม่พอใจอะไรบางอย่าง

"ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องนี้ ถ้าคุณต้องการ คุณสามารถใช้อำนาจของจอมพลได้ ถ้าคุณไม่ต้องการจอมพลแห่งกองทัพทางเหนือ คุณจะทำอะไรก็ทำ จะทำอย่างไรในเมื่อทางตอนเหนือไม่มีจอมทับมาจะปีหนึ่งแล้ว ”หนงถังกังหัวเราะ

หลินหยางไม่พูดอะไร จ้องมองที่บัตรประจำตัวราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ตระกูลกู่ต่างฉงนใจ

"คุณยังทำบางอย่าง พี่ชายของฉันยืนอยู่ที่นี่ ถ้าต้องการความยุติธรรม ไปหาเขา!" ในขณะนี้เหลียงซวนเหม่ยตะโกน

สมาชิกตระกู่ทุกคนหน้าซีด และไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

ลูกชายคนสาวคนโตของกู่สานก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและพูดอย่างตัวสั่น "หลิน...จอมพล หลินเรามีตา แต่ไม่รู้จักชูไท่ ได้โปรด... โปรดยกโทษให้ฉันด้วย..."

“แม่คุณนิสัยไม่ดี เห็นแก่กำไร น้องสาวของฉันให้แต่ให้ของไม่มีค่า จึงจงใจทำให้ลำบากใจ แม้กระทั่งช่วยคนที่รังแกเธอ คนแบบนี้ไม่สมควรเป็นครู ! แต่ผู้ล่วงลับไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับคุณอีกต่อไป ฟังนะ ไม่ว่าจะเป็นเพราะกูล หรือตระกูลชูยั่ยุอีกครั้ง !คราวหน้า ฉันจะไม่พูด!"

หลินหยางพูดเบา ๆ แล้วโบกมือ "ไปกันเถอะ!"

หลังจากพูดจบ เขาก็ตรงไปที่ประตู

เหลียงซวนเหม่ยและคนอื่น ๆ รีบตามไป

ตระกูลกู่และตระกูลชูทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นมองกัน